Η ανακοίνωσή του:

«"Το σίδερο στο κεφάλι θα το πάρω μαζί μου στον τάφο.

Είναι το καλύτερο παράσημο από την αγωνιστική μου ζωή

και είναι μεγάλη τιμή για εμένα

Κατίνα"

Το ΚΚΕ με μεγάλη λύπη αποχαιρετά την αγωνίστρια της ΕΑΜικής Αντίστασης και μαχήτρια του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας Κατίνα Μανιτάρα, που "έφυγε" την Τρίτη, πλήρης ημερών, από τη ζωή.

Η Κατίνα Μανιτάρα γεννήθηκε στις 14 Μάρτη του 1932 στο χωριό Μαλανδρίνο Φωκίδας, πρώτο από τα τέσσερα παιδιά μιας φτωχής εργατοαγροτικής οικογένειας που "βγήκε ολόκληρη στο βουνό". Η τριπλή φασιστική - ναζιστική κατοχή την βρήκε μαθήτρια του Δημοτικού. Μικρό παιδί, στα 14 της χρόνια, υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας του βασανισμού του πατέρα της από παρακρατικούς και τον επόμενο χρόνο ξυλοκοπήθηκε και η ίδια άγρια για να μαρτυρήσει την τοποθεσία του πατέρα της.

Η Κατίνα Μανιτάρα οργανώθηκε στα Αετόπουλα το 1942 και έδρασε στις περιοχές της Φωκίδας. Το 1947 πέρασε στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, στα ρουμελιώτικα τμήματα, τα οποία αποτελούνταν κατά περίπου 40% από γυναίκες μαχήτριες, και στη συνέχεια υπάχθηκε στη 2η Μεραρχία του Κλιμακίου Γενικού Αρχηγείου Νοτίου Ελλάδας (ΚΓΑΝΕ). Αποφοίτησε από τη Σχολή Αξιωματικών του ΚΓΑΝΕ και αναδείχθηκε σε ανθυπολοχαγό του ΔΣΕ.

Συμμετείχε σε πλήθος μαχών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, στη Μάχη της Αμφισσας, το 1947, με τον θρυλικό καπετάν Διαμαντή, στη Ναυπακτία, όπου τραυματίστηκε στο κεφάλι από θραύσμα σφαίρας, το οποίο "κουβάλησε σε όλη της τη ζωή", αλλά και στη Μάχη της Καρδίτσας, το 1948, όπου τραυματίστηκε για δεύτερη φορά, από θραύσμα όλμου στο πόδι. Πήρε μέρος στην κατάληψη του Καρπενησίου, στην ανατίναξη της γέφυρας Κοράκου στον Αχελώο, καθώς και στην κατάληψη του Λιδωρικίου. Συμμετείχε σε όλες τις μάχες του αγώνα του ΔΣΕ έως το 1949, όταν με τις όσες δυνάμεις είχαν απομείνει στη 2η Μεραρχία συγκρούστηκαν με ασύγκριτα υπέρτερες δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού στη Φθιώτιδα, όπου σκοτώθηκε ο Καπετάν Διαμαντής.

Το 1949 πιάστηκε και μεταφέρθηκε στη Λαμία, όπου βασανίστηκε για να "υπογράψει δήλωση", χωρίς να λυγίσει. Καταδικάστηκε ως ανήλικη σε 3,5 χρόνια φυλακή και κρατήθηκε στις Φυλακές Λαμίας, στο Μεταγωγών Αθήνας, στις Φυλακές Αβέρωφ και τέλος στις Φυλακές Ανηλίκων Καλλιθέας, έως την αποφυλάκισή της το 1953. Ακολούθησαν όλες οι βιοποριστικές ταλαιπωρίες της φτώχειας και της αναδουλειάς με τις οποίες αντιμετώπισε το αστικό κράτος τους αγωνιστές της Αντίστασης και του ΔΣΕ, βγαίνοντας και πάλι αλύγιστη.

Η Κατίνα Μανιτάρα έζησε μια ζωή δοσμένη στους αγώνες για τα ιδανικά του ΚΚΕ, δίνοντας το "παρών", με υπερηφάνεια αλλά και με σεμνότητα, στις κινητοποιήσεις και τις εκδηλώσεις του εργατικού κινήματος, του κινήματος των συνταξιούχων και ιδιαιτέρως στις προσπάθειες για την ανάδειξη της ιστορίας των μεγάλων λαϊκών αγώνων.

Υπήρξε δραστήριο μέλος της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και ΔΣΕ, στο Παράρτημα του Βύρωνα, και της Ενωσης Φίλων Μνήμης Καπετάν Διαμαντή. Το τελευταίο διάστημα φιλοξενήθηκε στο "Σπίτι του Αγωνιστή".

Η κηδεία της Κατίνας Μανιτάρα θα γίνει την Πέμπτη στις 10.30 π.μ. στον Βύρωνα και θα είναι πολιτική, και την Παρασκευή θα πραγματοποιηθεί στη Ριτσώνα η τελετή καύσης, κατά την επιθυμία της».

• Τη βαθιά της θλίψη για τον θάνατο της Κατίνας Μανιτάρα και συλλυπητήρια στους οικείους της εκφράζει και η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ).

Η κηδεία έγινε στο Νεκροταφείο Χολαργού και παρευρέθηκε σε αυτήν πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Γιώργο Μαρίνο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και βουλευτή Εύβοιας. Συμμετείχαν επίσης η Αλέκα Παπαρήγα και ο Στέφανος Λουκάς. Ανάμεσα στα πολλά στεφάνια ήταν και αυτό του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα.

Γεννημένος το 1933, ο Μανώλης Μαθιουδάκης καταγόταν από την Κοξαρέ Ρεθύμνου, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Πατέρας του ήταν ο καθηγητής Γιάννης Μαθιουδάκης, Γραμματέας του ΕΑΜ Ρεθύμνου, ο οποίος σκοτώθηκε σε ενέδρα των Γερμανών ναζί την περίοδο της Κατοχής. Σε ηλικία 9 ετών συνελήφθη και ο ίδιος από τους Γερμανούς και κρατήθηκε μαζί με την μητέρα του στις φυλακές της Φορτέτζας, στο Ρέθυμνο.

Αποχαιρετώντας τον Μανώλη Μαθιουδάκη εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ ο Περικλής Κουρμούλης, αρχισυντάκτης του «Ριζοσπάστη», αναφέρθηκε στις αγωνιστικές παραδόσεις της οικογένειας και του τόπου του, που «συνέβαλαν καθοριστικά στο να διαλέξει και ο ίδιος τη σωστή πλευρά στη δημοσιογραφία, στους αγώνες, στη ζωή».

Σημείωσε το ήθος, τη μαχητικότητα και τη συνέπεια ενός σύγχρονου δασκάλου της δημοσιογραφίας, «που δεν δέχτηκε υποβολείς και λογοκριτές, δεν αποσπάστηκε ποτέ από τους αγώνες και τις αγωνίες του λαού. Αντίθετα, τις υπηρέτησε και με τα γραπτά του, ιδιαίτερα στην πιο ώριμη φάση της 40χρονης επαγγελματικής σταδιοδρομίας του».

Αναφέρθηκε στους ισχυρούς δεσμούς του Μ. Μαθιουδάκη με το ΚΚΕ, θυμίζοντας μεταξύ άλλων τη δήλωση που είχε κάνει στον «Ριζοσπάστη» με αφορμή τα 100χρονα του Κόμματος, στην οποία έλεγε:

«Τιμή και περηφάνια σε όσους συμπορευόμαστε μαζί με το ΚΚΕ παλεύοντας για τις ίδιες αξίες, τα ιδανικά και τα οράματα του τιμημένου ΚΚΕ. Στον δεύτερο αιώνα ζωής του κρατάμε το ΚΚΕ "φυλαχτό στον κόρφο μας". Γιορτάζουμε την "κόκκινη αυγή" που προσδοκούμε. Τιμή και δόξα στο ΚΚΕ».

«Μανώλη, φεύγεις ήσυχος ότι έκανες το καθήκον σου σαν συνεπής αγωνιστής, αλλά και σαν μάχιμος οραματιστής μιας καλύτερης ζωής για τον λαό μας, χωρίς εκμετάλλευση και πολέμους», σημείωσε ο Π. Κουρμούλης και κατέληξε:

«Η αναγνώριση από τους συναδέλφους σου στη δημοσιογραφία είναι η απόδειξη ότι πορεύτηκες σωστά. Αλλά και επιβεβαίωση πως πολλοί ακόμα σαν και σένα θα πυκνώσουν τα επόμενα χρόνια τις γραμμές του εργατικού - λαϊκού κινήματος, στον αγώνα για το δίκιο του λαού μας. Για να γιορτάσουμε την "κόκκινη αυγή" που προσδοκούμε, όπως έγραφες κι εσύ».

Στην επαγγελματική σταδιοδρομία του Μ. Μαθιουδάκη και στη συνδικαλιστική δράση του αναφέρθηκε η πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Μαρία Αντωνιάδου, ενώ δυο λόγια είπε και ο πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ, Σωτήρης Τριανταφύλλου.

Συγκινητική ήταν η στιγμή που τρεις άνδρες Κρητικοί, ντυμένοι παραδοσιακά, συνόδευσαν τη σορό του όταν έβγαινε από την εκκλησία, αποδίδοντας τιμές στον Μ. Μαθιουδάκη από τη γενέτειρά του.