Η ποίηση που ανυψώνει, όταν γίνεται τραγούδι, είναι αληθινό, διαχρονικό, μιλάει στον κάθε άνθρωπο σαν να γράφτηκε σήμερα. Ταιριάζει άραγε μια τέτοια ποίηση στη Λαϊκή Σκηνή; Ναι! Οταν πρόκειται για τον Νίκο Γκάτσο, τον πρώτο ποιητή του τραγουδιού, που είναι τέτοια η συγκίνηση που προσφέρουν οι στίχοι του, που μιλούν κατευθείαν στην καρδιά κάθε ανθρώπου του μόχθου, τραγουδούν τον πόνο του και τις χαρές του, τα όνειρα και τα «θέλω» του.

Ο Μανώλης Μητσιάς, που έχει ερμηνεύσει μεγάλο μέρος των τραγουδιών του Νίκου Γκάτσου σε πρώτη εκτέλεση, ήταν ο «οδηγός μας» σε αυτό το αφιέρωμα του Φεστιβάλ στη στιχουργική ποίηση του Νίκου Γκάτσου και μαζί του μια από τις πιο σπουδαίες ηθοποιούς της γενιάς της, η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, μας ταξίδεψαν στο «Αστέρι του βοριά»... και «Στ' ουρανού την άκρη»!

«Οι αληθινοί ποιητές δεν επιβάλλονται, έστω και από τους προικισμένους άρχοντες. Ανακαλύπτονται κάθε φορά και διαφορετικά... Και ο Γκάτσος είναι ένας από αυτούς», είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις, όπως μας θύμισε η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, που διάβασε επίσης αποσπάσματα από τη συγκλονιστική «Αμοργό», που γραμμένη μέσα στην καταχνιά της Κατοχής καλεί «στο αίμα να βουτηχτείς πριν ο καιρός σε προφτάσει / Και να διαβείς αντίπερα να ξαναβρείς τους συντρόφους σου / Ανθη πουλιά ελάφια / Να βρεις μιαν άλλη θάλασσα μιαν άλλη απαλοσύνη»... Κι ο Μανώλης Μητσιάς να τραγουδάει στη συνέχεια «πού το πάνε το παιδί, χελιδόνι στο κλουβί»... και «Σημαδεμένη και προδομένη έμεινε πάντα η δική μας η γενιά. Μας βρήκαν μπόρες, δύσκολες ώρες κι ούτε λυχνάρι, ούτε φως στη σκοτεινιά»...

Οι δύο καλλιτέχνες ερμήνευσαν υπέροχα τραγούδια του Γκάτσου μελοποιημένα από τους μεγαλύτερους συνθέτες της χώρας μας.

Νωρίτερα, στη Λαϊκή Σκηνή, με την αυθεντική λαϊκή φωνή του, σε μια περίοδο όπου πλέον σπανίζουν, χάρισε ένα υπέροχο μουσικό ταξίδι στο κοινό ο Γιάννης Διονυσίου. Πρόσφερε μια μουσική διαδρομή με τραγούδια για την ξενιτιά, την προσφυγιά, την εργατιά, αλλά και δικά του τραγούδια όπως «Στο φτερό», αφιερωμένο στον Αλκη Αλκαίο, από τη νέα δισκογραφική του δουλειά «Πρώτη βόλτα».

Το φινάλε του προγράμματος το ανέλαβε αργά τη νύχτα ο Νίκος Φάκαρος με το συγκρότημά του, γεμίζοντας ασφυκτικά τη Λαϊκή Σκηνή και στήνοντας ένα τεράστιο νησιώτικο γλέντι με ατέλειωτους χορούς για πολλές ώρες.

Η Σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων υποδέχτηκε την Παρασκευή την ομάδα «Κρουστωδία» του ΚΕΘΕΑ «Παρέμβαση», που με αισιοδοξία και κερδίζοντας την αγάπη του κοινού, γέμισε με γνώριμους μουσικούς ήχους τον χώρο, στέλνοντας ισχυρό μήνυμα ζωής και ελπίδας μέσα από την ομαδικότητα.

Το δικό τους μοναδικό πάντρεμα ελληνικής και διεθνούς μουσικής παρουσίασαν στη συνέχεια οι «Alcedo Folk Band». Αν και σχετικά καινούρια μπάντα στο μουσικό στερέωμα, απέδειξαν γρήγορα την αξία τους, παρουσιάζοντας γνωστά τραγούδια και διασκευές. Κλείνοντας το πρόγραμμά τους, οι Μαρία Μιχαλάκα, Κώστας Κωνσταντάτος, Στέφανος Χατζηαναγνώστου, Γιάννης Ταυλάς, Κωνσταντίνος Τριανταφύλλου και Δημήτρης Κουφαλάκος ευχήθηκαν καλή συνέχεια στο Φεστιβάλ.

Ενα «πέταγμα» πάνω από τον Πόντο, τα νησιά του Αιγαίου και όχι μόνο έκανε μετά το μουσικό σχήμα «Kadinelia», που πήρε το όνομά του από τα μικρά γεράκια που ζουν στις Κυκλάδες και ζευγαρώνουν εν πτήσει. Η Εύη Σεϊτανίδου και ο Θανάσης Ζήκας ξεσήκωσαν το κοινό με τις κιθάρες τους, την τσαμπούνα και τα άλλα όργανα με τα οποία έπαιξαν διασκευές παραδοσιακών, αλλά και δικά τους τραγούδια.

Γύρω στα μεσάνυχτα, ένα... διονυσιακό γλέντι σήκωσε όλους τους θεατές από τις καρέκλες, οι οποίοι χόρεψαν, τραγούδησαν και αποθέωσαν τους «Babo Koro». Σε ελεύθερη μετάφραση το όνομά τους σημαίνει η γιαγιά που χορεύει και τραγουδάει. «Μπάμπω» φωνάζουν τη γιαγιά στη Βόρεια Ελλάδα και «Κόρο» στα Επτάνησα τη χορωδία. Αυτό το σχήμα λοιπόν αντηχεί φωνές των Βαλκανίων και της Μεσογείου, μπλέκει την παραδοσιακή μουσική με βαλκανικές πολυφωνίες, με την αίσθηση του swing, την τσιγγάνικη περιπλάνηση και τη ροκ αμεσότητα. Η τραγουδίστρια Αντιγόνη Μπασακάρου απέδωσε εύσημα στην ΚΝΕ για τους αγώνες της και τη συνέπειά της και το κοινό από κάτω, νέοι άνθρωποι κάθε ηλικίας, έστησε γλέντι με παραδοσιακή μουσική που ακουγόταν σαν ροκ, αφού οι «Babo Koro» δεν έχουν στεγανά στη μουσική και τα τραγούδια τους, ενώ από το πρίσμα τους δεν απουσιάζει ο κοινωνικός σχολιασμός.

Το κλαρίνο, το λαούτο, το μπάσο και τα ντραμς της «Βουκολικής Διαταραχής» πήραν τη θέση τους μετά στη Σκηνή και ξεκινώντας με τον ύμνο του ...Champions League προχώρησαν σε μια μίξη των παραδοσιακών τραγουδιών με εναλλαγές σε ροκ ήχους. «Παίζουμε για πρώτη φορά εδώ στο Φεστιβάλ», ανέφεραν καλωσορίζοντας τον κόσμο και μετέφεραν την εικόνα από τα πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, «όπου εμφανιζόμαστε αυτό το διάστημα», όπως είπαν. «Η Πανεπιστημιακή Αστυνομία μπήκε στο Βιολογικό από την πίσω πόρτα και πρέπει να βγει από το παράθυρο», τόνισαν εισπράττοντας το θερμό χειροκρότημα.

Την ίδια ώρα, το αδιαχώρητο γινόταν στο Μαθητικό Στέκι, στη συναυλία του Μιθριδάτη. Το άνοιγμα της συναυλίας έκανε ο Σέξπυρ, προϊδεάζοντας για τον «πανικό» που επρόκειτο να ακολουθήσει. «Τα Ημισκούμπρια είναι εδώ! Ο Μίθρα είναι εδώ!», είπε ο Μιθριδάτης απευθυνόμενος στους θεατές, υποσχόμενος μία βραδιά γεμάτη ρυθμό και ζωντάνια. Μαζί του στα decks, ήταν ο DJ Freestone. Και το κοινό «ράπαρε» παλιά αλλά και νεότερα τραγούδια του αγαπημένου καλλιτέχνη, που παντρεύουν τα ρυθμικά beat με τις χειμαρρώδεις ρίμες, το καυστικό χιούμορ και το έντονο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο.