Ο,τι είδους όπλο είχαν το χρησιμοποίησαν, στις αναμετρήσεις τους το 1947, το 1965 και το 1972. Ινδία και Πακιστάν έχυσαν ποταμούς αίματος σε αυτούς τους τρεις πολέμους. Ανάμεσα στους πολέμους, ουδέποτε επικράτησε η ειρήνη. Μόνο εχθροπραξίες γύρω από το διαμφισβητούμενο Κασμίρ και προετοιμασίες για την επόμενη αναμέτρηση.

Σήμερα οι δύο αντίπαλοι βαδίζουν και πάλι στα βήματα που ακολούθησαν εδώ και 55 χρόνια, επιδεικνύοντας ξανά το σύνολο του οπλισμού τους. Αυτή ίσως είναι η μόνη διαφορά. Τώρα, σύμφωνα με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς των Αμερικανών ειδικών, ένας πόλεμος σε απόλυτη κλιμάκωση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν σημαίνει ανταλλαγή πυρηνικών χτυπημάτων και το θάνατο -- μέσα στο πρώτο δευτερόλεπτο του πολέμου -- περισσοτέρων των 12 εκατομμυρίων ανθρώπων! Αλλοι τόσοι και περισσότεροι υπολογίζονται οι νεκροί των επόμενων ημερών, βδομάδων και ετών, που θα σβήσουν από τη ραδιενέργεια.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι κανείς δεν είναι τόσο τρελός ώστε να χρησιμοποιήσει όπλα που μπορούν να προκαλέσουν τέτοια καταστροφή, και περιμένουν από τους δύο αντίπαλους στη Νότια Ασία να ισορροπήσουν στον τρόμο. Αλλοι, περισσότερο «υποψιασμένοι», όπως η κυβέρνηση των ΗΠΑ, για παράδειγμα, καλούν τους υπηκόους τους να εγκαταλείψουν άμεσα την περιοχή. Ολοι μαζί φαίνεται να περιεργάζονται το πυρηνικό κουτί της Πανδώρας σε μια περιοχή όπου εξελίσσεται το γεωπολιτικό παιχνίδι του 21ου αιώνα...

***

***

Αυτά έλεγε το 1992 στη Βουλή ο ειδικός εισηγητής του ΠΑΣΟΚ για το «νομοσχέδιο Σιούφα». Μόνο που τότε στο τιμόνι του «εκσυγχρονισμού» ήταν η ΝΔ...

Η ελληνική κυβέρνηση, μετά από λεονταρισμούς και παλινωδίες, αναζητά τρόπους για να συμφωνήσει με τις αμερικανικές υποδείξεις για τον ευρωστρατό. Ηδη, αξιωματούχος του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών διαβουλεύεται στη Μαδρίτη τα προσφερόμενα -- από την ισπανική προεδρία -- προσχήματα για την επερχόμενη υπαναχώρηση.

Λίγες μέρες πριν, ο πρωθυπουργός με τους υπουργούς Εξωτερικών και Αμυνας «συντονίστηκαν» για να μοιράσουν, τουλάχιστον μεταξύ τους, το κόστος των επιλογών, συμφωνώντας να περιορίσουν τις δημόσιες «διαφωνίες» τους. Ταυτόχρονα, ο πρωθυπουργός «ενημέρωσε» τους πολιτικούς αρχηγούς αναζητώντας συναίνεση. Μάλιστα, αμέσως μετά, το υπουργείο Εξωτερικών έδωσε στα κόμματα το σχέδιο νόμου για τη δημιουργία του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, με την κρυφή ελπίδα να βρει εκ των υστέρων συνενόχους.

Αυτές οι κινήσεις της κυβέρνησης περιγράφουν τη δύσκολη θέση στην οποία έχει βρεθεί. Οσο για την Αγκυρα, χτες, συνέχισε να υπενθυμίζει τα «προβλήματα» στο Αιγαίο, ισχυριζόμενη ότι ελληνικά μαχητικά παραβίασαν τον τουρκικό εναέριο χώρο. Αν προστεθεί σε όλα αυτά και το Κυπριακό -- που υποτίθεται ότι θα οδηγούνταν σε «θρίαμβο» -- το 2002 μάλλον θα επιβεβαιώσει την εκτίμηση του Κ. Σημίτη ότι θα είναι «έτος εξωτερικής πολιτικής».

ΝΑ ΔΙΑΛΫΘΕΙ το ΚΕΠ και τότε ας έρθει ο Αβραμόπουλος, είπε προχτές ο κ. Καραμανλής. Τόσο καλή ιδέα γιατί να μην την επεκτείνουμε; Τώρα που οι δημοσκοπήσεις αποφαίνονται υπέρ μιας κυβέρνησης της ΝΔ με υπουργούς του... ΠΑΣΟΚ, ας διαλυθούν όλοι! Και ας φτιάξουν ένα νέο κόμμα: Το ΝΔΠΑΣΟΚΕΠ!

***

ΚΑΙ Ο κ.Κωνσταντόπουλος; Ψυχραιμία. Κι αν δεν τον προσλάβουν σαν «αριστερό» υπουργό, πάντα θα υπάρχει θέση νομικού συμβούλου στις επιχειρήσεις του «νέου» κόμματος...

***

ΤΙΜΗΘΗΚΕ δεόντως η Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος, στην Αθήνα. Η πρωτεύουσα συνεχίζει να είναι η τελευταία πόλη στην Ευρώπη σε πράσινο. Μόλις 2,55τ.μ. πρασίνου αναλογούν ανά κάτοικο όταν στο τελευταίο Παρίσι αναλογούσαν 8,54τ.μ.. Μετά από 7 χρόνια Λαλιώτη στο ΥΠΕΧΩΔΕ, πάλι καλά...