Αγαπητέ « Ριζοσπάστη», είμαι άτομο με ειδικές ανάγκες (ΑμΕΑ) και μέσα από τις σελίδες σου αισθάνομαι την ανάγκη και υποχρέωση να καταγγείλω τα παρακάτω απίστευτα που συνέβησαν σε βάρος μας από τους υπεύθυνους του Δήμου της Αθήνας.

Στις 13-6-02 ξεκινήσαμε μια ομάδα από την παράταξή μας ΕΣΑΚ - ΑμΕΑ, για να ζητήσουμε από το Δήμο της Αθήνας 4 άδειες για θέσεις παρκαρίσματος που δικαιούμαστε. Ημασταν 8-7 άτομα και στην είσοδο του Δημαρχείου δε μας επέτρεψαν να περάσουμε γιατί δεν είχαμε «πρόσκληση», ενώ ήταν ενήμεροι για την επίσκεψή μας. Ετσι μετά από κάμποσες ώρες παραμονής στο θυρωρείο και μια γερή λογομαχία με το θυρωρό, άρχισε μια ιδιότυπη «συνομιλία», μέσω ενός υπαλλήλου που έκανε τον ταχυδρόμο, με τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου και των συναδέλφων μου, για να μας δεχτεί «επάνω». Το αποτέλεσμα όλων αυτών των διαπραγματεύσεων ήταν να μας ανακοινωθεί ότι ο κ. πρόεδρος μπορεί να δεχτεί μόνο 2 άτομα που θα αντιπροσώπευαν όλους εμάς, μόνα τους χωρίς τους συνοδούς τους και χωρίς, άκουσον - άκουσον, τα... καροτσάκια τους, δηλαδή με... τα πόδια!!!

Δεν ξέρω τέτοια προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και βαρβαρότητα εάν έχει ξανασυμβεί σε άτομα με ειδικές ανάγκες, όπως ήμασταν εμείς. Φυσικά είναι ευνόητο το τι επακολούθησε. Ενας συνάδελφος έπεσε κάτω και τους ρώτησε εάν θέλουν έτσι να... ανεβούμε επάνω. Τότε ήρθαν δυο υπάλληλοι και τον σήκωσαν πιάνοντάς τον από τις μασχάλες και έτσι τον... ανέβασαν στον πρώτο όροφο που βρίσκεται η αίθουσα συνεδριάσεων του ΔΣ και εκεί τον άφησαν κάτω, σα να ήταν σφουγγαρόπανο!!!

Αυτή ήταν η αντιμετώπιση των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες, από τους αρμόδιους του καλού μας δημάρχου κ. Αβραμόπουλου, που «χτυπιέται» ότι φροντίζει και δίνει προτεραιότητα στα ΑμΕΑ παντού, σε τράπεζες, ταχυδρομεία και σε όλους τους δημόσιους χώρους γενικά, εκτός βέβαια από το κτίριο του Δημαρχείου, που δεν είχε ούτε μια απλή ράμπα για τα καροτσάκια μας!

Καταγγέλλω με αγανάκτηση όλους όσοι μας εξευτέλισαν εκείνη την ημέρα με την απάνθρωπη και έξω από κάθε όριο αισχρή συμπεριφορά τους απέναντι σε ανθρώπους σαν και εμάς που έχουμε κινητικά προβλήματα. Ζητάμε μια ηθική ικανοποίηση. Εμείς έχουμε το κουράγιο και παλεύουμε. Εμείς έχουμε την αναπηρία στο σώμα, αλλά όλοι αυτοί που φέρονται κατ' αυτό τον άθλιο τρόπο, έχουνε αναπηρία στο μυαλό.

Αγαπάμε τον κόσμο που μας στηρίζει και δε μετανιώνουμε που βρισκόμαστε στα πεζοδρόμια. θα συνεχίσουμε ν' αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας, με όποιον τρόπο μπορούμε.

Με εκτίμηση

ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΤΖΙΔΟΥ

Αθήνα

Οι άνθρωποι του καθημερινού μόχθου για το μεροκάματο, ζούμε σήμερα μια πρωτοφανή επίθεση στα δικαιώματά μας, τα εργατικά, τα δημοκρατικά, τα ασφαλιστικά, της απεργίας. Γι' αυτό και έχουμε χρέος ν' αντιδράσουμε δυναμικά σήμερα, τώρα, πριν φτάσουμε στην εξαθλίωση. Είναι κοινό μυστικό, ότι η πλουτοκρατία δε θα παραδώσει τα προνόμιά της.

Γνωρίζουμε πολύ καλά, όσο εμείς τόσο και αυτοί, πως οι ανάγκες της εργατιάς και τα συμφέροντα της ολιγαρχίας, δε γίνεται να συνυπάρξουν. Να γιατί εμείς οι εργαζόμενοι δεν πρέπει ν' αφήσουμε το χαφιέ να τριγυρνάει στις απεργιακές μας συγκεντρώσεις και τα λιμενικά και άλλα εντεταλμένα «Σώματα» «καταστολής» των κινητοποιήσεών μας, να ξεσχίζουν τη σάρκα μας. Θ' απαντήσουμε σ' αυτή τη λυσσαλέα τους επίθεση ενάντιά μας, με τη συσπείρωση και τη συλλογική πάλη και θα αντιπαλέψουμε την κυβερνητική πολιτική που προωθεί τον εργασιακό και ασφαλιστικό μεσαίωνα.

Εχουμε ταξικό χρέος να εξουδετερώσουμε την ιδεολογική επίθεσή τους ενάντια στους αγώνες μας. Δυο πράγματα φοβούνται: Μη και γίνουμε εμείς, οι εργαζόμενοι, οι λαοί, το αντίπαλο δέος στο κενό που άφησε η ανατροπή του σοσιαλισμού και μην τυχόν και δυναμώσει η ταξική αλληλεγγύη, ανεξάρτητα από κλάδους, κοινωνικές ομάδες και πρόσωπα. Η δική μας θέση, θέση όσων θίγεται η ζωή τους από την επικυριαρχία των δυνάμεων της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, πρέπει να παίρνει σάρκα και οστά μέσα από την καθημερινή διαπάλη σε όλα τα μέτωπα.

Η ανάδειξη της εργατικής αλληλεγγύης, η συσπείρωση μαχητικά του εργατικού κινήματος, μαζί με τις άλλες κοινωνικές ομάδες που και αυτές υποφέρουν, θα έχει μοναδικό στόχο την αλλαγή του πολιτικού και κοινωνικού σκηνικού, για μια καλύτερη και δικαιότερη ζωή.

ΝΟΤΗΣ ΔΟΥΚΑΣ

Οικοδόμος

Λάμπρος Σαμουρέλης, φίλος του ΚΚΕ, Θεοπέτρα Καλαμπάκας Τρικάλων.- Καταγγέλλω την αρμόδια υπηρεσία του ΟΓΑ και γενικότερα την πολιτική της κυβέρνησης σχετικά με τα θέματα υγείας του λαού. Η γυναίκα μου δικαιούται λόγω πολύ σοβαρής εγχείρησης παχέος εντέρου, που έχει κάνει εδώ και χρόνια, επιδόματος για κάποια απαραίτητα εξαρτήματα που είναι υποχρεωμένη να χρησιμοποιεί, εφ' όρου ζωής, μετά την εγχείρηση. Ομως εδώ και 10 μήνες δε μας έχουν δώσει το επίδομα αυτό, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σε πολύ δύσκολη θέση. Αυτά τα εξαρτήματα είναι ακριβά, και εμείς που ήμαστε φτωχοί άνθρωποι αδυνατούμε να τα αγοράσουμε. Στον ΟΓΑ που απευθυνόμαστε δε μας δίνουν καμία απάντηση και δεν ξέρουμε πια τι να κάνουμε. Βρισκόμαστε σε άθλια οικονομική κατάσταση και το λιγότερο που μπορώ να πω αυτή τη στιγμή στους υπεύθυνους - ανεύθυνους αυτής της πολιτικής αλητείας είναι: Αίσχος!!!

Μενέλαος Γουβέτας. Αθήνα.- Πολύ μεγάλη επιτυχία σημείωσε πρόσφατα η πανελλαδική απεργία των εργαζομένων για το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε, στη Βουλή. Οι κομμουνιστές, που συνέβαλλαν τα μέγιστα σ' αυτόν τον αγώνα, χρεώνονται αυτονόητα ν' ανταποκριθούν ακόμα καλύτερα στα νέα καθήκοντά τους, για την κατάργηση στην πράξη και εξαφάνιση του αντιασφαλιστικού νόμου, που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση, με μια χειραγωγημένη πλειοψηφία στη Βουλή και μειοψηφία στο λαό.