Πριν από τις 11 Σεπτέμβρη η υπερδύναμη των ΗΠΑ, με τα υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα, τις περίφημες μυστικές τρομο-υπηρεσίες της, ήταν περήφανη, αλλά και σίγουρη για την ασφάλειά της. Η χώρα τους ήταν υπερπροστατευμένη, κατά τη γνώμη τους, από τρομοκρατικούς κινδύνους. Δεν τολμούσε ούτε κουνούπι να πετάξει πάνω από τον αμερικανικό εναέριο χώρο, άσε που για να πατήσεις «τ' άγια χώματα» της χώρας της «ελευθερίας» έπρεπε να περάσεις από σαράντα κύματα.

Τα πάντα λοιπόν για την ασφάλεια του Αμερικανού πολίτη, του πολίτη που δε δίστασαν να θυσιάσουν μερικές χιλιάδες στη Ν. Υόρκη και την Ουάσιγκτον, προς χάριν των ντόπιων μονοπωλίων και των πολεμικών βιομηχανιών...

Και ξαφνικά έρχεται η 11η Σεπτεμβρίου και πέφτει η «ασφάλεια» των υπερσύγχρονων συστημάτων, παραλύουν τα πάντα και η μεγάλη υπερδύναμη παθαίνει «black out» και γίνονται οι επιθέσεις και καμιά υπηρεσία δεν παίρνει χαμπάρι.

Την επόμενη όμως, ημέρα, έρχεται «το άγιο πνεύμα» και φωτίζει τους φωστήρες της υπερδύναμης και μέσα σε 24 ώρες έχουν ανακαλύψει τον αρχηγό των τρομοκρατών, τα ονόματά τους. Πόσοι ήταν, από πού ήρθαν, πού εκπαιδεύτηκαν, πού έφαγαν, πού ήπιαν, ποια ήταν η μάνα τους κι ο πατέρας τους, τι νούμερο σώβρακο φορούσαν κ.ά. Ενα πολύ έξυπνο, εγκληματικό, αλλά αποδοτικό και, προπαντός, κερδοφόρο παιχνίδι, με πρόσχημα την πάταξη της τρομοκρατίας ανά τον κόσμο, να χτυπήσουν χώρες που αρνούνται να υποκύψουν: Πότε είναι Σαντάμ Χουσεΐν, πότε Καντάφι, πότε Μιλόσεβιτς, πότε Αραφάτ και τώρα, μας πρόσθεσαν στον «άξονα του κακού» και τον Κάστρο. Ιστορίες δηλαδή για αγρίους...

Αλλά έλα που υπάρχουν... άγριοι και τα χάφτουν και δεν μπορούν να δουν το παιχνίδι που παίζεται σε βάρος των λαών; Αυτή η ληστοσυμμορία κάνει πολύ καλά κι έξυπνα τη δουλιά της. Ομως αυτοί είναι οι λίγοι, εμείς είμαστε οι πολλοί. Θ' αφήσουμε τον πλανήτη μας να τον κυβερνά ο κάθε ηλίθιος «Ντάμπλογιου» που θα μας προκύπτει κάθε φορά και να μας διατάζει «πότε να τα κατεβάζουμε και πότε να τ' ανεβάζουμε»; Ε, όχι δεν πάει άλλο!