Πολλά ερωτηματικά προκαλεί η παρατεταμένη «εξαφάνιση» του εφοπλιστή Στ. Ηλία και ιδιοκτήτη πλέον των Ναυπηγείων Αυλίδας, που ενώ μέχρι την ερχόμενη Τετάρτη θα έπρεπε να έχει προσλάβει το σύνολο των εργαζομένων που απολύθηκαν από τον προηγούμενο επινοικιαστή Λελάκη, δεν ξεκαθαρίζει τις προθέσεις του. Σύμφωνα με τη σύμβαση που υπογράφτηκε στις αρχές Οκτώβρη, μεταξύ του πωλητή, δηλαδή της ΕΤΒΑ και του αγοραστή Στ. Ηλία, θα έπρεπε εντός διμήνου να έχουν προσληφθεί όλοι οι εργαζόμενοι, αλλά και να λειτουργεί το Ναυπηγείο. Ομως, λίγες μέρες πριν την έλευση της συγκεκριμένης ημερομηνίας, δεν έχει γίνει τίποτα σ' αυτή την κατεύθυνση. Μάλιστα, ο όρος για την επαναπρόσληψη των εργαζομένων θεωρούνταν από τους πλέον δεσμευτικούς και για το λόγο αυτό έχει κατατεθεί και εγγυητική επιστολή ύψους 300 εκατομμυρίων δραχμών.

Πέρα όμως από την αναμενόμενη για πολλούς στάση του Στ. Ηλία, ζητούμενο παραμένει η στάση της κυβέρνησης και ειδικότερα της ΕΤΒΑ που είναι η πωλήτρια τράπεζα, η οποία για σχεδόν ένα ολόκληρο χρόνο κατατρυχόταν, παρακαλώντας και προσφέροντας «γην και ύδωρ» στον Στ. Ηλία να αγοράσει το Ναυπηγείο. Ωστόσο, όμως, απ' ό,τι μέχρι σήμερα έχει συμβεί, προκύπτει πως το ξεπούλημα των Ναυπηγείων Αυλίδας, του τρίτου κατά σειρά δημόσιου από τα τέσσερα ναυπηγεία που υπάρχουν συνολικά στη χώρα, με βεβαιότητα, θα ακολουθήσει παρόμοια, με την ταραχώδη πορεία που πέρασαν τα Ναυπηγεία του Νεωρίου και της Ελευσίνας.

Τα ερωτηματικά όμως για το τι πραγματικά επιδιώκει ο Στ. Ηλίας πληθαίνουν, αφού εκ των πραγμάτων, με τη λήξη της ημερομηνίας υποχρεωτικής επαναπρόσληψης του συνόλου του προσωπικού, εκπίπτει και η εγγυητική επιστολή των 300 εκατομμυρίων δραχμών. Επειδή ως γνωστόν κανείς επιχειρηματίας δε χάνει εύκολα τα λεφτά του, είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι θα εισέλθουμε σε μία νέα φάση προκλητικών αξιώσεων του Στ, Ηλία από το ελληνικό δημόσιο.

Τα θύματα σ' αυτήν την υπόθεση παραμένουν οι εργαζόμενοι που παραμένουν από την περασμένη άνοιξη άνεργοι. Την ερχόμενη βδομάδα αναμένεται να πραγματοποιηθεί τριμερής συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας προκειμένου να προσδιοριστεί από τον Στ Ηλίας τι σκοπεύει να κάνει. Στην περίπτωση που οι εξελίξεις είναι αρνητικές, οι εργαζόμενοι έχουν εξαγγείλει ότι θα προχωρήσουν στην κατάληψη του ναυπηγείου.

Ολοκληρώθηκε και τυπικά το ξεπούλημα του 25,25% των μετοχών των Καταστημάτων Αφορολογήτων Ειδών (ΚΑΕ ΑΕ). Οπως ανακοινώθηκε από την Αγροτική Τράπεζα, χθες πραγματοποιήθηκε μέσω του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών η μεταβίβαση του πακέτου 9.500.000 μετοχών της εταιρίας ΚΑΕ ΑΕ στην ομάδα επενδυτών που είχε πλειοδοτήσει στο σχετικό διεθνή διαγωνισμό.

Να θυμίσουμε ότι η κοινοπραξία αποτελείται από δέκα επιχειρήσεις και συγκεκριμένα: Τη γερμανική "Heinemann", μία από τις μεγαλύτερες εταιρίες εκμετάλλευσης καταστημάτων αφορολόγητων ειδών, την "Parson", την ιρλανδική "Aer Rianta", τη "Σαράντης ΑΒΕΕ", την "Elmec Sport", τη "Sanitas Sanitas", τη "Folli Follie", τη Δωρική Τράπεζα, τη "Γερμανός ΑΒΕΕ" και την εταιρία συμμετοχών του ομίλου Κόκκαλη "Intrapar".

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΑΤΕ, συγχρόνως υπογράφηκε η σύμβαση για την ανάθεση του μάνατζμεντ της εταιρίας στους ξένους στρατηγικούς επενδυτές.

Για το 2000 η ΔΕΗ έχει προϋπολογίσει να εισπράξει από την οικιακή κατανάλωση ρεύματος 340 δισ. δραχμές (ο προϋπολογισμός αυτός ανατράπηκε μετά την απόφαση της κυβέρνησης να μειώσει τον ειδικό φόρο πετρελαίου που καταναλώνει η ΔΕΗ από τις 83 χιλιάδες δρχ. στις 41 χιλιάδες δρχ. τον μετρικό τόνο). Από το ποσό αυτό τα 40 δισ. δραχμές αφορούν την πληρωμή του ειδικού φόρου καυσίμων (πετρέλαιο ντίζελ), που η ΔΕΗ πληρώνει στα ΕΛΠΕ, φόρος ο οποίος στη συνέχεια αποδίδεται στο υπουργείο Οικονομικών. Το ποσό αυτό - τα 40 δισ. δρχ - το οποίο αποτελεί στοιχείο κόστους για την επιχείρηση, η ΔΕΗ το μετακυλίει στο τιμολόγιό της. Το πληρώνει δηλαδή ο τελικός καταναλωτής. Αν τώρα υπολογίσουμε και το ΦΠΑ (8%) - στα 340 δισ. δρχ. αντιστοιχεί ΦΠΑ 27,2 δισ. δρχ. - τότε προκύπτουν τα ακόλουθα στοιχεία.

Για το 2000 η ΔΕΗ θα εισπράξει από την οικιακή κατανάλωση 300 δισ. δραχμές μια και τα 40 δισ. δρχ φόρου, πριν τα ενσωματώσει στα τιμολόγιά της τα έχει αποδώσει στα ΕΛΠΕ. Τα τελευταία με τη σειρά τους αποδίδουν τα 40 αυτά δισ. στο υπουργείο Οικονομικών.

Το υπουργείο Οικονομικών εισπράττει έμμεσα η άμεσα από τους οικιακούς καταναλωτές της ΔΕΗ 67,2 δισ. δραχμές: 40 δισ. δρχ. από ειδικούς φόρους πετρελαιοειδών και 27,2 δισ. δρχ. είναι έσοδα από τον ΦΠΑ στα τιμολόγια της ΔΕΗ.

Με λίγα δηλαδή λόγια για κάθε 100 δραχμές που πληρώνει ο οικιακός καταναλωτής της ΔΕΗ (τιμολόγιο συν ΦΠΑ) οι 82 δρχ. καταλήγουν στα ταμεία της ΔΕΗ και οι 18 δρχ. στα ταμεία του υπουργείου Οικονομικών.

Οταν μάλιστα το ΦΠΑ επί του τιμολογίου της ΔΕΗ ήταν 18% (μειώθηκε στο 8% από 1/1/99 λόγω συγκράτησης του πληθωρισμού) - αν υποθέσουμε ότι ισχύουν τα δεδομένα για το 2000 - τότε η ΔΕΗ θα εισέπραττε και πάλι 300 δισ. δρχ, ενώ το υπουργείο Οικονομικών 101 δισ. δρχ. και η αναλογία θα ήταν 25/75.

Πρόκειται για στοιχεία που αποκαλύπτουν ένα και μόνο πράγμα. Μας έχουν τρελάνει στους φόρους. Μάλιστα οι κυβερνώντες τρέφουν ιδιαίτερη προτίμηση στην επιβολή των απεχθέστερων και αντιλαϊκότερων έμμεσων φόρων (ΦΠΑ, έμμεσοι φόροι).

Και όταν αποφασίζουν να μειώσουν κάποιους φόρους για συγκυριακούς λόγους (επίτευξη του κριτηρίου του πληθωρισμού για την είσοδο στην ΟΝΕ) βγαίνουν και δηλώνουν, χωρίς να κοκκινίζουν, ότι το κάνουν για να προστατέψουν τα λαϊκά εισοδήματα.

Η ιστορία θυμίζει το ανέκδοτο του Χότζα. Πρώτα γεμίζουν ασφυκτικά το δωμάτιο (με φόρους) και στη συνέχεια αφαιρούν μερικούς δηλώνοντας με στόμφο: Είδατε πόσο άνετοι είστε τώρα;!