Την ακατανίκητη δύναμή τους έδειξαν χτες χιλιάδες απεργοί σε όλη την Αττική, που από τα ξημερώματα βρέθηκαν έξω από τα εργοστάσια και τα καταστήματα, τις δημόσιες υπηρεσίες και σε όποια άλλη θέση «μάχης» χρειάστηκε, για να προστατεύσουν τον αγώνα τους και να γίνει η πανεργατική πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία κάτι παραπάνω από αισθητή στην Αθήνα, να μετατραπεί σε ένα ισχυρό τριγμό στα σαθρά θεμέλια της αντιασφαλιστικής πολιτικής της κυβέρνησης. Η απεργία επισκίασε τα πάντα χτες, ενώ με την αποφασιστικότητα και την ορμή τους οι εργαζόμενοι σάρωσαν την επιχείρηση απεργοσπασίας των κυβερνητικών συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ, καθώς και τις μάταιες ελπίδες της κυβέρνησης ότι η προπαγάνδα της θα έπιανε τόπο και θα κρατούσε τους εργαζόμενους στις δουλιές ή έστω στα σπίτια τους.

Η Αθήνα παρέλυσε καθώς λεωφορεία, ηλεκτρικός σιδηρόδρομος, μετρό και τρόλεϊ δε λειτούργησαν. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τους χιλιάδες εργαζόμενους, άνεργους, συνταξιούχους, νέους, να κατευθυνθούν το πρωί στο κέντρο της πόλης και να συγκροτήσουν έναν ισχυρό όγκο διαδηλωτών που κυριάρχησε για πολλές ώρες στους κεντρικούς δρόμους της με τον αγωνιστικό παλμό, τα συνθήματα, τις μουσικές του. Νωρίτερα, από την Ελευσίνα μέχρι το Λαύριο και τη Ραφήνα, οι ομάδες περιφρούρησης της απεργίας είχαν δείξει πώς πρέπει να παλεύεται και να κερδίζεται μια κινητοποίηση. Χαρακτηριστικό ήταν το παράδειγμα των Ναυπηγείων Ελευσίνας, που η επίθεση της διοίκησης του σωματείου στην απεργία έληξε άδοξα, όταν περισσότεροι από τους μισούς εργαζόμενους αρνήθηκαν να υποκύψουν στις πιέσεις και στους εκβιασμούς για να δουλέψουν.

Ξεχωριστή στιγμή ήταν η κατάληψη του υπουργείου Οικονομίας, από τις ταξικές δυνάμεις, τους οικοδόμους, τους μεταλλεργάτες, τους ιδιωτικούς υπάλληλους και τους κλωστοϋφαντουργούς. Ενα τεράστιο πανό κάλυπτε την πρόσοψη του υπουργείου και απευθυνόμενο στην κυβέρνηση και τους εργοδότες, έγραφε: «Πάρτε πίσω το αντεργατικό νομοσχέδιο που κατεδαφίζει την κοινωνική ασφάλιση».

Ο ήλιος έκαιγε και η ζέστη άρχισε να γίνεται ανυπόφορη από νωρίς, στην Ομόνοια όμως η προσυγκέντρωση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου στις 9.30 το πρωί όλο και μεγάλωνε, δίνοντας τα πρώτα απτά δείγματα για το τι θα επακολουθούσε. Τα πρώτα πανό άρχισαν να ξεδιπλώνονται. Εργαζόμενοι από διάφορους χώρους δουλιάς αναγνώριζαν ο ένας τον άλλο από μια προηγούμενη κινητοποίηση και άλλοι, που είχαν καιρό να κατεβούν στο δρόμο, έδειχναν με την παρουσία τους ότι είναι αποφασισμένοι να υπερασπιστούν τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα και να πουν ένα δυνατό «δεν πάει άλλο» στην πολιτική που συνεχώς τους αφαιρεί όλο και περισσότερα για να τα δώσει στο κεφάλαιο.

Με τους λιθογράφους στην αρχή, τους φαρμακεργάτες, τους εργαζόμενους στην υγεία και την πρόνοια, τους μεταλλεργάτες της Αθήνας, τους ιδιωτικούς υπάλληλους, τους τραπεζοϋπαλλήλους της Επιτροπής Αγώνα για το Ασφαλιστικό, τους εμποροϋπαλλήλους και πολλούς ακόμη, η προσυγκέντρωση κατευθύνθηκε προς την κεντρική συγκέντρωση στο Πεδίον του Αρεως, στέλνοντας τα μηνύματα «ΟΧΙ στην κατεδάφιση της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης», «Κάτω τα χέρια από τα ταμεία», «Ούτε βήμα πίσω».

Κάτω από έναν πυρακτωμένο ήλιο, που δεν μπόρεσε όμως να κάμψει την αποφασιστικότητα των διαδηλωτών, ένας - ένας ανέβηκαν στο βήμα της συγκέντρωσης οι ομιλητές.

Στο χαιρετισμό του ο αν. πρόεδρος της ΓΣΕΕ Α. Καλύβης σημείωσε: «Οι εργαζόμενοι της χώρας είναι πια υποψιασμένοι. Δεν πιστεύουν αυτούς που του πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Αρνούνται τη λογική του μικρότερου κακού. Δεν εντυπωσιάζονται από κυβερνητικά κόλπα. Δεν πέφτουν στην παγίδα των διαχωρισμών, γιατί όλοι την πληρώνουμε τελικά».

Στις συνέπειες του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου και στις προσπάθειες της κυβέρνησης να παραπλανήσει τους εργαζόμενους, αναφέρθηκε στην ομιλία του ο Γ. Μανώλης γγ της ΓΣΕΕ, για να προσθέσει ότι ο κόσμος της εργασίας δεν πίστεψε τις κυβερνητικές υποσχέσεις, γι' αυτό «σήμερα απεργεί σε όλη την Ελλάδα και σε πολλούς χώρους μέχρι 100%. Γι' αυτό η θέση όλων είναι στο δρόμο. Ο αγώνας δεν τέλειωσε, συνεχίζεται».

«Οι αγώνες μας φέρνουν αποτελέσματα, υπογράμμισε στην ομιλία του ο Γ. Μαυρίκος, διακοπτόμενος από τα συνθήματα των συγκεντρωμένων. Με τους αγώνες της προηγούμενης περιόδου, το νομοσχέδιο έκτρωμα έχει αμετάκλητα καταδικαστεί στη συνείδηση των εργαζομένων. Το νομοσχέδιο το 'χουν απορρίψει όλοι οι εργαζόμενοι. Οι αγώνες είναι και η παρακαταθήκη για το αύριο και το μέλλον του κινήματός μας».

«Το ασφαλιστικό δεν έκλεισε. Τώρα ανοίγει» σημείωσε στην αρχή της ομιλίας του ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Σ. Παπασπύρος. Για να προσθέσει: «Εχουμε μπροστά μας μεγάλο δρόμο. Στη νέα δεκαετία με καινούρια δύναμη και με μνήμη, το συνδικαλιστικό κίνημα συνεχίζει τον αγώνα του για την Κοινωνική Ασφάλιση».

Στη συνέχεια το ψήφισμα της συγκέντρωσης διάβασε η Μ. Φραγκιαδάκη, μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ.

Στη συγκέντρωση των απεργών, μηνύματα συμπαράστασης έστειλαν δεκάδες σωματεία και φορείς, ενώ παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής την Αλ. Παπαρήγα, καθώς και αντιπροσωπείες του ΔΗΚΚΙ, της Κομμουνιστικής Ανανέωσης και του ΣΥΝ. Αυτονόητη η συμμετοχή της «Συμπαράταξης για την Αθήνα», με επικεφαλής τον Σπύρο Χαλβατζή, όπως και της «Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συνεργασίας» με τον Θ. Παφίλη. Παρόντες επίσης δεκάδες εκπρόσωποι διαφόρων κινήσεων.

Περίπου στις 11.10 οι πρώτες ομάδες στην Πατησίων άρχισαν να στρέφονται προς την Ομόνοια. Είναι η στιγμή για την πορεία προς τη Βουλή. Αυτοσχέδιες μπάντες άρχισαν να δίνουν το ρυθμό, τα πανό τεντώθηκαν, οι διαδηλωτές παρατάχθηκαν και οι εργαζόμενοι στο ΕΚΑΒ, που ζητούν την ένταξή τους στα Βαρέα και Ανθυγιεινά, πήραν τη θέση τους στην κεφαλή πίσω από ένα νοσοκομειακό όχημα.

Και ο βηματισμός αρχίζει, γρήγορος, σίγουρος με σταθερό προσανατολισμό. Η πορεία ξεδιπλώνεται, με αποτέλεσμα να φανούν και άλλες δυνάμεις που έχουν δώσει το «παρών». Ξεχωρίζει μέσα σε δεκάδες άλλα, το πανό της «ΔΡΑΣΗ - Θεσσαλονίκη 2003» με το αίτημα για δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση για όλους. Σε ένα άλλο σημείο βρίσκονται οι Εργατικές Λέσχες του Περιστερίου και της Καλλιθέας, λίγο πιο πέρα το πανό της «Συμπαράταξης για την Αθήνα» και όσο το βλέμμα απλώνει, τόσο περισσότερους αντικρίζει. Τους εργαζόμενους στις μεταφορές και στις τηλεπικοινωνίες, το πανό της ΕΘΕΛ με το αίτημα για σύνταξη στα 30 χρόνια δουλιάς, τους εργαζόμενους από το «Ωνάσειο», τους λογιστές της Αθήνας, τους καθηγητές, τους εργαζόμενους σε διάφορους τομείς του δημοσίου, τους σιδηροδρομικούς, τους ταχυδρομικούς, τα πανό του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου.

Τα πρώτα συνθήματα αντηχούν δυνατά στους δρόμους και δε θα σταματήσουν να επαναλαμβάνονται με την ίδια ένταση και συχνότητα μέχρι και τη Βουλή. «Μ' αγώνες έχει γίνει η Ασφάλιση, δεν είναι για παζάρια και για διάλυση», «Αγώνας, αγώνας διαρκείας κόντρα στην κυβέρνηση και την ολιγαρχία», «ΓΣΕΕ ταξική, όχι κυβερνητική», «Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι, με τα συνδικάτα ενότητα και πάλη», «ΠΑΜΕ μπροστά, αγωνιστικά, ενάντια στα μέτρα τα ΕΟΚικά».

Η πορεία διέσχισε την Πατησίων, τη Σταδίου και έφτασε στην πλατεία Συντάγματος στο υπουργείο Οικονομίας. Από την ταράτσα του υπουργείου οι απεργοί υποδέχτηκαν τους συναδέλφους τους πετώντας τρικ, που σαν λευκά περιστέρια γέμισαν τον ουρανό. Εκατοντάδες συγκεντρωμένοι στη βάση του κτιρίου χειροκροτούν την πορεία και φωνάζουν συνθήματα για τη συνέχιση του αγώνα μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ.

Η πορεία συνεχίζει στη Φιλελλήνων, στρίβει αριστερά και βγαίνει στην Αμαλίας. Καταλήγει στη Βασ. Σοφίας, μπροστά στη Βουλή, όπου συναντά ισχυρή αστυνομική δύναμη. Αντιπροσωπεία παραδίδει το ψήφισμα στον πρόεδρο της Βουλής και πριν λήξει η κινητοποίηση, ο Γ. Μαυρίκος ενημερώνει τους συγκεντρωμένους ότι ο πρωθυπουργός αρνήθηκε συνάντηση και τους καλεί να τον πληρώσουν με το ίδιο νόμισμα στις επερχόμενες εκλογές.

Ηταν πάνω που έσκαγαν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου, στην τεράστια πρόσοψη του υπουργείου Οικονομίας στο Σύνταγμα, όταν έγινε το κακό. Τι κακό δηλαδή. Μια χαρά καλό ήτανε. Κάτι, βέβαια, πήγαν να πάθουν οι λιγοστοί εκείνη την ώρα οδηγοί που έμπαιναν από τη Σταδίου στην πλατεία και οι άλλοι που κατέβαιναν από τη Β. Σοφίας, καθώς είδαν ξάφνου δεκάδες ανθρώπινες φιγούρες στη στέγη του υπουργείου να αμολάνε κάτω ένα τεράστιο άσπρο πανό με τη λέξη ΑΠΕΡΓΙΑ να δεσπόζει στην κορφή του! Δε συζητάμε, βέβαια, για τον Ασημάκη - τον ιστορικό φύλακα του υπουργείου. Φύσαγε και ξαναφύσαγε, για να το χωνέψει, η ζημιά όμως είχε γίνει.

Εχουμε χάσει και το λογαριασμό πια. Πρώτα ήταν το υπουργείο Εμπορίου, μετά τα γραφεία του ΙΚΑ, ύστερα το υπουργείο Εργασίας, κάπου εκεί ανάμεσα η πρώτη φορά στου Μαξίμου, που όταν δευτέρωσε όλοι λέγανε πως δε γίνεται να ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Η αστυνομοκρατία γύρω από τα υπουργεία είχε ενταθεί σε τέτοιο βαθμό που πράγματι έμοιαζε ακατόρθωτη η επανάληψη μιας τέτοιου είδους κατάληψης. Κι όμως συνέβη! Οχι οπουδήποτε. Αλλά εκεί στην καρδιά του συμβολικού χώρου εξουσίας τους. Στο κεντρικό υπουργείο της άρχουσας τάξης! Μέσα στην καρδιά της πλατείας Συντάγματος.

Και είχε πολλά ξεχωριστά στοιχεία αυτή η κατάληψη. Πριν απ' όλα στη σύνθεση της ομάδας που κατάφερε το ακατόρθωτο. Δεν ήταν μόνο οι «συνήθεις ύποπτοι» οικοδόμοι. Το δήλωνε ξεκάθαρα η υπογραφή στο πανό: Συνδικάτα Οικοδόμων, Μετάλλου, Κλωστοϋφαντουργών, Ιδιωτικών Υπαλλήλων. Το έκαναν καθαρό και η μία μετά την άλλη οι φωνές που έπαιρναν στο χέρι τον τηλεβόα και φώναζαν «πάρτε πίσω το αντιασφαλιστικό έκτρωμα»! Τη μια ήταν οικοδόμος, την άλλη ένας υπάλληλος, ύστερα μια γυναίκα και δώστου στη σειρά να βγαίνουν στον αέρα οι ειδικότητες των ανθρώπων του μόχθου που έκαναν καθαρό πως είναι αποφασισμένοι αυτόν τον αγώνα να τον φτάσουν στο τέρμα.

Το πιο σημαντικό όμως κατά τη γνώμη μας δεν ήταν μόνο η αντιπροσωπευτικότητα. Ηταν κι αυτή η ίδια η προσωποποιημένη σύνθεση της ομάδας. Ηταν εκεί ένα προς ένα πρόσωπα λεβέντικα - φωτεινά - αναγνωρίσιμα, που έκαναν καθαρό ένα σπουδαίο μήνυμα: Πως δε βρίσκονταν εκεί μόνο για να ζητήσουν την απόσυρση του νομοσχεδίου, αλλά και για να αποδείξουν ξανά και ξανά πως το όπλο της ταξικής ενότητας είναι τόσο ισχυρό που μπορεί με την ίδια ικανότητα να δίνει νικηφόρες μάχες τόσο στο λιμάνι όσο και όπου αλλού απαιτεί η ταξική πάλη. Ναι! Εκεί στην πρώτη γραμμή της κατάληψης του υπουργείου Οικονομικών ήταν και μια σειρά πρωτοπόροι αγωνιστές από αυτούς που έδωσαν τη μάχη στο πλευρό των ναυτεργατών! Πόσο πιο καθαρό να γίνει το μήνυμα;

Μεσημέρι πια, στα κάγκελα της ταράτσας του υπουργείου «τηγάνιζες αυγά» απ' την κάψα. Κι όμως αυτοί εκεί, ορθοί. Ωσπου άρχισαν να φτάνουν από το Πεδίον του Αρεως οι χιλιάδες και χιλιάδες των διαδηλωτών απεργών. Που στέκονταν για λίγο στο έμπα της πλατείας και χάζευαν το θέαμα: Η βλοσυρή όψη του υπουργείου, που είναι συνώνυμο της απειλής για κάθε εργάτη, ντυμένη γιορτινά στα χρώματα της απεργίας πέρα ως πέρα. Εφτακόσια πενήντα ολόκληρα τετραγωνικά μέτρα καταλάμβανε το πανό. Κι απάνω στην ταράτσα να έχει στηθεί χορός. Το ίδιο και στην πλατεία. Ωσπου έγιναν ξανά όλοι ένα. Για να πορευτούν μαζί. Οπως προχτές στο λιμάνι, έτσι χτες στο Σύνταγμα, όπως αύριο όπου...