Η ποίηση που ανυψώνει, όταν γίνεται τραγούδι, είναι αληθινό, διαχρονικό, μιλάει στον κάθε άνθρωπο σαν να γράφτηκε σήμερα. Ταιριάζει άραγε μια τέτοια ποίηση στη Λαϊκή Σκηνή; Ναι! Οταν πρόκειται για τον Νίκο Γκάτσο, τον πρώτο ποιητή του τραγουδιού, που είναι τέτοια η συγκίνηση που προσφέρουν οι στίχοι του, που μιλούν κατευθείαν στην καρδιά κάθε ανθρώπου του μόχθου, τραγουδούν τον πόνο του και τις χαρές του, τα όνειρα και τα «θέλω» του.

Ο Μανώλης Μητσιάς, που έχει ερμηνεύσει μεγάλο μέρος των τραγουδιών του Νίκου Γκάτσου σε πρώτη εκτέλεση, ήταν ο «οδηγός μας» σε αυτό το αφιέρωμα του Φεστιβάλ στη στιχουργική ποίηση του Νίκου Γκάτσου και μαζί του μια από τις πιο σπουδαίες ηθοποιούς της γενιάς της, η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, μας ταξίδεψαν στο «Αστέρι του βοριά»... και «Στ' ουρανού την άκρη»!

«Οι αληθινοί ποιητές δεν επιβάλλονται, έστω και από τους προικισμένους άρχοντες. Ανακαλύπτονται κάθε φορά και διαφορετικά... Και ο Γκάτσος είναι ένας από αυτούς», είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις, όπως μας θύμισε η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, που διάβασε επίσης αποσπάσματα από τη συγκλονιστική «Αμοργό», που γραμμένη μέσα στην καταχνιά της Κατοχής καλεί «στο αίμα να βουτηχτείς πριν ο καιρός σε προφτάσει / Και να διαβείς αντίπερα να ξαναβρείς τους συντρόφους σου / Ανθη πουλιά ελάφια / Να βρεις μιαν άλλη θάλασσα μιαν άλλη απαλοσύνη»... Κι ο Μανώλης Μητσιάς να τραγουδάει στη συνέχεια «πού το πάνε το παιδί, χελιδόνι στο κλουβί»... και «Σημαδεμένη και προδομένη έμεινε πάντα η δική μας η γενιά. Μας βρήκαν μπόρες, δύσκολες ώρες κι ούτε λυχνάρι, ούτε φως στη σκοτεινιά»...

Οι δύο καλλιτέχνες ερμήνευσαν υπέροχα τραγούδια του Γκάτσου μελοποιημένα από τους μεγαλύτερους συνθέτες της χώρας μας.

Νωρίτερα, στη Λαϊκή Σκηνή, με την αυθεντική λαϊκή φωνή του, σε μια περίοδο όπου πλέον σπανίζουν, χάρισε ένα υπέροχο μουσικό ταξίδι στο κοινό ο Γιάννης Διονυσίου. Πρόσφερε μια μουσική διαδρομή με τραγούδια για την ξενιτιά, την προσφυγιά, την εργατιά, αλλά και δικά του τραγούδια όπως «Στο φτερό», αφιερωμένο στον Αλκη Αλκαίο, από τη νέα δισκογραφική του δουλειά «Πρώτη βόλτα».

Το φινάλε του προγράμματος το ανέλαβε αργά τη νύχτα ο Νίκος Φάκαρος με το συγκρότημά του, γεμίζοντας ασφυκτικά τη Λαϊκή Σκηνή και στήνοντας ένα τεράστιο νησιώτικο γλέντι με ατέλειωτους χορούς για πολλές ώρες.