- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
RIZOSPASTIS |
Οσο πιο ψηλά τόσο πιο καλά για την επόμενη μέρα των εκλογών, που τα προβλήματα θα παραμείνουν, που η επίθεση κεφαλαίου, κυβέρνησης, των κομμάτων της ΕΕ και του συστήματος θα συνεχιστεί (...)
Η ψήφος του λαού στο ΚΚΕ επιστρέφει πάλι στον λαό. Η ψήφος στα άλλα κόμματα πάει στην αγκαλιά του κεφαλαίου, που στέλνει ραβασάκια με τις απαιτήσεις του και τα υλοποιούν μέχρι κεραίας τόσο η ΝΔ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Αριστερά, που επειδή άλλαξε όνομα νομίζει ότι ξεχάσαμε πως μαζί με αυτούς που έχουν μείνει στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην κυβέρνηση και δεν χάλασαν κανένα χατίρι στο κεφάλαιο.
Ολοι τους ομογνωμούν και ψηφίζουν για να διαιωνίζεται ο βασικός κανόνας του συστήματος. Εμείς οι πολλοί, οι δουλευτάδες, να πληρώνουμε για όλα, να μην μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα γιατί ο μισθός μας γίνεται «φύλλο και φτερό» πριν καλά καλά κλείσει το πρώτο 15ήμερο του μήνα, και οι λίγοι να μετράνε κέρδη από τον ιδρώτα της δουλειάς μας, να έχουν προνόμια και απαλλαγές (...)
Απευθυνόμαστε σε όσους προβληματίζονται, σε όσους αμφισβητούν, σε όσους δεν βολεύονται με όσα σερβίρουν τα σαΐνια του συστήματος για καλή ΕΕ, για μονόδρομους και άλλα τόσα που ακούμε.
Υπενθυμίζουμε ότι όταν όλα τα άλλα κόμματα ορκίζονται πίστη στο σύστημα, όταν ψηφίζουν από κοινού όσα φορτώνονται στις πλάτες μας, εμείς ήμασταν μαζί με τον λαό, αυτοί απέναντί του.
Στους μεγάλους αγώνες για το μεροκάματο, τις ΣΣΕ, για εργατικές κατακτήσεις. Μαζί στις μεγάλες απεργιακές μάχες, στις πύλες των εργοστασίων, στα εργοτάξια, στους χώρους δουλειάς για να σπάσει η εργοδοτική αυθαιρεσία. Μαζί απέναντι στην εγκληματική πολιτική του κόστους - οφέλους, που αφήνει πίσω της καταστροφές και απώλειες ανθρώπινης ζωής. Μαζί για να μη συγκαλυφθεί το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη.
Δίπλα στους αγρότες και τους κτηνοτρόφους που παλεύουν χρόνια απέναντι στην αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, που τώρα έβγαλε στους δρόμους και άλλους, πολιορκώντας με τρακτέρ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Μαζί απέναντι στους πλειστηριασμούς από τα κοράκια των τραπεζών για να σωθούν λαϊκά σπίτια. Δίπλα δίπλα με τα παιδιά μας για δημόσια, δωρεάν Παιδεία, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων. Μαζί για να έχουμε Υγεία και Πρόνοια, νοσοκομεία στελεχωμένα με γιατρούς, νοσηλευτικό προσωπικό, υλικοτεχνικές υποδομές. Μαζί να μετράμε τις πληγές μας. Τους σακατεμένους και τους σκοτωμένους στους χώρους δουλειάς, που έχουν γίνει «αρένες» θανάτου και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός από τους κυβερνώντες, σημερινούς και προηγούμενους. Χτες είχαμε ακόμη έναν οικοδόμο που έχασε την ζωή του στην Αρίστη Ζαγορίου, στον τόπο δουλειάς που έχει γίνει τόπος μαρτυρίου για να θησαυρίζουν οι εργολάβοι. Η οργή μας να γίνει δύναμη αγώνα.
Να γίνει κριτήριο ψήφου η ίδια η πείρα της ζωής των εργαζομένων. Η δυσαρέσκεια που υπάρχει να γίνει αποτελεσματική απόφαση για την επόμενη μέρα. Με δυνατό ΚΚΕ είναι δυνατός ο λαός.
Σε όλους αυτούς που ρωτάνε «Και τι θα αλλάξει αν ενισχυθεί το ΚΚΕ;», που αναρωτιούνται «Τι θα γίνει;», τους το λέμε καθαρά: Αυτό που γίνεται στο εργατικό κίνημα και στα συνδικάτα όπου έχουν την ευθύνη οι κομμουνιστές.
Εκεί, που δεν αφήνουν την εργοδοσία και την κυβέρνηση σε χλωρό κλαρί, όπως εδώ στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων, στους οικοδόμους, στους μεταλλεργάτες, στην «efood», στη ΛΑΡΚΟ, εκεί που καθημερινά μετράνε αποτελέσματα και νίκες. Που δίνουμε χαστούκια στα σχέδια της εργοδοσίας και της κυβέρνησης. Που δυναμώνει η πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση. Οχι με λόγια, αλλά με πράξεις.
Να βρει διέξοδο η οργή που υπάρχει στον εργατόκοσμο και στον λαό μας συνολικά, γι' αυτήν τη βάρβαρη πολιτική της ΕΕ που υλοποιείται με απόλυτη συνέπεια τόσο από τη σημερινή, όσο και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Από τα κόμματα που μας παρουσιάζουν την ΕΕ ως μονόδρομο.
Και πώς να μην υπάρχει οργή όταν σε κάθε απαίτηση για ικανοποίηση λαϊκών αναγκών συναντάμε την απάντηση: Δεν υπάρχουν χρήματα.
Πρώτοι οι γονείς βιώνουμε από «πρώτο χέρι» τα τεράστια προβλήματα στην Εκπαίδευση, ως απόρροια της εκπαιδευτικής πολιτικής της ΕΕ. Του σχολείου των δεξιοτήτων και της ημιμάθειας. Της πολιτικής της υποχρηματοδότησης που και στην πόλη μας έχει οδηγήσει στην επιδείνωση της κατάστασης των σχολικών υποδομών.
- Το 50% των κτιρίων των Νηπιαγωγείων έχουν κατασκευαστεί πριν από τον αντισεισμικό κανονισμό του 1985 και μόνο το 7% έχει κατασκευαστεί με τον κανονισμό του 2000.
- Μόνο 6 σχολεία από τα 39 της πόλης έχουν χτιστεί με τον κανονισμό του 2000 που θεωρείται ασφαλής σήμερα.
Κυβερνήσεις και ΕΕ θεωρούν ατομική ευθύνη τις ανάγκες του παιδιού, τη φροντίδα του, τη μόρφωσή του, το μέλλον του και, στο πλαίσιο αυτό, η σχολική στέγη και συνολικά οι εκπαιδευτικές ανάγκες αντιμετωπίζονται ως κόστος και βαρίδι στους «αναπτυξιακούς» προϋπολογισμούς, αρνητικός παράγοντας στα πρωτογενή πλεονάσματα του Ταμείου Ανάκαμψης. Και δεν είναι όλα τα παραπάνω ελληνικό φαινόμενο και παρέκκλιση της ευρωπαϊκής κανονικότητας, σύμφωνα με τον κ. Κασσελάκη, τον κ. Ανδρουλάκη και τους υπόλοιπους της αντιπολίτευσης (...)
Αν θέλει όμως να δει κάποιος τη βαρβαρότητα της πολιτικής της ΕΕ σε όλο της το μεγαλείο, δεν έχει παρά να επισκεφτεί ένα οποιοδήποτε Ειδικό Σχολείο στην Ηπειρο: Εκεί θα αντικρίσει την εικόνα της απόλυτης αδιαφορίας για τα ΑμεΑ, καθώς η υποστελέχωση, οι τραγικές υποδομές, οι τάξεις - κλουβιά και οι ελλείψεις σε βασικούς χώρους Εκπαίδευσης είναι καθεστώς: Σχολεία που μέσα σε μια τάξη 20 τετραγωνικών, κάνουν ταυτόχρονα μάθημα 2 και 3 τμήματα. Κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι που κάνουν συνεδρίες με μαθητές και γονείς σε διαδρόμους, νοσηλευτές που περιθάλπουν μαθητές σε γραφεία και το προσωπικό των σχολείων να δίνει τιτάνιο αγώνα - μαζί με τους γονείς - να σώσουν ό,τι σώζεται, καθώς η Εκπαίδευση και κοινωνικοποίηση των παιδιών δεν μπορεί να περιμένει (...)
Ιδια η κατάσταση και στα νοσοκομεία της πόλης, όπου κυριαρχούν οι τραγικές ελλείψεις σε υποδομές και προσωπικό, με τον υπουργό Υγείας να λέει κατάμουτρα - πρόσφατα - στους συμβασιούχους του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου ότι δεν τρέχει και τίποτα αν απολυθούν, μπορούν να πιάσουν δουλειά ως σερβιτόροι. Τους συμβασιούχους που εργάζονται ανελλιπώς στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο σχεδόν 5 χρόνια (...)
Οποιος αγανακτεί με τα όσα καθημερινά ζει τόσο στη δουλειά του, όσο και σε κάθε πτυχή της ζωής του, δεν έχει άλλο δρόμο παρά στις 9 του Ιούνη να ψηφίσει ΚΚΕ και να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα ενάντια στην ΕΕ και στα κόμματα που την στηρίζουν.
Κι αυτός δεν είναι άλλος από τη συμπόρευση και τον συντονισμό όλων των Ευρωπαίων καπιταλιστών ώστε αντί να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα πάρει τη λεία από τα χέρια του άλλου, να εφαρμόζουν κοινή στρατηγική, μέσα από την παραπλανητική αρχή του «ελεύθερου ανταγωνισμού», ξεζουμίζοντας από κοινού τους λαούς και ελέγχοντας τις πλουτοπαραγωγικές τους πηγές (...)
Οταν η άρχουσα τάξη της χώρας μας και τα αστικά κόμματα πανηγύριζαν από κοινού το 1981 και διοργάνωναν φιέστες για την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ και 20 χρόνια αργότερα στην ΟΝΕ, μονάχα το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας εναντιώθηκε και με αδιαμφισβήτητα επιχειρήματα ενημέρωνε τον λαό για τα δεινά που τον περιμένουν και για τους αγώνες που έχει μπροστά του να αντιπαλέψει! Και βγήκε αληθινό σε όλες του τις προβλέψεις!
Ιδιαίτερα για τον ευαίσθητο τομέα της αγροτοκτηνοτροφίας, που ήταν ο παραγωγικός καθρέφτης της Ηπείρου και η μοναδική πηγή ζωής για τη φτωχότερη περιφέρεια της Ευρώπης, το ΚΚΕ είχε προβλέψει πως αυτήν την ανισότητα που τη βίωναν οι λαοί της Ευρώπης από το 1962, όταν εφαρμόστηκε η «Πρώτη Κοινή Αγροτική Πολιτική για τον έλεγχο παραγωγής των τροφίμων», θα οδηγούσε σε συρρίκνωση της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής της περιοχής μας και της χώρας μας γενικότερα, με κίνδυνο φτωχοποίησης των απασχολούμενων στον κλάδο, προς όφελος των ολιγοπωλίων. Και βέβαια επιβεβαιώθηκε!
Και σαν κερασάκι στην τούρτα μάς προέκυψε πρόσφατα η αναθεωρημένη ΚΑΠ, που τσακίζει, ακόμα περισσότερο, τους βιοπαλαιστές αγρότες, αναγκάζοντάς τους να βγουν στους δρόμους, για άλλη μία φορά, διεκδικώντας το αυτονόητο: Να πληρώνονται οι κόποι τους για να μπορούν να ζήσουν τις οικογένειές τους και όχι να γεμίζουν τις τσέπες των διαφόρων καρτέλ, που, με τις ευλογίες των Βρυξελλών, λυμαίνονται τον χώρο! (...)
Τελικά, υπάρχει τρόπος αντίδρασης και αναχαίτισης αυτής της καταστροφικής πολιτικής; Αυτή η κατάσταση μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο αν ο λαός και η νεολαία δημιουργήσουν νέες εστίες αγώνων και αντεπίθεσης (...)
Με το κόκκινο ευρωψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στο χέρι θα πρέπει να δώσουμε να καταλάβουν, ακόμα κι εκείνοι που διατηρούν διαφορετικές απόψεις με το Κόμμα μας σε συγκεκριμένα ζητήματα, πως την επομένη των εκλογών, όταν θα εξαφανιστούν οι σέλφις, τα TikTok και οι σελέμπριτις, μόνο το ΚΚΕ θα συνεχίζει να βρίσκεται στο πλευρό του λαού και θα παλεύει, απ' όλα τα μετερίζια, για τα δίκαια αιτήματά του, όπως κάνει εδώ και έναν αιώνα!
