Πρώτον. Εκπροσώπησα την Ευρωπαϊκή Ενωση, τη στιγμή που οι άλλοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ακύρωναν τις επισκέψεις τους (...) Δείχνοντας, επί του πεδίου, ότι δεν υποκύπτουμε σε εκφοβισμό (...) Εχοντας αποκτήσει ιδία εικόνα για τα τεκταινόμενα, και όχι ως παρατηρητές από την τηλεόραση. Εχοντας άποψη, απευθύνεται κανείς με άλλο βάρος στο Συμβούλιο».

Ο «μπαρουτοκαπνισμένος» που γράφει μέσα από τα καταφύγια βγαίνοντας μπροστά για να στηρίξει την αντιδραστική κυβέρνηση Ζελένσκι, την ώρα που οι υπόλοιποι «βλέπουν από την τηλεόραση» τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο να κλιμακώνεται, δεν είναι άλλος από τον υπουργό Εξωτερικών, Ν. Δένδια.

Η κίνηση αυτή του Ν. Δένδια έχει έναν «καθαρό συμβολισμό», που προδίδει την ουσία...

«Συμβολίζει» την επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης να βρίσκεται στην «πρώτη γραμμή» της αντιπαράθεσης ΝΑΤΟ - Ρωσίας, διεκδικώντας πιο αποφασιστικά ρόλο ΝΑΤΟικού δερβέναγα στην περιοχή των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, να γίνει η Ελλάδα «κόμβος» των ενεργειακών σχεδίων, να έχουν τα ελληνικά μονοπώλια θέση στη «μεταπολεμική ανασυγκρότηση»

«Συμβολίζει» την εμβάθυνση της άμεσης εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Την ώρα που για την Ουκρανία όδευαν τα τεθωρακισμένα BMP-1 τα οποία η κυβέρνηση απέσυρε από τα νησιά, την ώρα που λίγα χιλιόμετρα παραπέρα με το δάχτυλο στη σκανδάλη στάθμευαν οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις που πέρασαν από την Αλεξανδρούπολη για να αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος σε μια παραπέρα γενίκευση του πολέμου, ο Ν. Δένδιας στα καταφύγια του Κιέβου προχωρούσε σε νέες δεσμεύσεις για παραπέρα εμπλοκή στον πόλεμο, αρχής γενομένης από την αποστολή αντιαεροπορικών μέσων. Το θέμα μάλιστα φέρεται ότι συζητήθηκε και στην επικοινωνία Μπλίνκεν - Μητσοτάκη, για την οποία και πάλι η κυβέρνηση κράτησε «σιγή ιχθύος».

«Συμβολίζει» τη ΝΑΤΟική ομοψυχία όλων των άλλων αστικών κομμάτων, που έχει ως στήριγμά της η κυβέρνηση. Ο Ν. Δένδιας βρέθηκε στο καταφύγιο έχοντας ως «πλάτη» τις υπογραφές από το ψήφισμα - πολεμικό παραλήρημα του Ευρωκοινοβουλίου, που στήριξαν ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, καλώντας «τα κράτη - μέλη και άλλες χώρες που στηρίζουν την Ουκρανία να αυξήσουν μαζικά τη στρατιωτική τους βοήθεια».

«Συμβολίζει» επίσης την ακόμα βαθύτερη εμπλοκή των ελληνοτουρκικών σχέσεων στα ΝΑΤΟικά σχέδια και παζάρια. Γράφει ο Ν. Δένδιας ότι «το βομβαρδισμένο Κίεβο είναι, τρόπον τινά, η ιδανική τοποθεσία για να εξηγήσουμε στην παγκόσμια κοινότητα τι αντιμετωπίζουμε εμείς οι Ελληνες (...) Οι δύο χώρες έχουν μεγάλους και επιθετικούς γείτονες στα ανατολικά τους. Γείτονες που υποστηρίζουν ότι τα εδάφη μας κακώς αποσπάστηκαν από αυτοκρατορίες του παρελθόντος, τη ρωσική, την οθωμανική (...) Η τουρκική πλευρά έχει υιοθετήσει πλήρως τις ρωσικές μεθόδους».

Σε άλλο σημείο ο Ν. Δένδιας σημειώνει πως «απέναντι στην πρωτοφανή πρόκληση που αντιμετωπίζουμε, απαντάμε. Διεθνοποιώντας την τουρκική επιθετικότητα σε συμμάχους και εταίρους. Χτίζοντας τις συμμαχίες μας. Με τους Ευρωπαίους εταίρους, τις ΗΠΑ, τις χώρες της ευρύτερης γειτονιάς μας (...) Αλλη, όμως, είναι η βαρύτητα του λόγου μας όταν προβάλλουμε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε, στην Αθήνα, στις Βρυξέλλες, στην Ουάσιγκτον. Και άλλη όταν τις εκφράζουμε από το καταφύγιο στο Κίεβο».

Οι αντιθέσεις λοιπόν ανάμεσα στην ελληνική και στην τουρκική αστική τάξη εντάσσονται σε μια ευρύτερη ιμπεριαλιστική διαπάλη για την κυριαρχία σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ από τη μια και τη Ρωσία και την «ευρασιατική» συμμαχία της από την άλλη...

Βεβαίως ο Ν. Δένδιας κάνει πως «ξεχνά» ορισμένες βασικές λεπτομέρειες:

Οπως ότι η τουρκική αστική τάξη κλιμακώνει την επιθετικότητά της ακριβώς αξιοποιώντας τον ρόλο που εκπληρώνει στα σχέδια του ΝΑΤΟ, την ώρα που διατηρεί ισχυρές σχέσεις με τη Ρωσία και συμμετέχει σε μια σειρά από άλλα περιφερειακά σχήματα. Αξιοποιώντας τις πολύπλευρες οικονομικές, πολιτικές, στρατιωτικές σχέσεις με ισχυρά κράτη - μέλη της ΕΕ, «παζαρεύοντας» τον ρόλο της στα σχέδια για την Ενέργεια που αποκτούν «επείγουσα» σημασία στο φόντο του πολέμου.

Οτι δεν αφήνουν καμία αμφιβολία οι επανειλημμένες δηλώσεις του γγ του ΝΑΤΟ Γ. Στόλτενμπεργκ για τον «κρίσιμο» ρόλο που παίζει η Τουρκία στα σχέδια του ιμπεριαλιστικού οργανισμού. Ούτε τα «ευχαριστήρια» του Μπλίνκεν για τη συμβολή της στον πόλεμο στην Ουκρανία και τον ρόλο «διαύλου» στη σύγκρουση ΝΑΤΟ - Ρωσίας. Ούτε οι πρόσφατες δηλώσεις του Αμερικανού πρέσβη στην Τουρκία, ότι οι ΗΠΑ μένουν «αμερόληπτες» ανάμεσα σε Ελλάδα - Τουρκία και ότι το βασικό είναι η ενίσχυση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία. Ούτε το επί της ουσίας «πράσινο φως» του Κογκρέσου για την παραχώρηση των F-16, ή οι δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων ότι «ως ΕΕ θα έπρεπε να ενισχύσουμε τη συνεργασία μας μεταξύ Τουρκίας - ΕΕ στον τομέα της Ενέργειας. Αντιμετωπίζουμε κοινές προκλήσεις».

Τα υπόλοιπα, περί ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και λοιπών ιμπεριαλιστικών ενώσεων που υπερασπίζονται «κοινές αξίες» και «σύνορα» απέναντι στον «αναθεωρητισμό», δεν αξίζουν ούτε ως «κρύο αστείο».

Το επιχείρημα ότι η συμμετοχή στον πόλεμο κάνει πιο πειστικό το κάλεσμα στους ΝΑΤΟικούς «συμμάχους» να προστατέψουν μια χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ από ένα άλλο μέλος του, βέβαια, ξεπερνάει και την πιο αρρωστημένη ευρωατλαντική φαντασία!

«Συμβολίζει» τέλος - άθελά του - ο υπουργός Εξωτερικών το εξής: Οτι ο λαός πρέπει να μάθει να ζει μέσα στο ΝΑΤΟικό καταφύγιο. Αυτό είναι το ζοφερό «μέλλον» που του προετοιμάζει η επιλογή της αστικής τάξης, της κυβέρνησης και όλων των άλλων κομμάτων της για εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. «Προετοιμάζει» για τις συνέπειες, τους μεγάλους κινδύνους για τον λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Η Ελλάδα γίνεται θύτης στα ΝΑΤΟικά σχέδια, ο λαός θύμα και μπαίνει στο στόχαστρο του πολέμου, ενώ σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα ρίχνονται στο «μπλέντερ» της ΝΑΤΟικής συνοχής.

Η εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για τη μοιρασιά της λείας, όπως πιο πριν οι πρόσκαιρες συμφωνίες και συμβιβασμοί των ιμπεριαλιστών, τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή που οξύνουν την αντιπαράθεση με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όχι μόνο δεν αποτελούν «καταφύγιο» για τον λαό αλλά οδηγούν ολοταχώς στον όλεθρο, στον πόλεμο και την προσφυγιά, στην επαναχάραξη των συνόρων «με των λαών το αίμα».

Το μήνυμα του καταφυγίου όμως διαβάζεται και ανάποδα: Η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της χώρας σε αυτόν, η πάλη για να κλείσουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, να σταματήσει η αποστολή όπλων στην Ουκρανία και να επιστρέψουν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό, είναι μονόδρομος αγώνας επιβίωσης.

Η αλληλεγγύη και η κοινή πάλη των λαών, ενάντια στις αστικές τάξεις, και από τις δυο πλευρές του Αιγαίου, το ίδιο. Για να ανοίξει ο δρόμος της ειρήνης και της συνεργασίας των λαών στη βάση του αμοιβαίου οφέλους, με αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, και τον λαό στην εξουσία.

Με φόντο την κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία και την όξυνση του παζαριού για την ενίσχυση της συνοχής στη «νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ», ο γγ της λυκοσυμμαχίας, Γενς Στόλτενμπεργκ, ανακοίνωσε ότι θα πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στην Τουρκία τις επόμενες μέρες, για να «συναντήσω ο ίδιος τον Πρόεδρο Ερντογάν».

Ο ίδιος χαιρέτισε τα βήματα που έγιναν ανάμεσα σε Τουρκία και Σουηδία - Φινλανδία, για την εκπλήρωση των προϋποθέσεων (π.χ. ενίσχυση συνεργασίας στην ασφάλεια και τη συμμετοχή της Τουρκίας σε στρατιωτικά προγράμματα της ΕΕ) που έθεσε η Τουρκία για να άρει το βέτο στην ένταξη των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ. Δήλωσε δε πεπεισμένος ότι όλοι οι σύμμαχοι θα επικυρώσουν το πρωτόκολλο ένταξης, εκφράζοντας και έτσι την ετοιμότητα της λυκοσυμμαχίας για επιπλέον «ανταλλάγματα» στο ιμπεριαλιστικό παζάρι που περιλαμβάνει και τα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό. Σημειωτέον, η Τουρκία είναι μαζί με την Ουγγαρία τα δύο μέλη του ΝΑΤΟ των οποίων τα Κοινοβούλια δεν ενέκριναν ακόμα την ένταξη των δύο νέων μελών στην ιμπεριαλιστική συμμαχία.

Για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ αναμένεται να συζητήσει ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, και με τον Σουηδό πρωθυπουργό, Ουλφ Κρίστερσον, τον οποίο προσκάλεσε στην Αγκυρα, δηλώνοντας έτοιμος να προωθήσει τις διμερείς σχέσεις με τη σουηδική κυβέρνηση σε όλους τους τομείς. Οι δύο ηγέτες είχαν τηλεφωνική συνομιλία κατά την οποία η τουρκική πλευρά επισήμανε (σύμφωνα με ανακοίνωση της τουρκικής προεδρίας) ότι «είναι προς το συμφέρον των δύο πλευρών να εμποδιστούν οι τρομοκρατικές οργανώσεις να θέσουν σε ομηρία την προσπάθεια ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, όπως και τις διμερείς σχέσεις με την Τουρκία». Από τη μεριά του, ο Κρίστερσον μίλησε για μια «εποικοδομητική συνομιλία» και πρόσθεσε ότι προτίθεται να μεταβεί στην Αγκυρα «σύντομα».

Στο μεταξύ, την Πέμπτη, ο Τούρκος υπουργός Αμυνας Χ. Ακάρ, υποδέχτηκε στην Αγκυρα τον Ισραηλινό ομόλογό του, Μπένι Γκαντζ, στην πρώτη επίσκεψη Ισραηλινού υπουργού Αμυνας στην Τουρκία μετά από τουλάχιστον μία δεκαετία. Ο Μπένι Γκαντζ βρέθηκε αρχικά στο μνημείο Ανιτκαμπίρ, όπου έχει ταφεί ο Κεμάλ Ατατούρκ. Σε ανάρτησή του πριν προσγειωθεί στην τουρκική πρωτεύουσα, είχε τονίσει: «Ανυπομονώ για παραγωγικές συζητήσεις πάνω σε τρόπους προώθησης της ασφάλειας, σταθερότητας και ειρήνης στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο».

Στο μεταξύ, πριν καλά καλά συμπληρωθεί μήνας από τα νέα μνημόνια που υπέγραψαν στη λιβυκή πρωτεύουσα για την εξερεύνηση και εκμετάλλευση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, βάσει του απαράδεκτου «τουρκολιβυκού συμφώνου» που υπέγραψαν τον Νοέμβρη του 2019, μέσα στη βδομάδα η Τουρκία υπέγραψε και στρατιωτικές συμφωνίες με τη λιβυκή κυβέρνηση που εδρεύει στην Τρίπολη. Οι συμφωνίες υπογράφτηκαν από τον Τούρκο υπουργό Αμυνας, Χουλουσί Ακάρ, και τον έναν εκ των δύο Λίβυων παράλληλων πρωθυπουργών, Αμπντελχαμίντ Ντμπεϊμπά, ο οποίος έχει και την ιδιότητα του υπουργού Αμυνας στην κυβέρνηση της Τρίπολης. Σύμφωνα με πληροφορίες προβλέπουν μεταξύ άλλων την προμήθεια δεκάδων τουρκικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών.

Τέλος, αξίζει να καταγραφούν και οι δηλώσεις του Βρετανού υπουργού Αμυνας, Μπεν Ουάλας, ο οποίος τόνισε ότι «σαφέστατα, ναι», το Λονδίνο θα ήταν υπέρ μιας πώλησης «Eurofighter Typhoon» στην Αγκυρα και επαίνεσε την Τουρκία επειδή υπάρχει «εξαιρετική ανάπτυξη στις τουρκικές αμυντικές βιομηχανίες και τις συνεργασίες. Η τουρκική αμυντική βιομηχανία πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο. Οι ικανότητες είναι εκπληκτικές», καταλήγοντας ότι οι δύο πλευρές «έχουμε ήδη συνεργασία (στην Αμυνα) και πάντα ήμασταν πολύ πρόθυμοι να εξερευνήσουμε περισσότερα».