ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σε ρόλο απεργοσπάστη

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο λόγος για δύο πρωτοκλασάτα συνδικαλιστικά στελέχη της ΠΑΣΚΕ στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Φωκίδας, οι οποίοι έκαναν ό,τι πέρναγε από το χέρι τους, για να υπονομεύσουν την απεργία στις 3 Απρίλη και τη συμμετοχή των εργαζομένων σ' αυτή. (Αλλο πράγμα, βέβαια, είναι ότι «έσπασαν τα μούτρα τους» και οι εργαζόμενοι τους «έγραψαν...»).

Οι δύο, λοιπόν, συνδικαλιστές (πρόκειται για τον Θεόφιλο Δρόλαπα πρώην πρόεδρο του ΕΚ και νυν μέλος της διοίκησής του και Σ. Γιαννοσπύρο, μέλος της διοίκησης και γραμματέα της ΝΕ Φωκίδας του ΠΑΣΟΚ), δεν μπορούν να «χωνέψουν» ότι άλλαξε ο συσχετισμός δυνάμεων στο τελευταίο (περσινό) εκλογοαπολογιστικό συνέδριο του ΕΚ, υπέρ των ταξικών δυνάμεων και οι ίδιοι πέρασαν μετά από χρόνια στη μειοψηφία. Ετσι, κάνουν ό,τι μπορούν για ν' αποδείξουν ότι και σαν «αντιπολίτευση» είναι με τη μεριά της κυβέρνησης και της εργοδοσίας. Γιατί, ο μεν πρώτος, παρότι μέλος της διοίκησης του ΕΚ και, το σημαντικότερο, ενώ είχε πάρει απόφαση συμμετοχής στην απεργία το σωματείο του, στην «ΑΕ Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης» του μεγαλοβιομηχάνου και προέδρου του ΣΕΒ Κυριακόπουλου, ο «συνδικαλιστής» ήταν απεργοσπάστης.

Ο δε δεύτερος, όντας μέλος της διοίκησης του ΕΚ και συνδικαλιστικής στο χώρο των ΕΛΤΑ, απλώς ακολούθησε τα απεργοσπαστικά και υπονομευτικά για την απεργία βήματα του ...προηγούμενου.

Πώς η κυβέρνηση φροντίζει...

Ετσι γίνονται οι δουλιές και, κάπως έτσι, κάποιοι μεγαλόσχημοι γίνονται κάθε τόσο πλουσιότεροι κατά μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια. Αν θέλετε, να μάθετε τον τρόπο, διαβάστε τον:

Με τροπολογία που έφερε η υπουργός ΠΕΧΩΔΕ στο νομοσχέδιο για την οριοθέτηση των υδατορεμάτων, εντάσσονται στην περιοχή, όπου θα κτιστεί το Χωριό Τύπου της Ολυμπιάδας, στο Μαρούσι, άλλα 43 στρέμματα, ιδιοκτησίας του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, τα οποία, μέχρι τότε, ήταν εκτός σχεδίου πόλης και προορίζονταν για την ανέγερση εργατικών κατοικιών. Ποια η δικαιολογία, για την εκ των υστέρων ένταξη; Είχε γίνει λάθος στα σχέδια..! Η εκ των υστέρων ένταξη, βέβαια, θα επιτρέψει την εκμετάλλευση του φιλέτου αυτού, άθικτου και συμπαγούς, αφού θα προσμετρηθούν ως κοινόχρηστοι χώροι οι ήδη υπάρχοντες στην περιοχή. Ενώ, αν είχε γίνει κανονικά, σύμφωνα με το σχετικό νόμο, θα έπρεπε το 40% (17,2 στρέμματα) της συνολικής έκτασης να χαρακτηριστούν αμέσως κοινόχρηστοι χώροι. Και δε φτάνει αυτό, αλλά η κυβέρνηση προχωρά και στη μεταβολή του συντελεστή δόμησης. Από 0,6, που ήταν ο υποχρεωτικός συντελεστής δόμησης της περιοχής αυτής και είχε αυξηθεί σε 1,0 - για τις ανάγκες πάντα των Ολυμπιακών Αγώνων... - τώρα μετατρέπεται σε... «μέσο συντελεστή δόμησης». Με άλλα λόγια, 2,0 και βλέπουμε...

... για την «ελάφρυνση» των πολιτών

Ετσι, με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μια ακόμη περιοχή του πολεοδομικού συγκροτήματος της πρωτεύουσας και, μάλιστα, ιδιαίτερης αξίας, παραδίνεται στις ασύδοτες ορέξεις της πλουτοκρατίας, σε βάρος του περιβάλλοντος και των κατοίκων της Αττικής. Οι πληροφορίες, που κυκλοφορούν στην πιάτσα, μιλάνε για τον Λάτση και την κατασκευαστική του εταιρία «Lamda Development», η οποία θέλει να κατασκευάσει στην επίμαχη περιοχή ένα θεόρατο πολεοδομικό - εμπορικό κέντρο 90.000 τ.μ. Ορισμένοι υπολογίζουν, ότι τα κέρδη που προσφέρει στον ευτυχή ανάδοχο και τους απογόνους του η προαναφερόμενη τροπολογία, ανέρχονται σε 200 και πλέον δισ. δραχμές.

Περιττό, να σημειώσουμε, ότι η τροπολογία συνάντησε στη Βουλή την κατηγορηματική άρνηση των βουλευτών του ΚΚΕ, αλλά και από τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, που κατάγγειλαν ότι τα δεκάδες αυτά στρέμματα δε χρειάζονται για το Χωριό Τύπου και δίνονται, ως επιπλέον «προίκα», σε όποιον αναλάβει το έργο. Τι απάντησε η Β. Παπανδρέου; Διαβάστε: Ο επιχειρηματίας δεν έρχεται να επενδύσει χωρίς κίνητρα... Οποιος το κάνει, δεν το κάνει για την ψυχή της μάνας του, όπως και άλλα αυτοχρηματοδοτούμενα έργα, που γίνονται. Οπως γνωρίζετε η πολιτική μας είναι να προχωρήσουμε σε περαιτέρω παραχωρήσεις, ώστε να κινητοποιήσουμε τον ιδιωτικό τομέα και να ελαφρύνουμε την επιβάρυνση των πολιτών».

Ευτυχώς, δηλαδή, που η κυβέρνηση σκέφτεται τους πολίτες και φροντίζει την... ελάφρυνσή τους...

Καμιά αυταπάτη, αγώνας

Πάμε γι' άλλες αυταπάτες ανεδαφικές...». Αν ο συνειρμός παραπέμπει στο πολύ γνωστό τραγούδι «πάμε γι' άλλες πολιτείες...», που, ουσιαστικά, ήθελε να δραπετεύσει από την πραγματικότητα, σωστά παραπέμπει. Κάπως έτσι μοιάζουν μερικοί, μετά το τελευταίο διάγγελμα του Τζ. Μπους. Μοιάζουν με τα παιδάκια εκείνα, που κλείνουν τα μάτια και πιστεύουν πως μόλις τ' ανοίξουν θα έχουν εξαφανιστεί όλα όσα τους στεναχωρούν από τη βαρύτητα της πραγματικότητας, το φαΐ που δεν τους αρέσει, ο δάσκαλος που απαιτεί εργασία, η ισορροπία που τους δυσκολεύει στο ποδήλατο... Τα μικρά παιδιά κάποτε ανοίγουν τα μάτια και ή παίρνουν τις ευθύνες του πραγματικού, ή δε μεγαλώνουν. Οι διάφοροι άλλοι πότε ακριβώς θα ανοίξουν τα μάτια;

Πότε θα αντιληφθούν, πραγματικά και όχι στα λόγια, ή όποτε τους συμφέρει συγκυριακά μόνον, πως, πίσω από χειρισμούς, τακτικές της στιγμής, πρόσωπα, κ.ά., υπάρχουν πάντα τα αντιτιθέμενα συμφέροντα, που διαμορφώνουν πραγματικότητα και προχωρούν την ιστορία της ανθρωπότητας; Τα συμφέροντα καθορίζουν, σε τελευταία ανάλυση, όλες τις πράξεις των ανθρώπων και με τη σειρά τους τα ίδια τα συμφέροντα είναι «όμηροι» του κοινωνικού συστήματος όπου αναπτύσσονται. Με πιο απλά ελληνικά, τα συμφέροντα των ΗΠΑ δεν μπορεί να είναι άλλα από τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και αυτά θα καθορίσουν και τις πράξεις τους, σε τελευταία ανάλυση. Αρα, όσοι φουσκώνουν σκόπιμα το γεγονός ότι στο τελευταίο διάγγελμα ο Τζ. Μπους κάνει κάποιους προσωρινούς χειρισμούς, που δίνουν την εντύπωση διάθεσης για κάποια «έντιμη λύση» στο Μεσανατολικό, ή είναι επαγγελματίες διαστρεβλωτές του πραγματικού, ή θα την πάθουν ξαφνικά, όπως όταν η Κοκκινοσκουφίτσα ανακάλυψε το λύκο που κρυβόταν πίσω από τα ρούχα της γιαγιάς...

Τα αμερικάνικα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα δημιούργησαν το πρόβλημα στη Μέση Ανατολή, εμπόδισαν επίμονα να βρεθεί λύση και σήμερα το οξύνουν συνειδητά, σπρώχνοντας και εξοπλίζοντας την ισραηλινή κυβέρνηση για να διεκπεραιώσει το έγκλημα. Ολα τα άλλα είναι αυταπάτες. Οπως το ίδιο αυταπάτες είναι οι θεωρίες για «γεράκια και περιστέρια», για τη «θέληση, αλλά αδυναμία» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για ελπίδες πρωταγωνιστικού ρόλου στις «πρωτοβουλίες» από την ελληνική κυβέρνηση και άλλα του είδους. Διαφορές υπάρχουν και είναι αλήθεια πως αυτές οι διαφορές γεννούν πολλές φορές ξεχωριστούς χειρισμούς, όπως ξεχωριστούς χειρισμούς γεννά και η διαφορετική ιστορική στιγμή, που, όμως, είναι πάντα ενιαίοι ως προς τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.

Οι ελπίδες των λαών δεν μπορούν να κρέμονται στους χειρισμούς των ΗΠΑ, ΕΕ και συνοδοιπόρων. Πηγαίνουν σε εντελώς αντίθετη πορεία και δεν πρόκειται να συναντηθούν ποτέ. Οι ελπίδες των λαών βρίσκονται στο μαζικό συντονισμένο αγώνα τους ενάντια σε όλα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και χειρισμούς, σε μια πορεία αλλαγής των συσχετισμών για την οριστική απαλλαγή από το άρρωστο εγκληματικό σύστημα.