ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ).--

«Οι σημερινές προοπτικές της οικονομίας και της απασχόλησης στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) είναι αβέβαιες», ομολογεί ανοιχτά η Κομισιόν στην «έκθεση για την απασχόληση στην Ευρώπη το 2002», που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες, ενώ η αρμόδια επίτροπος, Α. Διαμαντοπούλου, προειδοποιεί ότι «υπάρχει κίνδυνος να μην επιτύχουμε τους στόχους της Λισαβόνας όσον αφορά στην απασχόληση». Πρόκειται για δημόσια αναγνώριση χρεοκοπίας του «κοινωνικού Μάαστριχτ», η οποία μάταια προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από τις «αβέβαιες» και «δυσμενείς εξελίξεις» στην παγκόσμια οικονομία του τελευταίου χρόνου.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ευρωστάτ, η ευρωπαϊκή ανεργία στη ζώνη ΟΝΕ αυξήθηκε από 8,0% τον Ιούλη 2001, σε 8,3% τον Ιούλη 2002, ενώ, όπως τονίζει η Κομισιόν, «οι εξαγγελίες για απολύσεις εξακολουθούν να είναι πολλές». Δραματική είναι η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας. Η Ελλάδα τον Ιούλη του 2001 είχε το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας στην ΕΕ, ύψους 10,4% του εργατικού δυναμικού, με πρώτη την Ισπανία (10,6%). Το Μάρτη του 2002 η ανεργία στην Ελλάδα παρουσίασε ανοδική τάση φθάνοντας το 10,5%, ενώ δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία για τους επόμενους μήνες. Αλλά στο σύνολο της ΕΕ η ανεργία άρχισε και πάλι να καλπάζει.

Και για τους εργαζόμενους όμως στην ΕΕ η κατάσταση χειροτερεύει καθημερινά. Οπως ομολογεί η ίδια η έκθεση της Κομισιόν, «σήμερα πάνω από το ένα τέταρτο όλων των εργαζομένων σε θέσεις πλήρους απασχόλησης και πάνω από τα δύο τρίτα των εργαζομένων σε θέσεις μερικής απασχόλησης είναι σε θέσεις εργασίας χαμηλής ποιότητας, χαμηλά αμειβόμενες, χαμηλής παραγωγικότητας, θέσεις εργασίας που δεν προσφέρουν τίποτε από τα ακόλουθα: Ασφάλεια εργασίας, πρόσβαση σε κατάρτιση, ευκαιρίες επαγγελματικής εξέλιξης».

Σύμφωνα με την έκθεση της Κομισιόν, «η οικονομική επιβράδυνση έπληξε κυρίως το βιομηχανικό τομέα εφόσον η αύξηση της απασχόλησης έγινε αρνητική κατά τη διάρκεια του δεύτερου εξαμήνου του 2001», δηλαδή όχι μόνο δε δημιουργήθηκαν «νέες» θέσεις απασχόλησης, αλλά χάθηκαν και παλιές. «Οι υπηρεσίες εξακολούθησαν να δημιουργούν νέες θέσεις απασχόλησης αλλά με βραδύτερο ρυθμό (...) Λόγω της οικονομικής επιβράδυνσης, ωστόσο, η βελτίωση της κατάστασης όσον αφορά στην πραγματική ανεργία σταμάτησε κατά τη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου 2002 (...) Οι μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες της οικονομικής επιβράδυνσης για την απασχόληση είναι αβέβαιες (...) Οι αβεβαιότητες συνδέονται ιδίως με την έκταση και τη διάρκεια της επιβράδυνσης της οικονομικής δραστηριότητας». Οι προοπτικές είναι δυσμενέστατες και η Κομισιόν κάνει λόγο για ενδεχόμενο «παρατεταμένης περιόδου οικονομικής επιβράδυνσης».

Αλλά τα προβλήματα για τους εργαζόμενους δεν αφορούν μόνο στην ύφεση. Οπως διευκρινίζει επιμελώς η Κομισιόν, «ειδικότερα, οι στόχοι της Λισαβόνας δε θα επιτευχθούν εάν η οικονομική επιβράδυνση, που είναι φυσιολογικό στάδιο του κύκλου επιχειρηματικής δραστηριότητας, επηρεάσει δυσμενώς τη μακροπρόθεσμη δυναμική ανάπτυξης μέσω της υποτίμησης του ανθρώπινου κεφαλαίου ή επιδείνωσης της ποιότητας στην εργασία». Δηλαδή, το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τα 13,5 εκατομμύρια ανέργων στην ΕΕ τον Ιούλη του 2002, αλλά και τις λεγόμενες «θέσεις εργασίας χαμηλής ποιότητας» που δημιουργήθηκαν την τελευταία δεκαετία για την (...) αντιμετώπιση της ανεργίας και συντηρούν στα όρια της φτώχειας το ένα τέταρτο των πλήρως απασχολούμενων και τα δύο τρίτα των παρτ-τάιμ, μ' άλλα λόγια το μισό περίπου του ευρωπαϊκού εργατικού δυναμικού!!! Πρόκειται για την περιβόητη «ισορροπία μεταξύ ευελιξίας (της μισθωτής εργασίας) και ασφάλειας (του κεφαλαίου)».

Οπως ομολογεί η ίδια η έκθεση της Κομισιόν, «παρόλο που σε πολλές περιπτώσεις τέτοιου είδους χαμηλής ποιότητας θέσεις εργασίας μπορούν να διευκολύνουν την πρόσβαση των ανέργων στην αγορά εργασίας, εκείνοι που απασχολούνται σε θέσεις εργασίας σχετικά χαμηλής ποιότητας αντιμετωπίζουν έναν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο ανεργίας και αεργίας απ' ό,τι εκείνοι σε θέσεις εργασίας υψηλής ποιότητας. Πράγματι, περισσότερο από το ήμισυ εκείνων που παραμένουν σε θέσεις εργασίας χαμηλής ποιότητας για περισσότερα από 2 χρόνια και πάνω από το 25% καθίστανται είτε άνεργοι είτε άεργοι - πέντε φορές περισσότεροι απ' ό,τι στις περιπτώσεις θέσεων εργασίας υψηλής ποιότητας».

Παρά τις ανωτέρω επισημάνσεις, η Κομισιόν επιχαίρει για το γεγονός ότι «οι ευέλικτες εργασιακές ρυθμίσεις συνέβαλαν επίσης στη δημιουργία θέσεων απασχόλησης, με 17,9% των Ευρωπαίων να απασχολούνται σε θέσεις μερικής απασχόλησης (6,2% άνδρες και 33,4% γυναίκες) και 13,4% με σύμβαση ορισμένου χρόνου (12,4% άνδρες και 14,6% γυναίκες)». Τέλος, επειδή αναμένονται και πρωθυπουργικές κορόνες στη ΔΕΘ, τα επίσημα στοιχεία της Eurostat για την ανεργία στην Ελλάδα έχουν ως εξής: Συνολική ανεργία 10,4% (Ιούλης 2001) και 10,5% (Μάρτης 2002), ανεργία γυναικών 15,4% (Ιούλης 2001), η μεγαλύτερη στην ΕΕ, και 15,6% (Μάρτης 2002), ανεργία νέων κάτω των 25 χρόνων 27,6% (Ιούλης 2001), η μεγαλύτερη στην ΕΕ, και 27,4% (Μάρτης 2002).

Οι διάτρητες, διαβλητές, παράνομες και αντικαταστατικές ενέργειες της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΠΕΝΕΝ στη χτεσινή Γενική Συνέλευση για την εκλογή εφορευτικής επιτροπής, που ήρθαν σαν συνέχεια της ωμής παρέμβασης των εφοπλιστών, όχι μόνο αμαύρωσαν τη διαδικασία, αλλά επιβεβαίωσαν ακόμη μια φορά το ρόλο της πλειοψηφίας και του προέδρου της ΠΕΝΕΝ Α. Νταλακογιώργου. Ωστόσο, οι ναύτες αντιστάθηκαν και παρά τις αφόρητες πιέσεις και τους εκβιασμούς ενίσχυσαν τον «Αγωνιστικό Συνδυασμό Ναυτών», προαναγγέλλοντας μια ανάλογη και καθοριστική απάντηση στις αρχαιρεσίες για την εκλογή της νέας διοίκησης του σωματείου.

Ενδεικτικό των μεθοδεύσεων που ακολουθήθηκαν είναι η φαλκίδευση των πρακτικών, καθώς ο πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ συμπεριέλαβε το όνομα μόνο ενός από τους τρεις αναπληρωματικούς που εξελέγησαν από τον «Αγωνιστικό Συνδυασμό Ναυτών» (ΑΣΝ)! Στη Γενική Συνέλευση ψήφισαν 181 και βρέθηκαν 179 έγκυρα και 2 λευκά. Ο ΑΣΝ έλαβε 51 ψήφους και τη μία από τις τρεις έδρες στην εφορευτική, ενώ η πλειοψηφία έλαβε 128 ψήφους και τις υπόλοιπες δύο έδρες. Από τον ΑΣΝ προήλθαν και τρία αναπληρωματικά μέλη.

Αυτό όμως είναι μόνο ένα δείγμα της πρακτικής της πλειοψηφίας, καθώς στελέχη του «Αγωνιστικού Συνδυασμού Ναυτών» καταγγέλλουν ένα πλήθος ενεργειών που κατά παράβαση του καταστατικού και των δημοκρατικών αρχών έπληξαν τη Γενική Συνέλευση.

Υπήρξαν άτομα που ψήφισαν χωρίς να προσκομίσουν κανένα αποδεικτικό στοιχείο της ιδιότητάς τους, κάτι που συνεχίστηκε και μετά τη σχετική ένσταση του ΑΣΝ, ενώ οι ομιλίες έγιναν μετά την ψηφοφορία! Στελέχη του συνδυασμού θεωρούν ότι είναι σοβαρές και οι ευθύνες της δικαστικής αντιπροσώπου και θέτουν το ερώτημα εάν ο ρόλος ενός δικαστικού αντιπροσώπου είναι η τήρηση του νόμου και του καταστατικού ή το αντίθετο.

Χαρακτηριστική ήταν και η στάση του Α. Νταλακογιώργου, ο οποίος αδυνατώντας να απαντήσει επί της ουσίας στη σφοδρή κριτική του «Αγωνιστικού Συνδυασμού Ναυτών», επέλεξε το δρόμο της όξυνσης και της συνεχούς πρόκλησης, σε βαθμό που ανάγκασε τον πρόεδρο της ΓΣ να του υποδείξει να αλλάξει συμπεριφορά, κάτι που αγνόησε!

Τα συμφέροντα της εργοδοσίας στηρίζουν πραγματικά οι αντιλαϊκές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο όνομα των ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση, ενώ αρνούνται την πραγματική στήριξη και προστασία των ανέργων και των οικογενειών τους, που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, ιδιαίτερα στις περιοχές φθίνουσας οικονομικής ανάπτυξης. Αυτό κατήγγειλε, με παρέμβασή του, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γ. Πατάκης, στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κατά τη συζήτηση σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις για την απασχόληση.

Οπως υπογράμμισε ο Γ. Πατάκης, «η ανεργία αυξάνεται συνεχώς και την ακολουθεί με ακόμα πιο έντονους ρυθμούς η υποαπασχόληση. Οι πολιτικές για την απασχόληση της ΕΕ δε στοχεύουν στη μείωση της ανεργίας, αλλά γίνονται φορέας αφαίρεσης μισθολογικών, εργασιακών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων και συνδέονται με απολύσεις εργαζομένων με πλήρη - σταθερή εργασία. Επιδιώκουν την επιβολή ελαστικών μορφών απασχόλησης σε γενικευμένη μορφή».

Στη συνέχεια, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ τόνισε ότι «οι κρατικές ενισχύσεις για την απασχόληση αποτελούν καθαρές εισροές υπέρ των εργοδοτών, οδηγούν στην αντικατάσταση των εργαζομένων με επιδοτούμενους ανέργους και σε διαρκή παραβίαση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Υπηρετούν το στόχο της μείωσης του εργατικού κόστους και στηρίζουν τα συμφέροντα και τα κέρδη του κεφαλαίου και την εργοδοσία».

«Η προτεραιότητα για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις - συνέχισε - και οι προτάσεις για διαμόρφωση καταλόγου ομάδων αποδεκτών των μέτρων, προσπαθούν απλά να χρυσώσουν το χάπι. Οι προτάσεις αυτές δε γίνονται για να ενισχυθούν οι ΜΜΕ απέναντι στην επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά για να αξιοποιηθούν οι ΜΜΕ - χώρος που ανέκαθεν διαθέτει τις περισσότερες θέσεις απασχόλησης, αλλά και το πιο αδύναμο συνδικαλιστικό κίνημα - καθώς επίσης οι πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες, ως υποστηρικτές της πολιτικής προώθησης της ελαστικότητας στην αγορά εργασίας».

Ο Γ. Πατάκης κατέληξε, τονίζοντας ότι «οι εργαζόμενοι απαιτούν πλήρη και σταθερή απασχόληση, πλήρη και κατοχυρωμένα κοινωνικά δικαιώματα, βελτίωση των όρων διαβίωσης και πραγματική κοινωνική ανάπτυξη και ευημερία, επιδότηση των ανέργων στο 80% του βασικού μισθού, θέλουν μια άλλη πολιτική που θα έχει κεντρικό άξονα τον άνθρωπο και τις ανάγκες του».