Τη διενέργεια ελέγχων προκειμένου να διαπιστωθεί σε ποιο βαθμό τηρούνται οι όροι υγιεινής κατά τη διάθεση ψωμιού και προϊόντων αρτοποιίας τόσο στις περιπτώσεις όπου αυτή γίνεται απευθείας στα σπίτια, επειδή δεν υπάρχουν αρτοποιεία, όσο και στα καταστήματα τροφίμων που πουλάνε τέτοια προϊόντα, ζήτησε από τις αρμόδιες διευθύνσεις των νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων το υπουργείο Ανάπτυξης κατόπιν σχετικών καταγγελιών. Και, άντε, ως εδώ καλά, θα μπορούσε κανείς να πει. Επειδή, όμως, ως γνωστόν το ψωμί είναι μεταξύ των προϊόντων που - ειδικά στις περιόδους με αυξημένη τουριστική κίνηση - προσφέρεται για άγρια κερδοσκοπία σε βάρος των τουριστών καταναλωτών, και αυτό το γνωρίζει και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης, η όλη ιστορία μας θύμισε λίγο την παροιμία που λέει: «όποιος δε θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει...».

Ξυλοδαρμοί. Βομβαρδισμοί. Δολοφονίες παιδιών. Κατεδαφίσεις σπιτιών αθώων για εγκλήματα συγγενών τους. Ταπείνωση των κατοίκων των «αυτόνομων» παλαιστινιακών εδαφών με την απαγόρευση εξόδου τους από τα σπίτια τους. Αρνηση πρόσβασης των Παλαιστινίων σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ταυτόχρονη παράδοση όλο και περισσότερης γης σε εποίκους, ακόμα και ξένους που προσηλυτίζονται στον ιουδαϊσμό (π.χ. 4.000 από το Περού - συνολικά έχουν δημιουργηθεί 45 νέοι εποικισμοί). Καταστροφή της παλαιστινιακής οικονομίας. Καταστροφή της παλαιστινιακής υποδομής. Υπαγωγή του υπό κατοχή πληθυσμού σε καθεστώς πείνας (από 7% που ήταν το ποσοστό των παιδιών που δεν τρέφονται επαρκώς πριν δύο χρόνια στα Κατεχόμενα, έφτασαν στο εφιαλτικό 30% - κατά τον ΟΗΕ). Ισοπέδωση κτιρίων οργανώσεων αρωγής. Αλήθεια, αυτό σημαίνει «άμυνα του Ισραήλ», εξοχότατε πρωθυπουργέ Σαρόν;

Πολύ γαλαντόμοι και ανοιχτοχέρηδες εμφανίζονται τις τελευταίες βδομάδες οι ιδιοκτήτες των αλυσίδων ηλεκτρικών ειδών. Των γνωστών μεγαλοκαταστημάτων που έχουν ξεφυτρώσει σαν μανιτάρια σε πολλές γειτονιές, κλείνοντας δεκάδες συνοικιακά καταστήματα που συντηρούσαν αρκετές χιλιάδες οικογένειες. Αυτοί λοιπόν οι μεγαλοεπιχειρηματίες, μας βομβαρδίζουν με διάφορες διαφημίσεις και μας προσφέρουν, λέει, και δώρα. Ο ένας μαζί με την αγορά κλιματιστικού, σου δίνει ακόμα ένα, ο άλλος με κάθε αγορά «προσφέρει» συγκρότημα αναπαραγωγής ήχου και πάει λέγοντας.

Αν βέβαια πάει κανείς στο ταμείο να πληρώσει το κλιματιστικό που επιθυμεί και περιμένει να παραλάβει και δεύτερο,... έχασε! Κι αυτό επειδή οι «προσφορές» ισχύουν με μια μικρή λεπτομέρεια. Τα δώρα δίνονται σε όσους κάνουν αγορές με δόσεις και μάλιστα για 40 μήνες!

Παραδοξολογία, θα σκεφτεί κανείς. Να προσπαθούν να σε ευχαριστήσουν όταν αγοράζεις με δόσεις, ενώ κάθε καθωσπρέπει καταστηματάρχης επιδιώκει να πουλάει τοις μετρητοίς. Βέβαια, δεν υπάρχει τίποτα περίεργο στην τακτική των πολυκαταστημάτων. Το αντίθετο μάλιστα. Σε καιρούς που υπάρχουν σημάδια μείωσης της αγοραστικής ικανότητας των εργαζομένων, τους μεγαλοεπιχειρηματίες τούς συμφέρει να πουλάνε με δόσεις, ώστε από μία και μόνο αγορά να «έχουν λαμβάνειν» περισσότερα χρήματα. Ετσι, ενώ ένα μέσο κλιματιστικό κάποιος ενδιαφερόμενος μπορεί να το αγοράσει τοις μετρητοίς με 700 περίπου ευρώ, για ένα διακανονισμό των 40 δόσεων θα πληρώσει περί τα 23 ευρώ το μήνα. Δηλαδή, θα πληρώσεις συνολικά (40 x 23) τουλάχιστον 920 ευρώ ή περί το 31% περισσότερο!!!

Γι' αυτό οι «προσφορές» ισχύουν μόνο για τις αγορές με δόσεις. Επειδή, αυτές είναι που προσφέρουν - εξασφαλίζουν στους μεγαλοεπιχειρηματίες μεγαλύτερα κέρδη...