Από την προεκλογική συγκέντρωση του Κόμματος στο Ντίσελντορφ

Συγκεκριμένα το ΚΚΕ έλαβε 8,74% από τους Ελληνες του εξωτερικού, σημειώνοντας αύξηση των ψήφων του από τις προηγούμενες ευρωεκλογές που ξεπέρασε το 40%, και πάνω από 54% σε σχέση με τις ψήφους που έλαβε στις βουλευτικές εκλογές του Ιούνη του 2023.

Στο σύνολο της εκλογικής περιφέρειας του Εξωτερικού το ΚΚΕ κατέλαβε την 4η θέση. Μάλιστα σε μια σειρά χώρες κατέλαβε τη δεύτερη θέση. Πιο συγκεκριμένα στη Γερμανία, όπου κατοικεί πλήθος Ελλήνων, αναδείχθηκε 2η δύναμη με 12,84%. Αντίστοιχα σε Εσθονία - Λιθουανία με 14,91%. Στη 2η θέση σκαρφάλωσε στη μακρινή Αυστραλία με 14,94% και στον επίσης μακρινό Καναδά με 8,12%. Για μόλις μία ψήφο έχασε τη 2η θέση σε Σουηδία και Φιλανδία, όπου έλαβε 14,77%. Ξεπερνώντας ή αγγίζοντας το 10% κινήθηκε το ποσοστό του Κόμματος σε άλλες χώρες, όπως στη Γαλλία, στην Αυστρία, σε Ιρλανδία - Ισλανδία και στην Κύπρο. Αξίζει να σημειωθεί ακόμη πως στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου ζουν, εργάζονται και σπουδάζουν χιλιάδες Ελληνες, το ΚΚΕ ξεπέρασε το 8%.

Τα αποτελέσματα και στην περιφέρεια του Εξωτερικού αποτυπώνουν τους δεσμούς του Κόμματος με παλιότερους και νέους μετανάστες, δεσμούς που ανανεώνονται σήμερα στον αγώνα για τα δικαιώματα ντόπιων και μεταναστών στις χώρες όπου ζουν, όπως π.χ. για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση σε μια σειρά χώρες, για συμβάσεις, μισθούς και εργασιακά δικαιώματα, αλλά και ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη. Αυτήν τη δυναμική για τους αγώνες της επόμενης μέρας ενισχύει και το αποτέλεσμα, ώστε από καλύτερες θέσεις και με στήριγμα το ΚΚΕ οι Ελληνες του εξωτερικού να συνεχίσουν να δίνουν τη μάχη μαζί με τους άλλους εργαζόμενους, τους άλλους μετανάστες.

Αυτό, και παρά το γεγονός ότι η δυναμική αυτή αποτυπώθηκε εν μέρει, όχι στο πραγματικό της μέγεθος, που πιθανά είναι ακόμη μεγαλύτερο. Ο λόγος είναι πως οι εκλογείς του εξωτερικού ήρθαν αντιμέτωποι με το «ναρκοπέδιο» της επιστολικής ψήφου, μιας διαδικασίας διάτρητης από την αρχή έως το τέλος, όπως με συγκεκριμένα στοιχεία κατήγγειλε το ΚΚΕ. Θυμίζουμε μεταξύ άλλων πως δεκάδες ήταν οι καταγγελίες ιδιαίτερα από το εξωτερικό αλλά και το εσωτερικό για μη παραλαβή φακέλων ή για αδυναμία αποστολής τους, για παραλαβή χωρίς εξακρίβωση κ.ά. Αποκορύφωμα ήταν στο τελικό στάδιο της παραλαβής των φακέλων, όπου διαπιστώθηκε ότι πλήθος εκλογικών φακέλων δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου, με αποτέλεσμα αφενός αυτοί να μην καταμετρηθούν και αφετέρου να μην ενημερωθούν έγκαιρα οι εκλογείς ότι ο φάκελός τους δεν παραδόθηκε για να μπορέσουν να ψηφίσουν έστω με φυσική παρουσία. Χαρακτηριστικό είναι ότι στη φάση της καταμέτρησης 5.600 φάκελοι (!) ακυρώθηκαν ή δεν συμπεριλήφθηκαν για διάφορους λόγους στις κάλπες που τελικά καταμετρήθηκαν. Μάλιστα οι ψήφοι αυτές δεν καταμετρήθηκαν καν στα άκυρα, αλλά ως... αποχή, με τους εκλογείς προφανώς να θεωρούν ότι η ψήφος τους έχει προσμετρηθεί κανονικά.

Κι εδώ το ΚΚΕ μπορεί να κοιτάει στα μάτια τους Ελληνες του εξωτερικού, γιατί τους είπε την αλήθεια για αυτή τη διάτρητη διαδικασία, αρνούμενο να τη στηρίξει, την ώρα που η κυβέρνηση, αλλά και όλες οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις στήριζαν στην ουσία την καλπονοθευτική αυτή διαδικασία στο όνομα της «συμμετοχής» τους, την ώρα μάλιστα που τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου έχουν τους Ελληνες μετανάστες στα «αζήτητα».

Το σύστημα που κάνει εδώ και χρόνια αγωνιώδεις προσπάθειες να βάλει στο ίδιο τσουβάλι τους νοσταλγούς των ναζί με την αγωνιζόμενη κοινωνία, που θεωρεί ότι ο κύριος εχθρός είναι ο λαός και οι αγώνες του, έρχεται τώρα να χύσει κροκοδείλια δάκρυα για την άνοδο της ακροδεξιάς. Και όμως, χρόνια τώρα στοχεύοντας στο παρελθόν του λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος επιχειρεί να ξορκίσει το μέλλον.

Η ΕΕ, από τη φύση της ως διακρατική καπιταλιστική συμμαχία, είναι προσανατολισμένη στην προάσπιση των καπιταλιστικών συμφερόντων και της καπιταλιστικής εξουσίας στα κράτη - μέλη της. Αυτή η αποστολή δεν εκπληρώνεται μόνο μέσα από ένα πολύπλευρο αντιδραστικό νομικό οπλοστάσιο και τους μηχανισμούς καταστολής που στρέφονται ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, αλλά και μέσω της αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας και κατά προέκταση της αστικής ιστοριογραφίας.

Στην κατεύθυνση αυτή η Ευρωπαϊκή Ενωση πρωτοστατεί στην παραχάραξη και την αναθεώρηση της Ιστορίας με επίκεντρο τον ιμπεριαλιστικό Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε πανευρωπαϊκά εργατικές - λαϊκές μάζες βγήκαν στο προσκήνιο της Ιστορίας, παλεύοντας με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές και με το όπλο στο χέρι να γίνουν κύριοι της μοίρας τους.

Κύριο όχημα για την αναθεώρηση της Ιστορίας είναι η εξίσωση φασισμού - κομμουνισμού. Στόχος βέβαια δεν είναι, ούτε ήταν ποτέ ο φασισμός που αποτελεί γέννημα - θρέμμα του καπιταλισμού, μορφή διαχείρισής του, εξ ου και η κοινή οικονομική τους βάση, η εξουσία των μονοπωλίων, την οποία μόνο ο σοσιαλισμός ανατρέπει, ο πιο συνεπής πολέμιος του φασισμού και του καπιταλισμού που τον γεννά. Και υπάρχουν πολλές αποδείξεις ότι η καταδίκη του φασισμού είναι προσχηματική και θεωρητική. Παραθέτουμε ελάχιστες:

Η θεωρητική καταδίκη του φασισμού εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι τουλάχιστον προκλητική, αν αναλογιστεί κανείς ότι πρώην ναζί συμμετείχαν σε επιτελικές θέσεις του προδρόμου της, δηλαδή της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας. Ενδεικτικά, ο Βάλτερ Χαλστάιν, πρώτος πρόεδρος της Κομισιόν, την περίοδο 1958 - 1967, που στην επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης αναφέρεται ως πρωτεργάτης της, υπήρξε στέλεχος του ναζιστικού κόμματος.

Η θεωρητική καταδίκη του φασισμού από την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι προκλητική για έναν ακόμα λόγο. Τα χρόνια της ύπαρξής της και με τις δικές της πλάτες σε πολλά ευρωπαϊκά καπιταλιστικά κράτη, όπως στα κράτη της Βαλτικής, στην Πολωνία, στην Ουγγαρία, στη Βουλγαρία, στην Ουκρανία, ξηλώνονται αντιφασιστικά μνημεία και ανεγείρονται μνημεία των ναζιστικών Waffen SS (Ες-Ες), ενώ παράλληλα απαγορεύονται κομμουνιστικά σύμβολα και η δράση των Κομμουνιστικών Κομμάτων και των Κομμουνιστικών Νεολαιών.

Χαρακτηριστικό επίσης παράδειγμα των ημερών μας για τη θεωρητική καταδίκη του φασισμού είναι και οι φετινές εορταστικές εκδηλώσεις στη Νορμανδία, για την επέτειο της απόβασης των συμμαχικών δυνάμεων, στις 6 Ιούνη του 1944.

Από τις εκδηλώσεις των ...παλιάτσων της συλλογικής Δύσης, απουσίαζε ξανά κάθε αναφορά στον ηρωικό αγώνα του σοβιετικού λαού, με τα σχεδόν 30 εκατομμύρια νεκρούς, χωρίς τη θυσία του οποίου δεν θα είχε ηττηθεί ο ναζισμός. Αντίθετα, επίτιμος καλεσμένος ήταν ο Ζελένσκι, ο Πρόεδρος μιας χώρας όπου οι σύμμαχοι των ναζί τιμώνται σαν εθνικοί ήρωες!

Η Ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δεν διαγράφεται. Ασήμαντα ανθρωπάκια...