Ειδικοί φρουροί, φύλακες ιδιωτικής εταιρίας φύλαξης, υπηρεσία ασφαλείας και ελέγχου του ΜΕΤΡΟ, δεκάδες κάμερες και πλήθος ακόμα ελεγκτικών μηχανισμών, αστυνομεύουν κάθε λεπτό τους εργαζόμενους στο ΜΕΤΡΟ και τους πάνω από 500 χιλιάδες πολίτες (εργάτες και αυτοί στην πλειοψηφία τους) που το χρησιμοποιούν. Πρόκειται για μια διαδικασία διαρκούς επιτήρησης, που καλλιεργεί συνειδήσεις μαθημένες στην υποταγή.

Αυτοί οι μηχανισμοί ελέγχου δημιουργούν ένα πυκνό και συνεχές δίκτυο αστυνόμευσης, που κανένα πρόσχημα πάταξης της τρομοκρατίας δεν το δικαιολογεί. Μια διαδικασία, που συνεχίζεται και έξω από αυτό στους δρόμους της πόλης, όπου οι κάμερες της Ασφάλειας καταγράφουν πρόσωπα και γεγονότα.

Η ίδια η εταιρία του ΜΕΤΡΟ, η ΑΜΕΛ ΑΕ, στην ενημερωτική της έκδοση στο τεύχος Δεκέμβριος 2002, παραδέχεται ότι το σύστημα ασφαλείας της «λειτούργησε εξ αρχής βασιζόμενο στη θεωρία της Μηδενικής Ανοχής». Μια αμερικανόπνευστη θεωρία του πρώην δημάρχου της Νέας Υόρκης Κάρλο Τζουλιάνι, που λέει ότι συλλαμβάνεις ένα μικρό που πετάει μια πέτρα, ώστε αυτός αύριο να μη γίνει δολοφόνος!

Ανάλογα, η ΑΜΕΛ διατυπώνει την άποψη ότι κάθε παρέκκλιση από τους νόμους ή τους κανονισμούς ελέγχεται, έτσι ώστε «η μικρότερη παραβατική συμπεριφορά (π.χ. επαιτεία) να μην ακολουθηθεί από μία μεγαλύτερη (κλέψιμο)...». Ενώ διατυπώνει την εξής εκπληκτική άποψη: «Ο συνεχής έλεγχος των εισιτηρίων, η απομάκρυνση των επαιτών και μικροπωλητών συνέβαλαν αποφασιστικά και συμβάλλουν καθημερινά στην εικόνα του καθαρού δικτύου...(!!!)». Σε ό,τι αφορά στους εργαζόμενους, η ΑΜΕΛ θεωρεί παραδειγματική συμπεριφορά το ότι «οι εργαζόμενοι στο Μετρό δεν τρώνε, δεν καπνίζουν, δεν πίνουν ποτά μέσα στους χώρους του Μετρό...».

Αυτή η «μανία» της εταιρίας να δημιουργήσει ένα χώρο απόλυτα ελεγχόμενο και αποστειρωμένο από όσα συμβαίνουν στην κοινωνία δεν μπορεί να εξηγηθεί, παρά μόνον αν ενταχθεί στο πλαίσιο της γενικότερης εντεινόμενης επίθεσης του μεγάλου κεφαλαίου στους εργαζόμενους και το λαό με σκοπό την αύξηση των κερδών του. Η επίθεση αυτή συνοδεύεται από την επίθεση σε βάρος των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, με σκοπό την άμβλυνσή τους, ακόμα και την καταστολή όσων αντιστέκονται και παλεύουν ενάντια σ' αυτές τις πολιτικές.