Οι λαοί έχουν τη δύναμη να βάλουν φραγμό στη δράση των πολυεθνικών και στην πολιτική των κυβερνήσεων των χωρών τους
Στη διαδήλωση της Γενεύης, όπου εκατοντάδες διαδηλωτές του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ) ένωσαν τις δυνάμεις τους με εργαζόμενους από όλες τις μεριές της Ευρώπης, το κυρίαρχο σύνθημα «Ζήτω η διεθνής αλληλεγγύη» κατέδειξε ότι ήδη έχει δημιουργηθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο ένας ισχυρός πυρήνας ταξικών δυνάμεων, που έχουν συνειδητοποιήσει και με εντατικούς ρυθμούς προωθούν την οργάνωση των εργαζομένων και το συντονισμό των αγώνων τους ενάντια στην εκμετάλλευση και τη διεθνή δράση των ιμπεριαλιστών. Ταυτόχρονα, δηλώθηκε η ανάγκη κοινής συντονισμένης δράσης με τη φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους, που, όπως ειπώθηκε, «πλήττονται και αυτοί από τις πολιτικές του μεγάλου κεφαλαίου».
Τόσο από τις ομιλίες των εκπροσώπων των εργαζομένων, κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης, όσο και από συζητήσεις που είχε ο «Ρ» με τους ίδιους τους εργαζόμενους - διαδηλωτές, αναδείχτηκε ότι οι σημερινές συνδικαλιστικές ηγεσίες στις ευρωπαϊκές χώρες, κάθε άλλο παρά υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους. Αντίθετα, ως γνήσιοι οπαδοί του συνδικαλισμού της υποταγής και της ταξικής συνεργασίας, συμμετέχουν σε διαδικασίες «κοινωνικού διαλόγου» - όπως είναι, ουσιαστικά, η σύνοδος του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας - νομιμοποιώντας με την παρουσία τους τις επιλογές του κεφαλαίου. Ετσι απεμπολούν τα συμφέροντα των εργαζομένων, υποτάσσοντάς τους στις επιδιώξεις της αύξησης των κερδών, με αποτέλεσμα να συνδράμουν ενεργά στην αύξηση της φτώχειας και της ανεργίας. Πολύ περιεκτικά, μια εργαζόμενη Τουρκάλα - μετανάστρια στη Γερμανία - παρατήρησε πως ενώ η αστική τάξη και η κυβέρνηση της Γερμανίας ανέβασαν το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών από τα 60 στα 65 έτη, η συνδικαλιστική ηγεσία έμεινε τελείως άπρακτη και γι' αυτό «ο μόνος δρόμος που έχουμε είναι πλέον να πάρουμε την υπόθεση του αγώνα στα χέρια μας. Ενός αγώνα κοινού, όλων των εργαζομένων της Ευρώπης».
Αυτήν την αισιόδοξη προοπτική, η οποία βεβαίως δε θα κατακτιέται χωρίς δυσκολίες και εμπόδια (άλλωστε, η πορεία του αγώνα θα γίνεται ολοένα και πιο σκληρή), φανερώνουν και οι εξελίξεις στο Γκέτεμποργκ, κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που συνέπεσε με τις διαδηλώσεις της Γενεύης.
Οι μεγάλες διαδηλώσεις χιλιάδων εργαζομένων και ανέργων, το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό τους περιεχόμενο και η έκφραση της αντίθεσής τους με την Ευρωπαϊκή Ενωση και την πολιτική των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της φανερώνουν ότι οι λαοί έχουν τη δύναμη να βάλουν φραγμό στη δράση των πολυεθνικών και στην πολιτική των κυβερνήσεων των χωρών τους. Το περιεχόμενο αυτών των κινητοποιήσεων, τα συνθήματά τους, ανάμεσα στα οποία τα πιο χαρακτηριστικά ήταν «Τσακίστε τον καπιταλισμό» και «Εξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση», δείχνουν και την προοπτική, την οποία πρέπει να κατακτά η κοινωνικοπολιτική πάλη σε κάθε χώρα ξεχωριστά, αλλά και η συντονισμένη πάλη σε πανευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
Η ωμή βία και καταστολή των κρατικών μηχανισμών της πλουτοκρατίας, όπως εκφράστηκε και στο Γκέτεμποργκ, αποδεικνύει επίσης τη δύναμη του αγώνα, όταν αυτός αποκτά αντιμονοπωλιακά, αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά, αλλά και την αναγκαιότητα να δοθεί αποφασιστική απάντηση στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Απάντηση, που πρέπει να δυναμώσει σε κάθε χώρα χωριστά, αλλά μπορεί και πρέπει να εκφραστεί και στις κινητοποιήσεις της Γένοβας (20 - 22 Ιούλη 2001). Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης και της μεσαίας αγροτιάς, καθώς και άλλες μαζικές οργανώσεις των εργαζομένων και των ΕΒΕ, οι οικονομικοί μετανάστες, οι γυναίκες, η νεολαία της Ελλάδας πρέπει να δώσουν μαζικά το αγωνιστικό τους «παρών».
Από την πρώτη κιόλας στιγμή που η κυβέρνηση ανακοίνωσε τα αντιασφαλιστικά της σχέδια, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο έκανε καθαρό ότι τον αγώνα αυτό θα τον πάει «μέχρι το τέλος», ότι ο μόνος δρόμος για να αποτραπεί η αντιασφαλιστική λαίλαπα, είναι η κλιμάκωση της αντίστασης, η συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων. Στη δέσμευση αυτή, το ΠΑΜΕ στέκεται αταλάντευτα. Αυτό έδειξε η πολύμορφη δραστηριότητα, που ανέπτυξε κατά τη διάρκεια των μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων. Αυτό μαρτυρά η καθημερινή του δράση, μέσα στους χώρους δουλιάς, τα συλλαλητήρια που πραγματοποιήθηκαν την προηγούμενη βδομάδα σε διάφορες πόλεις της χώρας και αυτά που προετοιμάζονται για το επόμενο διάστημα.
Με ένα νέο μπαράζ συλλαλητηρίων, που θα κορυφωθεί με το συλλαλητήριο της Αθήνας στις 5 Ιούλη, οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, οι επιτροπές αγώνα και οι συντονιστικές επιτροπές, στέλνουν μήνυμα και προς την κυβέρνηση, αλλά και σε εκείνες τις ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που τα «δίπλωσαν» και συνεπείς με τη γραμμή του «κοινωνικού διαλόγου» υπονομεύουν την πάλη των εργαζομένων.
Ετσι, εκτός από την Αθήνα, συλλαλητήρια διοργανώνονται σε 13 ακόμα πόλεις που είναι: Σέρρες (26/6), Λάρισα (27/6), Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Βόλος (28/6), Νάουσα (2/7), Πειραιάς, Τρίκαλα, Κόρινθος (3/7), Καλαμάτα, Λέσβος, Βέροια, Λιβαδειά (5/7), ενώ αναμένεται και άλλες επιτροπές και Εργατικά Κέντρα να πάρουν αποφάσεις για κινητοποιήσεις.
Η αναγκαιότητα για νέες κινητοποιήσεις, για ενημέρωση των εργαζομένων, για συσπείρωση και νέων δυνάμεων, για στήσιμο επιτροπών αγώνα σε κάθε χώρο δουλιάς, παραμένει το κύριο καθήκον των συνδικάτων καθόλη τη διάρκεια του καλοκαιριού. Και τούτο, παρά την προσπάθεια που γίνεται από κάποιες δυνάμεις, να εμφανιστούν ορισμένες εξελίξεις, ως «κενό διακυβέρνησης» της χώρας για το επόμενο τετράμηνο, δεν πρέπει να μας διαφεύγει της προσοχής, ότι μπορεί το ΠΑΣΟΚ να μετακινεί το τακτικό του συνέδριο, αλλά οι στρατηγικές του επιλογές παραμένουν αμετακίνητες. Το ίδιο αμετακίνητοι παραμένουν στις αντιασφαλιστικές τους θέσεις και η αξιωματική αντιπολίτευση και ο ΣΕΒ. Στην ίδια γραμμή, άλλωστε, κινούνται και οι αποφάσεις των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Γι' αυτό, η έκβαση του αγώνα γύρω από την Κοινωνική Ασφάλιση θα εξαρτηθεί από την επιμονή, την αγωνιστικότητα, το βαθμό οργάνωσης και ετοιμότητας, των ίδιων των εργαζομένων, της συμμετοχής τους στους κοινούς αγώνες. Θα εξαρτηθεί από τη συσπείρωση και τη συμπαράταξη με τους αγρότες και τους ΕΒΕ σε ένα κοινό μέτωπο πάλης, που δε θα συμβιβάζεται, θα απαιτεί και θα κατακτά καινούρια δικαιώματα.
Μπροστά στα νέα συλλαλητήρια, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο καλεί τους εργαζόμενους να κινητοποιηθούν και να διεκδικήσουν ένα πλαίσιο στόχων για την Κοινωνική Ασφάλιση, που θα λύνει προβλήματα και θα ικανοποιεί σύγχρονα δικαιώματα σε όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Τους καλεί να ματαιώσουν κάθε απόπειρα να ξαναφέρει η κυβέρνηση τα αντιασφαλιστικά της μέτρα και επιπλέον να παλέψουν για κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μείωση των ορίων συνταξιοδότησης, αύξηση μισθών και συντάξεων, επιστροφή των κλεμμένων αποθεματικών, αύξηση των εισφορών των εργοδοτών, συνταξιοδότηση με 30 χρόνια δουλιάς, πλήρη απασχόληση.
Στην προκήρυξή του με αφορμή το συλλαλητήριο της Αθήνας, το ΠΑΜΕ απευθύνει έκκληση στα συνδικάτα να οργανώσουν χωρίς καθυστέρηση τον κόσμο της δουλιάς. Να συντονίζουν τη δράση τους με τους ΕΒΕ και τους αγρότες. Να εντάξουν στην πάλη τους τα προβλήματα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, των δημοκρατικών ελευθεριών, της Παιδείας και της Υγείας. Να δράσουν για τις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Να αντιπαλέψουν τις ιδιωτικοποιήσεις.
Υπογραμμίζει, δε, ότι βασικές προϋποθέσεις για αποτελεσματική αντεπίθεση των λαϊκών δυνάμεων είναι η αναγκαιότητα για ριζική ανατροπή των συσχετισμών στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και οι βαθύτερες πολιτικές αλλαγές.
Αύριο το πρωί, συνεδριάζει η Γραμματεία του ΠΑΜΕ και θα συζητήσει τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων για την οργάνωση των συλλαλητηρίων και ειδικότερα της Αθήνας, την οργάνωση της συμμετοχής στη διεθνή διαδήλωση της Γένοβας και θα προετοιμάσει την παρέμβαση του ΠΑΜΕ στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης.
Ο Δ. Αγκαβανάκης, μέλος της γραμματείας του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, σχετικά με τη σημασία της διαδήλωσης στη Γενεύη και το ρόλο των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων στην κινητοποίηση της Γένοβας, μας είπε τα εξής:
«Η διαδήλωση στη Γενεύη ήταν μια πρωτοβουλία του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος της Ευρώπης - στο οποίο πρωτοστατεί το ΠΑΜΕ - με θετική απήχηση σε τοπικό και διεθνές επίπεδο, και που ανατάραξε τα λιμνάζοντα νερά του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, που έχει χάσει τον εργατικό του χαρακτήρα και έχει γίνει όργανο υποταγής των εργαζομένων στο κεφάλαιο.
Η διαδήλωση αυτή της ευρωπαϊκής ταξικής συνδικαλιστικής πλατφόρμας έστειλε μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση και κυρίως προς την Ευρωπαϊκή Ενωση, το κεφάλαιο και της κυβερνήσεις, ότι οι εργαζόμενοι δεν υποτάσσονται, δε συμβιβάζονται αλλά απαιτούν, διεκδικούν, αγωνίζονται. Διαμήνυσε προς τη Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, που αποτελεί το μακρύ χέρι της ΕΕ και του κεφαλαίου, ότι ο κοινωνικοεταιρικός συνδικαλισμός και οι περίφημοι ...κοινωνικοί διάλογοι της υποταγής δε θα περάσουν.
Το περιεχόμενο, η μαχητικότητα, η συγκρότηση των διαδηλωτών αποτελούν κρίκο της ίδιας αλυσίδας των κινητοποιήσεων στο Σιάτλ, την Κορέα, στην Πράγα, στο Πόρτο, στο Γκέτεμποργκ και της επικείμενης διεθνής κινητοποίησης στη Γένοβα, με αφορμή τη συνάντηση των G8, του διεθνούς κεφαλαίου.
Μέσα από αυτό το κίνημα που έχει αυθόρμητα και ακτιβιστικά χαρακτηριστικά, ο ρόλος και η παρουσία του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και του ΠΑΜΕ έχει βαρύνουσα σημασία, γιατί επιδιώκει να δώσει ταξικό προσανατολισμό στην αγανάκτηση των εργαζομένων με προοπτική, συνέχεια και δυναμισμό, έτσι ώστε να έχουν αυτοί οι αγώνες αποτελεσματικότητα.
Εκείνο που προέχει σήμερα είναι η ανάγκη συγκρότησης ενός διεθνούς ταξικού μετώπου των εργαζομένων που δε θα αρκείται σε ευκαιριακές εξάρσεις, αλλά θα προωθεί την ανάπτυξη της διεθνούς αλληλεγγύης της εργατικής τάξης και θα οργανώνει και θα καθοδηγεί τη δράση και τους αγώνες των εργαζομένων ενάντια στους θερμούς πολέμους και στον καθημερινό κοινωνικό πόλεμο του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού».