ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διαγκωνίστηκαν την περασμένη βδομάδα στη Βουλή για τα «σκήπτρα» στην πιο άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, Ελλήνων και ξένων, με αφορμή την ψήφιση της διακρατικής συμφωνίας «για την απασχόληση Αιγύπτιων εποχικών εργαζομένων στον γεωργικό τομέα».

Με την παρέμβαση του κράτους γίνεται προσπάθεια να αντιμετωπιστούν ελλείψεις σε εργάτες γης, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες των μεγάλων εκμεταλλεύσεων και των ομίλων του αγροτοδιατροφικού τομέα σε φτηνά εργατικά χέρια. Σ' αυτόν τον στόχο η κυβέρνηση βρήκε στη Βουλή έναν άξιο σύμμαχο, τον ΣΥΡΙΖΑ, που «τα έδωσε όλα» για να πείσει κάθε «ενδιαφερόμενο» ότι μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα από τη ΝΔ στο σκλαβοπάζαρο και στο ξεζούμισμα των εργαζομένων.

Χωρίς να αφήνει περιθώρια παρερμηνειών, η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Τζάκρη εκτίμησε ότι «το 2023 θα είναι από τις χειρότερες χρονιές» για τους επιχειρηματίες στον αγροτοδιατροφικό τομέα, καθώς «δεν βρίσκουν εργάτες γης να εργαστούν».

Εξέφρασε μάλιστα την ανησυχία της για το ότι «σύμφωνα με τους νόμους της αγοράς, η υψηλή ζήτηση αυτού του εργατικού δυναμικού και η μειωμένη προσφορά οδηγούν κατ' ανάγκη σε αύξηση του κόστους απασχόλησής τους. Η έλλειψη εργατών γης κοστίζει πανάκριβα στην παραγωγική διαδικασία»! Γι' αυτό «τέτοιου είδους συμφωνίες είναι στη σωστή κατεύθυνση», καθώς «η Αίγυπτος είναι μια εξαιρετική περίπτωση χώρας προέλευσης εργατών γης». Πάλι καλά που δεν τους κοιτάζουν και στα δόντια!

Ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε τελικά «παρών» στη συμφωνία, επειδή βρήκε τις προτάσεις της κυβέρνησης όχι και τόσο ...τολμηρές, ζητώντας κι άλλα για τους εργοδότες. Οι βασικές «ενστάσεις», όπως διατυπώθηκαν από την εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν οι εξής:

• «Πρώτη φορά σε μια τέτοιου είδους συμφωνία αναφέρεται ανώτατος αριθμός εισερχομένων εργατών (...) 5.000, τη στιγμή που οι ανάγκες για εργάτες γης είναι πολύ περισσότερες. Γιατί έπρεπε να τεθεί το όριο των 5.000 εργατών και πώς θα ξεπεραστεί τα επόμενα έτη;». Η συζήτηση περί «ορίων» είναι βέβαια αστεία ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, που αντιμετωπίζουν τους μετανάστες με τη λογική της «κάνουλας», η οποία ανοιγοκλείνει ανάλογα με τις ανάγκες των μεγάλων ομίλων σε εργαζόμενους, υλοποιώντας τη στρατηγική της ΕΕ.
• «Μέχρι τώρα (σ.σ. οι Ελληνες εργοδότες) απευθύνονταν άμεσα σε γραφεία ή σε εργαζόμενους που θέλουν να έρθουν στη χώρα μας, ενώ τώρα θα πρέπει η διαδικασία να περάσει μέσω της αιγυπτιακής κυβέρνησης, κάτι που καθιστά εξαιρετικά δύσκολο το όλο εγχείρημα». Ο ΣΥΡΙΖΑ ανησυχεί για καθυστερήσεις και «δυσλειτουργίες» στη διακίνηση χιλιάδων εργαζομένων και αντιδικεί με τη ΝΔ για το πόσο «ελεύθεροι» θα είναι οι εργοδότες να επιλέγουν αυτοί το εργατικό δυναμικό, σε συνεργασία με τα δουλεμπορικά, που θα συνεχίσουν βέβαια να κάνουν κανονικά τη δουλειά τους.
• «Τα έξοδα για αφίξεις και αναχωρήσεις των εργατών καταβάλλονται από τον εργοδότη», ενώ κατά την εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ «η πάγια πρακτική είναι ότι ο υποψήφιος εργαζόμενος υποδεικνύεται από συνεργάτη του εργοδότη για την καταλληλότητά του και καλύπτει ο ίδιος τα έξοδά του»! Εκτός από τη μίζα στον δουλέμπορο, δηλαδή, ο μετανάστης εργάτης να πληρώνει και τη μετακίνησή του στην Ελλάδα, όπου θα τον περιμένει το μεροκάματο της πείνας.

Η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ δεν έμεινε σε αυτά. Πρότεινε και ορισμένες άλλες ...ρηξικέλευθες «λύσεις» για να εξασφαλιστούν φτηνότερα χέρια σε μεγαλοπαραγωγούς και βιομηχάνους: «Μια δυνατότητα είναι να αξιοποιήσουμε το ελληνικό εργατικό δυναμικό το οποίο παίρνει Ταμείο Ανεργίας, ή το Κοινωνικό Επίδομα Αλληλεγγύης. Πρόκειται για έναν σημαντικό αριθμό συμπολιτών μας, οι οποίοι όμως δεν απασχολούνται στα χωράφια για να μη χάσουν το δικαίωμα στα πάσης φύσεως επιδόματα»!

Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, όσοι παίρνουν σήμερα τις «τρεις κι εξήντα» του ταμείου ανεργίας ή των λεγόμενων «προνοιακών» επιδομάτων είναι αργόσχολοι και «χαραμοφάηδες», που προτιμούν να κάθονται αντί να δουλεύουν στα χωράφια! Η κυβέρνηση βέβαια έχει προλάβει να νομοθετήσει και σ' αυτόν τον τομέα τη χρηματοδότηση μέρους του μισθού από το επίδομα που έπαιρνε ο άνεργος μέχρι να βρει δουλειά.

Και επειδή «τρώγοντας ανοίγει η όρεξη» για τους ομίλους, η Θ. Τζάκρη τούς μοίρασε και υποσχετικές της «προοδευτικής» διακυβέρνησης, να αυξηθεί η «κινητικότητα του εργατικού δυναμικού από άλλες χώρες», όπως η Ινδία, το Πακιστάν, το Βιετνάμ, η Ταϊλάνδη, με την προϋπόθεση ότι σ' αυτές τις χώρες «θα πρέπει πρώτα να δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε να είναι συμφέρουσα η μετακίνηση εργατικού δυναμικού για να εργαστεί στην Ελλάδα».

«Συμφέρουσα» για τους εργοδότες βέβαια και όχι για τους φτωχοδιάβολους που θα αναζητήσουν ένα καλύτερο μεροκάματο στα ελληνικά χωράφια, στα κονσερβοποιεία, στα μεταποιητήρια, στις εταιρείες εξαγωγής πρώτων υλών και αγροτικών προϊόντων.

Η Τζάκρη δεν τα βγάζει βέβαια όλα αυτά από το μυαλό της, αλλά προωθεί την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στο Μεταναστευτικό όπως πολύ γλαφυρά την ανέλυσε ο Αλ. Τσίπρας πριν από λίγους μήνες, απευθυνόμενος από τη ΔΕΘ στους χιλιάδες μετανάστες που αναζητούν στη χώρα μας μια καλύτερη ζωή: «Εάν έρθετε εδώ θα ξέρετε ότι έχετε δύο επιλογές: 'Η να γυρίσετε πίσω ή να ενταχθείτε με τους όρους που το ελληνικό κράτος προβλέπει να ενταχθείτε. Που σημαίνει να μπείτε σε μία παραγωγική διαδικασία, που σημαίνει η ερειπωμένη ύπαιθρος να αποκτήσει εργάτες γης, που σημαίνει ότι δεν θα κάθεστε για να σας δίνουμε επιδόματα».

Αυτή είναι η αντίληψη και το πρόγραμμα της «προοδευτικής» διακυβέρνησης, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αυτό της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ. Από την κόλαση δηλαδή των απελάσεων και της άγριας εκμετάλλευσης, «καθ' εικόνα και ομοίωση» της στρατηγικής της ΕΕ για τους μετανάστες.