Τουλάχιστον άνευ λόγου αποδεικνύεται πως ήταν οι θριαμβολογίες της ελληνικής κυβέρνησης αμέσως μετά το τέλος της Συνόδου Κορυφής στη Σεβίλλη για τα όσα εκεί συμφωνήθηκαν σχετικά με τη συγκρότηση του ευρωστρατού και με το «επίτευγμα» των τροποποιήσεων στο γνωστό κείμενο της Αγκυρας, με το οποίο η Τουρκία ήγειρε αξιώσεις λόγου και ρόλου στον επιχειρησιακό σχεδιασμό του ευρωστρατού, πολύ περισσότερο όταν αυτός άπτεται περιοχών που η γείτων εκτιμά πως μπορεί να επηρεάσουν τα εθνικά της συμφέροντα, όπως το Αιγαίο.

Το «τροποποιημένο» κείμενο της Αγκυρας, το οποίο θα λάβει μορφή επιστολής του Χαβιέ Σολάνα προς τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, Τζορτζ Ρόμπερτσον, εάν και εφόσον συναινέσει η Τουρκία, δημοσιεύει το «Βήμα της Κυριακής» και όπως αποδεικνύεται η τροποποίηση που κατάφερε η ελληνική κυβέρνηση ουδόλως επηρεάζει ή τροποποιεί τα κρίσιμα σημεία του.

Αντιγράφουμε εκτενή του αποσπάσματα: «Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας (ΕΠΑΑ): Ρυθμίσεις για την εφαρμογή των αποφάσεων της Νίκαιας σχετικά με τη συμμετοχή των Ευρωπαίων συμμάχων μη μελών της ΕΕ.

Σεβασμός από ορισμένα κράτη-μέλη της ΕΕ των υποχρεώσεών τους στο ΝΑΤΟ.

1. Η Συνθήκη της ΕΕ αναφέρει: "Η πολιτική της Ενωσης, σύμφωνα με το άρθρο αυτό, δεν πρέπει να βλάπτει τον ειδικό χαρακτήρα της πολιτικής για την ασφάλεια και την άμυνα ορισμένων κρατών-μελών, τα οποία θεωρούν ότι η κοινή άμυνά τους υλοποιείται από το ΝΑΤΟ, σύμφωνα με τη Βορειοατλαντική Συνθήκη, και πρέπει να είναι συμβατή με την κοινή πολιτική ασφάλειας και άμυνας, η οποία έχει καθιερωθεί μέσα σ' αυτό το πλαίσιο".

2. Για τα ενδιαφερόμενα κράτη-μέλη αυτό σημαίνει ότι οι δράσεις και οι αποφάσεις που λαμβάνουν, στο πλαίσιο της διαχείρισης στρατιωτικών κρίσεων από την ΕΕ, θα είναι πάντοτε σύμφωνες με τις υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει ως ΝΑΤΟικοί εταίροι. Αυτό σημαίνει επίσης ότι σε καμία περίπτωση, ούτε καν σε κάποια κρίση, δε θα χρησιμοποιείται η ΕΠΑΑ εναντίον ενός συμμάχου - σ.σ. τα όσα ακολουθούν έως το τέλος της παραγράφου είναι η προσθήκη της ελληνικής κυβέρνησης - με τον όρο ότι, αντιστοίχως, η διαχείριση στρατιωτικών κρίσεων από το ΝΑΤΟ θα εγγυάται ότι καμία ενέργεια δε θα στρέφεται εναντίον της Ενωσης ή κρατών-μελών της. Αυτό σημαίνει επίσης ότι δε θα αναλαμβάνεται καμία ενέργεια η οποία θα παραβιάζει τις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, περιλαμβανομένων αυτών για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας, της ειρηνικής διευθέτησης των διαφορών και της αποχής από τη χρήση ή την απειλή χρήσης βίας, καθώς τόσο η Συνθήκη της ΕΕ όσο και η Συνθήκη του ΝΑΤΟ έχουν οικοδομηθεί πάνω σε αυτές τις αρχές οι οποίες ισχύουν για όλα τα κράτη-μέλη"».

Η παράγραφος 3 αφορά στη συμμετοχή των μη κοινοτικών Ευρωπαίων συμμάχων στις διαβουλεύσεις για την ΕΠΑΑ σε περίοδο ειρήνης, όπου τονίζεται ότι «η ΕΕ θα έχει μόνιμες και συνεχείς διαβουλεύσεις με τους μη κοινοτικούς Ευρωπαίους συμμάχους, καλύπτοντας όλο το φάσμα των θεμάτων ασφαλείας, άμυνας και διαχείρισης κρίσεων (...). Οι διαβουλεύσεις θα περιλαμβάνουν, όταν χρειάζεται, επιπρόσθετες συναντήσεις πριν από τις συναντήσεις της Επιτροπής Πολιτικής και Ασφάλειας και της Στρατιωτικής Επιτροπής της ΕΕ, στις οποίες μπορεί να ληφθούν αποφάσεις που να επηρεάζουν τα συμφέροντα ασφαλείας των μη κοινοτικών Ευρωπαίων συμμάχων (...). Σε ό,τι αφορά στην Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας αυτές οι διαβουλεύσεις θα δίνουν τη δυνατότητα στα συμμαχικά κράτη μη μέλη της ΕΕ να συμβάλλουν στην Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας και να συνδεθούν με τις αποφάσεις, τις δράσεις και τις διακηρύξεις της ΕΠΑΑ».

Σε ό,τι αφορά στις σχέσεις με τη Στρατιωτική Επιτροπή της ΕΕ και τα εθνικά Γενικά Επιτελεία που μετέχουν σε επιχειρήσεις υπό ευρωπαϊκή διοίκηση, προβλέπεται: «Οι ρυθμίσεις στο ΝΑΤΟ για όσα ευρωπαϊκά κράτη δεν ανήκουν στη Συμμαχία θα αποτελέσουν τη βάση για την ανάπτυξη ρυθμίσεων για τα ευρωπαϊκά κράτη της Συμμαχίας που δεν είναι μέλη της ΕΕ, στις ευρωπαϊκές στρατιωτικές δομές, έχοντας υπόψη τις διαφορές στις στρατιωτικές δομές των δύο οργανισμών. Αν ο επιχειρησιακός σχεδιασμός διεξάγεται στο ΝΑΤΟ, οι μη κοινοτικοί Ευρωπαίοι σύμμαχοι θα εμπλέκονται πλήρως. Αν διεξάγεται σε κάποιο από τα Γενικά Επιτελεία μιας ευρωπαϊκής χώρας οι μη κοινοτικοί Ευρωπαίοι σύμμαχοι θα καλούνται, ως συνεισφέροντες, να αποστείλουν αξιωματικούς στο συγκεκριμένο Γενικό Επιτελείο».

Παρακάτω στο άρθρο 9 προβλέπεται: «Οι μη κοινοτικοί Ευρωπαίοι σύμμαχοι θα έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν σε ασκήσεις της ΕΕ που προϋποθέτουν χρήση των μέσων και των υποδομών του ΝΑΤΟ». Σ' αυτή την περίπτωση άλλωστε οι μη κοινοτικοί Ευρωπαίοι σύμμαχοι θα συμμετέχουν και σε επιχειρήσεις και θα λαμβάνουν μέρος στο σχεδιασμό και στην προετοιμασία τους.

Σχετικά με τη συμμετοχή σε επιχειρήσεις υπό ευρωπαϊκή διοίκηση τονίζεται: «Εξετάζοντας τις επιλογές αντίδρασης σε μια κρίση, περιλαμβανομένης μιας πιθανής επιχείρησης υπό ευρωπαϊκή διοίκηση, η ΕΕ θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα συμφέροντα και τις ανησυχίες των μη κοινοτικών Ευρωπαίων συμμάχων».

Το πλέον κρίσιμο άρθρο είναι το 12, το οποίο αντιγράφουμε αυτούσιο: «Στις περιπτώσεις επιχειρήσεων υπό ευρωπαϊκή διοίκηση στις οποίες δεν απαιτείται προσφυγή στα μέσα και στις υποδομές του ΝΑΤΟ, οι μη κοινοτικοί Ευρωπαίοι σύμμαχοι θα προσκαλούνται, κατόπιν αποφάσεως του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, να μετέχουν. Κατά τη διάρκεια της λήψης απόφασης για συμμετοχή, το Συμβούλιο θα λαμβάνει υπόψη τις ανησυχίες σε θέματα ασφάλειας των συμμάχων που δεν ανήκουν στην ΕΕ. Σε κάποια ειδική περίπτωση όταν οποιοσδήποτε Ευρωπαίος σύμμαχος που δεν ανήκει στην ΕΕ εκφράσει ανησυχία ότι μια σχεδιαζόμενη αυτόνομη επιχείρηση της ΕΕ θα διεξαχθεί σε περιοχή γεωγραφικής εγγύτητας προς αυτόν ή μπορεί να επηρεάσει τα συμφέροντα εθνικής ασφαλείας του, το Συμβούλιο θα έχει διαβουλεύσεις με αυτόν τον σύμμαχο και, λαμβάνοντας υπόψη το αποτέλεσμα των διαβουλεύσεων αυτών, θα αποφασίζει για τη συμμετοχή αυτού του συμμάχου, συνυπολογίζοντας επίσης τις σχετικές προβλέψεις της Συνθήκης της ΕΕ όπως αναφέρονται ανωτέρω και τη δήλωση της παραγράφου 2».

Στην ίδια εφημερίδα δημοσιεύεται και το προσχέδιο που υιοθέτησαν οι αρχηγοί των 15 κρατών-μελών της ΕΕ ως κείμενο με το οποίο συνεχίζουν τη διαβούλευση με το ΝΑΤΟ και τους Τούρκους και το οποίο αφορά στη συμμετοχή συμμάχου μη μέλους της ΕΕ στην ΕΠΑΑ.

Στο άρθρο 1 διακηρύττεται πως πρωταρχικός σκοπός της ΕΠΑΑ είναι να παράσχει στην ΕΕ τη δυνατότητα να κινητοποιεί πολιτικά και στρατιωτικά μέσα και πόρους ώστε να έχει τη δυνατότητα μιας ολοκληρωμένης «διαχείρισης κρίσεων και πρόληψης διενέξεων».

Στο άρθρο 2 σημειώνεται πως η ανάπτυξη της ΕΠΑΑ θα οδηγήσει σε έναν αυθεντικό στρατηγικό συνεταιρισμό μεταξύ της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για τη διαχείριση κρίσεων, ο οποίος θα βασίζεται στον πλήρη σεβασμό της αυτονομίας των δύο οργανισμών, στην ανάπτυξη της συνεργασίας ΕΕ και ΝΑΤΟ στη βάση των κοινών αξιών, ισότητας και στο πνεύμα του συνεταιρισμού, στη συναλλαγή σε ίση βάση μεταξύ των δύο οργανισμών και σε σχέσεις μεταξύ ΕΕ και ΝΑΤΟ χωρίς διάκριση εναντίον οποιουδήποτε κράτους-μέλους.

Στο άρθρο 4 τονίζεται πως οι «διακανονισμοί της Νίκαιας που αφορούν στις διαβουλεύσεις και στη συμμετοχή των μη κοινοτικών Ευρωπαίων μελών του ΝΑΤΟ και των άλλων υποψηφίων για ένταξη στην ΕΕ χωρών τις συνδέουν κατά τον μέγιστο δυνατό τρόπο με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις που τελούν υπό την ηγεσία της ΕΕ».

Το άρθρο 5 προβλέπει την ύπαρξη μιας και μόνης δομής, μέσα στην οποία τα ευρωπαϊκά ΝΑΤΟικά μη μέλη της ΕΕ και τα υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ θα μπορούν να παίρνουν μέρος στον απαραίτητο διάλογο, στις διαβουλεύσεις και στη συνεργασία με την ΕΕ. Μέσα σ' αυτή τη δομή θα γίνεται ανταλλαγή απόψεων με τα ευρωπαϊκά ΝΑΤΟικά μη μέλη της ΕΕ.

Διακηρύσσεται, τέλος, ότι η εμπλοκή μη κοινοτικών ΝΑΤΟικών συμμάχων και άλλων χωρών που είναι υποψήφιες για ένταξη στην ΕΕ σε στρατιωτικές επιχειρήσεις χειρισμού κρίσεων από την ΕΕ και σε ασκήσεις πρέπει να γίνεται με σεβασμό προς τα συμφέροντα της ΕΕ και τους αντικειμενικούς στόχους της ΚΕΠΠΑ, καθώς επίσης με σεβασμό στα κυριαρχικά δικαιώματα, στα συμφέροντα εθνικής ασφάλειας και εδαφικής ακεραιότητας, περιλαμβανομένων των εξωτερικών συνόρων των κρατών-μελών της Ενωσης. Επίσης, ότι σε καμία περίπτωση και υπό συνθήκες η οποιαδήποτε διευθέτηση και ρύθμιση που αφορά στην εμπλοκή στην ΕΠΑΑ των Ευρωπαίων μη κοινοτικών συμμάχων, των άλλων υποψηφίων προς ένταξη στην ΕΕ χωρών είτε μιας άλλης τρίτης χώρας δεν είναι δυνατόν να ερμηνευτεί ότι δίνει δικαιώματα λήψης αποφάσεων των οργάνων της ΕΕ σε χώρες που δεν είναι κράτη-μέλη της ΕΕ. Επιπροσθέτως κανένα διαβουλευτικό είτε συμμετοχικό προνόμιο το οποίο δόθηκε σε αυτές τις χώρες στο πλαίσιο της εμπλοκής τους στην ΕΠΑΑ δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αμφισβητήσει συμφέροντα της ΕΕ ή/και τα κυριαρχικά δικαιώματα, τα εθνικά συμφέροντα ασφαλείας και την εδαφική ακεραιότητα, περιλαμβανομένων των εξωτερικών συνόρων, των κρατών-μελών.