Είχε ή δεν είχε άλλη δυνατότητα χειρισμών η ελληνική κυβέρνηση στη Σύνοδο Κορυφής της Σεβίλλης, σε ό,τι αφορά το θέμα του ευρωστρατού; Το ερώτημα έπαψε πλέον να είναι ρητορικό. Είναι πραγματικό και παίρνει μια και μόνο απάντηση, και αυτή καταφατική. Ναι, είχε και άλλη δυνατότητα. Μπορούσε ακόμα και να αρνηθεί τη συμμετοχή της στον ευρωστρατό. Οπως έκανε π.χ., η Ιρλανδία. Για του λόγου το αληθές παραθέτουμε στη συνέχεια το πλήρες κείμενο του 3ου Παραρτήματος των Συμπερασμάτων της Προεδρίας της Συνόδου Κορυφής της Σεβίλλης, όπως ακριβώς αυτό δόθηκε στη δημοσιότητα από την ίδια την προεδρία.

«1. Η Ιρλανδία επαναλαμβάνει ότι είναι προσηλωμένη στους σκοπούς και τις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος αναθέτει την πρωταρχική ευθύνη για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

2. Η Ιρλανδία υπενθυμίζει ότι έχει δεσμευτεί υπέρ της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως αυτή έχει οριστεί από τη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ενωση, θεσπιστεί στο Μάαστριχτ, τροποποιηθεί στο Αμστερνταμ και εγκριθεί σε όλες αυτές τις περιπτώσεις από τον ιρλανδικό λαό με δημοψήφισμα.

3. Η Ιρλανδία επιβεβαιώνει ότι η συμμετοχή της στην κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας της Ευρωπαϊκής Ενωσης δε θίγει την παραδοσιακή της πολιτική στρατιωτικής ουδετερότητας. Η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ενωση καθιστά σαφές ότι η πολιτική άμυνας και ασφαλείας της Ενωσης δε θίγει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της πολιτικής άμυνας και ασφαλείας ορισμένων κρατών - μελών.

4. Σύμφωνα με την παραδοσιακή της πολιτική στρατιωτικής ουδετερότητας, η Ιρλανδία δε δεσμεύεται από αμοιβαίες αμυντικές υποχρεώσεις, ούτε συμμετέχει σε σχέδια για τη δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού. Αλλωστε, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Νίκαιας αναγνώρισε ότι η ανάπτυξη της ικανότητας της Ενωσης να εκτελεί ανθρωπιστικές αποστολές και αποστολές διαχείρισης κρίσεων δε συνεπάγεται τη δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού.

5. Η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ενωση ορίζει ότι τυχόν απόφαση της Ενωσης να περάσει στο στάδιο της κοινής άμυνας θα πρέπει να ληφθεί ομόφωνα από τα κράτη - μέλη και να εγκριθεί σύμφωνα με τις οικείες συνταγματικές απαιτήσεις. Η κυβέρνηση της Ιρλανδίας έχει αναλάβει έναντι του ιρλανδικού λαού την απαρασάλευτη δέσμευση - την οποία διακηρύσσει επίσημα και με την παρούσα - ότι για την έγκριση αποφάσεων αυτού του είδους, αλλά και κάθε μελλοντικής συνθήκης που θα θέλει την Ιρλανδία να αφίσταται της στρατιωτικής ουδετερότητας ως παραδοσιακής της πολιτικής, θα διεξαχθεί δημοψήφισμα.

6. Η Ιρλανδία επαναλαμβάνει ότι η συμμετοχή Σωμάτων των ιρλανδικών Ενόπλων Δυνάμεων σε επιχειρήσεις στο εξωτερικό, όπως οι διεξαγόμενες δυνάμει της ευρωπαϊκής πολιτικής ασφαλείας και άμυνας, προϋποθέτει:

α) την έγκριση της επιχείρησης από το Συμβούλιο Ασφαλείας της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών,

β) τη συγκατάθεση της ιρλανδικής κυβέρνησης και,

γ) την έγκριση του Dail Eireann, σύμφωνα με την ιρλανδική νομοθεσία.

7. Η κατάσταση την οποία εκθέτει η παρούσα δήλωση δε θα επηρεαστεί από την έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Νίκαιας. Σε περίπτωση που η Ιρλανδία επικυρώσει τη Συνθήκη της Νίκαιας, η παρούσα δήλωση θα προσαρτηθεί στο ιρλανδικό κυρωτικό έγγραφο».

Οπως βλέπουμε, λοιπόν, η Ιρλανδία δηλώνει με τη μεγίστη δυνατή σαφήνεια πως δε συμμετέχει στη δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού, παραμένοντας πιστή στην «παραδοσιακή πολιτική στρατιωτικής ουδετερότητας» και τηρεί την «απαρασάλευτη δέσμευση» που έχει αναλάβει έναντι του ιρλανδικού λαού «ότι για την έγκριση αποφάσεων αυτού του είδους αλλά και κάθε μελλοντικής συνθήκης που θα θέλει την Ιρλανδία να αφίσταται της στρατιωτικής ουδετερότητας ως παραδοσιακής της πολιτικής, θα διεξαχθεί δημοψήφισμα». Τι έχουν, άραγε, να πουν τώρα οι Ελληνες κυβερνώντες και οι άλλοι εραστές της Ευρωπαϊκής Ενωσης που έχουν αναγάγει σε μονόδρομο --και μάλιστα υποχρεωτικό-- κάθε μέτρο ενάντια στους λαούς που μηχανεύονται οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές στις Βρυξέλλες, στην προσπάθειά τους να κερδίσουν κάποιους πόντους στο μοίρασμα και ξαναμοίρασμα των αγορών;

Στη Σύνοδο της Σεβίλλης οι «15» ασχολήθηκαν και με την κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Εδωσαν, λοιπόν, στη δημοσιότητα «Δήλωση για τη Μέση Ανατολή», η οποία παρατίθεται στο 4ο Παράρτημα των Συμπερασμάτων της Προεδρίας. Η Δήλωση αυτή είναι η παρακάτω:

«Η κρίση στη Μέση Ανατολή βρίσκεται σε δραματική καμπή. Μια περαιτέρω κλιμάκωση θα κάνει την κατάσταση ανεξέλεγκτη. Τα εμπλεκόμενα μέρη δεν μπορούν να βρουν λύση μόνα τους. Απαιτείται επειγόντως πολιτική δράση από το σύνολο της διεθνούς κοινότητας. Βασικός θα είναι ο ρόλος των "Τεσσάρων" στην προώθηση της έναρξης ειρηνευτικής διαδικασίας.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υποστηρίζει ότι πρέπει να συγκληθεί σύντομα διεθνής διάσκεψη, η οποία θα εξετάσει τις πολιτικές πτυχές, καθώς επίσης τις πτυχές της ασφάλειας και της οικονομίας, θα πρέπει επίσης να επιβεβαιώσει εκ νέου τις παραμέτρους της πολιτικής λύσης και να ορίσει ένα ρεαλιστικό και σαφώς καθορισμένο χρονοδιάγραμμα.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καταδικάζει έντονα κάθε τρομοκρατική επίθεση κατά Ισραηλινών αμάχων. Η ειρηνευτική διαδικασία και η σταθερότητα της περιοχής δεν μπορεί να είναι όμηροι της τρομοκρατίας. Η μάχη κατά της τρομοκρατίας πρέπει να συνεχιστεί. Ταυτόχρονα, πρέπει να συνεχιστούν και οι διαπραγματεύσεις για την εξεύρεση ειρηνικής λύσης.

Διευθέτηση μπορεί να επιτευχτεί μέσα από διαπραγματεύσεις και μόνο μέσα από διαπραγματεύσεις. Στόχος είναι ο τερματισμός της κατοχής και η σε σύντομο χρονικό διάστημα σύσταση ενός δημοκρατικού, βιώσιμου, ειρηνικού και κυρίαρχου κράτους της Παλαιστίνης, με βάση τα σύνορα του 1967, εάν χρειαστεί με ελάσσονες προσαρμογές που θα συμφωνηθούν από τα οικεία μέρη. Το τελικό αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι δύο κράτη που θα ζουν ειρηνικά το ένα δίπλα στο άλλο, μέσα σε ασφαλή και αναγνωρισμένα σύνορα και θα έχουν ομαλές σχέσεις με τους γείτονές τους. Σε συνάρτηση με αυτό, θα πρέπει να βρεθεί δίκαιη λύση στο περίπλοκο ζήτημα της Ιερουσαλήμ και μια δίκαιη, βιώσιμη και συμπεφωνημένη λύση στο πρόβλημα των Παλαιστίνιων προσφύγων.

Ουσιώδης θα είναι η μεταρρύθμιση της Παλαιστινιακής Αρχής. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αναμένει από την ΠΑ να υλοποιήσει τη δέσμευσή της για μεταρρύθμιση του τομέα της ασφάλειας, για τη διεξαγωγή, σύντομα, εκλογών και για πολιτική και διοικητική μεταρρύθμιση. Η Ευρωπαϊκή Ενωση επιβεβαιώνει και πάλι τη βούλησή της να εξακολουθήσει να παρέχει βοήθεια για τις μεταρρυθμίσεις αυτές.

Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στα κατεχόμενα εδάφη θα πρέπει να σταματήσουν. Οι περιορισμοί της ελευθερίας κινήσεων θα πρέπει να αρθούν. Τα τείχη δε θα φέρουν την ειρήνη.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι έτοιμη να συμβάλει τα μέγιστα στην οικοδόμηση της ειρήνης, καθώς και στην ανασυγκρότηση της παλαιστινιακής οικονομίας ως αναπόσπαστο μέρος της περιφερειακής ανάπτυξης.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση θα συνεργαστεί με τα μέρη και με τους εταίρους της στη διεθνή κοινότητα, ιδίως με τις Ηνωμένες Πολιτείες, στα πλαίσια των "Τεσσάρων", προκειμένου να αξιοποιηθεί κάθε ευκαιρία για ειρήνευση και για ένα αξιοπρεπές μέλλον όλων των λαών της περιοχής».

Οπως γίνεται φανερό το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο μιλά για την ανάγκη «ουσιώδους μεταρρύθμισης της Παλαιστινιακής Αρχής», συνοδεύει δε αυτή τη φράση με την επιβεβαίωση «της βούλησης να εξακολουθήσει να παρέχει βοήθεια για τις μεταρρυθμίσεις αυτές». Ολα τα παραπάνω αποτελούν οπωσδήποτε απ' ευθείας επέμβαση στα εσωτερικά ενός κράτους και δεν απέχουν ιδιαίτερα από την πρόταση που, δύο μέρες μετά, έκανε ο Αμερικανός Πρόεδρος για την ανάγκη απομάκρυνσης του Γ. Αραφάτ. Ερχεται, λοιπόν, η Σύνοδος Κορυφής στη Σεβίλλη να προσθέσει το δικό της βάρος στα ήδη υπέρβαρα μαρτύρια που σηκώνει στις πλάτες του ο παλαιστινιακός λαός και να φουσκώσει με νέο αέρα τα πανιά των Ισραηλινών στην προσπάθειά τους να γονατίσουν μια για πάντα τον αδούλωτο λαό της Παλαιστίνης.