ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 25 Ιούλη 2001
Σελ. /32
Οι κυβερνητικές... επιτυχίες...

Τα παρακάτω δημοσιεύματα είναι και τα δυο από το χτεσινό «Βήμα» και αποτελούν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της υποκρισίας και της διγλωσσίας των κυβερνώντων του ΠΑΣΟΚ. Το πρώτο είναι μια συνέντευξη του υπουργού Εργασίας Τ. Γιαννίτση, που δηλώνει ότι «η θέση μου είναι στον αριστερό - σοσιαλιστικό χώρο», ενώ σε άλλη ερώτηση σημειώνει: «... Στην οικονομία κερδίσαμε παράλληλα σε όλα σχεδόν τα μέτωπα. Μένει το θέμα της ανεργίας, όπου όμως το 2000 πετύχαμε για πρώτη φορά μείωσή της. Οσο και αν κάποιοι θέλουν να την υποβαθμίσουν, είναι ένα σημάδι ότι οι πολιτικές μας οδηγούν και εδώ σε ένα θετικό αποτέλεσμα».

Οι κυβερνητικές επιτυχίες στην οικονομία και ποιοι κέρδισαν γίνεται καθαρό από το δεύτερο δημοσίευμα του «Βήματος» - στο γεγονός έχει αναφερθεί και η στήλη παλιότερα - μερικές σελίδες παρακάτω και το οποίο σημειώνει: «Το "άνοιγμα της ψαλίδας" μεταξύ πλουσίων και φτωχών στην Ελλάδα συνεχώς διευρύνεται τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται στη χώρα μας εισοδηματική κατανομή δυτικών κοινωνιών, όπου τα 2/3 των πολιτών πένονται και το 1/3 απολαμβάνει υψηλά εισοδήματα. Στα συμπεράσματα αυτά καταλήγει μελέτη του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, η οποία αναλύει τα εισοδήματα των Ελλήνων, διαχωρίζοντας τις πλουσιότερες και φτωχότερες εισοδηματικές τάξεις αναλόγως με τα έσοδά τους».

... στον οικονομικό τομέα

Και για όσους δε θυμούνται τα συγκεκριμένα στοιχεία της μελέτης, που τα έχουμε δημοσιεύσει πριν από μερικές βδομάδες και αποκαλύπτουν την άδικη και άνιση κατανομή των εισοδημάτων, αναφέρουμε επιγραμματικά ορισμένα απ' αυτά:

Το φτωχότερο 10% του πληθυσμού της χώρας μας (ένα εκατομμύριο δηλαδή άνθρωποι) απολαμβάνουν το 2,2% του εθνικού πλούτου, ενώ το πλουσιότερο 10% απολαμβάνει το 26,3%. Ποσοστό, το οποίο είναι μεγαλύτερο και από το ποσοστό του εθνικού πλούτου, που απολαμβάνει το 50% του πληθυσμού. Επίσης, το φτωχότερο 70% του πληθυσμού (7 εκατομμύρια δηλαδή άνθρωποι) απολαμβάνουν το 45,9% του εθνικού πλούτου, ενώ το πλουσιότερο 30% απολαμβάνει το 54,1%.

Κι όλ' αυτά, με τα επίσημα στοιχεία της «Γιούροστατ», της στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ, τα οποία αφορούν το 1998 και τη μέχρι τότε πορεία. Σήμερα, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα για τους πολλούς φτωχούς και καλύτερα για τους λίγους πλούσιους.

Αυτές είναι οι επιτυχίες σας κ. Γιαννίτση;

Αυτό εννοούσε

Τη δημιουργία του Εθνικού Συμβουλίου Ανταγωνιστικότητας ανακοίνωσε προχτές ο υπουργός Ανάπτυξης Ν. Χριστοδουλάκης, πλαισιωμένος από τους προέδρους της ΓΣΕΕ και του ΣΕΒ, ενώ παρουσίασε και δυο διεθνείς μελέτες, για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Κι όπως καταλαβαίνετε, η συμμετοχή των «κοινωνικών εταίρων» στο νέο Συμβούλιο είναι δεδομένη.

Ποιος θα είναι ο ρόλος του Συμβουλίου; Μα, να προχωρήσουν ακόμη γρηγορότερα τα νεοφιλελεύθερα μέτρα σε όλους τους τομείς της οικονομίας, ώστε να γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικοί -και, συνάμα, ακόμη πλουσιότεροι- οι ντόπιοι κεφαλαιοκράτες και, ταυτόχρονα, να γίνει περισσότερο ελκυστική η Ελλάδα για ξένους συναδέλφους τους.

Προφανώς, αυτά θα εννοούσε ο Χρ. Πολυζωγόπουλος, όταν έλεγε προ ημερών, παρουσιάζοντας τη διακήρυξη των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ: «Αυτές τις επιλογές, αυτές τις πολιτικές καλούμεθα και οφείλουμε να τις αλλάξουμε».

Μπορεί και να ζούσε...

Με τον πλέον τραγικό τρόπο αναδείχτηκε, για μια ακόμα φορά, η ανάγκη τοποθέτησης αξονικού τομογράφου στο Νομαρχιακό Νοσοκομείο Βόλου, που αποτελεί χρόνιο αίτημα των φορέων και του λαού της Μαγνησίας. Ενας ακόμα νέος άνθρωπος, ο 32χρονος Βασίλης Γούλας, που υπέκυψε στα τραύματά του ύστερα από τροχαίο ατύχημα, μπορεί και να ζούσε, αν υπήρχε αξονικός τομογράφος στο νοσοκομείο. Ο 32χρονος άφησε την τελευταία του πνοή στις 9 παρά 20, το βράδυ του Σαββάτου, σε ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο του Βόλου, όπου μεταφέρθηκε δυόμισι ώρες αργότερα από το τροχαίο, προκειμένου να υποβληθεί σε αξονική τομογραφία.

Η καθυστέρηση αυτή δε θα σημειωνόταν, αν υπήρχε αξονικός τομογράφος στο νοσοκομείο. Οπως, επίσης, δε θα σημειώνονταν και μια σειρά άλλες καθυστερήσεις, αν δεν υπήρχαν και πολλές άλλες τραγικές ελλείψεις. Και δεν είχαν περάσει παρά μόνο λίγες ημέρες από τότε που χάθηκε η ζωή ενός 19χρονου Βολιώτη, εξαιτίας της έλλειψης αξονικού τομογράφου.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα της «ανθυγιεινής» κυβερνητικής πολιτικής, που απαξιώνει το δημόσιο σύστημα υγείας, παίζοντας «κορόνα - γράμματα» τη ζωή ανθρώπων, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ιδιωτών που λυμαίνονται το χώρο. Και σ' αυτήν την πολιτική πρέπει ν' αναζητηθούν οι πραγματικοί ένοχοι, για να τιμωρηθούν, όπως πραγματικά τους αξίζει...

Τα ... δημοκρατικά

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ κάτι περισσότερο από μια επίσκεψη του πρωθυπουργού στη Γυάρο, για να πειστούμε για τη δημοκρατικότητα της κυβέρνησης. Για να είμαστε ακριβείς, και μια πενταετία να καθίσει εκεί, δύσκολα θα μας πείσει για οτιδήποτε. Μην ξεχνάτε ότι η κυβέρνησή του είναι που ψήφισε τον «τρομονόμο».

Οσο για την υπόθεση της συνεργασίας των ελληνικών με τις ιταλικές αρχές για τη Διάσκεψη της Γένοβας, από όπου και να το πιάσεις το θέμα, η κυβέρνηση είναι εκτεθειμένη. Είτε το διαψεύδει είτε όχι, ήταν συνεργάτης αυτών που έκαναν όσα έκαναν στην ιταλική πόλη κι αυτό δεν αλλάζει με κανένα διπλωματικό διάβημα και με καμιά δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου. Βοά η συνενοχή της.

Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς, βέβαια. Η ελληνική κυβέρνηση έχει πάρει πολύ συγκεκριμένες δεσμεύσεις, συμμετέχοντας σε κάθε οργανισμό ασφάλειας της ΕΕ, από τον Ευρωστρατό μέχρι τη Γιούροπολ. Και αυτές οι δεσμεύσεις της είναι υπεράνω κάθε ανθρώπινου δικαιώματος και κάθε δημοκρατικής κατάκτησης.

Στην πράξη, αποδεικνύεται με ποιον είναι κανείς και η αλήθεια είναι πως συνεργάστηκαν με τον Μπερλουσκόνι, ό,τι και αν μας λένε τώρα περί συντηρητικής κυβέρνησης στην Ιταλία που οδήγησε εκεί τα πράγματα.

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ μην ...πολυκουράζεται η κυβέρνηση με τα λογιστικά και τους λογαριασμούς του επόμενου προϋπολογισμού, ενόψει της ΔΕΘ. Με τους βιομηχάνους να ζητάνε, με τους χρηματιστηριακούς κύκλους να θέλουν περισσότερα και τους τραπεζίτες να απαιτούν, είναι οπωσδήποτε δύσκολο να βρεθούν ακόμα και ψευτοκονδύλια, προκειμένου να στηριχτούν κάποιες υποτυπώδεις παροχές, που θα βαφτιστούν «κοινωνική πολιτική».

Κι αυτά, βέβαια, αφού ξεπουληθεί ό,τι έχει απομείνει από το δημόσιο τομέα με νομοσχέδια που περνάνε στα γρήγορα και μέσα στο κατακαλόκαιρο, όπως αυτό για την πώληση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά.

Αλλά ακόμη και να βρεθούν, δεν πρόκειται κανένας σκεπτόμενος Ελληνας πολίτης να αλλάξει άποψη για την οικονομική τους πολιτική. Και να είναι βέβαιοι ότι και μόνο η πολιτική τους πρακτική κάνει τους σκεπτόμενους κάθε μέρα και περισσότερους...

Η συμφωνία - παρωδία της Βόννης

Δε χρειάζεται να είναι κανείς «ειδικός» περί των οικολογικών και περιβαλλοντικών θεμάτων, ώστε να καταλήξει στο εύλογο συμπέρασμα πως η περσινή αποτυχία της Διάσκεψης της Χάγης για τις κλιματικές αλλαγές και τα μέτρα για τον περιορισμό των αερίων, που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, εξελίχτηκε τελικά φέτος στη Βόννη σε μια συμφωνία - παρωδία. Μια συμφωνία που το μόνο που πραγματικά «πέτυχε» είναι να αντιμετωπίζει ένα από τα σοβαρότερα οικολογικά προβλήματα του πλανήτη, με ελαφρές δόσεις...«ασπιρίνης»!

Ποιο ήταν, αλήθεια, το αντικείμενο της Διάσκεψης των υπουργών περιβάλλοντος των 185 χωρών; Ηταν, άραγε, η θέσπιση μέτρων για τον πλήρη περιορισμό των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου; Οχι. Ηταν απλώς η επικύρωση του Πρωτοκόλλου του Κιότο (του 1997), το οποίο προέβλεπε την παγκόσμια μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 5,2%, σε σχέση με τα επίπεδα του 1990, μέχρι το 2012! Κι όμως, προχτές στη Βόννη ούτε αυτός ο περιορισμένος στόχος επιτεύχθηκε. Οπως ομολογούν εκπρόσωποι οικολογικών οργανώσεων, το 5,2% πέφτει τώρα στο μισό ή ακόμη χειρότερα στο 1,8%.

Ακόμη, όμως, και αυτό το ποσοστό της μείωσης των εκπεμπόμενων ρύπων παραμένει ως στόχος ιδιαίτερα επισφαλής. Πρώτα - πρώτα γιατί οι ΗΠΑ, οι πολυεθνικές των οποίων από μόνες τους εκλύουν το 36% της παγκόσμιας παραγωγής διοξειδίου του άνθρακα, δεν υπέγραψαν ούτε καν αυτή τη συμφωνία. Δεύτερον, επειδή έγιναν στο τελικό κείμενο πάρα πολλοί συμβιβασμοί και «εκπτώσεις», προκειμένου να δεχτούν να το προσυπογράψουν μεγάλες καπιταλιστικές χώρες, όπως η Ιαπωνία, ο Καναδάς και η Αυστραλία. Οι χώρες αυτές, αλλά και πολλές άλλες, τελικά εξασφάλισαν μειωμένο κόστος εφαρμογής των μέτρων, ενώ θα θεωρείται ότι συμμορφώνονται με τα μέτρα, όταν αντί να μειώνουν τις εκπομπές των αερίων, αυξάνουν τις δασικές τους εκτάσεις που λειτουργούν ως μηχανισμοί δέσμευσης του διοξειδίου του άνθρακα της ατμόσφαιρας. Μόνο που ενώ οι εκλύσεις των αερίων είναι μετρήσιμο μέγεθος, η απορρόφηση από τα δάση δεν είναι...

Ακόμη, όμως, και οι μηχανισμοί ελέγχου των μέτρων που προβλέπει η συμφωνία για την εφαρμογή της και οι ποινές για όσους δεν τα εφαρμόζουν παραπέμφθηκαν σε νέες συζητήσεις και στο άγνωστο μέλλον. Αντίθετα, εκείνο που προβλέπεται ρητά είναι η καθιέρωση της πιο βάρβαρης καπιταλιστικής πρακτικής που αναγορεύει το εμπόριο ρύπων μεταξύ ανεπτυγμένων και λιγότερο ανεπτυγμένων κρατών σε κανόνα Διεθνούς Δικαίου! Οσον αφορά την οικονομική βοήθεια που υποσχέθηκαν οι πλούσιες καπιταλιστικές χώρες προς τις φτωχές, προκειμένου να αναπτύξουν τεχνολογικό εξοπλισμό, είναι προφανές ότι τα χρήματα αυτά θα ξαναγυρίσουν στη «βάση» τους, μέσω της αντιρρυπαντικής τεχνολογίας που θα πουληθεί...

Πρωταγωνιστής στη συμφωνία αυτή ήταν η ΕΕ, που επιδιώκει προφανώς τα συμφέροντα που εκπροσωπεί να κόψουν το «νήμα» στο διεθνή ανταγωνισμό που λυσσωδώς διεξάγεται παγκοσμίως με αφορμή και τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Οι ΗΠΑ φαινομενικά τέθηκαν εκτός μάχης, αλλά, όπως δήλωσε ωμά η εκπρόσωπός τους, «δε θελήσαμε να εμποδίσουμε τις άλλες χώρες να υπογράψουν τη συμφωνία, όσο δε θίγονται τα νόμιμα συμφέροντά μας»! Η πάλη, επομένως, αυτή μεταξύ των πολυεθνικών, που είτε αναγορεύουν το ρόλο της ληστρικής αγοράς τους σε «αειφόρο», είτε θεωρούν την ανεξέλεγκτη δράση τους ως «δικαίωμα», τίποτα καλό δεν προοιωνίζεται για τους λαούς και το μέλλον του πλανήτη. Το δίδαγμα λοιπόν είναι ένα: καπιταλισμός και προστασία του περιβάλλοντος δε συμβιβάζονται. Οσοι δεν αγωνίζονται για την ανατροπή του, είναι απλά «συνυπεύθυνοι»...


Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ