Για «απεργία με ερωτήματα», έκανε λόγο χτες η στήλη, σχετικά με τη σημερινή 24ωρη απεργία της ΕΣΗΕΑ, την οποία η ΠΟΕΣΥ την επεξέτεινε και σ' όλη την Ελλάδα. Κι έβαζε δυο ζητήματα: Το πρώτο, σχετικά με το γεγονός πως η «μοναχική» απεργία των δημοσιογράφων γίνεται ακριβώς τη στιγμή, που έχουν, ουσιαστικά, διαμορφωθεί οι προϋποθέσεις για αγωνιστικό πρόγραμμα συντονισμένης και κοινής δράσης όλων των εργαζομένων στα ΜΜΕ, με τις αντίστοιχες Ενώσεις και Σωματεία τους. Και δεύτερον, πως το σύνθημα - αίτημα της «ποιοτικής ενημέρωσης» - για το οποίο γίνεται η σημερινή απεργία - είναι τουλάχιστον ασαφές και θολό.
Χτες, λοιπόν, ο πρόεδρος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, Αρ. Μανωλάκος, έδωσε συνέντευξη Τύπου για το περιεχόμενο και τους στόχους της σημερινής απεργίας, την οποία και παρακολουθήσαμε. Κατόπιν, για να αποκλείσουμε την όποια περίπτωση λάθους, διαβάσαμε με προσοχή την ομιλία του. Ε, λοιπόν, καθόλου δε φωτιστήκαμε. Το μόνο συγκεκριμένο που βρήκαμε, σχετικά με τα προαναφερόμενα, ήταν μια πρόταση της ΕΣΗΕΑ για ένα πλαίσιο διαλόγου, σχετικά με την κατάσταση στο χώρο των ΜΜΕ.
Αναρωτιόμαστε, επομένως, γιατί δεν προχωρούσε στη δημοσιοποίηση της πρότασης αυτής το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ και, ταυτόχρονα, να έριχνε το βάρος του στο αγωνιστικό ξεδίπλωμα των κοινών απεργιακών αγώνων, όλων των εργαζομένων στα ΜΜΕ, από την επόμενη βδομάδα, όπως προτάθηκε στις αντίστοιχες συσκέψεις. Υπάρχει κάποια ουσιαστική απάντηση;
Να μιλάς για τη δημοκρατία στους χώρους δουλιάς και να καλείς ως ομιλητή στέλεχος επιχείρησης που απολύει χωρίς μέτρο και σταματημό και μάλιστα με μεθόδους ειδεχθείς, είναι κάτι παραπάνω από «χοντρό», υποκριτικό και προσβλητικό. Είναι όμως και αποκαλυπτικό για το τι εννοείς, πώς και πόσο το εννοείς και πού θέλεις να καταλήξεις.
Η δημοκρατία στο χώρο δουλιάς ήταν το αντικείμενο της χτεσινής ημερίδας της ΟΤΟΕ, με αρκετούς ομιλητές. Ενας από αυτούς και ο διευθυντής της εφημερίδας «ΝΕΑ», Π. Καψής. Ως τι; Ως διευθυντής εφημερίδας και βασικό στέλεχος του αντίστοιχου συγκροτήματος, προφανώς.
Ενα συγκρότημα το οποίο συνολικά έχει πραγματοποιήσει τους τελευταίους μήνες δεκάδες απολύσεις εργαζομένων όλων των ειδικοτήτων, σε όλες τις εταιρίες του. Επιπρόσθετα, επίσημα έχει διαπιστώσει και καταγγείλει η ίδια η ΕΣΗΕΑ, πως έγιναν και εκβιαστικές απολύσεις οι οποίες εμφανίστηκαν ως παραιτήσεις. Ακόμη περισσότερο, πληθαίνουν οι καταγγελίες για καθημερινά φαινόμενα απειλών για νέες απολύσεις.
Την ίδια ώρα, η ΓΣΕΕ συμπαρίσταται και χαιρετίζει τη σημερινή απεργία των δημοσιογράφων, αλλά συμμετέχοντας σε μια ημερίδα που φιλοξενεί στα γραφεία της, δίνει το λόγο και τιμά τον συγκεκριμένο ομιλητή. Που βεβαίως δεν έχει καμία σημασία πώς λέγεται. Σημασία έχει ο ρόλος του στη συγκεκριμένη επιχείρηση όπου εργάζεται σήμερα ως διευθυντής.
Τα περαιτέρω σχόλια δικά σας.
«Ο κ. Λαλιώτης έπεισε τον ΣΕΒ για τις καλές προθέσεις του - Ανοιγμα του ΠΑΣΟΚ και προς τους βιομηχάνους». Είναι ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος του «Βήματος» και - όπως καταλαβαίνετε - το... ενδιαφέρον του δε βρίσκεται στη συνάντηση Λαλιώτη-ΣΕΒ, ούτε αν έπεισε ο πρώτος τους βιομηχάνους ή όχι, αλλά σ' εκείνο το «Ανοιγμα... και...». Μέχρι χτες, δηλαδή, το ΠΑΣΟΚ ήταν κόμμα του λαού. Τώρα κάνει άνοιγμα και στο ΣΕΒ...
Βεβαίως, στην κατηγορία αυτή την επενδυτών δε συμπεριλαμβάνονται οι συνταξιούχοι, γιατί πού να το πρωτοεπενδύσεις το ...περίπου 3,5% που έδωσε αύξηση ο Χριστοδουλάκης; Ούτε, βέβαια, και οι εργαζόμενοι της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, διότι δεν είναι καλοί επενδυτές οι άνεργοι, ως γνωστόν.
ΑΛΗΘΕΙΑ, δε μάθαμε, αν στη συζήτηση, που είχαν χτες στην Κυβερνητική Επιτροπή για τον παράνομο τζόγο ο Κώστας Σημίτης, ο Χριστοδουλάκης και ο Χρυσοχοΐδης, συζητήθηκε και το θέμα των ασφαλιστικών ταμείων.
`Η, μήπως, θεωρείτε πως τα ασφαλιστικά ταμεία δεν έχουν θέση σε μια συζήτηση για παράνομο τζόγο; Γιατί, από όσο γνωρίζουμε, η κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια παίζει τα αποθεματικά τους στο Χρηματιστήριο και, μάλιστα, πριν μερικούς μήνες αύξησε και το σχετικό ποσοστό.
Οσο για το αν είναι παράνομος ή νόμιμος αυτός ο τζόγος, από όσο θυμόμαστε, η εν λόγω πρακτική δεν έχει τη νομιμοποίηση των ασφαλισμένων, αφού, ούτως ή άλλως, δεν μπορούν να αποφασίσουν για τη διαχείριση των εισφορών τους. Και, βέβαια, τα χρήματα που «ρισκάρονται» μόνο στην κυβέρνηση και το υπουργείο Οικονομίας δεν ανήκουν.
Α, ΜΑΛΙΣΤΑ, και ο Κώστας Καραμανλής ενεπλάκη στην «περήφανη» εξωτερική πολιτική μας και επιχείρησε ανεπιτυχώς να μεταπείσει τον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών, Τζακ Στρο, για το θέμα του ευρωστρατού και τη συμμετοχή της Τουρκίας!
Καλή είναι αυτή η εξέλιξη. Οσοι στηρίζουν την πολιτική «ουράς» στους Βρετανούς και τους Αμερικανούς που ακολουθείται, είναι σωστό να μοιράζονται και τους κόπους και τις ευθύνες. Δίκαια πράγματα.