Διόλου αδικαιολόγητος και ο συνειρμός του συντάκτη της «Καθημερινής», από όπου η παραπάνω είδηση. «Οι καχύποπτοι βλέπουν πίσω από όλα αυτά μία προσπάθεια εξοικείωσης του αμερικανικού (σ.σ. και όχι μόνον) κοινού με τα βασανιστήρια, ώστε αυτά, σιγά - σιγά, να συνδεθούν λιγότερο με τον απάνθρωπο Μεσαίωνα και περισσότερο με ένα επικερδές παιχνιδάκι - να γίνουν, δηλαδή, μια αδιάφορη εικόνα στο ζάπινγκ. Πρόκειται, πράγματι, για σατανική σύμπτωση ότι, την ώρα που αρθρογράφοι σε έγκυρα περιοδικά επαναφέρουν το ζήτημα της νομιμοποίησης των βασανιστηρίων ως όπλο κατά της τρομοκρατίας, στην αμερικανική τηλεόραση εμφανίζονται για πρώτη φορά δύο τέτοια τηλεπαιχνίδια». Ο Μεσαίωνας, που είχε τα βασανιστήρια και το σκοταδισμό ως «σήμα κατατεθέν», επιστρέφει θριαμβευτικά, μέσω της PAX AMERICANA.
Ενας Οδηγός, με τίτλο «Σπουδές και απασχόληση» πρόκειται να μοιραστεί τις επόμενες μέρες στα Λύκεια όλης της χώρας. Η έκδοσή του έγινε από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και έχει στόχο να βοηθήσει τους υποψήφιους να επιλέξουν τις σπουδές που επιθυμούν να κάνουν, σε σχέση με τις προοπτικές που έχουν στην αγορά εργασίας.
Πόσο μπορεί να βοηθήσει; Οσο μπορεί και ο σύγχρονος καπιταλισμός να αποφύγει την άναρχη και στρεβλή ανάπτυξη. Και πέρα απ' αυτό, πόση σημασία έχει μια -έτσι κι αλλιώς- βραχυπρόθεσμη και αμφισβητήσιμη πρόβλεψη της μεγάλης ζήτησης ορισμένων και μόνο επαγγελμάτων για τα επόμενα χρόνια, όταν ένας μικρός σχετικά αριθμός μαθητών, θα μπορέσει να ακολουθήσει τις αντίστοιχες σπουδές; Τι θα γίνει με τον μεγάλο όγκο των μαθητών; Με όλους αυτούς, δηλαδή, που δε θα μπορέσουν -για τον άλφα ή βήτα λόγο- να εισαχθούν στις αντίστοιχες σχολές ή να ακολουθήσουν τα ελάχιστα επαγγέλματα μεγάλης ζήτησης; Τι λέει γι' αυτό το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και οι κυβερνώντες;
Σε ποσοστό 81% διαφωνούν οι Ελληνες με τη στρατιωτική δράση των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, ενώ μόνον ένα 9% συμφωνεί μ' αυτήν κι ένα 10% δεν εξέφρασε γνώμη, λέει η εταιρία «Gallup International Association», η οποία πραγματοποίησε έρευνα σε 62 χώρες. Η κυβέρνηση και η ηγεσία της ΝΔ, βέβαια, ανήκουν στο 9% και η πρώτη, συνεπικουρούμενη από τη δεύτερη - αλλά και από την ηγεσία του ΣΥΝ, που τηρεί σιωπή στο συγκεκριμένο θέμα - στέλνει και ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις στο πλευρό των αμερικανικών.
Κατά τα άλλα, εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό, την πλειοψηφία του, τουλάχιστον...
Οχι, οι όποιες πληροφορίες, ότι η εταιρία σκέπτεται να επαναπροσλάβει - μετά τις τελευταίες εξελίξεις - όσους είχε απολύσει, κρίνονται πέρα για πέρα ανακριβείς. Θυμίζουμε, ότι η «Ζίμενς» είχε προχωρήσει πέρσι στη μείωση των θέσεων εργασίας κατά 20.000 - τη μεγαλύτερη μείωση από κάθε άλλη γερμανική εταιρία - πετώντας στο δρόμο αντίστοιχο αριθμό εργαζομένων.
Αντίθετα, σύμφωνα με όσα είπαν οι διευθύνοντες την εταιρία, ενδέχεται να ακολουθήσουν και νέες απολύσεις εργαζομένων, ιδιαίτερα στον τομέα του τηλεπικοινωνιακού εξοπλισμού. Προφανώς, οι άνθρωποι παραδειγματίζονται από την ίδια τη ζωή. Προχώρησαν στις 20.000 απολύσεις πέρσι και, αμέσως, η εταιρία ξαναγύρισε στα κέρδη. Απολύοντας κι άλλους - σκέπτονται - θα κερδίσουμε ακόμη περισσότερα.
Αλλωστε, από εργάτες, άλλο καλό... Οποτε θέλουν τους βρίσκουν και, μάλιστα, σε αφθονία... Κέρδη, όμως, δε βρίσκονται καθημερινά. Και, μάλιστα, κέρδη, όπως αυτά της «Ζίμενς». Αν σας ξέφυγε, σημειώνουμε, ότι τα 538 εκατ. ευρώ είναι 182 δισ. δραχμές. Κι όλ' αυτά, μέσα σ' ένα τρίμηνο...
Και, βέβαια, δεν αναφέρουμε τα πολύ περισσότερα δισεκατομμύρια ευρώ - δηλαδή πολλά τρισεκατομμύρια δραχμές - τα οποία κέρδισε η «Ζίμενς», πριν από τα τρία πρώτα τρίμηνα του 2001, οπότε παρουσίασε ζημιές.
Τα τεράστια αυτά ποσά είναι κέρδη και ανήκουν στην επιχείρηση. Δηλαδή, στους κεφαλαιοκράτες ιδιοκτήτες της. Οι ζημιές όμως φορτώνονται στους εργαζόμενους. Λογικό... Κάποιοι πρέπει να πληρώνουν τα σπασμένα, τέλος πάντων...
ΠΩΣ το είπε, χτες, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος; Καλά θα κάνουν όλοι, να ακούσουν τη φωνή του συνεδρίου, δήλωσε και όλοι κατάλαβαν, ότι απευθύνεται στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, καθώς εντείνονται και πάλι τα φαινόμενα «διαδοχολογίας», κλπ., κλπ.Μα, για ποιο συνέδριο μιλάει; Εκείνο του περασμένου Οκτώβρη; Και ποιος το λογαριάζει αυτό. Ούτε καν το θυμούνται...
Δεν έχει επιλύσει τα εσωτερικά του - ούτε καν τα εσωκομματικά του - προβλήματα ο πρωθυπουργός, για να δικαιολογείται η διάθεσή του να ασχοληθεί με τα εξωτερικά. Το γεγονός ότι η χώρα αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ το πρώτο εξάμηνο του 2003 είναι μια δικαιολογία γι' αυτή τη στροφή, όχι όμως αρκούντως ικανοποιητική. Το ξαφνικό ενδιαφέρον του Κ. Σημίτη για τα εξωτερικά ζητήματα προέρχεται ατόφιο από τις συζητήσεις του στην Ουάσιγκτον. Μοιάζει να είναι το αποτέλεσμα συγκεκριμένων και σαφέστατων αμερικανικών οδηγιών, αποτυπωμένων σε «οδικό χάρτη», που ο πρωθυπουργός είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει.
Αν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς και την υπόθεση της Κύπρου, την οποία ο αμερικανικός παράγοντας έχει τοποθετήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αντιλαμβάνεται ότι το 2002 είναι πράγματι έτος εξωτερικής πολιτικής. Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής...