ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μια σκόπιμη αναδρομή

Γρηγοριάδης Κώστας

Ενάμισης περίπου χρόνος έχει περάσει από τα τρομοκρατικά χτυπήματα της 11ης του Σεπτέμβρη στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης και στο αμερικανικό Πεντάγωνο στην Ουάσιγκτον. Κι όλοι, βέβαια, θα θυμούνται τις έντονες επιθέσεις, που δέχτηκε τότε το ΚΚΕ, όταν σημείωνε, ότι η δικαιολογημένη οδύνη για τα αθώα θύματα των εγκληματικών χτυπημάτων δεν πρέπει να μειώσει στο παραμικρό την αντίθεση και κατηγορηματική καταδίκη της φιλοπόλεμης και βάρβαρης ιμπεριαλιστικής πολιτικής του Λευκού Οίκου. Οταν ξεσκέπαζε το πραγματικό περιεχόμενο της λεγόμενης αντιτρομοκρατικής συμμαχίας και εκστρατείας. Ολοι θα θυμούνται, επίσης, ότι την περίοδο εκείνη έσπευσαν αρκετοί να δηλώσουν, πως «είναι Αμερικανοί», στρεφόμενοι ενάντια στα αντιαμερικανικά αισθήματα του λαού μας.

Σήμερα, ενάμιση χρόνο μετά και ενώ ο Λευκός Οίκος προετοιμάζει εντατικά το νέο πόλεμο κατά του Ιράκ, κανένας εκ των προηγουμένων δε φαίνεται να «θυμάται» τι έλεγε τότε. Ούτε ένας δεν έχει την τόλμη και το ελάχιστο αίσθημα ευθύνης, ώστε να κάνει μια στοιχειώδη αυτοκριτική. Σήμερα, πολλοί καταδικάζουν τον Τζ. Μπους και τον παρομοιάζουν με τον Μπιν Λάντεν ή τον Χίτλερ. Ούτε ένας, όμως, δε σημειώνει το ολοφάνερο γεγονός της δικαίωσης εκείνων των εκτιμήσεων του ΚΚΕ. Δε μας παραξενεύει. Ούτε η πρώτη, ούτε η δεύτερη φορά είναι...

Τι γίνεται με τις έρευνες;

Μια και θυμηθήκαμε, όμως, τα τρομοκρατικά χτυπήματα της 11ης Σεπτέμβρη 2001, σκόπιμο είναι να σημειώσουμε ακόμη, ότι ενάμιση χρόνο μετά, δεν έχει ανακοινωθεί τίποτε από τις σχετικές έρευνες, που υποτίθεται πως διεξάγουν τόσον καιρό η ΣΙΑ, η ΝΤΙΑ, το Εφ Μπι Αϊ, οι άλλες μυστικές και φανερές αμερικανικές υπηρεσίες, το Κογκρέσο, κλπ., κλπ. Τα κρίσιμα και σοβαρά ερωτήματα, που είχαν τεθεί από την πρώτη στιγμή, αλλά και όσα προστέθηκαν στην πορεία, παραμένουν ακόμη αναπάντητα. Να υποθέσουμε, ότι και οι έρευνες αυτές θα έχουν την τύχη των αντίστοιχων της δολοφονίας του Αμερικανού Προέδρου Τζον Κένεντι ή της συμμετοχής της ΣΙΑ και της τότε αμερικανικής ηγεσίας στο αιματηρό πραξικόπημα της Χιλής και της δολοφονίας του Προέδρου Σαλβαντόρ Αλιέντε και τόσων άλλων;

Ο λύκος και τα πρόβατα

Με κορόνες του τύπου «ξεκινά νέα περίοδος στην ευρωπαϊκή πολιτική για την ασφάλεια των τροφίμων» επιχείρησε χτες να εξωραΐσει την πολιτική της ΕΕ - που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στον τομέα αυτό - η πρόεδρος του Ενιαίου Φορέα Ελέγχου Τροφίμων (ΕΦΕΤ) Χρ. Παπανικολάου μιλώντας στη συνέλευση του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών Τροφίμων (ΣΕΒΤ). Η ίδια εκθείασε τις πρόσφατες αποφάσεις της ΕΕ στον τομέα της παραγωγής, επεξεργασίας και διακίνησης τροφίμων. Μια πολιτική που μεταξύ των άλλων βάζει το... λύκο να φυλάει τα πρόβατα, αφήνοντας στις ίδιες τις επιχειρήσεις την ευθύνη του ελέγχου των προϊόντων τους με «αυστηρά συστήματα αυτοελέγχου με ευθύνη των επιχειρήσεων»! Δηλαδή, μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι οι καταναλωτές, «αγρυπνούν» οι βιομήχανοι..!

Εχουμε τα «μέσα»...

Φανταζόμαστε πως θα είδατε τον Κόλιν Πάουελ, στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων της περασμένης βδομάδας, να παρουσιάζει τα νέα «στοιχεία» του Λευκού Οίκου, σχετικά με την «ενοχή» του Ιράκ. Και σίγουρα θα προσέξατε τους δυο άνδρες που τον πλαισίωναν και κουνούσαν πότε πότε το κεφάλι τους, συμφωνώντας με όσα έλεγε ο πολιτικός τους προϊστάμενος. Ο ένας ήταν ο αρχηγός της ΣΙΑ, Τζ. Τένετ και ο άλλος ο Αμερικανός πρέσβης στον ΟΗΕ, Τζ. Νεγρεπόντε, ο οποίος διαθέτει και πλούσια ανατρεπτική δράση σε χώρες της Λατινικής Αμερικής ενάντια σε εκλεγμένες κυβερνήσεις, που δεν ήταν αρεστές στην Ουάσιγκτον. Οι δυο προαναφερόμενοι, λοιπόν, είναι Ελληνοαμερικανοί. Βέβαια, έχουμε τα «μέσα» στη νέα αμερικανική ηγεσία...

Τα «ερμηνευτικά»... .

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΠΡΟΒΙΒΑΣΤΗΚΕ» ο Γ. Παπανδρέου. Μετά τα «μαγικά» που έκανε στα Ελληνοτουρκικά, φαίνεται ότι «αναπτύσσεται» σε άλλα πεδία. Μάλλον, ανέλαβε εργολαβικά την... εσωτερική συνοχή του ΝΑΤΟ!

Αλλιώς πώς να την εξηγήσουμε την «ερμηνευτική» δήλωσή του περί του ότι δεν υπάρχει «πρόβλημα επί της αρχής» ανάμεσα στις ΗΠΑ και τους Γαλλογερμανούς; Λέτε να την έκανε από άγχος, μη και «χαλάσει» η εξωτερική εικόνα της «συμμαχίας»;

Εξίσου αγχωμένος άλλωστε εμφανίστηκε και ο υπουργός Αμυνας, Γιάννος Παπαντωνίου, που δήλωσε «ανήσυχος» για τα εσωτερικά προβλήματα. Λες και τώρα ανακάλυψαν το τι πραγματικά γίνεται εκεί μέσα...

Πάντως, είναι βέβαιο πως οι «μεγάλοι» του ΝΑΤΟ είναι αρκετά επικίνδυνοι όταν τσακώνονται. Ομως ακόμα πιο επικίνδυνοι είναι όταν τα βρίσκουν, γιατί στη συνέχεια... πράττουν τα όσα ομόφωνα αποφάσισαν. Τα αποτελέσματα των πράξεών τους είναι γνωστά σε όλο τον πλανήτη.

ΚΙ ΑΠΟ ΤΙΣ εξωτερικές έριδες στις... εσωτερικές! Μην πείτε ότι δεν απολαμβάνετε την κόντρα «Καθημερινής», δηλαδή του Αλαφούζου, με τον Κόκκαλη; Να υποθέσουμε άραγε ότι θα μπουν και άλλοι ενδιαφερόμενοι στο παιγνίδι;

Γιατί, ανεξάρτητα από την εγκυρότητα ή όχι των στοιχείων που δημοσίευσε η «Καθημερινή», εμάς δε μας βγαίνει από το μυαλό ότι η βαθύτερη αιτία του τσακωμού έχει να κάνει με ανταγωνιζόμενα συμφέροντα και όχι με τη διαφύλαξη της εθνικής ανεξαρτησίας από τις όποιες μυστικές υπηρεσίες.

Αλλωστε, αν συνέβαινε το δεύτερο, υπήρχε και υπάρχει πεδίον δόξης λαμπρό για όποιον ανησυχεί. Και τα πλέον απόρρητα στρατιωτικά και άλλα μυστικά της Ελλάδας φέρνουν γύρο στους διαδρόμους του ΝΑΤΟ και μπορεί να τα μάθει οποιαδήποτε χώρα - μέλος της λυκο-συμμαχίας και, βέβαια, η Τουρκία. Δεν είδαμε, όμως, κανέναν να φωνάζει γι' αυτό...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΩΡΑΙΑ, ΤΑ καταδίκασε τα φαινόμενα υπερβολικής βίας ο Χρήστος Πρωτόπαππας από τα ΜΑΤ που ξυλοκόπησαν οπαδό της ΑΕΚ. Μόνο που δεν είναι πρώτη φορά και φοβόμαστε δε θα είναι και η τελευταία.

Οταν μέσα στο γενικότερο κλίμα τρομο-λαγνείας, οι δυνάμεις καταστολής μετατρέπονται στη νούμερο ένα... κρατική αξία, τι άλλο να περιμένει κανείς από αύξηση τέτοιων φαινομένων; Ας κάνουν κάτι, όσο είναι καιρός. Το κρίσιμο ερώτημα όμως είναι αν θέλουν να κάνουν οτιδήποτε προς αυτή την κατεύθυνση.

Ενωμένοι στην αρπαγή

Η κοινή επιστολή Σρέντερ, Σιράκ, Μπλερ στον Σημίτη, που δημοσίευσε «το Βήμα», εκτός των όσων αποκαλύπτει για τις πολιτικές στην αγορά εργασίας, ισοδυναμεί και με σκαμπίλι σε όσους, σε πείσμα της πραγματικότητας, επιμένουν να προβάλλουν το παραμύθι περί «κακού» νεοφιλελευθερισμού και «καλής» σοσιαλδημοκρατίας. Δεν περιμέναμε την κοινή επιστολή των τριών για να διαπιστώσουμε αυτό που στην πράξη έχει καταγραφεί ως μια από τις αποδείξεις που συνοδεύουν τον όγκο της θεωρητικής προσέγγισης του κεφαλαίου: Οτι όποιας μορφής διαχείριση κι αν επιλεγεί, στο διά ταύτα, η πολιτική υπηρεσία στο κεφάλαιο εκφράζεται με ενιαίο τρόπο.

Απλά, καθαρά, το μεγάλο κεφάλαιο, δηλώνει ότι πέρα κι έξω από τις προβαλλόμενες διαφορές για τον τρόπο καταλήστευσης λαών, χωρών, πλουτοπαραγωγικών πηγών (όπως η προβαλλόμενη ως διαφορετική στάση στον πόλεμο), το κύριο παραμένει: Κι αυτό είναι η ενότητα δράσης για την όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματική εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Ετσι, υπαγορεύει στον προεδρεύοντα αυτή την περίοδο Κ. Σημίτη τι πρέπει να αποφασιστεί στο εαρινό Συμβούλιο Κορυφής ώστε «να διατηρηθεί διεθνώς ανταγωνιστική η βιομηχανική βάση της Ευρώπης».

Δεν κάνουν κάτι καινούριο οι τρεις. Και στον πρώτο πόλεμο στον Κόλπο και στους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία μαζί ήταν και στο στρατιωτικό - «εξωτερικό» μέτωπο και στο εσωτερικό. Το ιδιαίτερο της τωρινής κοινής επιστολής τους είναι η χρονική συγκυρία: Την ώρα που οι μισοί απ' αυτούς καλούν την εργατική τάξη να διαδηλώσει μαζί τους «ενάντια στον πόλεμο», όλοι μαζί ομολογούν τον κοινό τρόπο με τον οποίο θα συνεχίσουν να ξεζουμίζουν εντός των τειχών την εργατική τάξη. Αντίφαση; Καμία! Απλά με την επιστολή τους δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια σε όσους έσπευσαν να μιλήσουν για «προδοσία» και «διάσπαση της ΕΕ», σε όσους μας ζήτησαν να κλάψουμε μαζί τους γιατί δήθεν η ενωμένη Ευρώπη είχε τραυματιστεί! Δυστυχώς για την εργατική τάξη, καμία Ευρώπη δε διασπάστηκε, κανένας δεν «πρόδωσε». Μαζί τρώνε και πίνουν. Μαζί αποφασίζουν. Μαζί πράττουν.

Η επιστολή έρχεται να εκφράσει την κοινότητα συμφερόντων του κεφαλαίου και την κοινή στάση που επιβάλλεται να κρατούν οι πολιτικοί υπάλληλοί του, ανεξαρτήτως κομματικής ένταξης, απέναντι στην εργατική τάξη. Κι αυτό την ίδια ώρα που οι ίδιοι εμφανίζονται να σκίζουν ζαρτιέρες για το Ιράκ. Στην πράξη, όπως ο γαλλικός στόλος παίρνει θέση στο μέτωπο πλάι στον εγλέζικο και τον αμερικανικό για το μοίρασμα της λείας - πετρέλαιο, έτσι και στα μετόπισθεν, στο εσωτερικό της Ευρώπης οι πολιτικοί εκφραστές τους ευθυγραμμίζονται για την αντιμετώπιση του επίσης κοινού προβλήματος: το αποτελεσματικότερο μοίρασμα της λείας - εργατική δύναμη.

Γράφονται πολλά αυτές τις μέρες, όχι μόνο απ' όσους έχουν το μαχαίρι και το πεπόνι, για το πού βρίσκεται η βασική αντίθεση και για το ποιοι πρέπει να συμπαραταχτούν με ποιους. Ξεμύτισαν, μάλιστα, και κάτι μειράκια, που όπως και στο παρελθόν έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να κρατήσουν την εργατική τάξη «ενωμένη» στο άρμα της υποταγής στο μεγάλο κεφάλαιο, έτσι και τώρα δίνουν μαθήματα «ενότητας». Ο εργάτης πρέπει να γνωρίζει πως όσοι τον καλούν να συμπαραταχτεί με τους Σρέντερ και Σημίτη είναι υπάλληλοι και του Μπλερ και του Σιράκ...

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ