Με αφορμή την έκθεση του Γ. Φαρσακίδη που έγινε από τις 22-/5 μέχρι τις 31/5/2002 στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας 50) και με τίτλο «Εικαστικές Μαρτυρίες»...

Ο κ. πρωθυπουργός με το παραφορτωμένο πρόγραμμα «επικοινωνίας» με το λαό δεν μπόρεσε ή δεν «πρόκανε» να την επισκεφτεί. Αλλωστε δε μας έχε συνηθίσει να επισκέπτεται χώρους ιστορικούς ή άλλους, που δε θα υπάρχει κοινό της... αρεσκείας του. Ξαφνικά, όμως διαβάζουμε πως τρέχει στους Κορυσχάδες (για πρώτη φορά) για να «τιμήσει» τον ιερό χώρο και τους νεκρούς... Λίγο παράξενο μας φάνηκε και δεν προλάβαμε να σκεφτούμε πως στην «επικοινωνιακή» τους πολιτική χρησιμοποιούνται τα πάντα, τα ιερά και τα όσια και επιβεβαίωσε αμέσως τη σκέψη μας με την ενέργειά του. Η «τιμή» που θέλησε να κάνει σε αυτόν τον ιερό χώρο και τους νεκρούς του, ήταν η συκοφαντία ενάντια στο ΚΚΕ και όλους όσοι αγωνίστηκαν μαζί του, για την απελευθέρωση της χώρας από την τριπλή χιτλεροφασιστική κατοχή. Επρεπε να δώσει νέες εξετάσεις -κάθε μέρα πρέπει να δίνει και δίνει- στα αφεντικά που θα συναντιούνταν στη Ρώμη για να υπογράψουν νέα δεσμά για τους λαούς.

Η έκθεση της οδού Ακαδημίας κ. Πρωθυπουργέ, ήταν τα παράσημα που έδωσαν οι μεταπελευθερωτικές κυβερνήσεις σε εκατοντάδες χιλιάδες αγωνιστές '40 - '44 και '50, στην πλειοψηφία τους κομμουνιστές. Οσοι δεν εκτελέστηκαν επισήμως, δεν πέθαναν πάνω στα βασανιστήρια ή δε δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ στους δρόμους - τώρα πλέον ελάχιστοι ζούνε - φέρουν στα κορμιά τους αυτά τα παράσημα. Η έκθεση απεικονίζει τον αβάσταχτο πόνο και στάζει αίμα, αλλά αναδείχνει και την αντίσταση, την πίστη, τον ηρωισμό και την παλικαριά στα ανώτερα ανθρώπινα επίπεδα.

Ομως, επειδή εσείς δε θέλετε, δεν μπορείτε, δεν έχετε το ανάστημα, να αντιμετωπίσετε τα έργα των προκατόχων σας, και επειδή τη θεωρήσαμε επικαιρότατη (βλέπετε κ. Πρωθυπουργέ η έκθεση πραγματοποιήθηκε στις ημερομηνίες 22-31/5), σας αφιερώνουμε ένα ελάχιστο δείγμα της ομαδικής απονομής «παρασήμων» που γινόταν στους αγωνιστές. Τον πίνακα του ζωγράφου Γ. Φαρσακίδη -ο οποίος έζησε και ο ίδιος αυτήν την απονομή, παρά το γεγονός πως από τις μάχες του ΕΛΑΣ με τους καταχτητές ήταν τραυματίας στα χέρια και ακριβώς αυτά θέλουν οι βασανιστές να του αχρηστεύσουν- ο τίτλος του πίνακα: «Στη χαράδρα - το Μακελειό» (1950).

Ενα ακόμη... εμπόδιο για να δείτε αυτή την έκθεση ήταν και το γεγονός, πως μέσα στις ημερομηνίες που λειτούργησε ήταν και η 29η Μάη 2002 που εσείς και όλοι οι υπουργοί σας, ιδιαίτερα βέβαια στην πρώτη γραμμή ο υπουργός «Εμπορικής» πιο σωστά «Εφοπλιστικής» Ναυτιλίας υπερασπίζεται τη «Δημοκρατία» σας στους καταπέλτες των πλοίων πάνω στα κορμιά των Ναυτεργατών και όλων των εργαζομένων που βρίσκονταν στο πλευρό τους - ήταν πολλοί αυτοί και το ξέρατε, είτε βρισκόταν στο λιμάνι είτε όχι. Αυτό σας τρομάζει κι αυτή την αλληλεγγύη θέλετε να σπάσετε, να τρομοκρατήσετε όχι τους πρωτοπόρους, τους άλλους, τους πολλούς που υποχρεωτικά η ζωή θα τους βγάλει στους δρόμους. Αλήθεια, κ. Ανωμερίτη, γι' αυτό αντισταθήκατε στη χούντα όσο αντισταθήκατε; Και οι φασίστες, τότε, όσους αντιστεκόμαστε μας θεωρούσαν «παράνομους»... Ομως, μην γελιέστε, η 29 Μάη 2002 είναι νίκη των ναυτεργατών και όλων των εργαζομένων που παλεύουν και κάθε μέρα νέες μάζες θα μπαίνουν στον αγώνα.

Η ιστορία όμως κ. Πρωθυπουργέ, δεν πρέπει να ξεχνιέται, με όλα τα θετικά και αρνητικά της για να προλαβαίνουμε θυσίες. Γι' αυτό είμαστε υποχρεωμένοι επιγραμματικά να υπενθυμίσουμε δυο - τρία πολύ σημαντικά ιστορικά γεγονότα. Πρωθυπουργός της πρώτης μεταπελευθερωτικής κυβέρνησης, ο Γεώργιος Παπανδρέου, κάλεσε τα τανκς του Σκόμπι και ζήτησε την επέμβαση των Αγγλων, που βεβαίως έγινε αποδεκτή κλπ, κλπ. Στην πορεία μετονομάστηκε «Γέρος της Δημοκρατίας»!!! Υμνητής της Μακρονήσου, μαζί με άλλους. «Στη Μακρόνησο αναγεννάται η Ελλάς ωραιοτέρα στην ψυχή των Ελλήνων», Π. Κανελλόπουλος. Και οι δυο παραπάνω δήλωναν «σοσιαλιστές»!!! Ο δεύτερος ακαδημαϊκός διανοούμενος!!

Η παραχάραξη της Ιστορίας έχει πολλές περιπτώσεις πολιτικών που ευθύνονται για εγκλήματα ενάντια στη χώρα και τους λαούς τους να μετατρέπονται σε «Μεγάλους» άνδρες. Εμείς θα κλείσουμε αυτό το μικρό αφιέρωμα κ. Πρωθυπουργέ, με τις φωτογραφίες του πίνακα του Μακρονησιού 1950 και του λιμανιού του Πειραιά 29 Μάη 2002. Χωρίς σχόλιο οι αναγνώστες θα κάνουν σύγκριση και θα βγάλουν τα συμπεράσματά τους...

ΜΑΡΙΑ ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ