Κηδεύεται σήμερα στις 6 μ.μ., από το Νεκροταφείο Ελευσίνας, ο Στέλιος Καζαντζίδης. Παρακαταθήκη μένουν τα αθάνατα λαϊκά τραγούδια του
Ο Στ. Καζαντζίδης γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1931 στην προσφυγούπολη Νέα Ιωνία. Στα δεκατρία του χρόνια ορφάνεψε από πατέρα, γεγονός που τον ανάγκασε ν' ακολουθήσει πολύ νωρίς το σκληρό δρόμο της βιοπάλης, προκειμένου να ζήσει τη μητέρα του και τον νεογέννητο αδελφό του. Δούλεψε σαν αχθοφόρος, σαν μικροπωλητής στις αγορές και κάτω από αντίξοες συνθήκες σε οικοδομές και σε εργοστάσια της Ν. Ιωνίας. Τα δυσκολότερα χρόνια του ήταν αυτά στο στρατό και η θητεία του στη Μακρόνησο. Μια κιθάρα, που του δώρισε το αφεντικό του σε εργοστάσιο της Ν. Ιωνίας, του άνοιξε το δρόμο στο τραγούδι. Ηταν περαστικός εκείνος που ακούγοντάς τον να τραγουδά με την καταπληκτική φωνή του, του πρότεινε να τραγουδήσει στην ταβέρνα του. Η λαμπρή του πορεία στο τραγούδι άρχισε το 1950. Στη διάρκεια μισού αιώνα ο Στ. Καζαντζίδης πρόσφερε ερμηνείες που ρίζωσαν στις καρδιές της φτωχολογιάς. Τα τραγούδια του συμπύκνωναν τους καημούς, τις πίκρες, τις αδικίες του κόσμου, τον έρωτα, την ελπίδα...
Οι επιτυχίες αμέτρητες: «Η πρώτη αγάπη», «Η κοινωνία με κατακρίνει», «Μαντουμπάλα», «Ζιγκουάλα», «Απόκληρος της κοινωνίας», «Είσαι η ζωή μου», «Φεύγω με πίκρα στα ξένα», «Στις φάμπρικες της Γερμανίας», «Καρδιά πληγωμένη» κ.ά. Εκτός από τα όμορφα αυτά λαϊκά τραγούδια ερμήνευσε και πολλά κομμάτια με ανατολίτικο ηχόχρωμα και περιεχόμενο.
Σταθμοί στην πορεία του Στ. Καζαντζίδη και της Μαρινέλλας υπήρξαν οι συνεργασίες τους με τους Μ. Θεοδωράκη, Μ. Χατζιδάκι, Στ. Ξαρχάκο, Γ. Μαρκόπουλο, Χρ. Λεοντή, Μ. Λοΐζο. Ιστορική υπήρξε η συνεργασία τους με τον Χρήστο Λεοντή στο έργο του «Καταχνιά», σε στίχους Κώστα Βίρβου, με μοναδικές ερμηνείες. Ανάλογες και στην «Πολιτεία» του Μ. Θεοδωράκη, με τα αθάνατα τραγούδια «Βράχο βράχο», «Καημός», «Παράπονο», «Μετανάστης», «Σαββατόβραδο», «Εχω μια αγάπη», καθώς και στις συνθέσεις του Μ. Χατζιδάκι «Αθήνα», «Κυρ Αντώνης», «Κουρασμένο παληκάρι», «Το πέλαγο είναι βαθύ». Το 1962, για τις ανάγκες της παράστασης «Ομορφη πόλη» του Μ. Θεοδωράκη, σε κείμενα Μποστ, στο Θέατρο «Παρκ», έσμιξαν για πρώτη και τελευταία φορά στο ίδιο μικρόφωνο οι φωνές του Στ. Καζαντζίδη και του Γρηγόρη Μπιθικώτση.
Το 1974 ηχογράφησε το έργο του Μίκη Θεοδωράκη «Στην Ανατολή», ενώ ξεχωριστό υπήρξε το τραγούδι των Μάνου Λοΐζου - Λευτέρη Παπαδόπουλου, που ερμήνευσε απαράμιλλα: «Σαν θαλασσόδαρτο σκαρί/ σαν βράχος ρημαγμένος/ ήρθα σαν ξένος στη ζωή/ και ξαναφεύγω ξένος/ Θεέ μου τη δεύτερη φορά/ που θα 'ρθω για να ζήσω/ όσο η καρδιά κι αν λαχταρά/ δε θα ξαναγαπήσω». Από το 1987 μέχρι πρόσφατα η δραστηριότητά του ήταν συνδεδεμένη με ηχογραφήσεις δίσκων. Αξιόλογη ήταν η ερμηνεία του με τους Χ. και Π. Κατσιμίχα στο τραγούδι του Αντώνη Βαρδή «Στην Ελλάς του 2000».
Από τη δεκαετία του '60 ακόμη, ο Στ. Καζαντζίδης συγκρούστηκε με το κατεστημένο των δισκογραφικών εταιριών και τη νύχτα. Ο πόλεμος που εξαπολύθηκε εναντίον του από τις δισκογραφικές εταιρίες ήταν εξουθενωτικός για τον λαϊκό τραγουδιστή και τον κράτησε έξω από τα στούντιο για εντεκάμισι χρόνια.
«Μια μεγάλη, πηγαία λαϊκή φωνή έσβησε, προκαλώντας θλίψη στον κόσμο που τον λάτρεψε, στους ανθρώπους που τον αγάπησαν, μεγάλωσαν και πορεύτηκαν με τα τραγούδια του», αναφέρεται στο συλλυπητήριο μήνυμα της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα. «Στη μακρόχρονη διαδρομή του, που κράτησε μισόν αιώνα, ο Στέλιος Καζαντζίδης τραγούδησε τους καημούς, τις πίκρες, τις αδικίες του κόσμου, "μίλησε" στην καρδιά αυτών με τα "Μουτζουρωμένα χέρια", που μοχθούσαν καθημερινά για το μεροκάματο, που "γεύονταν" "Το ψωμί της ξενιτιάς", "Στον Καναδά, στη Βραζιλία", ή στου "Βελγίου τις στοές". Τραγούδησε για τα παλικάρια στις "Φάμπρικες", για τις φτωχογειτονιές, για το χωρισμό, την πίκρα, το άδικο, την αγάπη... Πολλά από τα τραγούδια του περιείχαν άμεσους προβληματισμούς, ενώ τα περισσότερα συνδέθηκαν με την πονεμένη ερμηνεία του, το στιλ Καζαντζίδη. Ξεχωριστές, μεγάλες στιγμές, μας πρόσφερε η δυνατή, καθαρή και με σπάνιες αποχρώσεις φωνή του, όταν κλήθηκε να ερμηνεύσει κομμάτια του Θεοδωράκη, του Λεοντή, του Χατζιδάκι, του Λοΐζου, του Ξαρχάκου. Εκφράζω στην οικογένειά του τα βαθιά μας συλλυπητήρια».
Τα συλλυπητήριά τους εξέφρασαν, επίσης, ο πρόεδρος της ΝΔ, ο ΣΥΝ, η ΓΣΕΕ, οι δήμαρχοι Αθηναίων και Νίκαιας και πολλοί καλλιτέχνες.