Ολο και χειρότερες συνθήκες εργασίας αντιμετωπίζουν οι υπάλληλοι του ΟΤΕ. Η μη πρόσληψη του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού, οι «ελαστικές» σχέσεις εργασίας, η υπερεντατικοποίηση για όσους μένουν να δουλέψουν, η ανασφάλεια και οι χαμηλές αμοιβές είναι συνέπεια της ιδιωτικοποίησης της άλλοτε Δημόσιας Επιχείρησης. Η κατάσταση έχει συνέπειες και για τον καταναλωτή.

Το 1993 -πριν ξεκινήσει η ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ - οι μόνιμοι στον Οργανισμό ήταν 30.000. Σήμερα, στον όμιλο εργάζονται περίπου 27.500. Οι μόνιμοι αριθμούν 17.600. Οι υπόλοιποι είναι συμβασιούχοι, 8μηνης διάρκειας, παροχής υπηρεσιών, ολιγόωρης απασχόλησης κλπ.

Ο Λ. Παπακωνσταντόπουλος - μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Εργαζομένων ΟΤΕ και στέλεχος της Ενιαίας Συνδικαλιστικής Κίνησης (ΕΣΚ) - σημειώνει ότι σε υπηρεσίες όπως το «131» ή το «134», το 70-80% των εργαζομένων είναι έκτακτοι: «Εκατοντάδες νεαρά άτομα, με 3,5 ή 6 ώρες απασχόληση, 5νθήμερα και 8μηνες συμβάσεις. Εχουμε, δηλαδή, εργασιακές σχέσεις πολλών "ταχυτήτων". Πολλοί απασχολούνται έτσι για πολλά χρόνια στη σειρά, με ανανεούμενες συμβάσεις». Τονίζει ότι πρέπει όλοι οι έκτακτοι να μονιμοποιηθούν άμεσα, αφού καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Για τις συνέπειες στον ΟΤΕ από τις «ευέλικτες» μορφές εργασίας, υπογραμμίζει: Για το μόνιμο προσωπικό, που ηλικιακά γερνάει, δεν υπάρχει φυσιολογική ανανέωσή του. Δεν υπάρχει μεταφορά της τεχνογνωσίας του στους νεότερους, καθώς δεν προσλαμβάνονται οι αναγκαίοι μόνιμοι για να μάθουν τη δουλιά. Τι ενδιαφέρον μπορεί να δείξει ένας 8μηνίτης, εφόσον αργά ή γρήγορα απομακρύνεται; Ετσι, ο ΟΤΕ εξαρτάται, όλο και περισσότερο, από τις εξ ολοκλήρου ιδιωτικές εταιρίες, που κατασκευάζουν τηλεπικοινωνιακές υποδομές, καθώς δεν υπάρχουν νεότεροι μόνιμοι στον ΟΤΕ με τις αναγκαίες γνώσεις. «Ενοικιάζονται» εργαζόμενοι π.χ. της Intracom ή της Siemens, για να κάνουν δουλιές στον ΟΤΕ, που παλαιότερα τις έκαναν εργαζόμενοί του.

Ο Λ. Παπακωνσταντόπουλος σημειώνει ακόμα ότι αρκετοί 8μηνίτες του ΟΤΕ, με τη λήξη της σύμβασής τους, βρίσκουν δουλιά στις ανταγωνίστριες εταιρίες: «Εκ των πραγμάτων "προδίδουν" μυστικά λειτουργίας του Οργανισμού. Ακόμα, δηλαδή, και με τα κριτήρια που θέτει η διοίκηση και η κυβέρνηση για τη δραστηριότητα του ΟΤΕ, δεν τον προστατεύουν από τον ανταγωνισμό».

Επισημαίνει πως οι έκτακτοι βιώνουν στο πετσί τους την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, με απλήρωτη υπερεργασία ή πολύ χαμηλές αμοιβές. Αναφέρει ότι αυτά τα φαινόμενα παρατηρούνται κύρια στην Cosmote, όπου η διοίκηση κομπάζει για μεγάλα κέρδη, από τα οποία φαίνεται ότι οι εργαζόμενοί της παίρνουν ψίχουλα. «Αυτοί οι εργαζόμενοι είναι αιχμάλωτοι των ορέξεων της εκάστοτε διοίκησης. Φέρονται "ανάλογα" στις εκλογές και γενικά μένουν μακριά από τα συνδικάτα, τη μαζική και οργανωμένη πάλη, φοβούμενοι τη μη ανανέωση της σύμβασής τους. Οι διοικούντες "φτιάχνουν" εργαζόμενους στα "μέτρα" τους» καταλήγει ο Λ. Παπακωνσταντόπουλος.

Ο Ν. Σιτζάνης -επίσης στέλεχος της ΕΣΚ και αναπληρωτής γραμματέας της Πανελλήνιας Ενωσης Τεχνικών ΟΤΕ- χαρακτηρίζει «παραμύθι» τη δικαιολογία των διοικούντων ότι οι νέες τεχνολογίες «κόβουν» θέσεις εργασίας. Τονίζει ότι μπορεί να δικαιολογηθεί μια μικρή μείωση, αλλά αυτές ακριβώς οι νέες τεχνολογίες αναπτύσσουν νέες υπηρεσίες για τους καταναλωτές. Γι' αυτό και η μείωση είναι μικρή (από 30.000 σε 27.000). Απλά «πάτησαν» εκεί για να μειώσουν τις μόνιμες θέσεις εργασίας, να αλλάξουν τις εργασιακές σχέσεις προς το χειρότερο και να μειώσουν το λεγόμενο λειτουργικό κόστος. Καταλήγοντας, σημειώνει ότι άπειροι, ανασφαλείς και κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι κατά βάση συνεπάγονται χαμηλής ποιότητας υπηρεσίες για τους καταναλωτές.

Συνεχώς μεγαλώνει το πρόβλημα της ανεπαρκούς ακτοπλοϊκής σύνδεσης των Β. Σποράδων με τη Μαγνησία, με παράλληλη όξυνση των οικονομικών προβλημάτων και κατ' επέκταση των προβλημάτων διαβίωσης των κατοίκων τους. Το θέμα αυτό έφεραν, με Ερώτησή τους στη Βουλή, οι βουλευτές του ΚΚΕ Νίκος Γκατζής και Τάκης Τσιόγκας.

Οπως χαρακτηριστικά καταγγέλλουν οι δυο βουλευτές στην Ερώτησή τους, «μέχρι την 1η Νοέμβρη, από και προς το Βόλο, το δρομολόγιο, που βέβαια δεν κάλυπτε τις υπάρχουσες ανάγκες, εκτελούσε, μια φορά την ημέρα, το πλοίο "ΑΔΩΝΙΣ". Το δρομολόγιο του "ΑΔΩΝΙΣ" έχει διακοπεί και το μοναδικό, που εκτελείται πλέον, είναι αυτό του "Τζετ Φέρι" από Αγ. Κωνσταντίνο, με το οποίο, όμως, δεν είναι δυνατόν να μεταφερθούν φορτηγά αυτοκίνητα, ενώ περνά από Βόλο μόνο δυο φορές τη βδομάδα. Επίσης, η αύξηση, από 1η Νοέμβρη, κατά 8% των τιμών των εισιτηρίων όλων των πλοίων δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μεγαλύτερη απομόνωση των νησιών του Ν. Μαγνησίας, αφού αποτρέπει ακόμη περισσότερους ενδιαφερόμενους να μεταβούν σ' αυτά».

Οι βουλευτές υπογραμμίζουν ότι κατά τη διάρκεια του χειμώνα, θα υπάρξει συγκοινωνιακός αποκλεισμός των Β. Σποράδων και των κατοίκων τους, «ενώ - σημειώνουν - η κυβέρνηση, που ανέχεται και ενθαρρύνει την εφοπλιστική ασυδοσία, συνεχίζει να αγνοεί τις ομόφωνες αποφάσεις των νησιωτικών ΟΤΑ και της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Μαγνησίας, για την οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος μέσα από τη δημιουργία Ενιαίου Δημόσιου Φορέα Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών».

Οι κάτοικοι των νησιών και άλλοι φορείς ζητούν να αντιμετωπιστεί άμεσα το πρόβλημα και να εκτελούνται καθημερινά δρομολόγια από το Βόλο προς τα τέσσερα λιμάνια των Β. Σποράδων και αντίστροφα, με τη δρομολόγηση δυο πλοίων, χωρητικότητας ανάλογης των αναγκών της μεταφοράς ανθρώπων και φορτίων.

Οι δυο βουλευτές ρωτούν τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας, εάν θα παρέμβει, ώστε να ικανοποιηθεί το αίτημα αυτό.

ΘΗΒΑ (του ανταποκριτή μας).--

Σ' επίσχεση εργασίας για 17η μέρα βρίσκονται οι 75 εργαζόμενοι της κλωστοϋφαντουργίας ΤΕΞΤΙΛΙΑ ΑΕ (πρώην Μιχαηλίδης) στην περιοχή της Θήβας, διεκδικώντας την καταβολή δεδουλευμένων δυόμισι μηνών, αναδρομικές αυξήσεις μισθών και μεροκάματων 4 ετών, αλλά και τη συνέχιση λειτουργίας του εργοστασίου, αφού οι προτάσεις του εργοδότη, βιομηχάνου Π. Βασιλειάδη, είναι... «πονηρές». Συγκεκριμένα, ο εργοδότης, σε τριμερή συνάντηση που έγινε την προηγούμενη Δευτέρα, στο υπουργείο Εργασίας, πρότεινε στο σωματείο να τους καταβάλλει δεδουλευμένα, καθυστερούμενες αυξήσεις και αποζημιώσεις σε δόσεις... αλλά να κάνουν αποδεκτές τις απολύσεις τους ή να δεχτούν δίμηνη άδεια άνευ αποδοχών για να τους επαναπροσλάβει (;) το Γενάρη του 2003!!

Βέβαια, μια τέτοια «φιλεργατική» πρόταση απορρίφθηκε ασυζητητί και η γενική συνέλευση των εργαζομένων που έγινε την Τρίτη το πρωί στο χώρο του εργοστασίου, επικύρωσε την απόφασή τους να συνεχίσουν την επίσχεση εργασίας και ν' αξιοποιήσουν, παράλληλα, όλες τις μορφές κινητοποιήσεων μέχρι να δικαιωθούν.

Οι 75 εργαζόμενες και εργαζόμενοι που έχουν απομείνει σήμερα - από την πάλαι ποτέ κραταιά κλωστοϋφαντουργία «Μιχαηλίδης - Τεξτίλια», στην οποία απασχολούνταν πάνω από 450 εργαζόμενοι - είναι δοκιμασμένοι στους αγώνες, γυναίκες και άντρες που τα πλεμόνια τους έχουν γεμίσει χνούδι και οι περισσότεροι απ' αυτούς γνωρίζουν ότι και τότε, το 1986(που έκλεισε για πρώτη φορά το εργοστάσιο) και το 1990 που ο Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων το ξανάκλεισε και το 1998 που «τρίτωσε το κακό», ο φταίχτης ήταν ο ίδιος). Οι κυβερνητικές πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που πρόσφεραν «γήν και ύδωρ» στους εργοδότες -βιομηχάνους- χαρίζοντάς τους τα χρέη ή παραδίδοντας την τεράστια βιομηχανία έναντι «πινακίου φακής», ενώ στους εργαζόμενους που παράγουν τον πλούτο επιφύλασσαν την ανεργία και τη φτώχεια. Ετσι και σήμερα ο «νέος» ιδιοκτήτης Π. Βασιλειάδης αξιοποιώντας προγράμματα και επιδοτήσεις, κερδοσκοπεί, «χωρίς να βάζει το χέρι στην τσέπη». Και όπως δήλωσαν χτες το πρωί στην εφημερίδα μας οι εργαζόμενοι, «ο κόμπος έφτασε στο χτένι»!