«Η έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου σχετικά με το "κράτος δικαίου" στην ΕΕ αποτελεί έναν ακόμη κρίκο σε μια συστηματική προσπάθεια των οργάνων της, μέσα από σειρά εκθέσεων, ψηφισμάτων κ.λπ., να εμφανίσουν την ιμπεριαλιστική συμμαχία ως δήθεν "θεματοφύλακα της δημοκρατίας"», τονίζει σε ανακοίνωσή της η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ.

Και προσθέτει: «Οσο για την πραγματική αιτία των ...ανησυχιών της ομολογεί κυνικά: "Οι αξιόπιστες και σταθερές δομές του κράτους δικαίου αποτελούν βασικούς πυλώνες για τις επενδύσεις και το εμπόριο, στοιχεία που είναι ουσιώδη για την ανταγωνιστικότητα...". Να ποιος είναι λοιπόν ο καημός τους: Η εξασφάλιση της ανεμπόδιστης κυκλοφορίας και κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων στην ενιαία καπιταλιστική αγορά της ΕΕ.

Με την εμπορευματοποίηση των πάντων, την περιβόητη "απελευθέρωση των αγορών", ανάμεσά τους και των σιδηροδρόμων που προώθησαν όλες οι κυβερνήσεις και η σημερινή της ΝΔ προωθείται η αντίληψη περί "κόστους - οφέλους" με βάση το κυνήγι του κέρδους, που οδήγησε στο έγκλημα των Τεμπών όπως και σε αμέτρητα άλλα.

Η έκθεση περιλαμβάνει μόλις ορισμένες αποσπασματικές επικρίσεις στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, "ξεπλένοντας" ταυτόχρονα τις ευθύνες της ΕΕ, που τη στρατηγική της υλοποιεί τόσο η σημερινή κυβέρνηση όσο και οι προηγούμενες των ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Αποσιωπά προκλητικά την εργασιακή ζούγκλα, την εργοδοτική τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς ενώ αντιμετωπίζει το όργιο καταπάτησης δημοκρατικών ελευθεριών, την απογείωση του αυταρχισμού και της καταστολής ως "μεμονωμένες" παραλείψεις που θα εκλείψουν με τις συστάσεις της έκθεσης. Είναι αυτές ακριβώς οι συστάσεις που αποκαλύπτουν τι εννοεί η ΕΕ "κράτος δικαίου". Για παράδειγμα: "Η χρήση κατασκοπευτικού λογισμικού από τα κράτη - μέλη (...) να είναι αναλογική (...) και η παρακολούθηση να επιτρέπεται μόνο σε περιπτώσεις αυστηρά προκαθορισμένες" ή τα κράτη - μέλη "να ερευνούν κρούσματα δυσανάλογης χρήσης βίας κατά διαδηλωτών", ενώ σημειώνει ικανοποιημένη "ότι οι αρχές επιβολής του νόμου (...) χρησιμοποιούν όλο και πιο πολύ λιγότερο θανατηφόρα όπλα". Εμφανίζει δηλαδή ως δικαιολογημένη την παρακολούθηση και το φακέλωμα των πάντων (που πατάει στη δική της νομοθεσία), όπως και την αστυνομική βία κατά διαδηλωτών, αρκεί να είναι "αναλογικές".

Αποτελεί πρόκληση να εμφανίζονται ως "προστάτης των ελευθεριών" η ΕΕ και το Ευρωκοινοβούλιο, που αναγνωρίζουν "δικαίωμα αυτοάμυνας" στο κράτος - κατακτητή Ισραήλ για να σφάζει τον Παλαιστινιακό λαό και τα παιδιά του, που στέλνει ναυτικές πολεμικές αποστολές στην Ερυθρά Θάλασσα, στη Λιβύη κ.α. για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των εφοπλιστών, που αναγορεύει τα λόμπι σε "ζωτικό στοιχείο της ευρωπαϊκής δημοκρατίας".

Η "ευρωπαϊκή δημοκρατία" τους δεν είναι τίποτε άλλο από δικτατορία των μονοπωλίων. Με αυτή πρέπει να αναμετρηθούν οι εργαζόμενοι για να πάρουν στα δικά τους χέρια την εξουσία και την οικονομία, θεμελιώνοντας τις βάσεις για να απολαύσουν όλες τις ελευθερίες, τα δικαιώματα και την ικανοποίηση των αναγκών που τους στερεί το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Με βάση τα παραπάνω η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ τοποθετήθηκε με "παρών"».

Μεγάλο ενδιαφέρον προσέλκυσε η εκδήλωση παρουσίασης της έκδοσης της «Σύγχρονης Εποχής» «Το κόκκινο και το γκρίζο. Φτώχεια και πολιτική στη Θεσσαλονίκη του Μεσοπολέμου», του Κώστα Τζιάρα, που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα στη Θεσσαλονίκη.

Το βιβλίο παρουσίασε ο Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής Σύγχρονης Πολιτικής και Κοινωνικής Ιστορίας στο ΑΠΘ, ενώ επίσης στην εκδήλωση μίλησε ο Κώστας Τζιάρας, συγγραφέας του βιβλίου και Δρ. του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ.

Την εκδήλωση διοργάνωσαν η «Σύγχρονη Εποχή» και η Τομεακή Οργάνωση Δήμου Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ στον Πολυχώρο «Ενεκεν», ο οποίος γέμισε από φίλους των εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής» και της Ιστορίας, πανεπιστημιακούς δασκάλους και νέους ερευνητές. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν επίσης η Θεανώ Καπέτη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και οι Σωτήρης Αβραμόπουλος και Μιχάλης Κωνσταντινίδης, περιφερειακός και δημοτικός σύμβουλος, αντίστοιχα, με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».

Μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Μαργαρίτης σημείωσε ότι πρόκειται για ένα σημαντικό έργο, «έργο επιστημονικό, που έλλογα αναλύει και ερμηνεύει καταστάσεις κοινωνικές, σχέσεις ανθρώπινες. Εργο πολιτικό καθώς μας ανοίγει παράθυρα προς την πολιτική παιδεία η οποία - στον κόσμο που εμείς διεκδικούμε - δεν μπορεί παρά να έχει βοηθό και υπόβαθρο την επιστήμη και τον λόγο. Λόγο με τη διπλή έννοια, του ορθολογισμού και της έκφρασης.

(...) Το βιβλίο του Κώστα Τζιάρα αναβαθμίζει την κοινωνική ιστορία», είπε, και πρόσθεσε: «Συνδιαλέγεται με τη διεθνή και την ελληνική βιβλιογραφία και διασφαλίζει τη θέση του μέσα σε αυτή. Δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε να τοποθετήσουμε το έργο ανάμεσα στα κορυφαία ομόλογά του, οπωσδήποτε όμως δεν είναι πλέον δυνατό να μιλήσει κανείς για την ιστορία των λαϊκών στρωμάτων, της κοινωνίας στον τόπο μας χωρίς να αναφερθεί στο βιβλίο αυτό».

Στη συνέχεια, ο Γιώργος Μαργαρίτης στάθηκε στη σημασία της έκδοσης του βιβλίου από τη «Σύγχρονη Εποχή»: «Η απόφαση να εκδώσει ένα ογκώδες επιστημονικό βιβλίο 550 σελίδων είναι τολμηρή. Ενα βιβλίο μάλιστα ενός νέου ιστορικού που βρίσκεται στα πρώτα βήματα της σταδιοδρομίας του και δεν σχετίζεται με την αγορά των πανεπιστημιακών εγχειριδίων, κατάσταση που εξετάζουν πάντοτε οι εκδότες πριν αναλάβουν το βάρος μιας ανάλογης έκδοσης.

(...) Εχει ως εκ τούτου πολλαπλό, ακαδημαϊκό, επιστημονικό, πολιτικό, σε τελευταία ανάλυση, ενδιαφέρον η ενίσχυση και η στήριξη των νέων αυτών επιστημόνων από τους προοδευτικούς εκδοτικούς οίκους και από όλους όσοι υπηρετούν την ακαδημαϊκή παιδεία, ιδρύματα, φορείς, πολιτικούς χώρους (...) Στο πεδίο αυτό η "Σύγχρονη Εποχή" και άλλοι εκδοτικοί φορείς που συντάσσονται στο ίδιο μέτωπο αξίζουν τη στήριξη και τη συμπαράστασή μας».

Με τη σειρά του, ο Κώστας Τζιάρας αναφέρθηκε στο αρχειακό υλικό και την επεξεργασία του ως διαδικασία σύνθεσης και όχι απλής παράθεσης γεγονότων, ενώ στη συνέχεια στο ύφος και τον τρόπο της αφήγησης του βιβλίου. «Το να γράφουμε περίεργα και περίπλοκα δεν μας κάνει περισσότερο επιστήμονες», είπε χαρακτηριστικά, και τόνισε τη μεγάλη σημασία που έχει η ιστορική σκέψη και έρευνα να έρχεται σε επαφή με το ευρύ κοινό.

Τέλος, σημείωσε με αφορμή τις εξελίξεις στον χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και τον σχεδιασμό της κυβέρνησης για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, πως αυτή η έρευνα δεν θα υπήρχε δυνατότητα να γίνει αν δεν υπήρχε δημόσιο πανεπιστήμιο και είχε επικρατήσει το «πανεπιστήμιο της αγοράς» που εκφυλίζει τις σπουδές.