Οι ένοπλες επαναστατικές δυνάμεις, ο λαϊκός δηλαδή στρατός της Κολομβίας, μαζί με την Κούβα, πέρασαν και αυτοί στη λίστα των τρομοκρατών, σύμφωνα με τον μίστερ Μπόλτον, λόγω του ότι ο γειτονικός λαός της Βενεζουέλας ανέτρεψε τους εντολοδόχους -πραξικοπηματίες της αμερικανικής κυβέρνησης και επανέφερε στην εξουσία το νόμιμα εκλεγμένο πρόεδρό του, Τσάβες, και αποκατέστησε τη δημοκρατία και ομαλότητα στη χώρα του.

Ομως η εποχή του Αλιέντε, κύριε Μπόλτον, πέρασε. Σήμερα οι νόμιμες και δίκαιες για τους καταπιεζόμενους λαούς εξουσίες, με ηγέτες που πραγματικά αγαπούν και δεν εμπαίζουν το λαό τους, όπως ο Κάστρο και ο Τσάβες, που μάχονται για τα συμφέροντά τους, δεν ανατρέπονται εύκολα. Και αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει μεγάλη εμπιστοσύνη και δέσιμο λαού και εξουσίας.

Δυστυχώς όμως την αρμονική αυτή σχέση λαού και εξουσίας, επιβουλεύονται οι ιμπεριαλιστές, οι οποίοι βλέπουν να θίγονται τα περίφημα συμφέροντά τους. Τότε τίθεται σε κίνηση η τελειοτάτου τύπου αμερικανο-νατοϊκή στρατιωτικοπολιτική μηχανή με τις «έξυπνες» βόμβες της και τις 78 ημέρες βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία πχ, για «ειρηνικούς» -όπως πάντα λένε - σκοπούς. Γιατί και ο «αντιτρομοκράτης» Σαρόν, «ειρηνιστής» και αυτός, παρά το δίκαιο παράπονό του, ότι το αντιτρομοκρατικό του έργο στην Παλαιστίνη δεν κράτησε τόσο, όσο του αφεντικού του στο Αφγανιστάν, απέδειξε ότι καλά τα καταφέρνει στους σκοτωμούς, στις καταστροφές, στις γενοκτονίες, όχι όμως και στις ανατροπές των νόμιμα εκλεγμένων ηγετών.

Ας το ξέρουν, καθαρά και ξάστερα πως το παράδειγμα του λαού της Βενεζουέλας θα το μιμηθούν στην πορεία και οι λαοί άλλων χωρών που επιζητούν την οικονομική βελτίωση της ζωής τους και την ακεραιότητα της εθνικής τους ανεξαρτησίας. Μοναδικός δε δρόμος που μπορούν να διαβούν για να φθάσουν στην πραγματοποίηση αυτών των ιδανικών τους, είναι ο αγώνας τους μέσα από τα Αντιιμπεριαλιστικά, Αντιμονοπωλιακά, Φιλειρηνικά, Λαϊκά Μέτωπα των χωρών τους.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ ΑΕΡΑΚΗΣ

Θέρισσο Ηρακλείου Κρήτης

Σπύρος Καλογηράτος, Κυψέλη Αθήνα: Δυο ξεχασμένοι - υπέροχοι και σεμνοί άνθρωποι, δημιουργοί της τέχνης και του πολιτισμού μας, που με τη λαϊκή και παραδοσιακή τους μουσική και ποίηση, για πολλά χρόνια, μιλούσαν και μιλούν ακόμα στην καρδιά και την ψυχή των απλών ανθρώπων του λαού μας και πού με το έργο τους ανύψωσαν τον άνθρωπο, στην πιο ψηλή κορφή, κορφή της ανθρωπιάς και της αξιοπρέπειας - είναι ο Απόστολος Καλδάρας και ο Αριστείδης Μόσχος.

Τους δυο αυτούς άξιους δημιουργούς που τίμησαν και τιμούν με την προσφορά τους, όλη την οικογένεια των εργατών της μουσικής και του πολιτισμού της πατρίδας μας, τους έχουνε εξαφανίσει από παντού. Από τα Κανάλια - Ραδιόφωνο - Τύπο και μουσικές εκδηλώσεις -αφιερώσεις. Και διερωτάται κανείς, οι συνάδελφοί τους, το υπουργείο Πολιτισμού, δεν μπορούν να αφιερώνουν κάπου - κάπου μια μουσική εκπομπή - συζήτηση, μια συναυλία, έστω να κάνουν μια αναφορά από τα ΜΜΕ και σ' αυτούς που υπηρέτησαν με συνέπεια την τέχνη τους και εξύψωσαν με το έργο τους τον πολιτισμό;

Κατόπιν όλων αυτών, κάνω έκκληση σ' όλους τους μουσικοσυνθέτες και σε όσους έχουν σχέση με τη λαϊκή και την παραδοσιακή μας μουσική, να βοηθήσουν και να βγάλουν από την αφάνεια και τη σιωπή, αυτούς ως προσωπικότητες και το θαυμάσιο έργο τους.

Θωμάς Ακρωτηριανάκης, Αθήνα: Στις συναισθηματικές και ερωτικές σχέσεις με το άλλο φύλο, η κυρίαρχη τάση των ανθρώπων, ακόμα και στην αγροτική και εργατική τάξη, είναι να ενστερνίζονται καταπιεστικούς, φθοροποιούς περιορισμούς, σε βάρος της ελευθερίας της δικής τους και των άλλων, καταντώντας καταναγκασμένοι και καταναγκαστικοί, καταπιεσμένοι και καταπιεστικοί, «ευτυχείς» - ανευτυχείς, ζηλότυποι, ανασφαλείς. Και, από αλλοτρίωση, να εξεγείρονται, όχι ενάντια σ' αυτούς τους περιορισμούς, αλλά ενάντια σε κάθε προσπάθεια οι περιορισμοί αυτοί να μειώνονται ή να αποδυναμωθούν.

Στη σύγχρονη εποχή, οι περιορισμοί αυτοί προστατεύονται και διασφαλίζονται πιο αποτελεσματικά (όσο και αν φαίνεται «αντιφατικό») και από την εκτονωτική δράση του κινηματογράφου, της μόδας, των περιοδικών, της τηλεόρασης, μέχρι και των (ημι)πορνό. Από την άλλη, υφίσταται και ο αχώριστος αντίθετος πόλος της πορνείας και του πορνισμού. Ολα αυτά φθείρουν και διαστρέφουν την προσωπικότητα, συμβάλλοντας έτσι στο να μην έχει πολιτικοϊδεολογική ριζοσπαστικοποίηση ή στο να έχει ελαττωμένη. Κοντολογίς ολ' αυτά είναι προϊόντα, αλλά και μέσα διαιώνισης της ταξικής κοινωνίας, στοιχεία του εποικοδομήματός της και θα εξαφανιστούν απόλυτα στο καθεστώς του παγκόσμιου σοσιαλισμού -κομμουνισμού.

Αναγνώστης του «Ριζοσπάστη», Λαμία: Σε εκκλησία της Λαμίας, το Σάββατο 11 Μάη, παπάς αρνήθηκε να παντρέψει ζευγάρι μελλονύμφων, με την αιτιολογία ότι οι κουμπάροι τους είχαν παντρευτεί με πολιτικό γάμο. Ετσι το ζευγάρι βρήκε άλλους κουμπάρους, «στεφανωμένους» με «δόξα και τιμή» στην εκκλησία να τους παντρέψει.

Τι να πει κανείς για το σκοταδισμό και το μεσαίωνα της παπαδοκρατίας; Το ζήτημα όμως είναι, τι κάνει η «εκσυγχρονιστική» κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, γιατί αποδέχεται από την ηγεσία της εκκλησίας μια τέτοια πολιτική; Και πώς εν τέλει ο κρατικοδίαιτος κλήρος, δέχεται χρήματα από «αλλόθρησκους», από πολίτες που κάνουν πολιτικό γάμο και παίρνουν το μισθό τους από τους φορολογούμενους πολίτες; Τα καλά λοιπόν και συμφέροντα!!

Επιτέλους, ας γίνει ο διαχωρισμός της εκκλησίας από το κράτος και εδώ στην Ελλάδα, όπως είναι σ' όλα τα πολιτισμένα κράτη.

Στη σημερινή εποχή της λεγόμενης «παγκοσμιοποίησης των αγορών», εμφανίζεται μια ξεδιάντροπα μεγάλη απόκλιση της οικονομικής θέσης των διαφόρων κοινωνικών τάξεων του ελληνικού λαού, υπέρ της μεγαλοαστικής τάξης (μιας ομάδας διαπλεκόμενων οικονομικών συμφερόντων) και σε βάρος της μεσαίας τάξης και της χαμηλής (ασθενέστερης οικονομικά) τάξης του. Ετσι στην Ελλάδα, πολλοί πολίτες, που αποτελούν το μεγαλύτερο τμήμα του λαού, αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Ενώ αυτοί που αποτελούν τη μεγαλοαστική τάξη, απολαμβάνουν ξεδιάντροπα τον πλούτο, που (παράγουν οι εργαζόμενοι και) έχει συσσωρευτεί στα θησαυροφυλάκιά τους, με την αμέριστη βοήθεια και συμπαράσταση των μηχανισμών του κράτους και των μέχρι σήμερα κυβερνήσεών του. Κι αυτό είναι μέγα σκάνδαλο.

Από την άλλη, οι οικονομικές παροχές τις οποίες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις παρέχουν στα ασθενέστερα στρώματα του λαού, είναι πέρα από κάθε έννοια δικαίου και κοινωνικής δικαιοσύνης απαράδεκτες. Προσβάλλουν το περί δικαίου αίσθημα, εγγίζοντας τα όρια της αισχίστου συμπεριφοράς.

Εχω την άποψη, ως επιστήμονας και τεχνοκράτης, ότι «η παγκοσμιοποίηση των αγορών», το νέο αυτό καπιταλιστικό και φιλελεύθερο οικονομικό σύστημα που εφαρμόζεται ήδη σε όλο τον κόσμο(όπως και στην Ελλάδα), έχει ξεπεράσει πλέον τα όρια της κοινωνικής ανοχής, της κοινωνικής ηθικής, της ορθής πολιτικής και οικονομικής σκέψης και πρακτικής. Η αναγκαστική επιβολή (και με τη βια) του οικονομικού αυτού συστήματος σε όλο τον κόσμο, θα οδηγήσει (αργά ή γρήγορα), σε βίαιες κοινωνικές αντιδράσεις από πλευράς των οικονομικά ασθενέστερων και παραμελημένων τάξεων των λαών των χωρών του πλανήτη μας. Δηλαδή των ανέργων και όλων γενικά των πολιτών, των χωρών αυτών που ήδη έχουν τεθεί (εδώ και καιρό) στο περιθώριο της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΗΛΙΑΣ

Δικηγόρος Αθηνών

Εργατολόγος