Ο «Ρ» δημοσιεύει ένα μεγάλο μέρος της παρέμβασης του Κώστα Αλυσσανδράκη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτή, στη διεθνή διάσκεψη αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, που διοργάνωσε το ΑΚΕΛ στη Λευκωσία αυτή τη βδομάδα.

«Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ θα ήθελα να ευχαριστήσω το ΑΚΕΛ για την πρωτοβουλία του να διοργανώσει αυτή τη διεθνή διάσκεψη αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και για την πρόσκληση στο κόμμα μας.

Αξίζει να σημειωθεί όχι μόνον ο χρόνος, αλλά και ο τόπος όπου πραγματοποιείται η διάσκεψή μας. Το ηρωικό νησί της Κύπρου βρίσκεται και αυτό, κατά ένα μέρος του, κάτω από ξένη κατοχή. Βεβαίως, τα τουρκικά στρατεύματα δε βρίσκονται μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι όμως λίγα χιλιόμετρα μακριά, από την άλλη πλευρά της πράσινης γραμμής που κόβει στα δύο την ιστορική πόλη της Λευκωσίας και ολόκληρο το νησί. Πάγια είναι η θέση του κόμματός μας για λύση του Κυπριακού και τερματισμό της ξένης κατοχής, σύμφωνα με τα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ.

Μέχρι πριν από δέκα μέρες θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για τη βαρβαρότητα του κράτους του Ισραήλ. Μέχρι πριν από δέκα μέρες θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για γενοκτονία σε βάρος του παλαιστινιακού λαού, για εγκλήματα πολέμου, για κρατική τρομοκρατία. Θα μπορούσε, ακόμα, να μιλήσει για τον ηρωικό αγώνα του λαού της Παλαιστίνης, που απέναντι στον πάνοπλο αντίπαλο αντιπαραθέτει τα γυμνά του χέρια και την ψυχή του.

Σήμερα, μετά τη νέα εισβολή του ισραηλινού στρατού στη Ραμάλα, τα παραπάνω λόγια είναι λίγα για να περιγράψουν τα γεγονότα, που έχουν κατά πολύ ξεπεράσει ό,τι έχουμε γνωρίσει μέχρι τώρα. Τόσο η πλευρά που επιτίθεται όσο και αυτή που δέχεται την επίθεση, έχουν ξεπεράσει τον εαυτό τους, η πρώτη σε βαρβαρότητα και η δεύτερη σε ηρωισμό, καρτερία, αυταπάρνηση και πίστη στο δίκιο. Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι της Ραμάλα, με πρώτο τον Πρόεδρο Αραφάτ, δείχνουν σε όλο τον κόσμο τι μπορεί να κάνει ένας μικρός λαός που, για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του ποιητή μας Γιάννη Ρίτσου, "πολεμά για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι". Επιθυμώ, στο σημείο αυτό, να εκφράσω την αμέριστη συμπαράστασή μας στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού για πατρίδα, ειρήνη και ζωή.

Τα γεγονότα της Παλαιστίνης, αλλά και η άκρατη επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού που έχουμε γνωρίσει τα τελευταία χρόνια, δεν μπορεί παρά να μας κάνουν να σημειώσουμε το πόσο διαφορετικός είναι σήμερα ο κόσμος, χωρίς τη Σοβιετική Ενωση, χωρίς τη διεθνή σοσιαλιστική κοινότητα. Η λεγόμενη νέα τάξη πραγμάτων είναι ιδιαίτερα εφευρετική στις συνεχείς μεταμορφώσεις, που η μια είναι πιο αποκρουστική από την άλλη.

Ο σφαγιασμός της Παλαιστίνης γίνεται, ακόμα μια φορά, κάτω από το ψυχρό και απαθές βλέμμα της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας. Ακούσαμε χτες τον Πρόεδρο των ΗΠΑ να αποδέχεται όλα τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί το Ισραήλ για να δικαιολογήσει το αποτρόπαιο έργο του και, στο τέλος, να του ζητά να αποσύρει σταδιακά τις δυνάμεις του από τις παλαιστινιακές πόλεις! Δε χρειάζονται άλλες αποδείξεις για να καταλάβει κανείς ποιος βρίσκεται πίσω από την ισραηλινή επιθετικότητα, από πού αντλεί δύναμη ο εγκληματίας Σαρόν και η κυβέρνησή του για να δολοφονούν αμάχους και να καταστρέφουν τη ζωτική υποδομή της παλαιστινιακής γης. Βεβαίως είναι αποτρόπαιο το αποτέλεσμα των επιθέσεων αυτοκτονίας που προκαλούν το θάνατο αθώων αμάχων. Ομως, αυτές οι πράξεις απελπισίας δεν μπορούν να μπουν πλάι στις δολοφονίες αμάχων από τη μεριά ενός οργανωμένου κράτους, ούτε μπορούν να μπουν δίπλα στις εκτελέσεις στελεχών παλαιστινιακών οργανώσεων. Οσο για τις φιλικές προτροπές του επικεφαλής της μεγαλύτερης τρομοκρατικής οργάνωσης του κόσμου προς τους συνεργάτες του, είναι ίσως στα πλαίσια της αναζήτησης αραβικής στήριξης στα τυχοδιωκτικά σχέδια κατά του Ιράκ, του Ιράν και άλλων χωρών.

Από την άλλη μεριά του Ατλαντικού ξεχειλίζει επίσης η υποκρισία. Η πολιτισμένη Ευρωπαϊκή Ενωση, που θέλει να παρουσιάζεται ως αντίβαρο της αμερικανικής επιθετικότητας, ακολουθεί πολιτική ίσης απόστασης απέναντι στο θύτη και στο θύμα, όταν δεν παίρνει θέση υπέρ του θύτη. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση που υιοθετήθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της Βαρκελώνης, που πραγματοποιήθηκε στις 15-16 του Μάρτη. Διαβάζει κανείς στη δήλωση: "Ως νόμιμη εξουσία, η Παλαιστινιακή Αρχή φέρει στο ακέραιο την ευθύνη για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας με κάθε νόμιμο μέσον που διαθέτει". Και για να μετριαστούν κάπως οι εντυπώσεις, ακολουθεί η φράση: "Το Ισραήλ, μολονότι δικαιούται να καταπολεμά την τρομοκρατία, οφείλει να αποσύρει αμέσως τις στρατιωτικές του δυνάμεις από τις υπό τον έλεγχο της Παλαιστινιακής Αρχής περιοχές, να σταματήσει τις άνευ δίκης εκτελέσεις, να άρει τους αποκλεισμούς περιοχών και τους περιορισμούς, να παγώσει τον εποικισμό και να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο". Πέρα από τα λόγια υπάρχουν και οι πράξεις. Η ΕΕ έχει υπογράψει συμφωνία σύνδεσης με το Ισραήλ, εισάγει από αυτό προϊόντα με ευνοϊκούς όρους (ακόμα και προϊόντα που προέρχονται από οικισμούς στα Κατεχόμενα), ευρωπαϊκές πολεμικές βιομηχανίες τροφοδοτούν την πολεμική μηχανή του Ισραήλ. Κατά συνέπεια, υπάρχουν μηχανισμοί παρέμβασης οι οποίοι θα μπορούσε να είχαν αξιοποιηθεί. Αυτό που, όπως φαίνεται, δεν υπάρχει είναι η θέληση να εξασκηθεί πίεση και έτσι ο ύπατος εκπρόσωπος Χαβιέ Σολάνα, μαζί με τον προεδρεύοντα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ισπανό υπουργό Εξωτερικών Πικέ, περιορίστηκαν να ακούσουν από τον Σαρόν ότι δεν τους επιτρέπει να συναντήσουν τον Πρόεδρο Αραφάτ.

Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει με τις κυβερνήσεις, οι λαοί έχουν δείξει ευαισθησία απέναντι σε αυτά που συμβαίνουν στην Παλαιστίνη. Οπως και σε προηγούμενες περιπτώσεις ο ελληνικός λαός, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα φιλειρηνικών οργανώσεων, συνδικάτων, κομμάτων και προσωπικοτήτων, διαδηλώνει για το λαό της Παλαιστίνης. Αντιπροσωπεία της ελληνικής Βουλής, από όλα τα κόμματα, μαζί με συνδικαλιστές και προσωπικότητες, επισκέφτηκε την Παλαιστίνη και αντιμετώπισε τη βίαιη επίθεση των Ισραηλινών. Οι πολιτικές νεολαίες όλων των κομμάτων συντονίζουν τη δράση τους. Η προχτεσινή απεργιακή συγκέντρωση, που κάλεσε το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ) στην Αθήνα αλλά και σε άλλες πόλεις, εξελίχτηκε σε διαδήλωση κατά της ισραηλινής επιθετικότητας. Η πρεσβεία του Ισραήλ σχεδόν καθημερινά πολιορκείται από διαδηλωτές, ενώ μεγάλη συναυλία οργανώνεται την επόμενη βδομάδα. Σε ψήφισμα που υιοθέτησε η συνάντηση κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων της ΝΑ Μεσογείου και της Ερυθράς Θάλασσας, που φιλοξένησε το κόμμα μας στην Αθήνα στα τέλη Γενάρη, τονίστηκε ότι πηγή της βίας στην Παλαιστίνη είναι η ισραηλινή κατοχή.

Στο κίνημα για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή εξέχουσα θέση έχουν οι φιλειρηνικές δυνάμεις μέσα στο ίδιο το Ισραήλ. Το ΚΚ του Ισραήλ, η οργάνωση "Ειρήνη τώρα" και οι θαρραλέοι έφεδροι στρατιώτες και αξιωματικοί, που αρνούνται να γίνουν δολοφόνοι των γειτόνων τους, ξεχωρίζουν.

Κάτω από τις σημερινές συνθήκες, αναρωτιέται κανείς ποιος θα αναγκάσει το Ισραήλ να λύσει την πολιορκία, να σταματήσει τη σφαγή, να αποσυρθεί από τα παλαιστινιακά εδάφη, να πάψει τον εποικισμό, να δεχτεί την επιστροφή των προσφύγων, να εφαρμόσει τις αποφάσεις του ΟΗΕ για ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ και τις συμφωνίες που ακολούθησαν.

Οσο δύσκολα και αν φαίνονται τα παραπάνω, όσο αρνητικός και αν είναι ο συσχετισμός δυνάμεων σε διεθνές επίπεδο, υπάρχουν δύο στοιχεία που μας κάνουν αισιόδοξους. Το ένα είναι η αντίσταση και η αποφασιστικότητα του λαού της Παλαιστίνης. Το άλλο είναι η διεθνής αλληλεγγύη. Η Ιστορία έχει δείξει πολλές φορές ότι, όσο δυνατοί και αν είναι οι καταπιεστές, οι καταπιεσμένοι αποδεικνύονται στο τέλος πιο δυνατοί».