Το τελευταίο κατόρθωμα των ΗΠΑ, που εκείνοι, που ελέγχουν την πληροφόρηση και εκείνοι, που ισχυρίζονται, πως αρθρώνουν πολιτικό λόγο κρύβουν επιμελώς στα αζήτητα (μέρες που λείπουν και οι πολλές ειδήσεις), είναι πως εξαντλεί εδώ και καιρό κάθε μέσο που έχει στα χέρια της, προκειμένου να απαλλαγεί από τις συνέπειες της συγκρότησης του Διεθνούς Δικαστηρίου για εγκλήματα πολέμου.

Ετσι, η Ρουμανία εκβιάστηκε με την είσοδό της στο ΝΑΤΟ, για το Ισραήλ ίσχυσε το «μεταξύ κατεργαραίων η ειλικρίνεια», για να μπορεί και αυτό ανενόχλητο να σκοτώνει τα παιδιά των Παλαιστινίων. Στα σκαριά είναι επίσης η συμφωνία με τη Βοσνία (δε χρειάζονται σχόλια...) και αμέσως μετά «ψήνεται» το Βελιγράδι, ανοιγοκλείνοντας κατά περίπτωση τις σταγόνες των «δανείων αποκατάστασης». Για την Ευρώπη «κερκόπορτα» ή «αδύνατος κρίκος» θεωρήθηκε σ' αυτή τη συγκυρία η Ιταλία και πέφτουν δίχτυα και κατά τη Δανία. Μετά, πιστεύουν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι, πως «τίποτα δεν τους σταματά...» και μάλλον έχουν δίκιο.