Θα δούμε. Κάτι θα βρουν τα αρμόδια επιτελεία «επικοινωνίας»...
«Αντάρτικη οργάνωση», που πήρε το όνομά της «από την ιδιαιτέρως βίαιη εξέγερση των φοιτητών τον Νοέμβριο του 1973». Ιδεολογικά χαρακτηρίζεται «μαρξιστική - λενινιστική» και ο φερόμενος ως ηγέτης της, Αλ. Γιωτόπουλος, «θαύμαζε τον αντάρτη Τσε Γκεβάρα». Είναι ορισμένα αποσπάσματα από την ανταπόκριση της κ. Ανθής Καρασάβα, σχετικά με την υπόθεση της «17Ν», στην αμερικανική εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς», της 19ης Ιούλη. Και αφού αναφέρονται αρκετά στοιχεία, από τις πρόσφατες συλλήψεις και άλλα συναφή, η ανταπόκριση κλείνει με μία φράση, σημειώνοντας ότι το 1973 υπήρχε δικτατορία στην Ελλάδα. Μια μέρα αργότερα, η έτερη μεγάλη εφημερίδα του συγκροτήματος, η «Σικάγο Τρίμπιουν» φιλοξενεί ανταπόκριση πάλι της κ. Καρασάβα, όπου αποφεύγονται οι χαρακτηρισμοί περί «μαρξιστικής - λενινιστικής», αλλά η «17Ν» παραμένει «ανταρτική οργάνωση»,
Το ίδιο εμφανής είναι η εμμονή της μεγαλύτερης μερίδας του αμερικανικού Τύπου να χαρακτηρίζει την 17Ν «αντάρτικη ομάδα» -δηλαδή κάτι σαν τους αντάρτες των απελευθερωτικών κινημάτων ανά τον κόσμο- ενώ το σύνολο, σχεδόν, του ευρωπαϊκού Τύπου, όπου υπάρχει αναφορά στη «17Ν» γίνεται σαφώς λόγος για «τρομοκρατική ομάδα». Προφανώς, δεν αποτελεί παρανόηση η συγκεκριμένη εμμονή, αλλά έκφραση μιας αντίληψης που υπάρχει και καλλιεργείται συστηματικά στις ΗΠΑ, ότι «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας». Τώρα, αν οι εναντίον αφορούν σε πραγματικούς κοινωνικούς επαναστάτες, διαδηλωτές, αντάρτες, ή απλώς πρόκειται για «μυστηριώδεις» στυγνούς τρομοκράτες, λίγη σημασία έχει. Ολοι πρέπει να φαίνονται ίδιοι.
Μόνο γέλιο θα μπορούσε να προκαλέσει η παρακάτω δήλωση του εκπροσώπου του Λευκού, Αρι Φλάισερ, αν δεν ήταν εξόχως αποκαλυπτική και τραγική. Σχολιάζοντας την ισραηλινή αεροπορική επιδρομή στην πόλη της Γάζας, την περασμένη Τρίτη, που στοίχισε τη ζωή σε 17 ανθρώπους, εκ των οποίων οι 11 ήταν μικρά παιδιά, ο Φλάισερ εξέφρασε την έντονη δυσαρέσκεια της αμερικανικής ηγεσίας για το θάνατο αθώων και επέκρινε σφοδρά την ισραηλινή ηγεσία.
Οταν, όμως, του έγινε η, ομολογουμένως, εύστοχη δημοσιογραφική παρατήρηση: «μα πώς επικρίνετε τόσο έντονα το Ισραήλ για το θάνατο αμάχων, όταν και οι αμερικανικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν έχουν, επανειλημμένως, πλήξει αμάχους», ο Φλάισερ απάντησε με το εξής ...αποστομωτικό: «Εμείς δε σκοτώνουμε ποτέ επίτηδες αμάχους, παρά μόνον όταν γίνεται λάθος. Η ισραηλινή ηγεσία, όμως, γνώριζε ότι το συγκεκριμένο σημείο ήταν εξαιρετικά πυκνοκατοικημένο». Ετσι λύθηκαν όλες οι απορίες. Μπορεί οι εκατόμβες των νεκρών αμάχων να μην έχουν τελειωμό, αλλά το σημαντικό είναι αν δολοφονούνται επίτηδες ή κατά λάθος...
Α, να μην το ξεχάσουμε: Από την επόμενη κιόλας μέρα, η ισραηλινή ηγεσία εγκατέλειψε τις θριαμβολογίες και μίλησε για «λανθασμένες πληροφορίες»...
Θυμάστε μια παλιά ιστορία, με τον τίτλο «Ναρκωτικά αντί όπλων»; Αν όχι, σας θυμίζουμε ότι ήταν μια επιχείρηση της ΣΙΑ και συμπεριλάμβανε τη διακίνηση ναρκωτικών, ώστε με τις αντίστοιχες εισπράξεις, να χρηματοδοτείται ο εξοπλισμός διαφόρων συμμοριών και ακροδεξιών οργανώσεων ανά τον κόσμο, κυρίως στη Λατινική Αμερική, πριν μερικές δεκαετίες.
Την παλιότερη αυτή ιστορία, μας θύμισε μια έκθεση της αστυνομίας του Καναδά, η οποία ήρθε πρόσφατα στο φως της δημοσιότητας, από το τηλεοπτικό δίκτυο CTV. Σύμφωνα με την έκθεση αυτή, ένα μέρος από το χασίς που διακινείται κάθε χρόνο στον Καναδά χρησιμοποιείται για να χρηματοδοτήσει τις τρομοκρατικές οργανώσεις στο Πακιστάν και στο Αφγανιστάν.
Οπως καταλαβαίνετε, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ισως, κάτι περισσότερο να γνωρίζει η ΣΙΑ, ως πρώτη διδάξασα...