ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΗΣ ΕΕ

«Πρόσω ολοταχώς» για πολεμική οικονομία και νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις

Τη στροφή της ΕΕ σε φάση πολεμικής οικονομίας επιβεβαίωσαν οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που ολοκληρώθηκε την Παρασκευή στις Βρυξέλλες, ταυτόχρονα με το παζάρι για τα πόστα και τα πρόσωπα στις θέσεις - κλειδιά της ΕΕ.

Χαρακτηριστικά, και σύμφωνα με τα Συμπεράσματα της Συνόδου, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ενέκρινε το λεγόμενο «Στρατηγικό Θεματολόγιο της Ενωσης για την περίοδο 2024 - 2029». Σ' αυτό τονίζεται ότι «ο στρατηγικός ανταγωνισμός, η αυξανόμενη παγκόσμια αστάθεια και οι απόπειρες υπονόμευσης της βασισμένης σε κανόνες διεθνούς τάξης, αλλάζουν την όψη του παγκόσμιου πολιτικού τοπίου».

Βάζοντας στόχους, όπως να «ενισχύσουμε την ανταγωνιστικότητά μας (...) ολοκληρώνοντας με επιτυχία την κλιματική και την ψηφιακή μετάβαση» ή να «ενισχύσουμε την ικανότητά μας για δράση, ώστε να υπερασπιστούμε τα συμφέροντά μας και να αυξήσουμε την παγκόσμια επιρροή μας», διαβεβαιώνουν ότι η ΕΕ «θα τονώσει τις επενδύσεις και θα δώσει ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη» ώστε «να πρωτοστατήσει παγκοσμίως στις πράσινες και ψηφιακές βιομηχανίες και τεχνολογίες».

Στις φράσεις αυτές είναι φανερή η ανησυχία τους ότι η ΕΕ χάνει το τρένο στον ανταγωνισμό με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και ότι η πράσινη μετάβαση δεν απέδωσε τα αναμενόμενα σε ό,τι αφορά την τόνωση της οικονομίας και των επενδύσεων.

Γι' αυτό, κάτω από τον τίτλο «για μια ευημερούσα και ανταγωνιστική Ευρώπη», διαβεβαιώνουν ότι «θα καλύψουμε την απόσταση που μας χωρίζει από τους διεθνείς εταίρους μας και από τους κύριους ανταγωνιστές μας όσον αφορά την ανάπτυξη, την παραγωγικότητα και την καινοτομία». Επίσης, «θα ισχυροποιήσουμε την οικονομική μας ασφάλεια, θα περιορίσουμε τις επιβλαβείς εξαρτήσεις και θα εργαστούμε για τη διαφοροποίηση και εξασφάλιση στρατηγικών αλυσίδων εφοδιασμού, μεταξύ άλλων με την ενίσχυση της ασφάλειας στη θάλασσα».

«Ορμώμενοι» από το ράλι εξοπλισμών προς νέα ύψη στρατιωτικοποίησης

Καθώς «ο κόσμος γύρω μας χαρακτηρίζεται από περισσότερες συγκρούσεις, σχέσεις δοσοληψίας και αβεβαιότητα» διαβεβαιώνουν ότι «θα προσαρμοστούμε στις διαρκώς εξελισσόμενες συνθήκες, επιβεβαιώνοντας τη φιλοδοξία και τον ρόλο της ΕΕ ως στρατηγικού παγκόσμιου παράγοντα στο νέο πολυπολικό γεωπολιτικό πλαίσιο». Σε αυτό το πλαίσιο σημειώνουν ότι «η ΕΕ θα σταθεί στο πλευρό της Ουκρανίας».

Τονίζουν επίσης ότι ήδη «η ΕΕ και τα κράτη - μέλη έχουν κάνει τολμηρά βήματα για να ενισχύσουν την αμυντική ετοιμότητα και ικανότητα της Ενωσης, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης των αμυντικών δαπανών. Εξ αυτών ορμώμενοι, θα προβούμε σε από κοινού επενδύσεις που θα είναι σημαντικά υψηλότερες και καλύτερες, θα μειώσουμε τις στρατηγικές εξαρτήσεις μας, θα αυξήσουμε τις ικανότητές μας και θα ενισχύσουμε αναλόγως την ευρωπαϊκή αμυντική τεχνολογική και βιομηχανική βάση».

Σε αυτό το πλαίσιο, άλλωστε, σε άλλο σημείο των Συμπερασμάτων το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο «καλεί την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να αξιολογήσει και να προσαρμόσει περαιτέρω, κατά περίπτωση, την πολιτική της για τη δανειοδότηση της αμυντικής βιομηχανίας, διαφυλάττοντας παράλληλα τη χρηματοδοτική της ικανότητα».

Στο ίδιο φόντο, διαβεβαιώνουν ότι «θα ενισχύσουμε τη διαλειτουργικότητα μεταξύ των ευρωπαϊκών ενόπλων δυνάμεων», «θα βελτιώσουμε την πρόσβαση σε δημόσια και ιδιωτική χρηματοδότηση, διερευνώντας όλες τις επιλογές, μεταξύ άλλων μέσω του ενισχυμένου ρόλου του Ομίλου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων που θα λειτουργήσει ως καταλύτης».

Ολα ώστε «μια ισχυρότερη και ικανότερη ΕΕ στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας» να «συμβάλει θετικά στην παγκόσμια και τη διατλαντική ασφάλεια» λειτουργώντας «συμπληρωματικά προς το ΝΑΤΟ».

Στο στόχαστρο μπαίνει προφανώς και το λαϊκό κίνημα μέσα από περίτεχνες φράσεις, όπως ότι «θα αντισταθούμε σε απόπειρες καλλιέργειας διχασμού, ριζοσπαστικοποίησης, τρομοκρατίας και βίαιου εξτρεμισμού», ενώ προετοιμάζουν για ένταση του ανθρωποκυνηγητού στα σύνορα, τονίζοντας την «κοινή ευθύνη» τους «να εκπληρώσουμε και να υλοποιήσουμε τις κοινές μας υποχρεώσεις και να προστατέψουμε αποτελεσματικά τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ».

Ικανοποιημένη η ελληνική κυβέρνηση από την πολεμική διακήρυξη

Ως προς τα πρόσωπα που θα επιβλέψουν την υλοποίηση των στόχων αυτών, το παζάρι κατέληξε ότι η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν παραμένει πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (European Commission) για άλλα 5 χρόνια. Ο πρώην πρωθυπουργός της Πορτογαλίας Αντόνιο Κόστα, από τους Σοσιαλδημοκράτες, θα είναι ο επόμενος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για θητεία 2,5 ετών με δυνατότητα ανανέωσης. Η Εσθονή πρωθυπουργός, Κάγια Κάλας, από τους Φιλελεύθερους, θα είναι η επόμενη ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας για θητεία 5 ετών.

Με την ελληνική κυβέρνηση όχι απλά να στηρίζει, αλλά και να πρωτοστατεί σε αυτές τις επιλογές, ο Κυρ. Μητσοτάκης δήλωσε την Παρασκευή την «ικανοποίησή» του τόσο για τις επιλογές στα πρόσωπα όσο και για την υιοθέτηση της «Στρατηγικής Ατζέντας», λέγοντας ότι «λαμβάνει υπόψιν» «όλες τις σημαντικές ελληνικές εθνικές προτεραιότητες».

Εβαλε ως επόμενο στάδιο ότι πλέον «αναμένουμε και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή την κατάθεση συγκεκριμένων προτάσεων και επιλογών για το πώς μπορεί να ενισχυθεί η αμυντική συνεργασία σε όλα τα επίπεδα». «Προφανώς δεν υπάρχει, σήμερα που συζητάμε, συμφωνία για κοινή χρηματοδότηση ευρωπαϊκών αμυντικών δαπανών, αλλά είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει ότι θα γίνει στο μέλλον», πρόσθεσε.

Το αριστερό μου πόδι

Ράγισε το πόδι μου. Οπως μπορεί να συμβεί στον καθένα. Μωλωπίστηκε βαριά κι ο αστράγαλος στο άλλο μου πόδι. Οπως μπορεί να συμβεί στον καθένα. Με θυμάμαι χρόνια στη Βουλή, κοντά είκοσι τώρα, σε κάθε μέτρο, νομοσχέδιο, επιτροπή που αφορούσε στα ΑμεΑ να λέω πως ο καθένας μας πρέπει να αποφασίζει και να ψηφίζει με ένα μοναδικό κριτήριο, αυτό το παμπάλαιο και συνηθισμένο «μπες στη θέση μου», την ώρα που σκορπούσαμε και σκορπάνε ακόμα βαρύγδουπες λέξεις και μερικές χιλιάδες ψωροευρώ, όπως προσβασιμότητα και συμπερίληψη. Και πάντα μου ερχόταν στο μυαλό η συνέντευξη, που είχα πάρει από τον βραβευμένο ηθοποιό Ντάνιελ Λέι Λιούις για την ταινία «Το Αριστερό μου Πόδι».

Μην πατώντας εγώ το αριστερό μου πόδι σε συνθήκες όμως πολυτελούς καταπόνησης, αν συγκριθούν με τις όποιες εμπόλεμες, πέρασα ατέλειωτες ώρες στο διαδίκτυο, ψάχνοντας μέσα τεχνολογικά - τι διάολε, στο φεγγάρι έχουμε πάει οι άνθρωποι - για να μην εγκλωβιστώ στην ατυχία. Με το προνόμιο να είναι και προσωρινή. Τι βρήκα δεν λέγεται. Μπότες, μπαστούνια, αναβατόρια, λειτουργικά και κομψά αναπηρικά καροτσάκια, οχήματα ελαφριά και πτυσσόμενα, εύκολα σαν παιχνίδια, τετράτροχα οχήματα να βγεις και βόλτα και να πας και για ψώνια και για σπουδές και για τουρισμό ακόμα, όπου δεν σε σταματάει όμως η αδιαφορία, η τσιγκουνιά, η εκτίμηση του κέρδους έως και η μοχθηρία του διπλανού και η αστοχία του κανονισμού της πολυκατοικίας για μια ράμπα, μια κουπαστή στη σκάλα, μια μετατροπή στον χώρο ισοδύναμη με τις λέξεις ελευθερία και αξιοπρέπεια. Το δε τελευταίο είναι νόημα απόλυτα εξαρτημένο, από έναν άνθρωπο που θέλει και μπορεί να σε βοηθήσει, ειδικά τις πρώτες μέρες που πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι αιχμάλωτος στο κελί της δυσκινησίας.

Κι ήρθε η μικρή Νουρ, το Φως του Θεού ή του Φεγγαριού, και η δεκάχρονη ακρωτηριασμένη Ριτάς από τη Γάζα, και μου κόψανε και τα χέρια και τα πόδια και το μυαλό μεμιάς στα δυο. Τα ανάπηρα παιδιά στη Γάζα ξεπερνούσαν τα χίλια πριν από μερικούς μήνες. Στα περισσότερα έχουν κοπεί το ένα ή και τα δύο πόδια, πολλές φορές χωρίς αναισθητικό, επειδή δεν υπήρχαν φάρμακα και γιατροί να σώσουν και το πόδι και το παιδί. Σε πολλά, και δη ορφανά, βιδώνουν έναν σιδερένιο λοστό με τέσσερις βίδες σε όποιο κομμάτι ποδιού έχει μείνει για να σωθεί και ψυχολογικά το κάθε παιδί, που όμως επιστημονικά μέχρι την ενηλικίωση, καθώς το οστό μεγαλώνει, χρειάζονται έως και δώδεκα εγχειρήσεις για να μπορέσουν να σταθούν. Ο Χασάν Αμπού Σιτάχ, Βρετανός εθελοντής ορθοπαιδικός, έφτασε να κάνει έξι ακρωτηριασμούς παιδιών μέσα σε μια νύχτα. Στη Γάζα. Κι εγώ σαν την τρελή, μες στη χαρά, λέω σε όποιον με παίρνει να με ρωτήσει τι κάνω, πως έσπασα καλά το πόδι μου, κι είμαι μια χαρά, και κάνω αναγκαστικά διακοπές, και χαχαχα. Η Γάζα με στοιχειώνει. Τις νύχτες, ειδικά τις πρώτες, μπαίνω στη θέση των παιδιών, χωρίς το αριστερό τους πόδι. Χωρίς κανένα πόδι. Και δεν είναι ταινία. Εγινε μοναξιά, βρώμα, σαπισμένη σάρκα, δυστυχία, ορφάνια, εγκατάλειψη. Είναι από τα ρεπορτάζ και τις ιστορίες που δεν αντέχονται σε επίπεδο ενοχής, αν υποθέσουμε ότι απομένει ένα κομμάτι ενοχής στην ακρωτηριασμένη μας συνείδηση. Προσπαθώ να βάλω με τη φαντασία μου και μόνο παιδάκια μονόποδα ή άποδα από την Παλαιστίνη και όπου αλλού, πάνω σε απίστευτα όμορφα, σαν παιχνίδια ειλικρινά, κόκκινα και μπλε αυτοκινητάκια - από 2.000-5.000 ευρώ το ένα - να κυκλοφορούν και να γελάνε οδηγώντας τα σαν σε λούνα παρκ, σε φαρδείς δρόμους, με πόρτες ίσιωμα και μια ευθεία χωρίς εμπόδια έως το κρεβάτι, την τουαλέτα και την κουζίνα τους και ξυπνάω με τον εφιάλτη ότι αυτό είναι μόνο όνειρο, και για τα παιδιά της Γάζας κοστίζει το ένα εκατομμυριοστό της αξίας των βομβών που τους έλιωσαν, πέφτοντας πάνω τους από ψηλά, μα το αριστερό, μα το δεξί ή και τα δυο τους πόδια.

Ηρθε κι ένας επαγγελματίας σπίτι μου και μου 'κανε στο κρεβάτι μου ακτινογραφία, που είχα να την πληρώσω, γιατί δεν την εγκρίνει κανένας ΕΟΠΥΥ, και γι' αυτό πρέπει να παλέψω, ευτυχώς με το ΚΚΕ, γιατί ακόμα και στην ειρήνη του καπιταλισμού ένα παιδί, ένας φοιτητής, μια μεσόκοπη νοικοκυρά, ένας γέρος σ' ένα χωριό, όχι χωρίς Κέντρο Υγείας αλλά χωρίς καν προσβάσιμο γιατρό, μετατρέπεται σε Νουρ απ' τη μια στιγμή στην άλλη, κι ενίοτε αδιάγνωστος, όχι προσωρινά, αλλά για πάντα.

Η Ευρώπη προετοιμαζόμενη για πόλεμο απέκτησε, λέει τρισευτυχισμένος ο πρωθυπουργός, καινούρια ηγεσία. Και δεν μπορώ να τους καταραστώ να τους κοπούν τα πόδια, γιατί οι αστοί υποκριτές όταν μιλούν για συμπερίληψη και προσβασιμότητα επιστρατεύουν εικόνες σαν του Ρούζβελτ και του Σόιμπλε... Προσοχή μην ακρωτηριαστεί η ενοχή και η οργή καλέ μου υγιή άνθρωπε εδώ κι εκεί και πέρα από το άλλοθι δεν ξέρω, δεν είδα, δεν με αφορά η ...κακιά στιγμή.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ