Τι συμβαίνει, λοιπόν, στην αγορά; Τι φταίει που άρχισε να ροκανίζεται ακόμη μεγαλύτερο κομμάτι από την αγοραστική δύναμη των ανθρώπων του μόχθου και της δουλιάς, σε μια περίοδο που η δραχμή είναι «σταθερή» και οι μισθοί και συντάξεις αυξάνονται με ρυθμούς μικρότερους του πληθωρισμού; Ερωτήματα, σαν και τα παραπάνω, απασχολούν τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού (μισθωτούς, συνταξιούχους, άνεργους, απασχολήσιμους, αγρότες, κλπ.) που τα τελευταία 12 χρόνια βλέπουν την αγοραστική τους δύναμη να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Δε φαίνεται, όμως, να απασχολούν και την κυβέρνηση, η οποία κάνει τα στραβά μάτια στο νέο κύμα αισχροκέρδειας που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα, με πρόσχημα την αντικατάσταση της δραχμής από το ευρώ ή την κακοκαιρία.

Τα επίσημα στοιχεία της ΕΣΥΕ μας πληροφορούν ότι ο επίσημος πληθωρισμός αυξήθηκε το 2001 κατά 3,4% (αντί 2,5% που ήταν ο στόχος, με βάση τον οποίο καθορίστηκε και η εισοδηματική πολιτική του 2001), με τις ανατιμήσεις στα είδη διατροφής να κατέχουν την πρώτη θέση (10,1%) και καταρρίπτουν το αντιδραστικό επιχείρημα ότι δήθεν «φταίνε οι μισθοί για τον πληθωρισμό». Το γεγονός ότι οι ονομαστικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων πέρσι κινήθηκαν γύρω και κάτω από το 3%, ενώ οι αυξήσεις κερδών των μεγάλων εμποροβιομηχανικών επιχειρήσεων ήταν διψήφιος αριθμός, πείθει και τον πιο δύσπιστο ότι στην Ελλάδα είχαμε και εξακολουθούμε να έχουμε «πληθωρισμό κερδών».

Οι κυβερνώντες αρνούνται να δουν τις πραγματικές αιτίες των ευρωανατιμήσεων και χιονοανατιμήσεων ή προσπαθούν να παραπλανήσουν την κοινή γνώμη, δημοσιοποιώντας λίστες επιχειρήσεων που κερδοσκοπούσαν. Στον αστερισμό αυτής της λογικής κινούνται οι δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκη (ισχυρίστηκε πως οι προκλητικές αυξήσες τιμών αποτελούν «μεμονωμένα φαινόμενα») και του υπουργού Ανάπτυξης Α. Τσοχατζόπουλου (προσπάθησε να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, απειλώντας να τιμωρήσει με το... υπέρογκο πρόστιμο των 170.000 δραχμών 2- 3 πολυεθνικές, που επιδίδονταν στο ...σπορ της αισχροκέρδειας)!

Η δημόσια δήλωση -ομολογία του υπουργού Ανάπτυξης, ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να εμποδίσει τους επιχειρηματίες να αυξάνουν (όσο και όποτε θέλουν) τις τιμές επειδή «η αγορά είναι ελεύθερη» επιβεβαιώνει την απροθυμία της να θίξει την κερδοσκοπική ασυδοσία των πολυεθνικών να αισχροκερδούν, γιατί τη θεωρεί «ιερό δικαίωμά τους». Αν η κυβέρνηση θεωρεί υποχρέωσή της να υπηρετεί πιστά τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, σε βάρος του λαού, τα πλατιά λαϊκά στρώματα (μισθωτοί, συνταξιούχοι, αγρότες κλπ.) έχουν και δικαίωμα και υποχρέωση να διεκδικήσουν, με την ανάπτυξη του μετώπου των αγώνων, τη βελτίωση της αγοραστικής τους δύναμης και του βιοτικού τους επίπεδου. Από αυτή την άποψη, είναι ιδιαίτερα επίκαιρη η πρόταση του ΠΑΜΕ να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι αύξηση του κατώτατου ημερομισθίου, μισθού και σύνταξης στις 12.000, 300.000 και 240.000 δραχμές, αντίστοιχα. Μόνο που η πάλη αυτή, για να είναι αποτελεσματική, πρέπει να κατευθύνεται στην ανατροπή της πολιτικής των μεγαλοεπιχειρηματιών.