ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τάζουν πάλι στη Θεσσαλία

Σε «κέντρο καινοτομικών δράσεων» στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο υπόσχεται να μετατρέψει τη Θεσσαλία η κυβέρνηση! Το διαμηνύει, μέσω του Περιφερειάρχη Γ. Καρατζιώτη, ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Ν. Χριστοδουλάκης, ισχυριζόμενος ότι στόχος είναι ν' αναπτυχθεί η επιχειρηματική ανταγωνιστικότητα και να αυξηθεί η απασχόληση στη Θεσσαλία. Το «όχημα» μέσω του οποίου θα γίνουν όλα αυτά είναι το πρόγραμμα INVENT, το οποίο επικεντρώνεται στην ανάπτυξη καινοτόμων προϊόντων είτε από καινούριες, είτε από υπάρχουσες επιχειρήσεις.

Καλές οι επιχειρηματικές καινοτομίες, δε λέμε - αν πρόκειται για καινοτομίες κι όχι για μια ακόμα «βιομηχανία» εξυπηρέτησης ημετέρων και ταΐσματος «τρωκτικών» - αλλά μ' αυτές δεν πρόκειται να λυθούν τα προβλήματα της Θεσσαλίας που σχετίζονται με τη στρεβλή ανάπτυξη, την παραγωγική υποβάθμιση και την ανεργία. Οσο θα απαγορεύεται στους αγρότες να παράγουν όσο μπορούν κι όσο δε θα κατασκευάζονται τα μεγάλα κι αναγκαία έργα υποδομής και παραγωγής, αυτά τα προβλήματα όχι μόνο δε θα λύνονται, αλλά θα οξύνονται περισσότερο...

Φώτης, ο «πετυχημένος»

Αν τα κυβερνητικά στελέχη κρίνονταν από το πόσα συνέδρια, ημερίδες και άλλες εκδηλώσεις, με περιεχόμενο θέματα που σχετίζονται με τους τομείς κυβερνητικής ευθύνης τους, πραγματοποιούνται στον τόπο όπου πολιτεύονται, τότε ο Λαρισαίος υφυπουργός Γεωργίας, Φώτης Χατζημιχάλης, θα ήταν από τους πιο επιτυχημένους. Διότι στη Λάρισα - αλλά και στο χωριό του συγκεκριμένου υφυπουργού, το Λιβάδι Ελασσόνας - εκδηλώσεις μ'αυτό ή και με ανάλογο περιεχόμενο διοργανώνονται συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Πότε για τα δάση και τ' αγρίμια, πότε για τα ζώα, τα ψάρια και τα πτηνά, πότε για το γάλα, τη φέτα και το γιαούρτι, πότε για τη βιολογική κτηνοτροφία, πότε για τον αγροτοτουρισμό και τις περιβαλλοντικές παρεμβάσεις κ.ο.κ.

Καλά, δε λέμε, τα συνέδρια και οι ημερίδες, αλλά έτσι δε λύνονται τα μεγάλα προβλήματα του αγροτικού κόσμου, που «σκούζει από τα πλευρά», δεχόμενος τις καταστροφικές συνέπειες της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ, την οποία και συνδιαχειρίζεται ο Φ. Χατζημιχάλης, ως μέλος του «θλιβερού τρίου» του υπουργείου Γεωργίας...

Οι απορίες...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την κατάπληξή του εξέφρασε ο Ν. Κωνσταντόπουλος μιλώντας στην ΚΠΕ του κόμματός του για το ότι η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα εξέφρασε την κατηγορηματική άρνησή της στο σχέδιο Ανάν και ζήτησε τη διεθνοποίηση του Κυπριακού. Αναρωτήθηκε μάλιστα «το σχέδιο του ΓΓ του ΟΗΕ, έχει το πράσινο φως του ΣΑ και γίνεται δεκτό και από την ΕΕ. Ποια διεθνοποίηση έχει άραγε υπόψη της η κ. Παπαρήγα; Κάποιου άλλου πλανήτη ίσως. Ομως στον πλανήτη Γη έξω από τον ΟΗΕ και την ΕΕ άλλος διεθνής θεσμός δεν υπάρχει»... Και λίγο αργότερα συμπλήρωσε ότι στο Κυπριακό κρίνεται η συνέπεια της Αριστεράς στο διεθνισμό, στον αντιεθνικισμό κ.ο.κ..

Για όσους όμως ο «διεθνισμός» αρχίζει και τελειώνει στους «σημερινούς διεθνείς θεσμούς» και, συγκεκριμένα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, τότε είναι φυσικό να έχουν ερωτηματικά, σχετικά με το πώς εννοεί το ΚΚΕ τον διεθνισμό και τη διεθνοποίηση του Κυπριακού. Οπως είναι φυσικό, να μην μπορούν να κατανοήσουν ότι οι σχέσεις του ΚΚΕ με τον εθνικισμό, είναι μόνον ασύμπτωτες και εχθρικές, όπως συμβαίνει οκτώ και πλέον δεκαετίες τώρα.

Οι υποταγμένοι

-- Διχοτομείται

το νησί,

κόβεται αισχρά

στη μέση

και λέτε

πως το σχέδιο

του Κόφι

σας αρέσει;

* * *

-- Και επειδή

το «ήμισυ»

ο «Αττίλας»

θα αρπάξει,

να πάμε κόντρα

θέλετε εμείς

στη «νέα τάξη»,

να πούμε «νο»

στ' αφεντικά,

στους φίλους,

τους προστάτες;

Ε, όχι αυτά

δε γίνονται

μην έχετε

αυταπάτες!

Κι ακόμη

κι αν πηδήξετε

ψηλά ως το ταβάνι,

εμείς θα πράξουμε

ό,τι πουν ΕΟΚ

κι Αμερικάνοι...

* * *

-- Ου, να χαθείτε

νάνοι!

Ο οίστρος

Τα σεμινάρια...

Δυστυχώς, δεν έχουμε τις χίλιες λέξεις για να περιγράψουμε την εικόνα με βάση όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας: Τους υπαλλήλους έξω από την πόρτα της οικίας του Αμερικανού πρεσβευτή. Οχι όποιους κι όποιους υπαλλήλους, μα στελέχη του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών και κάποιους από τους συμβούλους του Γ. Παπανδρέου. Ολοι τους εντεταλμένοι στο χειρισμό «λεπτών» ζητημάτων της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, όπως το Κυπριακό. Μεσημέρι της περασμένης Παρασκευής βγαίνουν από τη σιδερόφραχτη πρεσβευτική κατοικία.

Διπλωμάτες, θα πει κανείς. Αυτή είναι η δουλιά τους. Να έχουν και να διατηρούν σχέσεις, να ενημερώνονται, να επηρεάζουν. Ομως δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι μια ντουζίνα «χειριστές» καυτών ζητημάτων της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής βρέθηκε στην αμερικανική πρεσβεία, τη δεδομένη μάλιστα χρονική στιγμή, για να επηρεάσει και να πιέσει τον Αμερικανό πρεσβευτή. Αντίθετα, είναι φανερό ότι η συγκεκριμένη ομάδα διπλωματών κλήθηκε για να πάρει οδηγίες και μάλιστα πολύ συγκεκριμένες. Στην κόψη του ξυραφιού το Κυπριακό, ανοιχτό το παιχνίδι στο Αιγαίο, πιέσεις για τον ευρωστρατό.

Η περίοδος που διανύουμε, είναι φανερό, απαιτεί πολύ προσεκτικούς χειρισμούς. Οι γενικές γραμμές και οι κατευθύνσεις, που έτσι κι αλλιώς δίδονται απ' ευθείας κατά τις συνηθισμένες και πολλές επαφές του ίδιου του υπουργού με κορυφαία στελέχη της αμερικανικής διοίκησης, πρέπει να εξειδικευτούν. Να γίνουν απολύτως σαφείς από τους χειριστές. Χρειάζονται λοιπόν «σεμινάρια». Διπλωμάτες, στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι, παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη, περνούν τις πόρτες της αμερικανικής κατοικίας. Κατά μόνας, ή κατά ομάδες για να ενημερωθούν για τις επιδιώξεις της Ουάσιγκτον. Για να πάρουν οδηγίες.

Χρόνια τώρα το ίδιο έργο. Κι αυτοί που έχουν κάθε συμφέρον να θολώνουν τα νερά επαναλαμβάνουν το ίδιο ακριβώς πονηρό ερώτημα: Ποιος κυβερνά αυτόν το τόπο; Μα οι «Πιουριφόι», οι «Μπερνς», οι «Μίλερ». Οι άνθρωποι της «Τζάσμαγκ», μετά τον εμφύλιο. Οι άνθρωποι της CIA και του FBI στην εποχή του «επιτυχημένου» Χρυσοχοΐδη. Αυτοί κυβερνούν, μα όχι μόνοι τους. Εχουν από κοντά το «προσωπικό» τους. Αλλοι πρόθυμοι, άλλοι δεμένοι χειροπόδαρα, όλοι μαζί πάντως, βάζουν «ένα χεράκι». Χωρίς αυτούς, δε θα ήταν απλή υπόθεση η διοίκηση της αποικίας. Χωρίς αυτούς οι ανθύπατοι δε θα κυκλοφορούσαν με το αγέρωχο ύφος τους, δίνοντας εντολές στα υπουργεία της χώρας. Η υποτέλεια, σε τελική ανάλυση, τρέφεται και από τους συμμετέχοντες σε αυτά τα αμερικανικά σεμινάρια. Χωρίς τους «ηρακλείς» της υποτέλειας, τι θα ήταν άραγε η αμερικανική πρεσβεία πέρα από ένα κακόγουστο κτίριο οικοδομημένο σε καταπατημένο οικόπεδο;

Τότε και τώρα...

«Η κυβέρνηση μας διαβεβαίωνε σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να υπάρξει σύνδεση της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ με την επίλυση του πολιτικού προβλήματος και έφτασε μέχρι του σημείου να υποτιμά την ικανότητά μας να διαβάζουμε τα κείμενα των Συνόδων Κορυφής και να κατανοούμε το νόημά τους. Σήμερα όμως αποδεικνύεται ότι σωστά διαβάζαμε και σωστά κατανοούσαμε και ότι η ίδια δεν ήταν ειλικρινής και ότι δεν ακολούθησε το συνετό δρόμο προκειμένου να πετύχουμε τα καλύτερα για το εθνικό συμφέρον αποτελέσματα». Από την εισήγηση του Ν. Κωνσταντόπουλου στη συνεδρίαση της ΚΠΕ, το Σάββατο 16/11/2002.

«Με βάση όλα τα δεδομένα και τις εναλλακτικές δυνατότητες που ως χώρα είχαμε στη συγκεκριμένη σύνοδο, η εξέλιξη παρ' όλα τα προβλήματα είναι κατ' αρχήν θετική». Δήλωση του Ν. Κωνσταντόπουλου για τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής του Ελσίνκι, που έγινε στις 15/12/1999.

Τα συμπεράσματα δικά σας...