«Σήμερα είναι πλέον ξεκάθαρο ότι όποια πλευρά των εξελίξεων και αν δούμε, όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας βάζουν επιτακτικά το ερώτημα τι πρέπει να γίνει, ποια είναι η λύση στα καθημερινά προβλήματα που βιώνουμε εμείς και οι οικογένειές μας, ποια είναι η διέξοδος προς όφελος του λαού», ανέφερε στην παρέμβασή του ο Γιώργος Ντουντούμης, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αγρινίου.

Στάθηκε στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες με την ακρίβεια, τη φτώχεια, τη δουλειά χωρίς ωράριο και ξεκούραση, την ανασφάλεια στους χώρους δουλειάς, σημειώνοντας ότι αυτά δεν μπορούν να αποτελέσουν κανονικότητα, ζητήματα όπως είπε «ανεξάρτητα από τις όποιες διαφορές και αντιπαραθέσεις μεταξύ των νυν και των επίδοξων διαχειριστών, που θέλουν τον λαό καθηλωμένο και άπραγο» και συνέχισε:

«Εχουμε πείρα από τις εναλλαγές των κυβερνήσεων που συνεχίζουν τον ίδιο αδιέξοδο αντιλαϊκό δρόμο, που ματώνουν τον λαό για την ανάπτυξη των κερδών των μονοπωλίων, που θυσιάζουν τη ζωή μας στον βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου».

Αναφέρθηκε στο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου που πραγματοποιείται στις 29 Γενάρη, με στόχο να βάλει ισχυρές βάσεις για την παραπέρα ενίσχυση των αγώνων της εργατικής τάξης στον νομό, υπογραμμίζοντας: «Ξέρουμε ότι όποτε και ό,τι κέρδισε ο λαός, το έκανε όταν σήκωσε το κεφάλι, οργανώθηκε και πάλεψε ενάντια στους εκμεταλλευτές του, συνειδητοποίησε τη δύναμή του και βάδισε μαζί με το ΚΚΕ. Οι αγώνες του είχαν αποτελέσματα όταν εμπιστεύτηκε τους κομμουνιστές μέσα στα σωματεία και εδώ στην περιοχή.

Γι' αυτό χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ παντού, στους καθημερινούς αγώνες σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο δουλειάς και σπουδών, σε κάθε πόλη, γειτονιά και χωριό, για την υπεράσπιση της ζωής μας, του βιοτικού επιπέδου, του εισοδήματος, για αξιοπρεπή ζωή με σύγχρονα δικαιώματα».

Καλώντας να μείνει στην άκρη η λογική της «αναμονής», η συνεχώς αυξανόμενη λαϊκή οργή να μην εγκλωβιστεί στην «ακινησία» της αναμονής των βουλευτικών εκλογών, των επίδοξων σωτήρων, δήλωσε:

«Δεν αρκεί να φύγει μία αντιλαϊκή κυβέρνηση, για να έρθει η επόμενη που θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο εξυπηρέτησης των αξιώσεων του μεγάλου κεφαλαίου, των δεσμεύσεων της ΕΕ και των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Το έργο είναι χιλιοπαιγμένο και το έχουμε ξαναδεί».

Κάλεσε για «ισχυρό ΚΚΕ παντού» και κατέληξε: «Αυτό που επείγει είναι να ενισχυθεί το αγωνιστικό πνεύμα μέσα στην εργατική τάξη και όλο τον λαό, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, που θα εκφράζεται και στην αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών παντού. Για να γράψει η εργατική τάξη και ο λαός το δικό του "σενάριο". Με εμπιστοσύνη στη δύναμη του οργανωμένου αγώνα και συμπόρευση με το ΚΚΕ, μπορεί να ανατείλει η ελπίδα και η προοπτική για τον λαό!».

Να μην περιγράφουν άλλο τα προβλήματά τους οι βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφοι κάλεσε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων, Σπύρος Κοτοπούλης, τονίζοντας πως αυτά είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της ΕΕ και της ΚΑΠ που εφάρμοσαν όλες οι έως και σήμερα κυβερνήσεις και αναφερόμενος και στην κατάσταση στον νομό, τόνισε:

«Μόνο το ΚΚΕ αποκάλυψε τι σημαίνει ΕΕ και ΚΑΠ, ποια θα είναι τα αποτελέσματά τους, δηλαδή η εγκατάλειψη δυναμικών καλλιεργειών όπως ο καπνός εδώ στην Αιτωλοακαρνανία και βέβαια το μαράζωμα της υπαίθρου.

Μόνο το ΚΚΕ αντιπάλεψε αυτές τις πολιτικές, στήριξε και στηρίζει τους αγώνες μας και τα αιτήματα επιβίωσης που έχουμε για να ζούμε με αξιοπρέπεια στα χωριά μας και να καλλιεργούμε τα χωράφια μας.

Ο,τι κερδίσαμε το κερδίσαμε με τους σκληρούς αγώνες μας, τίποτα δεν μας χαρίστηκε, άλλοτε πετύχαμε μικρές νίκες, όπως οι συνάδελφοι μηλοπαραγωγοί στην Αγιά της Λάρισας, και άλλοτε με μεγάλους, όπως το αφορολόγητο όριο από τα μεγάλα μπλόκα το 2016.

Οι αγώνες μας έχουν αποτελέσματα, χρειάζονται και είναι πολύτιμοι. Το πιο ριζικό όμως είναι να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας στην εξουσία. Αυτό συμφέρει και τους βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφους.

Στις επερχόμενες εκλογές, λοιπόν, η ολόπλευρη στήριξη του ΚΚΕ είναι μονόδρομος για εμάς. Δυνατό ΚΚΕ σημαίνει δυνατοί αγώνες για ρήξη και ανατροπή και αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος».

Στην παρέμβασή του ο Θόδωρος Κοτσιλίρης, εργαζόμενος στις ιχθυοκαλλιέργειες, στάθηκε στη γιγάντωση του κλάδου, σημειώνοντας ότι «οι εργαζόμενοι, πέρα από τις χαμηλές αμοιβές με τις οποίες δεν μπορούμε να ζήσουμε ανθρώπινα και να καλύψουμε τις σημερινές μας ανάγκες, πέρα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει όλος ο λαός, αντιμετωπίζουμε σειρά προβλημάτων που έχουν σχέση με το ωράριο και τις συνθήκες εργασίας. Αρκετοί συνάδελφοι, για παράδειγμα, στα κλουβιά, στο τάισμα, αποχώρησαν από τη δουλειά γιατί ήταν υποχρεωμένοι να σηκώνουν καθημερινά τόνους ψαροτροφής. Δεν έβλεπαν παρά τη μέρα που θα ξεκουράζονταν. Είμαστε εκτεθειμένοι στον ήλιο, στο κρύο, στη βροχή, αφού τα ψάρια πρέπει να ταϊστούν. Βάζουν σε κίνδυνο πολλές φορές την ίδια μας τη ζωή, αφού ταξιδεύουμε με φουρτουνιασμένη θάλασσα και άσχημο καιρό».

Αναφέρθηκε επίσης στη σημασία της οργάνωσης των εργαζομένων, στη συμβολή του ΚΚΕ σ' αυτό, επισημαίνοντας:

«Δεν είμαστε όπως πριν, στην αρχή, όταν πιάσαμε δουλειά, φοβισμένοι για να έχουμε δουλειά, με υποχωρήσεις, ξεκάρφωτοι, χωρίς οργάνωση, χωρίς δηλαδή σωματείο.

Ηρθε όμως ο καιρός που η συχνή και τακτική παρουσία του ΚΚΕ, απλών ανθρώπων, ανθρώπων από τη "Λαϊκή Συσπείρωση", συνδικαλιστών, βουλευτών, μας έδειξε τον δρόμο. Τα λεγόμενά τους, η δράση τους, η παρουσία τους στην προβλήτα πριν από το χάραμα με την ανακοίνωση στο χέρι, μας άνοιξαν τα μάτια. Φτιάξαμε σωματείο. Υπήρχαν δυσκολίες στην εγγραφή των συναδέλφων στην αρχή. Φτάσαμε όμως στις τελευταίες αρχαιρεσίες και μας εμπιστεύτηκαν αρκετοί που δείλιαζαν, που κι εμείς δεν το περιμέναμε.

Μας ανέδειξαν στο ΔΣ. Μας εκτίμησαν. Μας ρωτάνε για το ΠΑΜΕ, για το ΚΚΕ. Εχουν απαιτήσεις, αλλά κι εμείς ως ΔΣ κατανοούμε ότι έχουμε περισσότερες ευθύνες. Σήμερα έχουμε βγάλει το συμπέρασμα πως όλο αυτό που τηλεγραφικά ανέφερα οφείλεται σε εσάς, στους κομμουνιστές, στο ΚΚΕ.

Σας είδαμε δίπλα μας. Είστε οι μόνοι που ήρθατε και γνωρίσαμε στη δουλειά μας. Τεράστια η βοήθειά σας. Μοναδικό αποκούμπι που παλεύει για το σήμερα και για ένα διαφορετικό αύριο, από αυτήν τη σημερινή ζούγκλα. Γι' αυτό αποφασίσαμε να πάμε μαζί, δίπλα δίπλα με το ΚΚΕ γι' αυτό το αύριο που μας ανήκει».

«Καταρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμώς για την ιδιαίτερη τιμή να χαιρετίζω την αποψινή συγκέντρωση.

Οταν ήμουν παιδί, μέσα στα πλαίσια της παιδικής μου αθωότητας δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί όλα τα παιδάκια δεν είχαν τα ίδια παιχνίδια, τα ίδια ρούχα, το ίδιο φαγητό στο τραπέζι.

Και όταν αργότερα, στα χρόνια της εφηβείας δυσανασχετούσα με τις κοινωνικές ανισότητες που έβλεπα γύρω μου και έψαχνα να βρω απάντηση, τότε κατάλαβα τι σημαίνει η "εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο".

Μπαίνοντας πια στον στίβο της εργασίας συνειδητοποίησα ότι τίποτα δεν χαρίζεται και χρειάζεται αγώνας και πάλη για τη διεκδίκηση αυτών που εγώ θεωρώ αυτονόητα "αγαθά", το δικαίωμα στην εργασία, στη μόρφωση, στην υγεία, στον πολιτισμό, την ειρήνη.

Σε όλη αυτήν την πορεία πάντα έβρισκα τεκμηριωμένη απάντηση στις ερωτήσεις μου, στήριγμα και αρωγό στις διεκδικήσεις, εμψυχωτή στους αγώνες και τις απογοητεύσεις μου το ΚΚΕ.

Υπηρετώ στον πολύπαθο χώρο της Υγείας, που βάλλεται πανταχόθεν, τόσο ως προς τον δημόσιο χαρακτήρα της και την παροχή υπηρεσιών Υγείας υψηλού επιπέδου σε όλους τους πολίτες, όσο και προς τα εργασιακά δικαιώματα των λειτουργών της.

Δίνεται και θα συνεχίζεται να δίνεται σκληρή μάχη για τη διατήρηση του αυτονόητου, του δικαιώματος "στη ζωή και στο θάνατο". Και σ' αυτή τη μάχη το ΚΚΕ είναι πάντα εκεί.

Στις επικείμενες εκλογές το διακύβευμα δεν είναι οι υποκλοπές, οι τουρκικοί λεονταρισμοί ή η κηδεία του έκπτωτου μονάρχη, ούτε το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής του συστήματος, πάντα σε όφελος των λίγων.

Το ζητούμενο είναι η ίδια η επιβίωση του λαού μας, η φτώχεια, η ανεργία, η ακρίβεια, οι κάθε είδους κοινωνικές ανισότητες.

Απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο με ισχυρό ΚΚΕ μέσα στα εργοστάσια, στους χώρους εργασίας, στις λαϊκές γειτονιές, στα σχολεία, στη Βουλή. Για να υψώσουμε βροντερή φωνή και σθεναρή αντίσταση σε όλους αυτούς που προσπαθούν να μας κλέψουν τη ζωή και την ελπίδα.

Συμπορεύομαι με το ΚΚΕ, ψηφίζω το ΚΚΕ για να σέβομαι τον εαυτό μου και να συνεχίσω ν' αγαπώ και να υπηρετώ τον ΑΝΘΡΩΠΟ!!!».

Ο Κ. Σιέττος στην παρέμβασή του τόνισε μεταξύ άλλων: «Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή η πρόσκληση να συμμετέχω στη σημερινή εκδήλωση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Είμαι ιδιαίτερα συγκινημένος που βρίσκομαι εδώ στο Αγρίνιο, την ιδιαίτερη πατρίδα της μητέρας μου, άρα και δική μου πατρίδα. Το Αγρίνιο της προσφυγιάς, το Αγρίνιο των 120 κομμουνιστών ΕΑΜιτών που εκτελέστηκαν την Μ. Παρασκευή του '44, το Αγρίνιο της Μαρίας Δημάδη, των αγωνιστών, των καπνεργατών, της αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων, των εργαζομένων, των ανέργων, των καθημερινών αγωνιστών της ζωής.

Μιας ζωής που η αστική τους δημοκρατία και οι κυβερνήσεις τους ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και όλες οι μεταλλάξεις τους και οι συνδυασμοί τους την έχουν κάνει μαρτύριο. Γιατί η ανάπτυξή τους βασίζεται στη διάλυση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, στις περικοπές μισθών και των συντάξεων, στην εξάλειψη των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, στην εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης. Η ανάπτυξή τους είναι κόλαση για τους εργαζόμενους».

«Για του λόγου το αληθές» αναφέρθηκε στα οξυμένα προβλήματα του νομού, ο πληθυσμός του οποίου κατέγραψε στην τελευταία απογραφή μείωση 9% σε σχέση με το 2011, αλλά και γενικότερα στη φτώχεια που μαστίζει τους λαούς παγκόσμια, για να καταλήξει σημειώνοντας: «Αυτός είναι ο παραλογισμός, η βαρβαρότητα του καπιταλισμού. Οι σιτοβολώνες να είναι γεμάτοι και ο λαός να πεινάει. Γιατί είναι παραλογισμός να υπάρχουν τόσο μεγάλες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας και που όχι μόνο δεν αξιοποιούνται για την ικανοποίηση των μεγάλων κοινωνικών αναγκών, αλλά αντίθετα με ό,τι προβάλλει η αστική προπαγάνδα, αυτές οι δυνατότητες εντείνουν την επίθεση προς τα δικαιώματα των εργαζομένων».

«Αυτό το παράλογο, βάρβαρο σύστημα που παράγει φτώχεια, ανεργία, πολέμους, προσφυγιά, θα πρέπει να παραμεριστεί, και μπορεί να παραμεριστεί», τόνισε για να συνεχίσει με αναφορά στα αισιόδοξα μηνύματα που εκπέμπουν κλάδοι, χώροι δουλειάς, τα πανεπιστήμια και να καταλήξει υπογραμμίζοντας: «Το ΚΚΕ είναι στο κέντρο αυτού του αγώνα, του αγώνα για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που έχουν ανάγκη ο λαός, η εργατική τάξη, οι φτωχοί αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι, η νεολαία. Για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες στη δουλειά, στην Ασφάλιση, στην Υγεία, στην Παιδεία, για να γίνουν τα αναγκαία έργα ανάπτυξης και προστασίας για τον λαό και όχι για τα κέρδη του κεφαλαίου.

Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα

• που αντιστέκεται αταλάντευτα, ανυποχώρητα, χωρίς ναι μεν αλλά, για τα δίκια της λαϊκής οικογένειας,
• που αποκαλύπτει στον λαό τα αντιλαϊκά σενάρια που επεξεργάζονται και εφαρμόζουν τα αστικά κόμματα και οι κυβερνήσεις τους
• που αντιστέκεται με όλες του τις δυνάμεις να μην χάσει κανείς το σπίτι του από πλειστηριασμούς που νομοθετήθηκαν από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις,
• που αντιστέκεται για να μη χάσει κανείς τη δουλειά του εξαιτίας όλων των αντεργατικών νόμων που έχουν ψηφίσει και με τα δυο χέρια τα αστικά κόμματα και οι κυβερνήσεις τους
• που βρίσκεται στα εργοστάσια, στα πανεπιστήμια, στους χώρους δουλειάς,
• που αγωνίζεται για πραγματικά αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία και κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.

Σήμερα ήρθε η ώρα να γυρίσουμε την πλάτη μας σε όλους αυτούς που μας κοροϊδεύουν όλα αυτά τα χρόνια. Να πούμε φτάνει πια. Σήμερα ήρθε η ώρα να συμπορευτούμε με το ΚΚΕ (...) γιατί είναι το μόνο που φοβούνται. Το φοβούνται όπως ο διάολος το λιβάνι. Δεν φοβούνται τίποτε άλλο. Σήμερα ήρθε η ώρα να συμπορευτούμε, όπως λέει και ο ποιητής, με το κόκκινο της θυσίας, της αγρύπνιας κόκκινο, κόκκινο της αυγής και της ελπίδας, κόκκινο κατακόκκινο».

Η Νίκη Μπερερή τόνισε μεταξύ άλλων: «Το κάλεσμα μάχης και συμπόρευσης που έχουν απευθύνει το ΚΚΕ και η ΚΝΕ είναι σημαντικό να ακουμπήσει τη νέα γενιά και τους φοιτητές, κυρίως τώρα, σε μία εποχή επιδείνωσης των όρων σπουδών μας. Σε μια εποχή όπου το κόστος διαβίωσης όλο και αυξάνεται, οι φοιτητές αναγκάζονται να δουλεύουν για να τα βγάζουν πέρα με τα ανεξέλεγκτα ενοίκια και τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και η καταστολή στα δικαιώματά μας όλο και εντείνεται.

Ως φοιτητές του Αγρινίου ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάποια σοβαρά προβλήματα, τα οποία φέρνουν αγανάκτηση και οργή. Μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση έρχεται να προστεθεί και η κατάργηση των ήδη απαξιωμένων Τμημάτων μας. Καταργούνται Τμήματα όπου αντικείμενό τους έχουν το περιβάλλον, ενώ την ίδια στιγμή στη χώρα μας κάθε χρόνο πολίτες παλεύουν με φωτιές και πλημμύρες. Βλέπουμε εμάς και τους συναδέλφους φοιτητές να βαδίζουμε σε ένα μέλλον όπου τα πτυχία μας δεν μας παρέχουν καν τα βασικά μας δικαιώματα. Οπως, για παράδειγμα, το Integrated Master, το οποίο σε όλες τις πολυτεχνικές σχολές είναι αδιάσπαστος τίτλος σπουδών, όμως σε εμάς δεν υπάρχει αυτός ο τίτλος. Μετά τις καταργήσεις και τις συγχωνεύσεις υπάρχει έλλειψη και στο διδακτικό προσωπικό, με αποτέλεσμα να μη διδάσκεται σωστά και ολοκληρωμένα το αντικείμενο το οποίο έχουμε επιλέξει να σπουδάσουμε και βγαίνουμε στη συνέχεια στην αγορά εργασίας με τσεκουρωμένα δικαιώματα.

Παρ' όλα αυτά, οι φοιτητές και στην πόλη μας δεν μείναμε με σταυρωμένα τα χέρια ούτε και περιμέναμε τον έναν ή τον άλλον κυβερνητικό "σωτήρα" να λύσει τα προβλήματά μας. Διεκδικήσαμε με τις κινητοποιήσεις και τους αγώνες μας τα αιτήματά μας. Σε όλη την Ελλάδα οι φοιτητές άφησαν στα χαρτιά μια σειρά κυβερνητικών αποφάσεων. Εμπόδισαν με τον αγώνα τους να εισβάλει η πανεπιστημιακή αστυνομία στα ιδρύματά τους, ακύρωσαν στην πράξη το ενιαίο ψηφοδέλτιο των φοιτητικών εκλογών καθώς και πολλά άλλα ακόμη.

Οι φοιτητές όλης της χώρας δώσαμε νικηφόρο μήνυμα μετά από 35 χρόνια, αναδεικνύοντας στις φοιτητικές εκλογές την "Πανσπουδαστική", την παράταξη που στηρίζουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, πρώτη δύναμη παντού, γκρεμίζοντας έτσι τη σαπίλα της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ από τους συλλόγους.

Είναι απαραίτητο, λοιπόν, οι φοιτητές να συνεχίσουμε τους αγώνες και τις μάχες μας στον δρόμο για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας και να στηρίξουμε και εμείς το ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες, όποτε και αν ανοίξουν.

Μπορούμε και πρέπει να παλέψουμε για το πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών, να δημιουργήσουμε το μέλλον που μας αξίζει μέσα από τους αγώνες μας, τις διεκδικήσεις μας και τη συνεχή μάχη της καθημερινότητας».