Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Ελισαίος Βαγενάς, υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ, στη συνέχεια διαβάστηκε η τοποθέτηση της Νεολαιίστικης Πτέρυγας της Ενωσης Κομμουνιστών Ουκρανίας και εκ μέρους της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Ενωσης Νεολαίας Ρωσίας (μπολσεβίκοι) μίλησε ο Ιβάν Ζαρόκοφ.

Ο Ελ. Βαγενάς σημείωσε στην ομιλία του: «Εδώ και 6 μήνες διεξάγεται ο πόλεμος στην Ουκρανία και το Κόμμα μας, όπως έκανε και σε άλλες περιπτώσεις, στο Ιράκ, στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, στη Συρία, έχει αναδείξει τις αιτίες του. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις οι ιμπεριαλιστές διεξήγαν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις τους "καμουφλάροντας" τους πραγματικούς σκοπούς τους με διάφορα προσχήματα: Πότε ήταν τα όπλα μαζικής καταστροφής, πότε η υπεράσπιση των μειονοτήτων, πότε ο "πόλεμος με την τρομοκρατία", κι άλλοτε πάλι "η αποκατάσταση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και της ελευθερίας".

Να γιατί πρέπει ο λαός μας και οι άλλοι λαοί να απορρίψουν τα προσχήματα τόσο της ΝΑΤΟικής πλευράς πως δήθεν ο πόλεμος διεξάγεται για την "ελευθερία" και το δικαίωμα "αυτοδιάθεσης" του λαού της Ουκρανίας στην επιλογή συμμάχων, όσο και της άλλης ιμπεριαλιστικής πλευράς, που κρύβει τις στοχεύσεις των δικών της μονοπωλίων, επικαλούμενη τη λεγόμενη "αποναζιστικοποίηση" της Ουκρανίας και την "αυτοδιάθεση" των ρωσόφωνων πληθυσμών της.

Γιατί μόνο όσοι επενδύουν στην παραπληροφόρηση ή φορούν παρωπίδες δεν βλέπουν πως εδώ και χρόνια, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ μεθοδεύουν και προωθούν την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας, επεμβαίνοντας, μεταφέροντας ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις και εγκαθιστώντας βάσεις του θανάτου, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά.

Οι διακηρύξεις ότι το ΝΑΤΟ μόλις σταματήσει η ύπαρξη του Συμφώνου της Βαρσοβίας θα διαλυθεί γρήγορα ξεχάστηκαν και το ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν διαλύθηκε, αλλά διευρύνθηκε "καταπίνοντας" νέες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, των Βαλκανίων και πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες. Νέες στρατιωτικές βάσεις και δυνάμεις προωθήθηκαν προς τα σύνορα της Ρωσίας. Στρατιωτικές ασκήσεις και γυμνάσια στη Βόρεια Θάλασσα, στην Ανατολική Ευρώπη, στη Μαύρη Θάλασσα, στη Βαλτική "ζωγράφισαν" το ΝΑΤΟικό μέτωπο απέναντι στη Ρωσία.

Από τη μεριά της, η αστική τάξη της Ρωσίας, μόλις ισχυροποίησε την εξουσία της, εγκατέλειψε τις επιλογές ενσωμάτωσής της στο ευρωατλαντικό μπλοκ και προχώρησε τα δικά της εκμεταλλευτικά σχέδια σε βάρος των λαών, όπως ήταν η συγκρότηση άλλων καπιταλιστικών ενώσεων στην περιοχή της πρώην ΕΣΣΔ, όπου η ίδια παίζει τον ρόλο της "ατμομηχανής" (Ευρασιατική Οικονομική Ενωση, Οργανισμός Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας), ενώ παράλληλα διαμορφώνει μια στρατηγική συμμαχία με την καπιταλιστική Κίνα, τόσο σε διμερές επίπεδο όσο και σε επίπεδο νέων πολυμερών οργανώσεων, όπως είναι ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης και οι BRICS.

Ετσι, η στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ήταν απλώς η τυπική έναρξη ενός πολέμου που προετοιμάστηκε από το εύφλεκτο υλικό που συσσωρεύτηκε σε βάθος χρόνου.

Ο λαός της Ουκρανίας πληρώνει τους ανταγωνισμούς ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, στους οποίους η αστική τάξη της χώρας λαμβάνει ενεργά μέρος, μετά την υπερίσχυση εκείνου του τμήματός της που είναι προσανατολισμένο στον ευρωατλαντισμό.

Η σύγκρουση που διεξαγόταν σε πολλά επίπεδα και γεωγραφικές σφαίρες, πήρε την πιο "καυτή" μορφή της στην Ουκρανία, τη 2η μεγαλύτερη Σοβιετική Δημοκρατία, που ήταν και είναι ιδιαίτερα σημαντική για τα κάθε λογής σύγχρονα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Μια χώρα με σημαντικά και εύφορα εδάφη, πρώτες ύλες, εργατική δύναμη, με ισχυρές βιομηχανικές βάσεις και εξορυκτική βιομηχανία (εξορύσσει σίδηρο, μαγγάνιο, γραφίτη, τιτάνιο, ουράνιο, άνθρακα κ.ο.κ.). Εκεί όπου υπάρχει ένα τεράστιο δίκτυο δεκάδων χιλιάδων χιλιομέτρων αγωγών μεταφοράς του ρωσικού φυσικού αερίου προς τις χώρες της Ευρώπης. Η Ουκρανία παίζει σημαντικό ρόλο τόσο στα σχέδια καπιταλιστικής ενοποίησης της Ρωσίας, όσο και στα σχέδια των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, που το 2014 απροκάλυπτα επενέβησαν στην Ουκρανία στηρίζοντας το φιλοδυτικό τμήμα της αστικής τάξης, αξιοποιώντας για τους σκοπούς τους ακόμη και φασιστικές ομάδες.

Πότε, όμως, άρχισε να συσσωρεύεται η εύφλεκτη ύλη της σύγκρουσης; Αυτό έγινε πριν από 30 χρόνια με τη διάλυση της ΕΣΣΔ, την ανατροπή του σοσιαλισμού, όταν η γη, οι πρώτες ύλες, η βιομηχανική βάση, η εργατική δύναμη έγιναν και πάλι εμπόρευμα. Τα γεγονότα που διαδραματίζονται στην Ουκρανία είναι ένας ακόμη κρίκος στην αιματηρή αλυσίδα των πολέμων και των ανταγωνισμών, που έφερε η καπιταλιστική παλινόρθωση στους λαούς της ΕΣΣΔ. Ετσι, οι λαοί των δύο χωρών, της Ουκρανίας και της Ρωσίας, που έζησαν ειρηνικά και μεγαλούργησαν από κοινού στο πλαίσιο της ΕΣΣΔ, βρέθηκαν σήμερα να αλληλοσφάζονται για τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Το Κόμμα μας ανέδειξε αυτά τα ζητήματα και ταυτόχρονα καυτηρίασε τόσο τον αντικομμουνισμό, που προωθεί το αντιδραστικό καθεστώς Ζελένσκι, στην Ουκρανία, όσο και το αστικό καθεστώς της Ρωσίας, που επιτίθεται στον ηγέτη της Οκτωβριανής Επανάστασης, τον Λένιν, προσπαθώντας να του φορτώσει την ευθύνη για τη διάλυση της ΕΣΣΔ, ακόμη και για τον σημερινό πόλεμο.

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι λαοί δεν μπορεί να είναι θεατές μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, στις οποίες η καταδικαστέα ρωσική στρατιωτική εισβολή, όπως είπαμε, είναι μόνο ένα επεισόδιο της σύγκρουσης, που μπορεί να πάρει και ακόμη πιο τραγική πορεία, μιας και βλέπουμε τις δύο πλευρές από τη μια να "ξεσκονίζουν" το "ρόπαλο" των πυρηνικών όπλων, κι από την άλλη να διεξάγουν πολεμικές επιχειρήσεις σε εδάφη όπου υπάρχουν πυρηνικές εγκαταστάσεις, που αν χτυπηθούν, θα προκαλέσουν εκτεταμένη καταστροφή.

Βλέπουμε τις τελευταίες μέρες την κλιμάκωση της σύγκρουσης, που εκτείνεται στα πεδία των μαχών σε μήκος 1.300 χλμ. Ολους τους τελευταίους μήνες το ΝΑΤΟ εξόπλισε με κάθε είδους όπλα το αντιδραστικό καθεστώς Ζελένσκι. ΝΑΤΟικοί στρατιωτικοί σύμβουλοι και μισθοφόροι ανέλαβαν δράση στα εδάφη της Ουκρανίας.

Σε ανάλογες κινήσεις αξιοποίησης μισθοφορικών ιδιωτικών στρατών, παραστρατιωτικών, εθνικιστικών και αντιδραστικών ομάδων προχώρησε και η ρωσική πλευρά, ενώ με το διάγγελμα Πούτιν χτες, Τετάρτη, δίνεται "πράσινο φως" στην προσάρτηση στη Ρωσία του 20% των εδαφών της Ουκρανίας, όπως και στη νομιμοποίηση των παραστρατιωτικών τμημάτων και επιστρατεύονται 300.000 έφεδροι, χωρίς να παραλείπεται και η απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων.

Επιπλέον, εκτός από τους λαούς που ήδη πληρώνουν με το αίμα τους τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, και πολλοί άλλοι λαοί βιώνουν τις οικονομικές συνέπειες του πολέμου, με την αύξηση της ακρίβειας, ιδιαίτερα στα καύσιμα, αλλά και στα αγροτικά εφόδια, στα τρόφιμα κ.ο.κ. Βεβαίως η αιτία αυτής της κατάστασης δεν βρίσκεται μόνο στον πόλεμο, αλλά αυτός ενίσχυσε αυτήν την τάση, που είχε εκδηλωθεί και πριν από αυτόν εξαιτίας της λεγόμενης "πράσινης μετάβασης", των κρατικών πακέτων στήριξης, που διοχετεύθηκαν κατά την πρόσφατη καπιταλιστική κρίση για τη στήριξη των μονοπωλίων, της διατήρησης της βαριάς φορολογίας σε είδη κατανάλωσης όπως στα τρόφιμα, στα καύσιμα κ.α. για να μπορούν να τροφοδοτηθούν με φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις τα μονοπώλια, καθώς και οι υπέρογκες πολεμικές δαπάνες για τις ανάγκες των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών. Ολα αυτά αυξάνουν τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη στις πλάτες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Σε αυτές τις συνθήκες το ΚΚΕ πρωτοστάτησε ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Ανέδειξε τις ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ, καθώς και των άλλων κομμάτων του ευρωατλαντισμού, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, που διαχρονικά έχουν μετατρέψει τη χώρα σε "ορμητήριο" των πολεμικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ.

Απαίτησε να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου!

Να επιστρέψουν στη χώρα τα τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων που βρίσκονται εκτός συνόρων!

Να σταματήσει η συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και οργανώσεις!

Μπορούμε σήμερα με υπερηφάνεια να πούμε πως οι κομμουνιστές της Ελλάδας μέσα σε έξι μήνες έχουν αναπτύξει μια πολύμορφη και πλούσια δράση, διαφωτιστική δράση για τις αιτίες του πολέμου, που συνδυάστηκε με την πολιτική δράση ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας σ' αυτόν.

Η δράση του Κόμματός μας βγήκε και εκτός των συνόρων. Αντιπροσωπείες του Κόμματός μας συμμετείχαν στις αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις και εκδηλώσεις του ΚΚ Τουρκίας σε διάφορες τουρκικές πόλεις, όπως και στη διαδήλωση ενάντια στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη.

Το ΚΚΕ, μαζί με το ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας, το ΚΚ Μεξικού, το ΚΚ Τουρκίας, πήρε την πρωτοβουλία για την έκδοση Κοινής Ανακοίνωσης των ΚΚ, στην οποία καταγράφεται ο χαρακτήρας του πολέμου και τονίζεται η ανάγκη οι λαοί να μην επιλέξουν ιμπεριαλιστή, να δυναμώσουν την αυτοτελή πάλη τους για την ανατροπή του καπιταλισμού, την ενίσχυση της ταξικής πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για τον σοσιαλισμό, που παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ.

Την ανακοίνωση έχουν υπογράψει 43 ΚΚ και 30 Κομμουνιστικές Νεολαίες απ' όλον τον κόσμο και είναι μέχρι σήμερα η μόνη σημαντική κοινή τοποθέτηση ΚΚ για τον πόλεμο που εκτυλίσσεται στην Ουκρανία.

Στην Κοινή Ανακοίνωση απορρίπτονται τα διάφορα προσχήματα, όπως της "υπεράσπισης της δημοκρατίας", της "αυτοάμυνας" και του δικαιώματος "επιλογής συμμαχιών", της τήρησης των αρχών του ΟΗΕ ή του ΟΑΣΕ ή υποτίθεται της πάλης με τον "φασισμό", που εσκεμμένα αποκόβεται από το καπιταλιστικό σύστημα που τον γεννά και τον αξιοποιεί.

Ταυτόχρονα, το Κόμμα μας με κάθε τρόπο στηρίζει τη δράση των συνδικάτων, την προσπάθεια ανασύνταξης του εργατικού κινήματος σε αγωνιστική και ταξική κατεύθυνση, παλεύοντας για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, πάνω από το ύψος του πληθωρισμού, κατάργηση των φόρων σε ρεύμα και φυσικό αέριο, στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Επίσης, μείωση τιμών και πλαφόν στα βασικά είδη, στην Ενέργεια, στα καύσιμα, διαγραφή των χρεών. Για να μη μείνει κανένα λαϊκό σπίτι χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο και τρόφιμα.

Σε αυτές τις συνθήκες έχει σημασία η στάση των κομμουνιστών, αλλά και όλων των ανθρώπων, που συστρατεύονται μαζί μας, ώστε να ενημερώσουμε συστηματικά τον λαό, να συμβάλουμε στην οργάνωσή του, ώστε να μπούνε νέες λαϊκές δυνάμεις στη δράση κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της εμπλοκής, γενικότερα κατά του συστήματος, που γεννά φτώχεια, κρίσεις και πολέμους.

Αυτός είναι ο δρόμος που φωτίζει την πραγματική φιλολαϊκή προοπτική, για να μπορούν οι λαοί να ζήσουν με ειρήνη, ασφάλεια, αδερφοσύνη, να διαμορφώσουν αμοιβαία επωφελείς σχέσεις, όπως έζησαν για δεκαετίες οι λαοί της Ρωσίας και της Ουκρανίας, όταν οι ίδιοι βρίσκονταν στο τιμόνι της εξουσίας, είχαν στα χέρια τους τον πλούτο που παρήγαγαν, οικοδομούσαν μια καινούργια, σοσιαλιστική κοινωνία».

«Παρά τις αντιφάσεις που συνόδευσαν την εξέλιξη της σοσιαλιστικής κοινωνίας στην ΕΣΣΔ, με την πτώση του προπυργίου του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος κατέρρευσε μαζί και το προπύργιο της άμυνας του παγκόσμιου προλεταριάτου.

Στα ερείπια της Σοβιετικής Ενωσης, γίναμε μάρτυρες ασύλληπτων διαδικασιών ληστείας, εξαθλίωσης, ανάπτυξης του εθνικισμού και του σοβινισμού, ένοπλων εθνοτικών συγκρούσεων, που οδήγησαν σε χιλιάδες θύματα ανάμεσα σε λαούς που προηγουμένως ζούσαν αδελφωμένα».

Αυτά σημειώνει μεταξύ άλλων η τοποθέτηση της Νεολαιίστικης Πτέρυγας της Ενωσης Κομμουνιστών Ουκρανίας στη συζήτηση για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Οπως τόνισε ακόμη η Νεολαία, «δυστυχώς, ακόμα δεν υπάρχει ενότητα στο κομμουνιστικό κίνημα στην εκτίμησή του για τον πόλεμο. Δεν θα επικεντρωθούμε στις θέσεις με τις οποίες συμφωνούμε.

Το πρόβλημα είναι ότι πολλά Κόμματα τείνουν να στηρίζουν τη μία ή την άλλη συγκρουόμενη πλευρά στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, παρόλο που χρειάζεται πάλη ενάντια στον καπιταλισμό ως τέτοιον.

Εκφράζονται αιχμηρά αντίθετες απόψεις: Από την πλήρη κατηγορία της ρωσικής πολιτικής της εισβολής και την υποστήριξη της Ουκρανίας, έως την πλήρη δικαιολόγηση της στρατιωτικής εισβολής με το πρόσχημα της αποναζιστικοποίησης και τη θεώρηση του πολέμου ως μια δίκαιης, προληπτικής ειδικής επιχείρησης».

«Η βοήθεια του δυτικού ιμπεριαλισμού μετατοπίζεται όλο και περισσότερο από την ανθρωπιστική σφαίρα στην άμεση παράδοση εξοπλισμών. Αυτά τα μέτρα των αστικών κυβερνήσεων πρέπει να σαμποταριστούν από τους εργαζόμενους, καθώς δεν είναι τίποτα περισσότερο από το να ρίχνουν λάδι στη φωτιά της σύγκρουσης», επισημαίνεται και υπογραμμίζεται:

«Μεγάλη είναι η ανθρωπιστική καταστροφή με τουλάχιστον 5.100 νεκρούς αμάχους, ανάμεσά τους 346 παιδιά. Πάνω από 6 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν φύγει από την Ουκρανία, πάνω από 8 εκατ. έχουν εκτοπιστεί μέσα στη χώρα, έχουν αλλάξει τον τόπο κατοικίας τους εντός της χώρας. Τουλάχιστον ένας στους δύο κατοίκους της Ουκρανίας έχει πρόβλημα με τη στέγαση. Σε πολλές περιοχές υπάρχουν σημαντικά προβλήματα με το νερό, το φαγητό, το ηλεκτρικό ρεύμα και άλλες προμήθειες.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ από τα τέλη Απρίλη, 1 στους 3 Ουκρανούς με χρόνιες ασθένειες δεν είχε πρόσβαση σε φάρμακα και ιατρική περίθαλψη.

Ο πόλεμος συνεχίζει να αποτελειώνει ένα σύστημα υγειονομικής περίθαλψης που έχει ήδη μπει σε δεύτερη μοίρα μετά την ιατρική μεταρρύθμιση της πρώτης γραμμής και την πανδημία του κορονοϊού».

«Διακηρύσσουμε: Εργάτες της Ρωσίας, της Ουκρανίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και όλου του κόσμου, ενωθείτε ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ενάντια στις κυβερνήσεις σας!

Εργάτες της Ρωσίας, της Ουκρανίας, όλου του κόσμου, αποτρέψτε την παραγωγή και την προμήθεια όπλων!

Ελάτε να διαδηλώσουμε ενάντια στον πόλεμο με το σύνθημα της διεθνούς εργατικής αλληλεγγύης!», κατέληξε η ουκρανική τοποθέτηση.

«Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δεν αποτελεί έκπληξη. Ωστόσο, το γεγονός αυτό εκλαμβάνεται διαφορετικά στη Ρωσία: Η κοινωνία είναι διχασμένη και, κυρίως, έχουν επηρεαστεί τα διάφορα κοινωνικά και πολιτικά κινήματα, συμπεριλαμβανομένων κι εκείνων που χαρακτηρίζονται κομμουνιστικά.

Στην πραγματικότητα, ο συνεχιζόμενος ρωσο-ουκρανικός πόλεμος αποτελεί απλά ένα ακόμα επεισόδιο στην παγκόσμια διαπάλη των μονοπωλίων και των διακρατικών εταιρειών, μεταξύ του δυτικού και του ρωσικού κεφαλαίου, με σκληρό ανταγωνισμό ενάντια στο κινεζικό.

Αυτή η αντιπαράθεση ωρίμαζε αναπόφευκτα από τη δεκαετία του 2000, όταν οι Ρώσοι ολιγάρχες είχαν καταλάβει τον τεράστιο πλούτο της πρώην ΕΣΣΔ συσσωρεύοντας δύναμη και περιουσία. Παράλληλα με την περιουσία τους, μεγάλωνε και η όρεξή τους: Ρωσικές εταιρείες πρώτων υλών και Ενέργειας άρχισαν να εγκαθίστανται σε νέες αγορές στο εξωτερικό - στον μετασοβιετικό χώρο, στην Ασία, στην Αφρική, στη Λατινική Αμερική. Επέκτειναν την παρουσία τους και στις παλιές αγορές της Ευρώπης. Εκεί, αντιμετώπισαν αναπόφευκτα τα συμφέροντα διακρατικών εταιρειών, που αποτελούνταν κυρίως από το "δυτικό" (αμερικανικό, ευρωπαϊκό, ιαπωνικό) κεφάλαιο.

Η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων οδήγησε στην ενίσχυση του "πατριωτικού" πνεύματος στους ρωσικούς επίσημους κύκλους. Οι ίδιοι άνθρωποι που λεηλάτησαν τη χώρα τους τη δεκαετία του 1990, άρχισαν να μιλάνε για την "ξεχωριστή ιστορική πορεία της Ρωσίας" και την "προδοτική δύση", για "την ανάγκη να ενωθούμε απέναντι στην εξωτερική απειλή". Υπήρχαν και υπάρχουν ενδείξεις φασιστικής τάσης τόσο στη ρητορική όσο και στη δράση της κυβέρνησης, το πολιτικό καθεστώς γίνεται όλο και λιγότερο ανεκτικό στην αντίθετη άποψη, η δύναμη της επιβολής του νόμου ενισχύεται.

Η Ουκρανία έγινε ένα από τα κεντρικά πεδία συγκρούσεων, όπου το ρωσικό κεφάλαιο ήρθε αντιμέτωπο με το "δυτικό". Δεν επρόκειτο μόνο για τον έλεγχο των ουκρανικών αγορών, αλλά και για τη δυνατότητα διαμετακομιστικού εμπορίου με την Ευρώπη.

Την ίδια στιγμή, η "Δύση", καθώς ενίσχυε τις θέσεις της, προώθησε τους "δικούς της ανθρώπους" στην εξουσία στην Ουκρανία, έφερε τις βάσεις του ΝΑΤΟ πιο κοντά στα ρωσικά σύνορα. Η κατάσταση μύριζε μπαρούτι. Αργά ή γρήγορα, η ανοιχτή στρατιωτική σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη, κι έτσι κι έγινε.

Ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας διεξάγεται από τον ίδιο τον ρωσικό και τον ουκρανικό λαό για τα συμφέροντα του ρωσικού, του ουκρανικού και του "δυτικού" κεφαλαίου. Είναι μέρος μιας μεγαλύτερης αντιπαράθεσης μεταξύ του ρωσικού και του "δυτικού" κεφαλαίου, ένα ακόμα επεισόδιο στη γενικότερη παγκόσμια διαπάλη μεταξύ των διεθνών μονοπωλίων και των διακρατικών εταιρειών, μια διαπάλη που διεξάγεται από όλους ενάντια σε όλους».

«Μόνο ο σοσιαλισμός μπορεί να μας σώσει», κατέληξε.

Αυτά και άλλα ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει με εύληπτο τρόπο η νέα έκδοση της Ιδεολογικής Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ από τη «Σύγχρονη Εποχή», που εγκαινιάζει τον δεύτερο κύκλο της σειράς «Αλήθειες και Ψέματα» για τον καπιταλισμό με θέμα τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και παρουσιάστηκε την Πέμπτη από τον Φρίξο Μπρούζγο, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, στο πλαίσιο της συζήτησης στη Διεθνούπολη.

Αφορμή για τη νέα έκδοση αποτέλεσε το πλήθος ερωτημάτων και προβληματισμών που απασχολούν πολλούς νέους και νέες, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, με έναν καταιγισμό πληροφοριών για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και πολιτικές, οικονομικές εξελίξεις.

Η έκδοση ξεκινάει με το κεφάλαιο «Ιμπεριαλισμός, ο κόσμος των πολέμων» για τις πραγματικές αιτίες των πολέμων. Το δεύτερο κεφάλαιο, με τίτλο «Ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, οι συμμορίες των εκμεταλλευτών», είναι αφιερωμένο σε αυτές τις «ναυαρχίδες» του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Το τρίτο κεφάλαιο, με τίτλο «Ο πόλεμος γεννιέται απ' την ειρήνη τους καθώς ο γιος από τη μάνα», από ποίημα του Μπ. Μπρεχτ, επιχειρεί να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα όπως το αν μπορεί η απάντηση στον πόλεμο να είναι η ιμπεριαλιστική ειρήνη, το Διεθνές Δίκαιο κ.λπ.

«Τι μπορούμε να κάνουμε σήμερα ενάντια στον πόλεμο;». Είναι η εξάλειψη των πολέμων «όνειρο θερινής νυκτός»; Το τέταρτο κεφάλαιο, με τίτλο «Σοσιαλισμός - Κομμουνισμός, η μόνη διέξοδος από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς», και το πέμπτο κεφάλαιο, «Με το ΚΚΕ γράφουμε τον επίλογο του κόσμου των πολέμων», δίνουν το περιεχόμενο της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Ξεκινάει εκεί που «χτίζονται» οι ανταγωνισμοί που τον γεννούν, την περίοδο της ιμπεριαλιστικής «ειρήνης».

Η συγκεκριμένη έκδοση, σημείωσε ο Φ. Μπρούσγος, «ευελπιστούμε να φτάσει στα χέρια όλων όσοι το προηγούμενο διάστημα έχουν προβληματιστεί για τις επικίνδυνες εξελίξεις διεθνώς, ψάχνουν απαντήσεις πίσω από σύνθετες εξελίξεις που μας "βομβαρδίζουν" καθημερινά. Την ίδια στιγμή, μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό "όπλο" για τους νέους κομμουνιστές, να ενισχύσει την ικανότητα όλων μας να κατανοούμε τις σύνθετες εξελίξεις μέσα στις οποίες ξεδιπλώνουμε τη δράση μας, να αναδεικνύουμε πιο πειστικά τον πραγματικό αντίπαλο, τη δικτατορία των μονοπωλίων, γύρω από κάθε πρόβλημα και πτυχή ζωής της νεολαίας, πράγμα που είναι απαιτητικό και καθόλου εύκολο».