Συμπληρώθηκαν χτες 3 χρόνια από το φευγιό του Μίκη Θεοδωράκη.

«Εφυγε» πλήρης, αφού ευτύχησε να δει τα έργα του να ριζώνουν στην καρδιά και στο μυαλό ενός ολόκληρου λαού. Το έργο του κατάφερε να χωρέσει την Ιστορία των εργατικών - λαϊκών αγώνων του 20ού αιώνα, να δώσει δύναμη κι ορμή στον αγώνα για «να ανθρωπέψει ο άνθρωπος».

Η τέχνη του Μίκη Θεοδωράκη είναι μεγάλη, γιατί είναι δεμένη με τους πόθους, τις αγωνίες και την πάλη των ταπεινών αυτής της Γης. Γι' αυτό και εκείνος ανανέωσε την Τέχνη, άνοιξε νέους δρόμους. Κι ένα από τα μοναδικά στοιχεία που ξεχώρισαν στο έργο του ήταν η σταθερή προσήλωσή του στο ότι η μεγάλη, η υψηλή Τέχνη ανήκει στον λαό, ότι ο λαός έχει τη δύναμη να κατακτήσει ό,τι πιο υψηλό και όμορφο δημιουργεί ο άνθρωπος στην Ιστορία του. Γι' αυτό και, όπως σημειώνει η ΚΕ του ΚΚΕ στον αποχαιρετισμό της, «με ιερή αφοσίωση καλλιέργησε μια Τέχνη που ανυψώνει τον λαό».

Τις δεκαετίες 1940 - 1960, αφού σπούδασε στα Ωδεία Αθηνών και Παρισιού μουσική σύνθεση και διεύθυνση ορχήστρας, αφιερώθηκε αποκλειστικά στη συμφωνική μουσική. Στη συνέχεια, όπως ο ίδιος αναφέρει, την εικοσαετία από το 1958 - με τη μελοποίηση του «Επιταφίου» - έως και το 1978 αφιερώθηκε στη σύνθεση και διεύθυνση της έντεχνης λαϊκής μουσικής. «Η αλήθεια είναι ότι ανάμεσα σε αυτές τις δύο δραστηριότητες δεν υπάρχουν σύνορα. Και το πιο μεγάλο μου καλλιτεχνικό όνειρο ήταν και είναι το δημιουργικό πάντρεμα ανάμεσα στη συμφωνική και τη λαϊκή μας μουσική. Νομίζω προς την κατεύθυνση αυτή αφιέρωσα ένα μεγάλο κομμάτι του έργου μου», δήλωνε ο συνθέτης στον «Ριζοσπάστη» το 1978. Αυτή η προσπάθεια τον καθιστά μια μοναδική περίπτωση, καθώς κινείται συνεχώς ανάμεσα σε αυτούς τους δύο κόσμους, προσπαθώντας να τους συνενώσει σε έναν και μοναδικό.

Ο ίδιος γνώριζε πως οι μεγάλοι ποιητές ανήκουν στον λαό, μόνο που δεν διέθετε τα απαραίτητα «κλειδιά» για να μπορέσει να τους προσεγγίσει, να «ξεκλειδώσει» τα μυστικά τους. «Κάνοντας τραγούδι και βάζοντας στα χείλη του λαού τη μεγάλη ποίηση, είναι σαν να του πρόσφερα αυτό το σπάνιο κλειδί να ανοίξει τις μεγάλες πόρτες και να μπει στο μαγικό κόσμο της λόγιας τέχνης». Του χρωστάμε πολλά, αφού είναι ο πρώτος που έβαλε στο στόμα του απλού λαού στίχους όλων των μεγάλων Ελλήνων αλλά και ξένων ποιητών. «Ο ελληνικός λαός τραγουδούσε, στις ταβέρνες, στα γιαπιά, στις εκδρομές, στις συντροφιές, στις διαδηλώσεις, μελωδίες βασισμένες σε αυστηρά ποιητικά κείμενα, που τα χαρακτήριζαν η τελειότητα του λόγου, η τόλμη της εικόνας και η δύναμη της έκφρασης».

Το υστερόγραφο της δόξας του Μίκη Θεοδωράκη είναι η πολύτιμη παρακαταθήκη του έργου του και η πολιτική διαθήκη που άφησε σχεδόν έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του. Σε αυτήν, απευθυνόμενος στον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, σημείωνε, μεταξύ άλλων:

«Τώρα στο τέλος της ζωής μου, την ώρα των απολογισμών, σβήνουν απ' το μυαλό μου οι λεπτομέρειες και μένουν τα "Μεγάλα Μεγέθη". Ετσι βλέπω ότι τα πιο κρίσιμα, τα δυνατά και τα ώριμα χρόνια μου τα πέρασα κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ. Για το λόγο αυτό θέλω να αφήσω αυτόν τον κόσμο σαν κομμουνιστής».

«Σαν πνευματικός δημιουργός, επιτελώντας το λαϊκό λειτούργημά μου, συνέθεσα και εδώ στη Ζάτουνα κύκλους τραγουδιών, που τους ονομάζω "Αρκαδίες". Αυτά τα τραγούδια που γράφω τώρα, όπως εκείνα που θα γράψω και αύριο, είναι αφιερωμένα σε σας, δηλαδή σε όλους τους ανθρώπους που πιστεύουν στον άνθρωπο, που πιστεύουν στη ζωή, στο δίκιο, στη δημοκρατία και την ελευθερία, και που έχουν τάξει σκοπό της ζωής τους τον αγώνα για την υπεράσπισή του», έγραφε ο Μίκης σε μήνυμά του από τη Ζάτουνα, που ήταν εξόριστος την περίοδο 1968 - 1969 από τη χούντα, το οποίο μεταδόθηκε παράνομα...

Σε αυτόν τον τόπο, το Σάββατο 14 Σεπτέμβρη, θα πραγματοποιηθεί συναυλία, με την υποστήριξη της ΚΕ του ΚΚΕ, με σολίστ τους Τάσο Αποστόλου και Ιωάννα Φόρτη και στο πιάνο τον Αχιλλέα Γουάστωρ.

Στη συναυλία θα ακουστούν έργα που έγραψε ο Μ. Θεοδωράκης στη Ζάτουνα, όπως «Πνευματικό Εμβατήριο» του Αγγελου Σικελιανού, «Χάρης 1944» του Μανώλη Αναγνωστάκη, «Η μητέρα του εξόριστου» του Κώστα Καλαντζή. Θα ακουστούν επίσης τραγούδια και από τις υπόλοιπες «Αρκαδίες», μερικά από αυτά σε πρώτη εκτέλεση.

Το κλείσιμο του παραρτήματος Σαντορίνης του Εθνικού Ωδείου, που παρείχε μουσική εκπαίδευση σε περίπου 100 νέα παιδιά, καταγγέλλει σε ανακοίνωσή του ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος.

Ο λόγος γι' αυτήν την εξέλιξη είναι ότι ο ιδιοκτήτης του κτιρίου που στέγαζε το παράρτημα δεν θα συνεχίσει τη μίσθωσή του σε αυτό, καθώς προτιμά να αξιοποιήσει το κτίριο τουριστικά και με πολύ υψηλότερο τίμημα.

Και όπως εύστοχα σημειώνει ο ΠΜΣ, «αυτός ο πακτωλός χρημάτων που εισρέει τι δυνατότητες δίνει για μια καλύτερη ζωή στους μόνιμους κατοίκους του νησιού; Αποτέλεσμα της τεράστιας τουριστικής ανάπτυξης είναι η απώλεια της δυνατότητας για 100 σπουδαστές μουσικής να συνεχίσουν τις σπουδές τους και για αρκετούς συναδέλφους που δίδασκαν στο συγκεκριμένο Ωδείο να μένουν άνεργοι λίγες μέρες πριν την έναρξη της νέας εκπαιδευτικής χρονιάς».

Παράλληλα καταγγέλλει τις μεγάλες ευθύνες της δημοτικής αρχής του νησιού και της Περιφέρειας Νότιου Αιγαίου, καλώντας να κινηθούν άμεσα ώστε να βρεθεί κατάλληλος χώρος για να συνεχίσουν τα παιδιά στη Σαντορίνη τις σπουδές τους, ενώ αναδεικνύει και τη μεγάλη ευθύνη του υπουργείου Πολιτισμού και της κυβέρνησης «για την ανυπαρξία ενός δημόσιου συστήματος Μουσικής Εκπαίδευσης, δικτυωμένου σε όλη την Ελλάδα, το οποίο να ξεκινά από τα πρώτα παιδικά χρόνια μέχρι την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Σήμερα μιλάμε για ένα σχεδόν αποκλειστικά ιδιωτικό σύστημα Εκπαίδευσης, που στερεί τη δυνατότητα των μουσικών σπουδών σε πολλούς νέους».

Οπως σημειώνει ο ΠΜΣ, η περίπτωση του Ωδείου στη Σαντορίνη δεν είναι μεμονωμένη. Πριν λίγους μήνες ανακοινώθηκε η διακοπή λειτουργίας του «Ορφείου» στην Αθήνα, ως συνέπεια της τουριστικής ανάπτυξης στην πρωτεύουσα, ενώ και το ιστορικό κτίριο του Εθνικού Ωδείου στο κέντρο της Αθήνας, στο οποίο σπούδασε μια ολόκληρη γενιά μουσικών, θα γίνει ξενοδοχείο.

Καταλήγοντας ο ΠΜΣ σημειώνει ότι «απέναντι σε αυτήν την πολιτική, που μετρά τα πάντα με βάση το κέρδος, διεκδικούμε τα εργασιακά μας δικαιώματα και παλεύουμε μαζί με γονείς και σπουδαστές για σύγχρονες σπουδές μουσικής, μέσα από ένα δημόσιο και δωρεάν σύστημα, με ευθύνη του υπουργείου Παιδείας.

Αναμένουμε από τη δημοτική αρχή Σαντορίνης να αναλάβει τις ευθύνες της, μαζί με την Περιφέρεια, ώστε να βρεθεί άμεση λύση για τη συνέχιση των σπουδών των 100 κατοίκων του νησιού πριν την έναρξη της νέας εκπαιδευτικής χρονιάς».

«Εφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 75 ετών ο Δάνης Κατρανίδης. Ο αγαπημένος ηθοποιός είχε αποσυρθεί τα τελευταία χρόνια από τον χώρο της υποκριτικής, καθώς αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας, για τα οποία όμως δεν είχε μιλήσει ποτέ δημόσια.

Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη στις 12.30 μ.μ. στο Κοιμητήριο Ζωγράφου. Αντί στεφάνων, η οικογένεια επιθυμεί να ενισχυθεί το ΤΑΣΕΗ (Ταμείο Αλληλοβοηθείας του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών) και το «Σπίτι του Ηθοποιού».

Ο Δάνης Κατρανίδης γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου 1949 και μεγάλωσε στο Αιγάλεω. Αποφοίτησε το 1971 από την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Αθηνών του Γιώργου Θεοδοσιάδη, ενώ μέχρι το 1978 υπήρξε ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου.

Την επόμενη χρονιά συνεργάστηκε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο «Cabaret». Επαιξε σε όλα τα είδη θεάτρου, από τραγωδία και κωμωδία μέχρι μιούζικαλ και επιθεώρηση, ενώ άφησε το αποτύπωμά του και στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο.