Στο πλαίσιο της απεργίας θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση στην Αθήνα, στις 11.30 π.μ. στο υπουργείο Εργασίας.

Πρόκειται για πάνω από 1.000 εργαζόμενους που δουλεύουν σε δομές των δήμων από το 2017, με ετήσιες συμβάσεις ορισμένου χρόνου, για να παρέχουν έργο ψυχοκοινωνικής υποστήριξης και επανένταξης.

Οπως όμως καταγγέλλει το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων Κέντρων Κοινότητας και Παρακολουθημάτων (ΠΑΝΣΕΚΚ), αυτήν τη στιγμή, που οι εργαζόμενοι βρίσκονται στο «παρά πέντε» από τη λήξη των συμβάσεών τους για μια ακόμα φορά, το υπουργείο Εργασίας δεν έχει δώσει ακόμα απαντήσεις για το αν θα συνεχίσουν να δουλεύουν ή όχι. Ακόμα, καταγγέλλει ότι εκτός από τη διαρκή εργασιακή επισφάλεια οι εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με την υποστελέχωση των δομών και την επιπλέον επιβάρυνση με νέα αντικείμενα εργασίας.

Για τα Κέντρα Κοινότητας, τα προβλήματα των εργαζομένων και τον αγώνα που δίνουν, μιλήσαμε με τον πρόεδρο του Σωματείου, Χρήστο Μπόικο.

Στο ερώτημα τι υπηρεσίες παρέχουν τα Κέντρα Κοινότητας και πόσοι εργάζονται σε αυτά, απαντά ότι ουσιαστικά πρόκειται για τη «ραχοκοκκαλιά της κοινωνικής πολιτικής της χώρας. Είναι συγχρηματοδοτούμενες δομές μέσω ΕΣΠΑ και σε αυτές εργάζονται περισσότεροι από 1.200 εργαζόμενοι, στην πλειοψηφία τους με επιστημονικές ειδικότητες, όπως κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι, διαπολιτισμικοί μεσολαβητές κ.λπ., και διοικητικοί υπάλληλοι, όλοι μας προσληφθέντες μέσω ΑΣΕΠ. Στην ουσία οι κοινωνικές παρεμβάσεις, ψυχολογική υποστήριξη κ.λπ. που τόσο ανάγκη έχει ο λαός, είναι δευτερεύουσας σημασίας για τις κυβερνήσεις, με γνωστά και ολέθρια αποτελέσματα, αφού στην πραγματικότητα αυτό που κυρίως καλούμαστε να κάνουμε είναι να διεκπεραιώνουμε αιτήσεις για τα επιδόματα, προνοιακά, αναπηρικά κ.λπ. Αυτός ήταν ο στόχος των κυβερνήσεων από το 2017 που ξεκίνησαν οι δομές, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, και τα προβλήματα δεν άργησαν να φανούν και ήταν πολλά».

Μιλώντας για τα προβλήματα που τους βγάζουν στον δρόμο, ο συνδικαλιστής μάς αναφέρει:

«Τα προβλήματα ξεκίνησαν από την αρχή (σ.σ. από το 2017), αφού η τότε κυβέρνηση έπρεπε να εμφανίσει στην ΕΕ πρώτον ότι μειώνει την ανεργία στους νέους επιστήμονες, δεύτερον ότι υπάρχει απορρόφηση του ΕΣΠΑ και τρίτον ότι οι μνημονιακές δεσμεύσεις για "αντιμετώπιση της φτώχειας" έχουν μπει σε "σωστές ράγες", όπως έλεγαν. Στην πραγματικότητα, η βαθιά υποστελέχωση των ΟΤΑ, άρα και των κοινωνικών υπηρεσιών των δήμων, οδήγησε στην πρόσληψη τέτοιων ειδικοτήτων ώστε να μπορούν να μπαλώνουν τις τρύπες των κοινωνικών υπηρεσιών, παράλληλα με την επιδοματική πολιτική με τα ΚΕΑ, τα επιδόματα ενοικίου κ.λπ. Και όλα αυτά με εργαζόμενους ορισμένου χρόνου (μας παρουσιάζουν δηλαδή ως εποχιακό προσωπικό εδώ και 6 χρόνια...), με μόνιμη εργασιακή ανασφάλεια και λιγότερα δικαιώματα. Και είναι οξύμωρο αν σκεφτεί κανείς ότι θέλουν να παρουσιάζουν πως μέσα από το έργο αυτών των υπηρεσιών δήθεν παρέχεται σταθερότητα και ασφάλεια σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όταν οι εργαζόμενοι σε αυτές δεν έχουμε ούτε σταθερότητα, ούτε ασφάλεια, ούτε δικαιώματα».

Στο δε ερώτημα γιατί και οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι δεν προσλήφθηκαν εξαρχής με όρους μόνιμης και σταθερής εργασίας και ποιοι ευθύνονται για την κατάσταση αυτή, απαντά: «Γιατί τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τότε, όσο και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, στην πραγματικότητα δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν τα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα που οι πολιτικές τους δημιουργούν, αλλά επιχειρούν να διαχειριστούν την ακραία φτώχεια με όρους "ευελιξίας" και περιορισμένων σε διάρκεια και έκταση παρεμβάσεων. Επίσης, γιατί με ελαστικές σχέσεις εργασίας προσλαμβάνεται η πλειοψηφία των εργαζομένων στους δήμους συνολικά, για να χτυπηθούν τα συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα και κυρίως το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία.

Με άλλα λόγια, γιατί αυτό επιτάσσει σήμερα η καπιταλιστική ανάπτυξη στους δήμους, ώστε να φαίνεται ότι βρίσκονται δήθεν στο πλευρό των λαϊκών στρωμάτων, με χαμηλό κόστος, εξοικονομώντας πόρους για τη στήριξη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Στηρίγματα σε αυτήν την κατεύθυνση, της γενίκευσης των ελαστικών σχέσεων εργασίας, βρίσκουν και στο κίνημα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στους δήμους (ΠΟΕ ΟΤΑ) αναπαράγει τον αντεργατικό διαχωρισμό σε εργαζόμενους δύο ταχυτήτων, μη εγγράφοντας τους συμβασιούχους ως μέλη της».

Μιλώντας για τα αιτήματα και τις κινητοποιήσεις τους, ο Χρ.Μπόικος θυμίζει ότι ο αγώνας έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό: «Στις 7 Δεκέμβρη κάναμε την πρώτη 24ωρη πανελλαδική απεργία, προειδοποιητικά. Τώρα δεν πάει άλλο. Οι συμβάσεις μας λήγουν ήδη απ' αυτόν τον μήνα και δεν υπάρχει καμία εγγύηση για την παραμονή μας στη δουλειά. Ετσι, η απεργία μας αύριο Τετάρτη 5 Απρίλη έχει τρεις κύριους άξονες: 1) Την παραμονή όλων των εργαζομένων στη δουλειά, 2) νέες προσλήψεις κυρίως διοικητικού προσωπικού και 3) τη μετατροπή των συμβάσεών μας σε αορίστου χρόνου, αφού αποδεικνύεται καθημερινά στην πράξη πως οι ανάγκες του λαού για πρόσβαση σε κοινωνικές υπηρεσίες δεν είναι εποχιακές, πολύ περισσότερο στην άδικη εκμεταλλευτική κοινωνία που ζούμε γίνονται ολοένα και πιο αναγκαίες.

Παλεύουμε δηλαδή για αιτήματα δίκαια, που πατάνε στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και της κοινωνίας συνολικά, και γι' αυτό καλούμε τους εργαζόμενους, τον λαό να στηρίξει τον αγώνα μας. Φυσικά, όμως, δεν μένουμε μόνο σε αυτά και η προοπτική κλιμάκωσης του αγώνα μας είναι δεδομένη. Ξεκινάμε την απεργία μας απαιτώντας να πάρουμε τις εγγυήσεις που έχουμε ανάγκη και στη συνέχεια θα κατευθυνθούμε στον ΟΠΕΚΑ, η διοίκηση του οποίου αδιαφορεί πλήρως για μας και μας φορτώνει ολοένα με νέα καθήκοντα, τα οποία στην πράξη δεν μπορούν να γίνουν, γιατί δεν υπάρχει προσωπικό (υποστελέχωση δηλαδή) και όσοι ήδη εργαζόμαστε στα ΚΚ - ΚΕΜ έχουμε ξεπεράσει τα όρια πνευματικής και σωματικής αντοχής μας. Και, τέλος, θα γίνει νέα Γενική Συνέλευση του ΠΑΝΣΕΚΚ για να αποφασιστεί η συνέχιση του αγώνα μας».