To «εκσυγχρονιστικό όραμα» για τη δημιουργία μιας Ελλάδας των επιχειρηματιών, με το καπιταλιστικό κράτος και τους εργαζόμενους να επιτελούν σαφή και διακριτό ταξικό ρόλο, αυτό των αρωγών και υπηρετών του κεφαλαίου, διατύπωσε και πάλι, αυτή τη φορά από το βήμα της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών, ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Ν. Χριστοδουλάκης. Προκλητικός στο έπακρο ο υπουργός, τη στιγμή που απεργάζονται τον ενταφιασμό της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, άρχισε να απαριθμεί ξανά τα δεκάδες κίνητρα, που προσφέρει η κυβέρνησή του στους τραπεζίτες. Ετσι, λίγο πριν συμπληρωθεί ένας μήνας από την παρουσίασή του στη συνέλευση της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιριών, όπου ξεκαθάρισε την πρόθεση της κυβέρνησης να προσφέρει στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες κυριολεκτικά στο πιάτο το δημόσιο Κοινωνικό Ασφαλιστικό σύστημα, χτες ο υπουργός Οικονομίας «ξαναχτύπησε» και πάλι.

Στα πλαίσια αυτά, απευθυνόμενος στους τραπεζίτες και γενικότερα στους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου από το βήμα της συνέλευσης της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών, ο Ν. Χριστοδουλάκης:

• μίλησε για μια «νέα παραγωγική συμμαχία», μεταξύ κεφαλαίου - καπιταλιστικού κράτους - εργαζομένων, όπου στον πρώτο παράγοντα - το κεφάλαιο - του αναγνωρίζονται μόνο δικαιώματα, στους δε εργαζόμενους επιφυλάσσουν ρόλο σύγχρονων δουλοπάροικων.
• εμφάνισε σαν μια ...αδήριτη αναγκαιότητα την προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών, τονίζοντας μάλιστα ότι, εκτός από την ...ευθύνη που είχε μέχρι σήμερα η κυβέρνηση να τις προωθήσει, προστίθεται πλέον και «η υποχρέωση κάθε κράτους - μέλους, ιδιαίτερα μετά τη Σύνοδο Κορυφής της Βαρκελώνης»...
• με ωμή ειλικρίνεια αποκάλυψε τις προθέσεις της κυβέρνησης να παραδώσει την Κοινωνική Ασφάλιση στη ληστρική εκμετάλλευση του ιδιωτικού κεφαλαίου. Στα πλαίσια αυτά, ομολόγησε δημόσια πως η «λύση» του ασφαλιστικού συστήματος, εντάσσεται μέσα στο πλαίσιο των δεσμεύσεων και των κινήτρων της Πολιτείας προς τους επιχειρηματίες...
• ανακοίνωσε τα νέα βήματα της κυβέρνησης στην κατεύθυνση «εμβάθυνσης» των ιδιωτικοποιήσεων. Συγκεκριμένα, ανακοίνωσε νέα μείωση της συμμετοχής του κράτους στην Εθνική Τράπεζα και την Εμπορική, ιδιωτικοποίηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου εντός του 2002, ενώ δεσμεύτηκε και για την προώθηση της ιδιωτικοποίησης της ΑΤΕ και των θυγατρικών της.
• νομιμοποίησε την αυθαιρεσία με τα πανωτόκια, με την οποία καλούνται απλώς οι τράπεζες να εφαρμόσουν τη ρύθμιση.

Η υποταγή της εργατικής τάξης στο κεφάλαιο, καλύπτεται πίσω από το βαρύγδουπο τίτλο «νέα παραγωγική συμμαχία». Στόχος, βέβαια, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και η αύξηση της απασχόλησης (σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της Λισαβόνας). Στην κατεύθυνση αυτή απαιτεί: «μακροχρόνιες συμφωνίες», οι οποίες επεκτείνονται και στο θεσμό των συλλογικών συμβάσεων. Το καπιταλιστικό κράτος δεσμεύεται να παράσχει κίνητρα στους εκπροσώπους του κεφαλαίου, όπως: ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, απλοποίηση της γραφειοκρατίας, νέο φορολογικό σύστημα, αναπτυξιακά κίνητρα και ...ασφαλιστική μεταρρύθμιση.

Από τους επιχειρηματίες ζητά: τεχνολογική προσαρμογή, νέες επενδύσεις και νέες θέσεις απασχόλησης.

Από τους εργαζόμενους ζητά: Ρεαλιστικές διαπραγματεύσεις, με άξονα την αύξηση της απασχόλησης, σταδιακή βελτίωση των αποδοχών με άξονα τη βελτίωση της παραγωγικότητας. Οπου ρεαλισμός βέβαια η παραίτηση από τις εργατικές καταχτήσεις.

Στο ίδιο μήκος κύματος ανακοίνωσε και τα κίνητρα που προσφέρει το κράτος στους τραπεζίτες, τα οποία -όπως αναφέρονται αυτολεξεί στο σχετικά κείμενο- περιλαμβάνουν τα ακόλουθα: α) κίνητρα συγχωνεύσεων. β) συμψηφισμός μεταβολών στις υπεραξίες χαρτοφυλακίου, γ) συμμετοχή των τραπεζών στην αξιολόγηση των επενδύσεων του αναπτυξιακού νόμου, δ) ενίσχυση της παρουσίας και συμμετοχής των ελληνικών τραπεζών στις διαδικασίες αποκρατικοποίησης, καθώς και στις εκδόσεις τίτλων του Ελληνικού Δημοσίου, ε) μέτρα αύξησης της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών τραπεζών.

Στα πλαίσια αυτά:

• μειώνεται σταδιακά από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη η εισφορά του Ν.128/75
• αποδεσμεύονται - υπέρ των τραπεζών - τα κεφάλαια που έχουν συσσωρευτεί από την Απόφαση 197 της Νομισματικής Επιτροπής (πρόκειται για τα κεφάλαια που είχαν δεσμευτεί υπέρ της βιοτεχνίας)
• μεγαλύτερος ρόλος των τραπεζών στη λειτουργία του Οργανισμού Ασφάλισης Εξαγωγικών Πιστώσεων.

Παρά την παταγώδη αποτυχία της συγχώνευσης Εθνικής - Αλφα Μπανκ, το θέμα «του μετασχηματισμού του ελληνικού τραπεζικού συστήματος», προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ζώνης του ευρώ, επανήλθε στη χθεσινή Γενική Συνέλευση της ΕΕΤ, τόσο από τον υπουργό Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκη, όσο και από τον πρόεδρο της ΕΕΤ και διοικητή της Εθνικής, Θ. Καρατζά.

Ο Ν. Χριστοδουλάκης, στην οποίο είχε χρεωθεί προσωπικά η αποτυχία της συγχώνευσης ETE - Αλφα Μπανκ, θέλησε να πάρει το αίμα του πίσω, κάνοντας διάφορα πικρόχολα σχόλια. Ετσι, ανέφερε πως «...όση και αν ήταν η κρυφή χαρά όσων υποδαύλισαν την αποτυχία της συγχώνευσης των δύο μεγάλων τραπεζών, δεν μπορεί να κρύψει την ανάγκη αναδιάταξης και ισχυροποίησης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος». Σε άλλο σημείο έκανε λόγο για «αδήριτη ανάγκη» προετοιμασίας των ελληνικών τραπεζών στα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή αγορά. Για να συμπληρώσει: «Κανένας κακεντρεχής ενθουσιασμός δεν μπορεί να συγκαλύψει την επερχόμενη αναγκαιότητα».

Και οι δύο, Χριστοδουλάκης και Καρατζάς, μίλησαν για την ανάγκη εδραίωσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος στο βαλκανικό χώρο και τη μετεξέλιξή του σε ισχυρό περιφερειακό χρηματοπιστωτικό κέντρο... Ο δε πρόεδρος της ΕΕΤ ανέφερε συγκεκριμένα στοιχεία για το ύψος καταναλωτικών και βιομηχανικών δανείων, που πιστοποιούν την υστέρηση των ελληνικών τραπεζών ως προς τα ευρωπαϊκά επίπεδα, για να υπογραμμίσει ότι τα περιθώρια ανάπτυξης είναι σημαντικά.

Μια περίπλοκη φρασεολογία επέλεξε η ΟΤΟΕ - σε μια ανακοίνωση που εξέδωσε από κοινού με τους Συλλόγους Εργαζομένων σε Εθνική, Εμπορική και Αγροτική - για να διατυπώσει την... αντίθεσή της με τη μείωση της συμμετοχής του κράτους στη μετοχική σύνθεση των παραπάνω τραπεζών. Συμπερασματικά, η ΟΤΟΕ και οι Σύλλογοι δέχονται τη μείωση, αλλά προς τα έξω εμφανίζονται να βάζουν προϋποθέσεις. Και διαμαρτύρονται επειδή σύμφωνα με τις εξαγγελίες του Ν. Χριστοδουλάκη αυτές οι προϋποθέσεις δεν πληρούνται. Στο διά ταύτα, βέβαια, οι συγκεκριμένες οργανώσεις το μόνο που ζητούν είναι... ενημέρωση και συναίνεση του συνδικαλιστικού κινήματος.