ΚΑΜΠΕΡΑ.--

«Κάθε μέρα ακούμε τους φρουρούς να μας λένε πως πρέπει να γυρίσουμε στις χώρες μας. Παρακολουθούν τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις μας, για να μην επικοινωνήσουμε με τον Τύπο. Πριν λίγες μέρες οι φρουροί χειροδίκησαν άγρια σε βάρος ενός κρατούμενου. Δεν ήταν η μοναδική περίπτωση, ούτε η πρώτη φορά...», έλεγε χτες, στους Αυστραλούς δημοσιογράφους ένας 32χρονος Ιρανός γεωλόγος που κρατούνταν επί 20 μήνες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων στην έρημο Γουμέρα. «Οι περισσότεροι από τους έγκλειστους στο κέντρο είναι ψυχικά άρρωστοι... Δεν αντέχουν άλλο τη φυλακή του στρατοπέδου... Ούτε το βασανιστικό μαρτύριο της αναμονής και της απομόνωσης», πρόσθεσε ο 32χρονος άνδρας, που απελευθερώθηκε χτες μαζί με άλλους 22 συγκρατούμενούς του, καθώς εγκρίθηκε, μετά από δύο χρόνια, η αίτηση χορήγησης βίζας, διάρκειας μόλις τριών χρόνων!

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού της Αυστραλίας Τζον Χάουαρντ, που δέχεται απανωτά τα πυρά οργανώσεων προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τη στυγνή μεταναστευτική πολιτική της, έδειξε χτες, για πρώτη φορά, να «λυγίζει»... Ο υπουργός Μετανάστευσης, Φίλιπ Ράντοκ, απέσυρε την πρόσφατη απόφαση για «πάγωμα» της διαδικασίας χορήγησης βίζας σε Αφγανούς πρόσφυγες, επειδή τάχα η κατάσταση μετά την ανατροπή του καθεστώτος στο Αφγανιστάν επέτρεπε την απέλασή τους... «Ξαναρχίζει η διαδικασία εξέτασης των αιτήσεων χορήγησης βίζας», είπε λιτά ο Ράντοκ, που μόλις λίγες ώρες πριν είχε δεχτεί την επιστολή δεκάδων αυστραλέζικων οργανώσεων αρωγής και προάσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων με την οποία, καλούσαν την κυβέρνηση να αλλάξει ρότα στην πολιτική της έναντι των προσφύγων με την επισήμανση πως «είναι θέμα χρόνου, πότε θα θρηνήσουμε τον πρώτο νεκρό από τους απεργούς πείνας στα κέντρα κράτησης»...

Στο μεταξύ, οι δεκάδες απεργοί πείνας στο στρατόπεδο Γουμέρα, συνεχίζουν σήμερα, για δέκατη μέρα, την απεργία πείνας με ραμμένα χείλη. Ενα 48ωρο πριν,15 Αφγανοί και Ιρανοί κρατούμενοι, μεταξύ τους και ένα 16χρονο αγόρι, επιχείρησαν να αυτοκτονήσουν...

ΤΖΑΚΑΡΤΑ.- Οι πιέσεις των ΗΠΑ έναντι της Ινδονησίας, με πρόσχημα την εξολόθρευση της Αλ-Κάιντα, πήραν χτες τη μορφή μιας «αποκάλυψης». Αμερικανοί διπλωμάτες, υπό το καθεστώς ανωνυμίας, διέρρευσαν χτες στον ινδονησιακό Τύπο πως μέλη της Αλ-Κάιντα, που συνεργάζονται με «τρομοκρατικές ομάδες της Νοτιοανατολικής Ασίας», είχαν εισέλθει στην Ινδονησία το περασμένο καλοκαίρι και σχεδίαζαν «τον Ιούλιο ή Αύγουστο του 2001» βομβιστική επίθεση στην αμερικανική πρεσβεία, που θα την προκαλούσαν με την ανατίναξη ενός φορτηγού γεμάτο εκρηκτικά.

Η χτεσινή «αποκάλυψη» (που μοιάζει περισσότερο με μία ακόμη πίεση σε βάρος της επιφυλακτικής - στην προσφορά των ΗΠΑ για «βοήθεια», εν είδει επέμβασης - ινδονησιακής κυβέρνησης), μολονότι όχλησε την Τζακάρτα, δε σχολιάστηκε... Ο υπουργός Ασφάλειας, Σουσίλο Μπαμπάνγκ Γουντχόγονο, απέφυγε να σχολιάσει τις «αποκαλύψεις» των Αμερικανών διπλωματών, περιοριζόμενος να πει πως «οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου ελέγχουν και παρακολουθούν πιθανούς τρομοκράτες»... Ο δε αρχηγός της ινδονησιακής αστυνομίας, στρατηγός Ντάι Μπαχτιάρ, δήλωσε άγνοια για το σχέδιο βομβιστικής επίθεσης στην αμερικανική πρεσβεία, η οποία ας σημειωθεί τον περασμένο Αύγουστο είχε κλείσει, για λόγους που οι ΗΠΑ τότε δεν ήθελαν να δημοσιοποιήσουν...

Ωστόσο, ο στόχος της αποκάλυψης μοιάζει προφανής... Με αφορμή τη δράση της οργάνωσης Αμπού Σαγιάφ, οι ΗΠΑ έπεισαν - εν μέσω ασφυκτικών πιέσεων - τις Φιλιππίνες να επιτρέψουν την παρουσία και δράση εκατοντάδων οπλισμένων Αμερικανών πεζοναυτών στο έδαφός τους και δη στις ζούγκλες του νησιού Μπασιλάν (απέχει ελάχιστα απ' τις βόρειες ακτές της Ινδονησίας). Οι πληροφορίες δείχνουν πως οι ΗΠΑ έχουν βάλει, σε πρώτο επίπεδο, στο στόχαστρο στρατιωτική επέμβαση στην ανατολική ινδονησιακή πόλη Σουραμπάγια (όπου ζουν δεκάδες χιλιάδες άτομα αραβικής καταγωγής, ανάμεσά τους, λέει η Ουάσιγκτον, και «φανατικοί ισλαμιστές εξτρεμιστές»), αλλά και στην επαρχία Μαλούκου, όπου φέρεται ως πεδίο δράσης της ισλαμικής παραστρατιωτικής οργάνωσης «Λασκάρ Τζιχάντ», η οποία και λοιδορείται για τις χρόνιες αιματηρές συγκρούσεις Χριστιανών και Μουσουλμάνων...

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ - ΤΙΡΑΝΑ.-

Η επίθεση, για λόγο που παραμένει αδιευκρίνιστος, από ομάδα οπαδών του Δημοκρατικού Κόμματος του Σάλι Μπερίσα εναντίον του υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Αλβανίας, Πασκάλ Μίλο, που πραγματοποιούσε χθες επίσκεψη στις Βρυξέλλες, προκάλεσε αρκετό θόρυβο στην αλβανική πολιτική σκηνή.

«Επικεφαλής» των αγνώστων που εισέβαλαν σε χώρο ξενοδοχείου των Βρυξελλών, όπου ο Μίλο βρισκόταν - μαζί με τον πρέσβη της χώρας στο ΝΑΤΟ Ιλίρ Μπόκα, τον εκπρόσωπο του αλβανικού Κοινοβουλίου Σκέντερ Ντούκα, τον πρόεδρο του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος Φάτος Νάνο και άλλους - φέρεται να ήταν ο Σαλί Λούσα, κατηγορούμενος για συμμετοχή στην απόπειρα πραξικοπήματος του 1998 στην Αλβανία και πρώην σωματοφύλακας του Σαλί Μπερίσα. Το επεισόδιο καταδίκασε ο εκπρόσωπος του επικεφαλής για την Εξωτερική Πολιτική και Αμυνα της ΕΕ Χαβιέρ Σολάνα.

ΡΩΜΗ.--

Με την υιοθέτηση νόμου από το ιταλικό Κοινοβούλιο λύνονται τα χέρια στην κυβέρνηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ώστε να προχωρήσει σε απολύσεις περίπου 500 ανώτατων αξιωματούχων της χώρας, τους οποίους είχε διορίσει η προηγούμενη κεντρο-αριστερή κυβέρνηση.

Το νομοσχέδιο αυτό, που αφορά δημόσιους υπαλλήλους «πρώτης κατηγορίας», δηλαδή γενικούς γραμματείς και γενικούς διευθυντές υπουργείων ή κρατικών επιχειρήσεων, επιτρέπει την «ακύρωση» όλων των διορισμών της κυβέρνησης του Τζουλιάνο Αμάτο. Το μέτρο μπορεί να περιλαμβάνει και διευθυντές επιχειρήσεων, όπως οι ιταλικές τηλεπικοινωνίες ΡΤΤ και η Alitalia.

Σε μία παράλληλη εξέλιξη όσον αφορά στα πεπραγμένα της ιταλικής κυβέρνησης, ο ηγέτης του νεοφασιστικού κόμματος και εταίρου του κυβερνητικού συνασπισμού, ο Τζανφράνκο Φίνι, αναμένεται να είναι ο εκπρόσωπος της Ιταλίας, στη νεοσύστατη «Συνέλευση» της ΕΕ, υπό τον Ζισκάρ Ντ' Εστέν, που θα αρχίσει τις εργασίες της στις 28 Φλεβάρη. Σύμφωνα με την ιταλική «La Reppublica», ο Φίνι αφενός θα εγγυάται με τον τρόπο αυτό τη μέγιστη δυνατή αντιπροσώπευση της Ιταλίας στη Συνέλευση και αφετέρου θα κάνει ένα σημαντικό βήμα για την ανάληψη του υπουργείου Εξωτερικών. Ομως ο διορισμός αυτός, έχει προκαλέσει τις σοβαρές και σφοδρές αντιδράσεις σύσσωμης της ιταλικής Αριστεράς.