Συνδικαλιστές των ΕΛΤΑ αναφέρουν ότι πριν περίπου πέντε χρόνια, όταν έμπαινε σε εφαρμογή το ΕΠΤ, εκπονήθηκαν «μεγαλόπνοα» σχέδια κυβέρνησης, διοίκησης και συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών για τον «εκσυγχρονισμό» του ταχυδρομείου. Σήμερα ο «θησαυρός» αποδεικνύεται «άνθρακες».
Το αρχικό εγγεγραμμένο ποσό ήταν 41 δισ. δρχ. Από τα μέχρι στιγμής δημοσιευθέντα στοιχεία, φαίνεται ότι εγκρίθηκαν 21 και απορροφήθηκαν 16. Πού πήγαν;
Εργαζόμενοι που παρακολουθούν από κοντά την υπόθεση εξηγούν: Αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση παραλαβής του Συστήματος, η συλλειτουργία όλων των υποσυστημάτων. Δεν μπορεί να αφαιρεθούν ή να προστεθούν απαιτήσεις πέρα από αυτές που ρητά αναφέρονται στη Σύμβαση. Η παραλαβή απαιτεί πλήρη λειτουργία όλων των υποσυστημάτων με πραγματικά δεδομένα, όχι σε εργαστηριακό περιβάλλον και σε πιλοτική λειτουργία. Το συνολικό κόστος των υποσυστημάτων, αν αγοράζονταν χωριστά, εκτιμιέται ότι είναι μικρότερο από το ύψος των 4,5 δισ. δραχμών της Intrasoft. Μέχρι σήμερα έγιναν παραβιάσεις του χρονοδιαγράμματος υλοποίησης της σύμβασης, με ευθύνες της εταιρίας και της διοίκησης του ΕΛΤΑ, ενώ η προσωρινή παραλαβή προηγήθηκε της πιλοτικής λειτουργίας.
Ο εισαγγελέας Εφετών Αθηνών Γ. Ζορμπάς έχει ζητήσει να γίνει ενδελεχής προδικαστικός έλεγχος και να αναζητηθούν ευθύνες. Κατά πληροφορίες, το ΔΣ του ΕΛΤΑ σκόπευε να εγκρίνει τυπικά την παραλαβή του στις 30/11 αλλά δεν το έκανε. Νεότερες πληροφορίες αναφέρουν ότι οι υπεύθυνοι των επιτροπών οριστικής παραλαβής «προβληματίζονται» να παραλάβουν το έργο.
Και όλα αυτά ενώ η κυβέρνηση συνδιαλέγεται με τη γαλλική Le Post και τον εγχώριο συνεργάτη της, τον «Φτερωτό Ερμή» (συμφερόντων Λαμπράκη, Κόκκαλη και Εθνικής Τράπεζας) για να τους παραδώσει μέχρι και 25% της μητρικής και το 50% της θυγατρικής στις ταχυμεταφορές. Ολ' αυτά φανερώνουν ένα ακόμη στοιχείο της κυβερνητικής πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων μέσω των οποίων ενδυναμώνεται το μεγάλο κεφάλαιο.
Στελέχη της «Δημοκρατικής Συνεργασίας - ΕΛΤΑ», σημειώνουν ότι ο αυτοσκοπός της απορρόφησης κοινοτικών κονδυλίων και οι εσωτερικές αντιθέσεις των υπεύθυνων στελεχών, δεν οδήγησαν στην ανάπτυξη, αλλά στην αποδιοργάνωση και την καθημερινή απαξίωση του ΕΛΤΑ.
Οτι οι διοικούντες έχουν να παρουσιάσουν «επιτυχίες» μόνο στη λεγόμενη διαχείριση ανθρώπινων πόρων: Την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, τις ανατροπές κατακτήσεων, την κατάργηση δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων, τα φαινόμενα εκβιασμών και τρομοκρατίας των εργαζομένων στους χώρους εργασίας, τα φαινόμενα συναλλαγής, εξαγοράς συνειδήσεων και ρουσφετιού που θυμίζουν άλλες, «μαύρες» εποχές».
«Την ίδια ώρα», συνεχίζουν, «κερδοφόρα κομμάτια του ΕΛΤΑ (π.χ. οι Ταχυμεταφορές) με τη μορφή θυγατρικών εταιριών οδηγούνται στο ξεπούλημα. Η απαξίωση του ΕΛΤΑ, η μεθοδευμένη πορεία διάλυσης και αποδιοργάνωσής του, η υπονόμευση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα του, η χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας, η εντατικοποίηση, η ανατροπή κατακτήσεων είναι μια διαρκής διαδικασία».
Διευκρινίζουν ότι η πολιτική της κυβέρνησης διευκολύνει με κάθε τρόπο και με όποιο κόστος τη διείσδυση στο ΕΛΤΑ του ιδιωτικού, ξένου και ντόπιου, μεγάλου κεφαλαίου. Οτι εξυπηρετεί τα σχέδια μεγάλων επιχειρηματικών κύκλων. Οτι οι πλειοψηφίες της ΠΑΣΚΕ στην Ομοσπονδία και τα Σωματεία, με τη συναίνεση της ΔΑΚΕ, στήριξαν ουσιαστικά όλες τις επιλογές της διοίκησης και διευκόλυναν το καταστροφικό της έργο.
Στη «Δημοκρατική Συνεργασία» υπογραμμίζουν: «Οι εργαζόμενοι τίποτα καλό δεν έχουν να περιμένουν από τέτοιες ηγεσίες. Πρέπει να αντιδράσουμε, με την παρέμβασή μας να ανατρέψουμε αυτήν την αρνητική πορεία, να δώσουμε ελπίδα και προοπτική στον αγώνα μας. Γενικά, να επιδιώξουμε, ώστε να αποτελέσει κύριο στοιχείο του προσανατολισμού ενός αγωνιστικού, ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, ότι τα προβλήματα των εργαζόμενων δε λύνονται χωρίς ουσιαστική αμφισβήτηση και αντιπαράθεση με τις πολιτικές που τα δημιουργούν».
Εξηγούν πως η αλλαγή πορείας βρίσκεται στην ενίσχυση των αγωνιστικών, ταξικών χαρακτηριστικών των Σωματείων, της Ομοσπονδίας. Πως η αποτελεσματική δράση, η υπεράσπιση δικαιωμάτων, η προοπτική για ουσιαστική αλλαγή της θέσης των εργαζόμενων, δε συμβιβάζονται με ενισχυμένες, υποταγμένες κυβερνητικές πλειοψηφίες.
Καταλήγουν ότι όχι μόνο οι εργαζόμενοι στο ΕΛΤΑ, αλλά τα πλατιά λαϊκά στρώματα οφείλουν να εναντιωθούν σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης. Να αγωνιστούν για ένα 100% δημόσιο ταχυδρομείο με κοινωνικό και αναπτυξιακό χαρακτήρα. Ενα ΕΛΤΑ, η αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα του οποίου δεν μπορεί και δεν πρέπει να «μετριέται» με τα κριτήρια της «ελεύθερης αγοράς» και του «εμπορικού κέρδους». Αλλά ένα ΕΛΤΑ που θα λειτουργεί με στόχο να υπηρετεί τις ανάγκες του λαού, μόνο στα πλαίσια, τους στόχους και τους σχεδιασμούς μιας λαϊκής οικονομίας, με κρατικο - κοινωνικό τομέα μεταφορών και επικοινωνιών μπορεί να επιτευχθεί. Που απαιτεί λαϊκή εξουσία.