Παπαγεωργίου Βασίλης

Εκλινε σε όλες τις πτώσεις τη λέξη «ασφάλεια», προσποιούμενος τον εγγυητή της «ασφάλειας» του πολίτη, με προφανή στόχο να απευθυνθεί στα συντηρητικά αντανακλαστικά των μικρομεσαίων στρωμάτων, αλλά με τελικό στόχο να κηρύξει την εφ' όλης της ύλης ...ανασφάλεια σε όλους τους τομείς της ζωής του λαού!

Αυτό είναι το στίγμα της τριήμερης παρουσίας του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, με επιστέγασμα τη συνέντευξη Τύπου, που παραχώρησε την Κυριακή. Ο Κ. Σημίτης, αφού ήδη από την προηγούμενη είχε «αξιοποιήσει» τόσο την 11η του Σεπτέμβρη όσο και τη δυσμενή εικόνα της διεθνούς οικονομίας, για να φανεί άτεγκτος απέναντι στις όποιες λαϊκές διεκδικήσεις που, όπως ισχυρίστηκε, θα έβαζαν τροχοπέδη στη «συνετή» πολιτικής της κυβέρνησης, έκλεισε την παρουσία του στη ΔΕΘ, δηλώνοντας ότι οποιαδήποτε πραγματική αύξηση στα μεροκάματα των εργαζομένων θα ήταν «καταστροφή»!

Συγκεκριμένα, ο πρωθυπουργός, ερωτηθείς για την εισοδηματική και μισθολογική πολιτική της κυβέρνησης, ξεπέρασε κάθε άλλο προηγούμενο όριο κυνικής εκδήλωσης του νεοφιλελευθερισμού: «Μην ξεχνάμε τους κανόνες», είπε και συμπλήρωσε «αυξήσεις που οδηγούν σε καταστροφικές εξελίξεις και είναι σε βάρος της οικογένειας, του πολίτη, του εργαζόμενου, δεν πρόκειται να κάνουμε ποτέ»!

Μάλιστα, ενώ ανέφερε με έπαρση ότι ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ στην Ελλάδα είναι «δεκαπλάσιος σε σχέση με την ΕΕ» (σ.σ: άραγε ποιοι δουλεύουν και τον έχουν καταστήσει «δεκαπλάσιο» αν όχι οι εργαζόμενοι;), εντούτοις πρόβαλε σαν «εξήγηση» της άγριας λιτότητας τη... λειψή παραγωγικότητα! «Αν η παραγωγικότητα δεν αυξάνεται, αν ο πλούτος δεν αυξάνεται, δεν έχεις πλούτο να μοιράσεις», όπως δήλωσε, ομολογώντας εμμέσως ότι από αυτόν τον «δεκαπλασιασμό» κερδίζει μόνο το μεγάλο κεφάλαιο. Αντίθετα, στο λαό (που παράγει τον πλούτο) επιβάλλονται οι περιορισμοί του «συμφώνου σταθερότητας», δεδομένου, όπως με έμφαση δήλωσε, «το Σύμφωνο σταθερότητας εξακολουθεί να ισχύει ...και εμείς έχουμε συμφέρον να ισχύει το σύμφωνο σταθερότητας»!

Η παρουσία του κ.Σημίτη στη Θεσσαλονίκη ήταν απολύτως προσαρμοσμένη στη «γραμμή» της πολιτικής εκμετάλλευσης των εξελίξεων περί την «17Ν». Ειδικά στη συνέντευξη Τύπου, ο πρωθυπουργός κατανάλωσε μεγάλο μέρος των απαντήσεών του ώστε, αφ' ενός να εντάξει την όλη υπόθεση στο πεδίο της δικομματικής «αντιπαράθεσης» και αφ' ετέρου να υποδυθεί τον αυτόκλητο υπερασπιστή της Αριστεράς που ενοχοποιείται αδίκως για το θέμα της «17Ν» (από ποιον αλήθεια αν όχι από δυνάμεις του κατεστημένου που υπηρετεί και το ΠΑΣΟΚ;) και να υποκλέψει με αυτό τον τρόπο κάποια κάλπικα εύσημα «αριστεροσύνης» για τον εαυτό του. Ετσι, ο Κ.Σημίτης, αφού επιτέθηκε στη ΝΔ που αμφισβητώντας τις επιτυχίες της κυβέρνησης επιδεικνύει «ηροστράτεια» συμπεριφορά, θυμήθηκε ότι «η Δεξιά εξέθρεψε σε αυτή τη χώρα το παρακράτος», επομένως δε δικαιούται διά να ομιλεί... Από κει και πέρα διαβεβαίωσε ότι «η 17Ν έχει εξαρθρωθεί», υποσχέθηκε ότι «θα αποκαλύψουμε όλη την αλήθεια», ειρωνεύτηκε το ενδεχόμενο να υπάρχει διασύνδεση ή αξιοποίηση της «17Ν» από μυστικές υπηρεσίες και ανέπτυξε έναν ιδιότυπο «διάλογο» με τον ...Κουφοντίνα και τους υπόλοιπους έγκλειστους, μιλώντας για «μαφία», «δολοφόνους», «λαθρεπιβάτες της αριστερής ιδεολογίας» και «εγκληματίες» που σκότωναν και σακάτευαν ανθρώπους, επομένως δεν μπορούν να μιλούν, όπως τόνισε, για «αξιοπρέπεια».

Ερωτηθείς για τις πολεμικές προετοιμασίες των ΗΠΑ κατά του Ιράκ, υποκρίθηκε ότι η Ελλάδα δε θα συμφωνούσε με μια τέτοια επιδρομή, γιατί, όπως παραδέχτηκε, «θα είχε πολύ αρνητική συνέπεια στην περιοχή», αλλά η μάσκα της υποκρισίας έπεσε, όταν συμπλήρωσε πως όλα αλλάζουν στην περίπτωση που θα δοθεί «κάλυψη του ΟΗΕ»... Παρέπεμψε, δε, στη συλλογική απόφαση που θα ληφθεί σε επίπεδο ΕΕ, όσον αφορά στη στάση που θα τηρήσει η Ελλάδα σε πιθανή επέμβαση, αν και όλοι γνωρίζουν ότι η βάση της Σούδας είναι ήδη σε ετοιμότητα...

Προκλητικός ήταν ο πρωθυπουργός, όταν, ερωτηθείς τι θα έκανε αν ήταν στη θέση των πλημμυροπαθών, απάντησε μάλλον βαριεστημένα ότι «θα πίεζε τον Σημίτη να τους δοθούν οι αποζημιώσεις»(!), ενώ θέλοντας να μειώσει τη σημασία των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο πολίτης (ακρίβεια, πλημμύρες κλπ.), ισχυρίστηκε ότι αν κάποιος στεκόταν μόνο σε αυτές τις πλευρές της ΠΑΣΟΚικής διακυβέρνησης θα ήταν σαν να ερχόταν από την «Παταγονία» και θα ήταν εκτός τόπου και χρόνου...

Οσον αφορά στο ζήτημα των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, αφού υποστήριξε ότι δε θα υπάρξει εσωτερική του αμφισβήτηση από το αποτέλεσμα, ακολούθησε την πεπατημένη, απαντώντας πως το ΠΑΣΟΚ «δίνει τη μάχη για να κερδίσει παντού», αλλά ξεκαθάρισε ότι και να μην κερδίσει «εμείς μετά πάλι τα ίδια θα λέμε» (!), που σημαίνει ότι δήλωσε παντελή αδιαφορία για το «εκλογικό μήνυμα» πριν καν ακόμα αυτό σταλεί από το λαό...

Τέλος, επανέλαβε ότι θα ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2004, ότι δε θα κάνει ανασχηματισμό και ότι δεν προτίθεται να διεκδικήσει την προεδρία της Δημοκρατίας το 2005.