Με ομόφωνη απόφασή της η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων στο ΕΚΑΒ αποφάσισε χτες τη συνέχιση και την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων για τη διεκδίκηση Ενιαίου Κρατικού Πτητικού Φορέα με διεύθυνση και διαχείριση από το ΕΚΑΒ και συμμετοχή των εργαζομένων στο σχεδιασμό και την υλοποίησή του. Ταυτόχρονα οι εργαζόμενοι διεκδικούν την άμεση επίλυση προβλημάτων που χρονίζουν. Ζητούν την άμεση πρόσληψη ικανού αριθμού προσωπικού για την κάλυψη των αναγκών των ασθενών, καθώς και αντικατάσταση των παλαιών ασθενοφόρων.

Η Γενική Συνέλευση αποφάσισε να εξουσιοδοτήσει το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου να προσδιορίσει τις κινητοποιήσεις. Η απόφαση αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία καθώς αρχίζουν και οι πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης για τον προσδιορισμό του πλαισίου του Ενιαίου Φορέα Διαχείρισης και Ευθύνης Πτητικών Μέσων, που ανακοίνωσε η ίδια στις 13 Φλεβάρη 2003. Ετσι τη Δευτέρα στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας θα γίνει η πρώτη συνάντηση των συναρμόδιων υπουργών για το θέμα του Ενιαίου Φορέα.

Χτες οι εργαζόμενοι έκαναν πεντάωρη στάση εργασίας και είχαν καθολική συμμετοχή. Στη Γενική Συνέλευση κυριάρχησε ο προβληματισμός καθώς και η διάθεση διεκδίκησης των αιτημάτων.

Οπως τόνισαν οι εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ, η κυβέρνηση δεν πείθει, καθώς όχι μόνο παραμένει αδιευκρίνιστο το πλαίσιο λειτουργίας αυτού του νέου φορέα, αλλά ταυτόχρονα ανοιχτά μένουν πολλά σημαντικά ζητήματα. Παράλληλα το ζήτημα των προσλήψεων - ένα ζήτημα ιδιαίτερα καυτό, καθώς αυτή τη στιγμή με τη σημερινή του δύναμη το ΕΚΑΒ δεν μπορεί να καλύψει ούτε τις μισές ανάγκες του πληθυσμού - παραπέμπεται και αυτό στη δημιουργία του νέου φορέα. Μάλιστα ο υπουργός Υγείας Κ. Στεφανής σε πρόσφατη συνάντησή του με το σωματείο είπε ότι θα καλύψει τις ανάγκες με συμβασιούχους δεκαοχτάμηνης θητείας.

Στις εξαγγελίες της κυβέρνησης για τον Εθνικό Φορέα που εξάγγειλε η κυβέρνηση αναφέρθηκε και η Λέττα Μεθωνιού, στέλεχος του ΠΑΜΕ και εκλεγμένη στο Γενικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία. Μιλώντας στη συνέλευση τόνισε ότι πρόκειται για έναν ελιγμό της κυβέρνησης, που στην ουσία όχι μόνο αφήνει αναπάντητα πολλά από τα αιτήματα των εργαζομένων, αλλά αποτελεί και το άλλοθι για να περάσουν από άλλο δρόμο οι ιδιωτικοποιήσεις.

Οι εργαζόμενοι στο ΕΚΑΒ διεκδικούν:

• Τη δημιουργία νομοθετικού πλαισίου αεροδιακομιδών πτήσεων και ασφάλειας.
• Αμεση πρόσληψη ικανού αριθμού προσωπικού για την κάλυψη των αναγκών των ασθενών.
• Αντικατάσταση των παλαιών ασθενοφόρων με άμεση αγορά νέων για την αντιμετώπιση των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών.
• Την υλοποίηση της σύμβασης για το 2004 και τη δημιουργία της υποδομής που υποσχέθηκαν ότι θα μείνει όφελος για τον ελληνικό λαό.
• Ρύθμιση του συνταξιοδοτικού ζητήματος, ένταξη στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, χορήγηση επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας.
• Καταβολή του επιδόματος εξομάλυνσης των 176 ευρώ και άμεση προμήθεια στολών.

Ειδικοί φρουροί, φύλακες ιδιωτικής εταιρίας φύλαξης, υπηρεσία ασφαλείας και ελέγχου του ΜΕΤΡΟ, δεκάδες κάμερες και πλήθος ακόμα ελεγκτικών μηχανισμών, αστυνομεύουν κάθε λεπτό τους εργαζόμενους στο ΜΕΤΡΟ και τους πάνω από 500 χιλιάδες πολίτες (εργάτες και αυτοί στην πλειοψηφία τους) που το χρησιμοποιούν. Πρόκειται για μια διαδικασία διαρκούς επιτήρησης, που καλλιεργεί συνειδήσεις μαθημένες στην υποταγή.

Αυτοί οι μηχανισμοί ελέγχου δημιουργούν ένα πυκνό και συνεχές δίκτυο αστυνόμευσης, που κανένα πρόσχημα πάταξης της τρομοκρατίας δεν το δικαιολογεί. Μια διαδικασία, που συνεχίζεται και έξω από αυτό στους δρόμους της πόλης, όπου οι κάμερες της Ασφάλειας καταγράφουν πρόσωπα και γεγονότα.

Η ίδια η εταιρία του ΜΕΤΡΟ, η ΑΜΕΛ ΑΕ, στην ενημερωτική της έκδοση στο τεύχος Δεκέμβριος 2002, παραδέχεται ότι το σύστημα ασφαλείας της «λειτούργησε εξ αρχής βασιζόμενο στη θεωρία της Μηδενικής Ανοχής». Μια αμερικανόπνευστη θεωρία του πρώην δημάρχου της Νέας Υόρκης Κάρλο Τζουλιάνι, που λέει ότι συλλαμβάνεις ένα μικρό που πετάει μια πέτρα, ώστε αυτός αύριο να μη γίνει δολοφόνος!

Ανάλογα, η ΑΜΕΛ διατυπώνει την άποψη ότι κάθε παρέκκλιση από τους νόμους ή τους κανονισμούς ελέγχεται, έτσι ώστε «η μικρότερη παραβατική συμπεριφορά (π.χ. επαιτεία) να μην ακολουθηθεί από μία μεγαλύτερη (κλέψιμο)...». Ενώ διατυπώνει την εξής εκπληκτική άποψη: «Ο συνεχής έλεγχος των εισιτηρίων, η απομάκρυνση των επαιτών και μικροπωλητών συνέβαλαν αποφασιστικά και συμβάλλουν καθημερινά στην εικόνα του καθαρού δικτύου...(!!!)». Σε ό,τι αφορά στους εργαζόμενους, η ΑΜΕΛ θεωρεί παραδειγματική συμπεριφορά το ότι «οι εργαζόμενοι στο Μετρό δεν τρώνε, δεν καπνίζουν, δεν πίνουν ποτά μέσα στους χώρους του Μετρό...».

Αυτή η «μανία» της εταιρίας να δημιουργήσει ένα χώρο απόλυτα ελεγχόμενο και αποστειρωμένο από όσα συμβαίνουν στην κοινωνία δεν μπορεί να εξηγηθεί, παρά μόνον αν ενταχθεί στο πλαίσιο της γενικότερης εντεινόμενης επίθεσης του μεγάλου κεφαλαίου στους εργαζόμενους και το λαό με σκοπό την αύξηση των κερδών του. Η επίθεση αυτή συνοδεύεται από την επίθεση σε βάρος των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, με σκοπό την άμβλυνσή τους, ακόμα και την καταστολή όσων αντιστέκονται και παλεύουν ενάντια σ' αυτές τις πολιτικές.

Ενα ακόμα εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας έκλεισε στη Λάρισα κι άλλοι 70 εργαζόμενοι έμειναν χωρίς δουλιά. Πρόκειται για τα «Θεσσαλικά Κλωστήρια HESPIN» - πρώην κλωστήρια Μαγρίζου και μετά Πίσσα - ο ιδιοκτήτης των οποίων αποφάσισε το κλείσιμό τους στις 14/2/03.

Ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού - επισημαίνει σε σχετική ανακοίνωσή του το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργών - Ιματισμού - Δέρματος Νομού Λάρισας - που ήταν από τους παραδοσιακότερους στην Ελλάδα, δυστυχώς αφανίζεται. Πάνω από 30 κλωστοϋφαντουργεία κλείσανε τα τελευταία 15 χρόνια και περισσότερες από 50 βιοτεχνίες, ενώ τσαγκαράδικα μείναμε πολύ λίγα, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού και με την ακολουθούμενη πολιτική δε θα μείνει τίποτα σ' αυτόν τον τόπο.

Ας καταλάβει η κυβέρνηση - τονίζεται στην ανακοίνωση του Συνδικάτου - ότι δεν πάει άλλο να φεύγουν επιχειρήσεις, να πάνε σε τρίτες χώρες, να επιδοτούνται με λεφτά του ελληνικού λαού και οι Ελληνες εργαζόμενοι να μένουν έρμαια.

Ταυτόχρονα, με υπόμνημά του προς το υπουργείο Εργασίας, το Συνδικάτο ζητάει από την κυβέρνηση να ενταχθεί η κλειστή επιχείρηση σε ειδικό καθεστώς - όπως έγινε με την «ΚΑΤΕΡΙΝΑ» στην Κατερίνη, τα κλωστήρια «CORDAC» Ηλιάδη στον Κορινό Ημαθίας κ.ά. - ώστε να υπάρξει κάποια λύση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι 70 εργαζόμενοι που πετάχτηκαν στην ανεργία. Το Συνδικάτο ζητάει από τον αρμόδιο υφυπουργό Εργασίας, Ε. Τζιόλα, να συγκαλέσει, σύντομα, σύσκεψη, στην οποία θα συζητηθεί το θέμα και θα ληφθεί η σχετική απόφαση.