Από μόνιμα και σε 24ωρη βάση ενεργοποιημένους πυραύλους προστατεύεται πλέον ο εναέριος χώρος του Λευκού Οίκου, μετά τα χτυπήματα στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης και το Πεντάγωνο. Πύραυλοι, οι οποίοι μπορούν να εκτοξευτούν και να χτυπήσουν το όποιο ύποπτο ιπτάμενο αντικείμενο μέσα σε 60 δευτερόλεπτα. Ολ' αυτά ειπώθηκαν στους Ελληνες δημοσιογράφους, όταν οι τελευταίοι ρώτησαν ποιοι λόγοι επιβάλλουν τη μη χρήση των τουαλετών του αεροπλάνου, που τους μετέφερε από τη Νέα Υόρκη στην Ουάσιγκτον. Οπως τους εξήγησαν, θεωρητικά, ακόμη και τα σταγονίδια των ανθρωπίνων αποβλήτων μπορούν να ενεργοποιήσουν τους προαναφερόμενους πυραύλους.

Αν, πράγματι, αληθεύουν όλ' αυτά -πέρα από τα εύλογα συμπεράσματα, που μπορεί να βγάλει ο καθένας- υπάρχει σοβαρότατος κίνδυνος και για πολύνεκρες... αστοχίες. Αρκεί να σκεφθείτε, ότι ο Λευκός Οίκος απέχει ελάχιστα από το αεροδρόμιο Ρίγκαν. Αλίμονο, δηλαδή, σε όποιο αεροπλάνο ξεφύγει από την πορεία του...

Αλλεπάλληλες είναι τις μέρες αυτές οι ειδήσεις, που σκιαγραφούν με το δικό τους τρόπο το αποκρουστικό πρόσωπο του καπιταλιστικού μοντέλου ανάπτυξης της οικονομίας. Σταχυολογούμε ορισμένες: Η πρώτη αφορά στην Ελλάδα και μας πληροφορούσε πως στον ιδιωτικοποιημένο -στο μεγαλύτερο μέρος του- ΟΤΕ επίκεινται 2.500 απολύσεις. Η δεύτερη είδηση, που ήρθε από τα πέρατα του Ατλαντικού, μας πληροφορούσε πως η αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία «Φορντ Μότορ» έχει ετοιμάσει ένα σχέδιο «οικονομικής εξυγίανσης», με βασικό στόχο την ανάκαμψη των κερδών και μέσο την περικοπή 35.000 θέσεων εργασίας. Η τρίτη αφορούσε στη «Μέριλ Λιντς», η οποία έχοντας τον ίδιο στόχο απέλυσε 9.000 εργαζόμενους στο τελευταίο τρίμηνο, φτάνοντας έτσι τις 15.000 απολύσεις σε ολόκληρο το 2001.

Δεν ξέρουμε, αν και στη μητρόπολη του ιμπεριαλισμού, η ηγεσίες των πολυεθνικών θα βαφτίσουν τις μαζικές απολύσεις σαν εθελούσιες, όπως γίνεται στην περίπτωση του ΟΤΕ και άλλων κρατικών ή ιδιωτικών επιχειρήσεων στη χώρα μας. Η ουσία είναι πως και στη μια και στην άλλη περίπτωση, επιχειρείται η παραπέρα αύξηση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου, είτε με την ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων, είτε με μαζικές απολύσεις και γενικότερα, το ρίξιμο των βαρών της κρίσης στις δικές τους πλάτες.

Από την 1η Γενάρη του 2002 σταμάτησε η διάθεση της σούπερ βενζίνης και τα βενζινάδικα πωλούν, πλέον, τη «νέα σούπερ». Με αυτή τη βενζίνη εφοδιάζονται πλέον οι κάτοχοι των παλαιών -μη καταλυτικής τεχνολογίας αυτοκινήτων και δικύκλων, τα οποία αποτελούν το 30% του συνόλου. Οι προδιαγραφές, όμως και τα στάνταρντ του νέου καυσίμου δεν έχουν ακόμη νομοθετηθεί και τα πάντα βασίζονται σε μια εργασία του Πολυτεχνείου Αθηνών. Και τούτο, παρότι οι κυβερνώντες γνώριζαν εδώ και δυο τουλάχιστον χρόνια, ότι θα σταματήσει η «κυκλοφορία» της σούπερ βενζίνης την 1/1/2002.

Να υποθέσουμε, ότι πρόκειται για ένα ακόμη παράδειγμα ασυγχώρητης βραδύτητας και αμέλειας των αρμοδίων ή μια ακόμη απόδειξη της πίστης τους στους κανόνες και την... αξιοπιστία της «ελεύθερης αγοράς»; Ας διαλέξουν όποιο τους ταιριάζει περισσότερο...