Αφιέρωμα - συναυλία για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Ιάκωβου Καμπανέλλη διοργανώνουν το Σάββατο 18 Ιούνη, στις 8.30 μ.μ., στην πλατεία παλιού δημαρχείου, στην παραλία της Νάξου, οι Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ στο νησί.

Θα μιλήσει ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στην αφιερωματική συναυλία που θα ακολουθήσει, σε επιμέλεια του Γιάννη Παπαζαχαριάκη, συμμετέχουν ο Γιάννης Μπέζος και η Βιολέτα Ικαρη.

Παίζουν οι μουσικοί: Τάκης Φαραζής - πιάνο, Μίμης Ντούτσουλης - μπάσο, Αρης Κούκος - μπουζούκι και μαντολίνο, Ντίνος Χατζηιορδάνου - ακορντεόν, Γιάννης Παπαζαχαριάκης - κιθάρες.

Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του, που συμπληρώθηκαν τον Δεκέμβρη που μας πέρασε, αλλά και τον χαρακτηρισμό της φετινής χρονιάς ως λογοτεχνικό έτος Ιάκωβου Καμπανέλλη, το ΚΚΕ τιμά έναν από τους σπουδαιότερους Ελληνες θεατρικούς συγγραφείς, στον δικό του τόπο, στη γενέτειρά του.

Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης γεννήθηκε στη Νάξο τον Δεκέμβρη του 1921 και μεγάλωσε εκεί έως το 1934, οπότε λόγω οικονομικών προβλημάτων, οι γονείς του με τα εννέα τους παιδιά μετοίκησαν στην Αθήνα. Ο Ιάκωβος αναγκάστηκε να εργάζεται τη μέρα και να σπουδάζει σε μια νυχτερινή Τεχνική Σχολή, ενώ τη δίψα του για μόρφωση την κάλυψε νοικιάζοντας μεταχειρισμένα βιβλία. Στα δεκαοχτώ του χρόνια ήταν ήδη γνώστης μεγάλου μέρους της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Το 1942 σε μια απόπειρα απόδρασης από την Ελλάδα, συλλαμβάνεται από την Γκεστάπο και μεταφέρεται στο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν, στην Αυστρία. Μένει κρατούμενος μέχρι τον Μάη του 1945. Οταν επιστρέφει στην Αθήνα, μια παράσταση στο «Θέατρο Τέχνης» τον συναρπάζει και αρχίζει να μελετά θέατρο. Το 1950 παρουσιάζεται το πρώτο του έργο...

«Αν με ρωτούσε κανείς τι θα ήθελα, σαν συγγραφέας, θα του απαντούσα: "Να γράψω έργα με όσο το δυνατόν γνησιότερη την προέλευσή τους από τον τόπο μας". Κι αν με ξαναρωτούσαν ποια είναι η φιλοδοξία μου στο θέατρο, θα 'λεγα πως θα ήθελα, με μια σειρά από θεατρικά έργα, να ανακαλύψω τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων του τόπου μου και του καιρού μου, μέσα από την πρόσκαιρη έκφραση της σχέσης τους με τη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα», έλεγε ο ίδιος (από το σημείωμά του στο πρόγραμμα της πρώτης παράστασης της «Αυλής των θαυμάτων»).

Η δημιουργία του εμπνεύστηκε από τα προβλήματα του λαού, την εσωτερική μετανάστευση, την προσφυγιά, την αντίσταση στον φασισμό, τη φρίκη του οποίου έζησε και ο ίδιος στο κολαστήριο του Μαουτχάουζεν και στο έργο του πάντοτε έβρισκαν ενσάρκωση τα όνειρα των καταπιεσμένων για υπέρβαση των προβλημάτων αυτών, για ένα καλύτερο αύριο.