Δε σημειώνουμε τα παραπάνω για να υποβαθμίσουμε τη μεγάλη σημασία του πειράματος των Αμερικανών επιστημόνων. Ούτε πρέπει να εκληφθούν ως μια προσδοκία ενδεχόμενης αποτυχίας τους. Κάθε άλλο. Ετσι κι αλλιώς, εκατομμύρια επιστήμονες ασχολούνται με την έρευνα σε όλο τον κόσμο και η παραγωγή κάθε λογής επιτευγμάτων και ανακαλύψεων είναι δεδομένη και καθημερινή, έχοντας, ήδη, πάρει απροσμέτρητες διαστάσεις και ανοίγοντας τεράστιες και πολύμορφες δυνατότητες στον άνθρωπο.

Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στο γεγονός, πως το διεθνές κεφάλαιο και οι κάθε λογής ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί έχουν θέσει τις διαδικασίες αυτές κάτω από τον έλεγχό τους. Ενας έλεγχος, που γίνεται καθημερινά και περισσότερο ασφυκτικός, στα πλαίσια των κάθε λογής πολιτικών ιδιωτικοποίησης και των προγραμμάτων πρόσδεσης των πανεπιστημίων και των ερευνητικών κέντρων στο άρμα των μεγάλων επιχειρήσεων και των πολυεθνικών.

Και το πρόβλημα αυτό δεν μπορεί να βρει ουσιαστική και ριζική λύση, με αυταπάτες περί θεσμικών μέτρων ελέγχου και διαφάνειας, ή εξανθρωπισμού του σύγχρονου καπιταλισμού και της δράσης των πολυεθνικών. Οπως καταλαβαίνει ο καθένας, και το πρόβλημα αυτό - όπως και πολλά ακόμη - είναι πρωτίστως θέμα εξουσίας.

Δύο μήνες έχουν περάσει από τις εκλογές στη Γερμανία. Τότε, το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα του κ. Σρέντερ είχε αποσπάσει το 38% των ψήφων και με τη συνεργασία των «πρασίνων» (περίπου 9%) σχημάτισαν κοινοβουλευτική πλειοψηφία και κυβέρνηση. Σήμερα, οι δημοσκοπήσεις φέρνουν το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα το πολύ στο 25% και με τάση συνεχούς μείωσης. Πού οφείλεται αυτή η κατάρρευση; Στο γεγονός πως όλο και περισσότεροι ψηφοφόροι του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος αισθάνονται, ήδη, προδομένοι και βαθιά απογοητευμένοι.

«Δεν πρόκειται να υπάρξουν φορολογικές αυξήσεις, γιατί κάτι τέτοιο είναι παράλογο...», έλεγε προεκλογικά ο Γκ. Σρέντερ. Και μέσα στους δύο μήνες, έχουν ανακοινωθεί νέοι φόροι και αυξήσεις στα τσιγάρα, στο αλκοόλ, στη βενζίνη, στο φυσικό αέριο, στις ασφάλειες, στις περιουσίες και τα ακίνητα, στα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ ο υπουργός Οικονομικών «ανακαλύπτει» συνεχώς και νέα ελλείμματα και «μαύρες τρύπες». Προεκλογικά, ο Γκ. Σρέντερ και ο Γ. Φίσερ (των «πρασίνων») ήταν αναφανδόν κατά του ενδεχόμενου πολέμου ενάντια στο Ιράκ. Σήμερα, υποστηρίζουν την τελευταία απόφαση - τελεσίγραφο του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αναθερμαίνουν τις σχέσεις τους με τον Τζ. Μπους και ήταν ένθερμοι υποστηρικτές, στην πρόσφατη ΝΑΤΟική Σύνοδο Κορυφής της Πράγας, στην παραπέρα μετατροπή της λυκοσυμμαχίας σ' ένα σύγχρονο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό χωροφύλακα και καταπιεστή των λαών.

Θα καθίσουν στο τραπέζι

βιζαβί

Τούρκοι και Γκρέκοι

κι από κάτω

απ' το τραπέζι

το γνωρίζεις

ποιος θα στέκει,

ναι, το βρήκες,

φίλε, διάνα,

θα 'ναι η Δύση

που 'ναι «μάνα»

στις απάτες η ρουφιάνα!

* * *

Θα καθίσουν στο τραπέζι

και ο διάλογος

θ' αρχίσει

και αντί για τους επάνω

οι από κάτω

θα βρουν «λύση»

και το μαύρο συνδικάτο

θε να κάνει,

πάνω κάτω,

το νησί προτεκτοράτο!