Associated Press

Διαπρεπείς νομικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις σημαντικές υποχωρήσεις που προωθούνται και έρχονται σε αντίθεση με τους δικονομικούς και συνταγματικούς κανόνες της χώρας μας, κάνοντας παράλληλα έκκληση για υπεράσπιση των όποιων κατακτήσεων στο «κεφάλαιο» που λέγεται ατομικά δικαιώματα και δημοκρατικές ελευθερίες.

Ιδιαίτερη βαρύτητα είχε η δήλωση του ευρωβουλευτή και συνταγματολόγου Δ. Τσάτσου, ο οποίος σε κυριακάτικη εφημερίδα έκανε λόγο για την ανάγκη υπερασπιστής των ατομικών δικαιωμάτων. «H τρομοκρατία, είπε ο Δ. Τσάτσος, έχει ένα μεγάλο τραυματία και αυτός είναι το κράτος δικαίου. Περνάμε, κατ' ανάγκη, σε μια νέα εποχή κρίσης του κράτους δικαίου και επομένως σε μια νέα φάση υπεράσπισής του». Μόνο ο υπουργός Δικαιοσύνης Μ. Σταθόπουλος προσπαθεί να συσκοτίσει τα νερά και μιλάει για προσωρινότητα των μέτρων.

Associated Press

• Με το λεγόμενο ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και παράδοσης αλλάζει η διαδικασία έκδοσης ύποπτων και κατηγορουμένων, όπως αυτή προβλέπεται από τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Καταργείται, δηλαδή το τεκμήριο σκοπιμότητας που μέχρι σήμερα μπορούσε να επικαλεστεί ο εκάστοτε υπουργός Δικαιοσύνης. Μέχρι σήμερα, αν ο Αρειος Πάγος αποφανθεί περί μη έκδοσης του εκζητούμενου, ο υπουργός Δικαιοσύνης δεσμευόταν με την αρεοπαγίτικη απόφαση. Σε περίπτωση, όμως, που το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο τασσόταν υπέρ της έκδοσης, ο υπουργός Δικαιοσύνης μπορούσε να επικαλεστεί λόγους σκοπιμότητας (δηλαδή πολιτικούς λόγους) και να μην προχωρήσει η έκδοση. Η δυνατότητα αυτή του υπουργού Δικαιοσύνης με τις αλλαγές που προωθούνται καταργείται. Να σημειωθεί ότι με τις νέες ρυθμίσεις η Ελλάδα δε θα μπορούσε - για παράδειγμα - να αρνηθεί την έκδοση προσώπων, όπως ήταν ο Παλαιστίνιος «Ρασίντ», ο Κούρδος Οτσαλάν κλπ.
• Καταργούνται οι διατάξεις για το λεγόμενο «διπλό» αξιόποινο. Με τις ρυθμίσεις που προωθούνται η χώρα μας θα είναι υποχρεωμένη να παραδώσει σε άλλη χώρα συλληφθέντα στην Ελλάδα ημεδαπό, με το επιχείρημα ότι στην Ελλάδα οι πράξεις για τις οποίες κατηγορείται δεν είναι αξιόποινες. Ετσι, θα εκδίδονται Ελληνες πολίτες, παρά την αντίθετη απαγόρευση του ελληνικού συντάγματος. Τυχόν άρνηση θα προσκρούει στο κοινοτικό δίκαιο, το οποίο θα υπερισχύει του ελληνικού (αναλυτικό ρεπορτάζ για το θέμα αυτό σε διπλανή στήλη).
• Ο σχεδιαζόμενος εξαιρετικά γενικός ορισμός της τρομοκρατίας θα οδηγήσει σε ποινικοποίηση με αυστηρές ποινές, με τις οποίες θα τιμωρούνται όσοι συμμετέχουν σε διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις με αφορμή ενέργειες, που δε διαπράχτηκαν από διαδηλωτές, (π.χ. πράξεις προβοκατόρων), τις οποίες θα χαρακτηρίζουν τρομοκρατικές ενέργειες.

Οσο για τη συνταγματική πρόβλεψη και τους ισχυρισμούς του υπουργού Δικαιοσύνης Μ. Σταθόπουλου ότι δε θα εκδίδεται κάποιος για τη δράση του για την ελευθερία, είναι εύκολο να παρακαμφθεί, όταν η χώρα που τον εκζητεί τον θεωρεί τρομοκράτη, καθώς υπάρχουν μεγάλες διαφοροποιήσεις για το ποια ενέργεια θεωρείται εγκληματική ή τρομοκρατική.

• Είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι στο προσεχές διάστημα θα ενταθούν κρούσματα ηλεκτρονικού φακελώματος, αθρόες παρακολουθήσεις υπόπτων με κάθε τεχνικό μέσο, ανταλλαγή και διασταύρωση προσωπικών δεδομένων μεταξύ ευρωπαϊκών και αμερικανικών αρχών.
• Στην ημερήσια διάταξη στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα μπει κατάλογος με «τρομολίστες», κατονομάζοντας τρομοκρατικές οργανώσεις, ενώ οι χώρες της Ευρώπης θα υποχρεωθούν να φέρουν ονομαστικούς καταλόγους υπόπτων, οι οποίοι, βέβαια, θα δοθούν και στις ΗΠΑ, καθώς αναμένεται να υπογραφούν σχετικές συμβάσεις.
• Θα υπάρξει διεύρυνση του συστήματος Σέγκεν. Στο θέμα αυτό θα αξιοποιηθούν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004.

«Τα μέτρα αυτά, συνεχίζει ο Αντ. Σκυλλάκος, ήταν προγραμματισμένα και συζητιούνταν από καιρό. Απλώς δόθηκε η ευκαιρία στους ιθύνοντες κύκλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης να επιταχύνουν, να επεκτείνουν και να βαθύνουν τους σχεδιασμούς τους. Ηδη, γίνονταν συζητήσεις στα αρμόδια όργανα για κοινή ευρωπαϊκή πολιτική στο λεγόμενο τρίτο πυλώνα και αφορά τα ζητήματα εσωτερικής ασφάλειας και δικαιοσύνης».

Μάλιστα, για αρκετά από αυτά τα μέτρα, επισημαίνει ο βουλευτής του ΚΚΕ, έγιναν συζητήσεις για να προωθηθούν αμέσως μετά το Γκέτεμποργκ και τη Γένοβα και συνεπώς από χρονική άποψη αποδεικνύεται ότι δεν πρόκειται για την αντιμετώπιση της λεγόμενης τρομοκρατίας.

Ο βουλευτής του ΚΚΕ προειδοποιεί ότι τα μέτρα που προωθούνται από την Ευρωπαϊκή Ενωση στοχεύουν στην παραπέρα θωράκιση των κυρίαρχων δυνάμεων εξουσίας, τόσο στην Ευρώπη, όσο και σε εθνικό επίπεδο της κάθε χώρας - μέλους χωριστά. Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι ο ορισμός για την τρομοκρατία είναι εντελώς αόριστος και γενικός και μπορεί εύκολα να «τσουβαλιάζει» ως τρομοκράτες ανθρώπους που αγωνίζονται ενάντια στην υπάρχουσα τάξη πραγμάτων.

Ουσιαστικά, τα νέα μέτρα κατά της τρομοκρατίας, πρακτικά, λειτουργούν σε βάρος των διαδηλωτών, των απεργών και, σε τελευταία ανάλυση, ενάντια στις διαφορετικές φωνές. Θα είναι έτσι ο ορισμός, που να μπορούν να χαρακτηριστούν ως τρομοκρατικές πράξεις ακόμη και οι γνωστές μορφές πάλης που χρησιμοποιούνται από τους εργαζόμενους. Ενδεικτικό των παραπάνω είναι το γεγονός ότι συζητείται να χαρακτηριστούν ως αξιόποινες πράξεις, οι ενέργειες που αποβλέπουν στην ανατροπή των πολιτικών, κοινωνικών ή οικονομικών δομών. Αυτό σημαίνει ότι οι καταλήψεις δρόμων, κυβερνητικών κτιρίων και μια σειρά άλλες ενέργειες, που δεν έχουν καμιά σχέση με την τρομοκρατία, με το πρόσχημα ότι απειλούνται οι θεσμοί, μπορεί να χαρακτηριστούν ως τρομοκρατικές ενέργειες.

Επίσης, μας αναφέρει ο βουλευτής του ΚΚΕ ότι η καταστολή και οι διώξεις κατά των λαϊκών κινημάτων θα προσωποποιούνται και θα μπορούν να διώκονται συγκεκριμένα πρόσωπα, όπως αυτοί που οργανώνουν τις κινητοποιήσεις. Εκτός από τους οργανωτές και τους «συνεργάτες» τους, θα μπορούν να συμπεριληφθούν και χιλιάδες μέλη ενός μαζικού φορέα και θα θεωρούνται ύποπτοι, όχι μόνο σε εθνικό, αλλά και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Παίρνοντας, μάλιστα, υπόψη την ενεργοποίηση του άρθρου 5 (ΝΑΤΟ) και το γεγονός ότι «νομιμοποιείται» το δικαίωμα του πολέμου ως αντίδραση στη λεγόμενη τρομοκρατία, οδηγούμαστε σε στρατικοποίηση, όχι μόνο σε διεθνές επίπεδο, αλλά και στο εσωτερικό της Ελλάδας, καθώς ο στρατός θα συμμετέχει σε έρευνες για την ...πάταξη της τρομοκρατίας με την ανάληψη καθηκόντων που κάνουν οι διωκτικές αρχές. Αυτό θα φανεί στο προσεχές μέλλον, τόσο σε ευρωπαϊκό, όσο και σε εθνικό επίπεδο.

Βέβαια, αυτή η διαδικασία προχωρούσε σε κάθε χώρα ξεχωριστά, όπως, για παράδειγμα, στη χώρα μας με την ψήφιση του τρομονόμου, του νόμου για τον περιορισμό της διάδοσης των ιδεών μέσω της αφίσας κλπ.

Σε ερώτησή μας ποια θα πρέπει να είναι η απάντηση του λαϊκού κινήματος, ο Αντ. Σκυλλάκος μας είπε: «Γνωρίζουν οι κυρίαρχοι κύκλοι ότι θα ανεβούν οι πολιτικοί και κοινωνικοί αγώνες. Ξέρουν ότι οι πολιτικές που θα εφαρμόσουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα είναι σκληρές. Θα υπάρξει, από τη μια, περισσότερη φτώχεια, ανεργία και, από την άλλη, θα εκδηλωθούν μεγαλύτερες κοινωνικές αντιδράσεις. Αν θέλαμε να το περιορίσουμε το θέμα μόνο στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας - της όποιας τρομοκρατίας, υπαρκτής ή ανύπαρκτης, γιατί υπάρχει και η κατασκευασμένη - οι υπάρχοντες εθνικοί νόμοι και οι υπάρχουσες διατάξεις όλων των 15 χωρών - μελών αρκούν. Πάντως, σε κάθε χώρα, ανεξάρτητα από πολιτικά φρονήματα, πρέπει να υπάρξει συστράτευση όλων των ανθρώπων και πολιτικών δυνάμεων, η ευρύτερη δυνατή συμμαχία για να προστατευτούν τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα. Αυτό είναι άμεσο καθήκον, όχι μόνο των κομμουνιστών, αλλά όλων αυτών που βλέπουν ότι κινδυνεύει η δημοκρατία».

Ο Ηλίας Νικολόπουλος

Ο Ηλ. Νικολόπουλος εξηγεί ότι η διαδικασία υποχώρησης του συντάγματος άρχισε από την επικύρωση της Συνθήκης Σέγκεν και επιβλήθηκε οριστικά με την προσθήκη της ερμηνευτικής δήλωσης στο άρθρο 28 του Συντάγματος, η οποία αναφέρει: «Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης».

Συνεπώς, με πρόσχημα την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, άνοιξε ο δρόμος για να περνούν ό,τι θέλουν, παρά τους περιορισμούς του Συντάγματος της χώρας μας.

Κάτι παραπάνω. Ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου, Ηλ. Νικολόπουλος, κάνει λόγο και για φαινόμενα κατάργησης της λαϊκής κυριαρχίας.

«Εμμεσα τώρα με το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο, μας λέει ο Ηλ. Νικολόπουλος, αρχίζει η αναθεώρηση της λαϊκής κυριαρχίας. Εχουμε αποφάσεις που έρχονται απ' έξω και εφαρμόζονται εδώ κατά παραβίαση της λαϊκής κυριαρχίας. Ετσι παραβιάζεται το Σύνταγμα. Βέβαια, υπάρχει η πρόφαση του άρθρου 28, αλλά δεν μπορεί να παραβιαστεί η θεμελιώδης διάταξη του Συντάγματος. Αυτή η μεθόδευση έχει ξεκινήσει από χρόνια. Πάνω σ' αυτή τη διαδικασία κτίζονται οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι, ο ευρωτρομονόμος που θα υπάρχει συνεργασία της Σέγκεν με τις ΗΠΑ, η δημιουργία ενιαίας αστυνομικής ομάδας, η γενικότερα «στενότερη» συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ. Ολα αυτά θα ισχύσουν στην Ελλάδα βάσει του άρθρου 28, το οποίο, όμως, δεν έχει δικαίωμα να φαλκιδεύει τη λαϊκή κυριαρχία».

Εν κατακλείδι ο Ηλ. Νικολόπουλος μας λέει ότι εκ του πονηρού έγινε η αναθεώρηση, για να ενισχυθεί το άρθρο 28, προκειμένου να μπει από την κερκόπορτα το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Δηλαδή, παρουσιάστηκε το φαινόμενο, η χώρα μας να επιδιώκει την αυτοκατάργηση του Συντάγματος μέσω της αναθεώρησης, με στόχο «να μην μπορεί να προβάλλει εμπόδια στην παντοδύναμη ευρωπαϊκή εξουσία που τώρα γίνεται αμερικανοευρωπαϊκή», συνεχίζει ο Ηλ. Νικολόπουλος, ενώ προχωρούν πολύ πιο πέρα και «αρχίζουν να προσβάλλουν θεμελιώδεις διατάξεις, όπως είναι η λαϊκή κυριαρχία, που δεν αναθεωρούνται».

Στις συνόδους των υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων οι 15 υπουργοί - επισημαίνει ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου Ηλ. Νικολόπουλος - προσπαθούν να οδηγήσουν τα κράτη - μέλη σ' ένα αυταρχικό καθεστώς που ουδεμία σχέση έχει με το κράτος δικαίου, αλλά πλησιάζει σε δημιουργία αστυνομικού κράτους.

Οπως μας αναφέρει ο καθηγητής, έχουμε αρχίσει να μη δίνουμε πολιτικό άσυλο, εφαρμόζοντας τη Σέγκεν σε βάρος του Συντάγματος (άρθρο 5 παρ. 2). (Ο Οτσαλάν με το Σύνταγμα δικαιούνταν πολιτικό άσυλο, ενώ με το σύστημα Σέγκεν θεωρείται τρομοκράτης).

Ουσιαστικά, γίνεται προσπάθεια, κατά τον Ηλ. Νικολόπουλο, να σταθεροποιηθεί το «στάτους κβο» και να υπάρξει μεγαλύτερη καταστολή. Επίσης, όλα τα μέτρα που παίρνονται αποβλέπουν στην κατάργηση των εθνικών συνόρων, ώστε να μπορεί μια ενιαία εκτελεστική εξουσία να καταδιώκει αυθαίρετα τους πολίτες, χωρίς να εμποδίζεται από προσκόμματα που θέτουν τα συντάγματα των επιμέρους χωρών.