Βέβαια, η προαναφερόμενη τοποθέτηση του Κ. Σημίτη δεν ήταν η μοναδική απόδειξη της υποτέλειας και πλήρους υποταγής, η οποία σφράγισε την παρουσία του στις ΗΠΑ, παρά τις όσες υποκρισίες, περί ισότητας και εθνικών συμφερόντων, δήλωνε στους δημοσιογράφους. Εξίσου χαρακτηριστική ήταν η δήλωσή του μπροστά στον Τζ. Μπους και στους δημοσιογράφους: «Είμαστε απόλυτα δεσμευμένοι (αφοσιωμένοι, σύμφωνα με άλλη μετάφραση) στην καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας και λαμβάνουμε μέρος στις προσπάθειες του Αφγανιστάν, ενώ θεωρούμε ότι πρέπει να συνεργαστούμε για να εξαλειφθεί η τρομοκρατία παντού στον κόσμο και για να εξαρθρώσουμε τρομοκρατικές ομάδες που δρουν σε ορισμένες βαλκανικές χώρες. Η τρομοκρατία πρέπει να τεθεί υπό έλεγχο».

«Είμαστε απόλυτα δεσμευμένοι», λοιπόν, στη διεθνή και πολεμόχαρη «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» του Τζ. Μπους. Γι' αυτό, στέλνουμε στρατιώτες στο Αφγανιστάν - πέρα απ' όλες τις υπόλοιπες «διευκολύνσεις» - και όχι για... ανθρωπιστικούς σκοπούς. Προεξοφλούμε τη συμμετοχή της Ελλάδας και στους όποιους μελλοντικούς πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, κλπ., κλπ. Κι όλ' αυτά, για ποιο λόγο; Μα, για ό,τι τα αμερικανικά γεράκια της «νέας τάξης» θεωρούν τρομοκρατία. Με άλλα λόγια, είμαστε απόλυτα δεσμευμένοι στο άρμα της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Αυτή είναι η πραγματική πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη και όχι όσα λένε κατά καιρούς οι κυβερνώντες, μόνο και μόνο για λαϊκή κατανάλωση.