ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αποκαλυπτική πρακτική

Γρηγοριάδης Κώστας

Σύσσωμοι οι εργαζόμενοι και η νεολαία του Πειραιά, οι εργατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, οι κοινωνικοί και μαζικοί φορείς της πόλης, οι φορείς της Αυτοδιοίκησης (πλην ελαχίστων), απαιτούν το διώξιμο της ΝΑΤΟικής αρμάδας του πολέμου και του θανάτου. Τα ίδια ακριβώς συμβαίνουν στην Καβάλα, όπου οι πάντες αντιτάσσονται κατηγορηματικά στη δημιουργία ΝΑΤΟικού λιμανιού στη Νέα Πέραμο, και στην Καλαμάτα, όπου ελλιμενίστηκαν άλλα πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ. Η κυβέρνηση, όμως - με τη συνένοχη σιωπή συμπαράστασης της ΝΔ - ακολουθεί την ακριβώς αντίθετη πρακτική απ' αυτή που φανερώνει και απαιτεί η λαϊκή θέληση. Και μπορεί, βέβαια, να ψελλίζει διάφορες ψευτο-δικαιολογίες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, αλλά η αλήθεια είναι μία: Η κυβερνητική αυτή πρακτική αποκαλύπτει την πραγματική στάση της κυβέρνησης έναντι του προετοιμαζόμενου ιμπεριαλιστικού πολέμου και, ταυτόχρονα, τον επικίνδυνο χαρακτήρα της εγκλωβισμένης στους «ευρω-μονόδρομους» της «νέας τάξης» πολιτικής της.

«Κάθε χριστιανός θα έπρεπε να βρίσκεται στις διαδηλώσεις»

Το γεγονός έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια των εργασιών της ημερίδας της Εκκλησίας της Ελλάδας, με θέμα τον εγκεφαλικό θάνατο, που έγινε το περασμένο Σάββατο 15 Φλεβάρη, την ημέρα δηλαδή των μεγάλων αντιπολεμικών διαδηλώσεων.

Στη διάρκεια των εργασιών, λοιπόν, σηκώθηκε ένας ιερομόναχος και είπε τα εξής ενδιαφέροντα: «Βρήκα στην τσέπη μου ένα σημείωμα που λέει ότι πρέπει να τελειώνουμε το γρηγορότερο τις ομιλίες μας. Η εκκλησία προσεύχεται για την ειρήνη, αλλά ίσως αυτό δεν επαρκεί. Κάθε χριστιανός αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να βρίσκεται στο δρόμο για να διαδηλώσει για την ειρήνη»...

Μακάρι να έβρισκε και άλλους πολλούς μιμητές ο χριστιανός!

Η «συζήτηση»...

«Υπήρξε μια επί τετράωρον κράτησή του στο αεροδρόμιο, υπό τη μορφή μιας συζήτησης από τις αμερικανικές αρχές...».

Με τα λόγια αυτά είχε περιγράψει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, την περασμένη Κυριακή, την περιπέτεια του καθηγητή του ΕΜΠ, Ευγένιου (Βένιου) Αγγελόπουλου, στο αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης. Διαβάστε, τώρα, τις πραγματικές συνθήκες της «συζήτησης», που είχε ο καθηγητής με τις αμερικανικές αρχές, όπως τις περιγράφει ο ίδιος στην αναφορά του προς το Ελληνικό Προξενείο της Νέας Υόρκης: «... Κατά την άφιξή μου στις 10 μ.μ. κρατήθηκα για πεντέμισι ώρες (έως τις 3.30 το πρωί της Πέμπτης) στα Γραφεία της Υπηρεσίας Μετανάστευσης του αεροδρομίου JFK της Νέας Υόρκης, από τις οποίες οι τέσσερις ώρες ήταν απλή αναμονή σε απαράδεκτες συνθήκες.

Συγκεκριμένα, μου πήραν δύο φορές πλήρη δακτυλικά αποτυπώματα, φωτογραφήθηκα, μεταφέρθηκα με χειροπέδες πιασμένες μπροστά στη ζώνη, από το τερματικό 1 στο τερματικό 4 και η αναμονή μου στο τερματικό 4, διάρκειας δύο ωρών, έγινε με χειροπέδες στα πόδια, ενωμένες με αλυσίδα 40 εκατοστών σε κλειστό χώρο...».

Και δεν έφταναν μόνον αυτά. Ολες αυτές τις ώρες, κανείς, εκ των δεσμωτών του, δεν του έδινε την παραμικρή συγκεκριμένη και ουσιαστική εξήγηση. Κι όταν, έγινε η «συνέντευξη» με τον πράκτορα του Εφ Μπι Αϊ, του έγινε έμμεση, πλην σαφής, πρόταση αμοιβής, εάν έδινε πληροφορίες σχετικά με την εγχώρια τρομοκρατία.

... και η χοντρόπετση κυβέρνηση

Απόλυτα δικαιολογημένα ο κ. Αγγελόπουλος σημειώνει στην αναφορά του: «Εκτιμώ ότι αυτή η κακή μεταχείριση ξεπερνά το άτομό μου και προσβάλλει το ίδρυμα το οποίο εκπροσωπώ (σ.σ. στη Νέα Υόρκη πήγε ως εκπρόσωπος του ΕΜΠ και έχοντας κανονική βίζα) και την Ελληνική Πολιτεία γενικότερα».

Από τότε έχει περάσει μια ολόκληρη βδομάδα και, απ' όσα ξέρουμε, η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο Εξωτερικών δεν έχουν προχωρήσει σε κάποια μορφή διαμαρτυρίας προς τις αμερικανικές αρχές ή τον εδώ πρέσβη, Τ. Μίλερ. Φαίνεται πως τα όσα απαράδεκτα συνέβησαν στον κ. Αγγελόπουλο και αδρά περιγράφει στην αναφορά του δε θεωρούνται προσβολή από την κυβέρνηση του κ. Σημίτη, ούτε αυθαίρετη και ωμή καταπάτηση στοιχειωδών δημοκρατικών ελευθεριών.

Το γεγονός δε μας ξαφνιάζει, βέβαια. Εδώ, οι Αμερικανοί έχουν απαιτήσει και η κυβέρνηση έχει δεχτεί - με τη σύμφωνη γνώμη της ΝΔ - να κάνουν ό,τι θέλουν ακόμη και στη δική μας χώρα...

Τα ενημερωτικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΟΛΟΚΛΗΡΗ πολεμική αρμάδα βρίσκεται έξω από το λιμάνι του Πειραιά. Ο λαός της πόλης, οι μαζικοί φορείς απαιτούν την απομάκρυνσή της, διαδηλώνουν ενάντια στον επαπειλούμενο πόλεμο και ουσιαστικά αποτρέπουν την αποβίβαση των μισθοφόρων στο λιμάνι, αλλά τίποτε απ' όλ' αυτά δεν υπάρχει στις πρώτες σελίδες των «αντικειμενικών», «σοβαρών» και μεγάλων εφημερίδων.

Μοναδική εξαίρεση το «Εθνος». Είχε ένα μικρό μονόστηλο... Η «Ελευθεροτυπία», «Τα Νέα», «Το Βήμα» δεν είχαν το παραμικρό. Το ρεπορτάζ της πρώτης, μάλιστα, έδινε την εντύπωση ότι όλα όσα έγιναν χτες στον Πειραιά - από το κρέμασμα των δυο τεράστιων πανό, μέχρι τις ολοήμερες διαδηλώσεις - πραγματοποιήθηκαν από το Κοινωνικό Φόρουμ.

Δε λέμε, βέβαια, υπήρχαν και τέσσερις - πέντε εκπρόσωποι του τελευταίου, αλλά διαδήλωση δεν έφτιαχναν με τίποτε...

ΤΡΙΑ ή τέσσερα δευτερόλεπτα αφιέρωσε το «Μέγκα» στη μεγάλη χτεσινοβραδινή αντιπολεμική συγκέντρωση του λαού του Πειραιά. Φαίνεται τόσο... κράτησε η επίδραση της «αυτοκριτικής», που έκανε πρόσφατα ο Ν. Χατζηνικολάου, διευθυντής ειδήσεων και χτεσινός τηλεπαρουσιαστής των ειδήσεων του καναλιού.

Αμέσως μετά παρουσίασε την εκδήλωση μιας απονομής βραβείων και αφιέρωσε σ' αυτή πολλαπλάσιο χρόνο. Είχε βάλει, μάλιστα, τίτλο «Ξεχώρισαν στον τομέα τους».

Δεν έχουμε τίποτε προσωπικό με όλους όσοι βραβεύτηκαν. Ακόμη και με το Ν. Χατζηνικολάου... Επιμένουμε, όμως, ότι οι άνθρωποι που ξεχωρίζουν σήμερα είναι όσοι με λόγια και έργα τάσσονται ενάντια στον πόλεμο. Οσοι παλεύουν καθημερινά γι' αυτό, πρώτα και κύρια στους δρόμους του αγώνα. Είτε είναι επώνυμοι είτε ανώνυμοι. Στην πάλη αυτών των ανθρώπων αξίζει η μεγαλύτερη προβολή σήμερα.

Και, πάντως, κάθε άλλο παρά αξίζει να μετατρέπονται σε... φύλλο συκής των άθλιων τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων, που και χτες βασάνισαν το μυαλό και τις αισθήσεις μας...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΓΙΑ να μην... αδικήσουμε, πάντως, το «Μέγκα», πρέπει να σημειώσουμε ότι είχε κι άλλα... ενδιαφέροντα ρεπορτάζ, στα οποία επίσης αφιέρωσε πολλαπλάσιο χρόνο από την κινητοποίηση του πειραϊκού λαού.

Οπως για αστρολόγους και μάγους. Περιπτώσεις μεσήλικων Ελλήνων που παντρεύτηκαν αλλοδαπές και τους... «έγδυσαν» κλπ., κλπ.

Πόλεμος και Ειρήνη

Το ένα στα οκτώ παιδιά στο Ιράκ πεθαίνει πριν γίνει πέντε χρονών. Το ένα στα τρία υποσιτίζεται. Το ένα στα τέσσερα δεν πίνει καθαρό νερό. Αυτά είναι τα πρόσφατα στοιχεία της «Γιούνισεφ» για τις συνέπειες του εμπάργκο που επιβάλλεται και με τις ευλογίες του ΟΗΕ. Το 2001, 580.000 παιδιά πέθαναν από AIDS, εκ των οποίων το 90% στην Αφρική. Μέχρι εκείνη τη χρονιά 13 εκατομμύρια παιδιά, είχαν μείνει ορφανά επειδή έχασαν τους γονείς τους από την ίδια ασθένεια. Κάθε χρόνο 770.000 παιδιά πεθαίνουν από ιλαρά, γιατί ο σύγχρονος κόσμος δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει το απαραίτητο εμβόλιο.

Στη Ζιμπάμπουε -σε καιρό ειρήνης- 6 εκατομμύρια του πληθυσμού κινδυνεύουν να πεθάνουν από την έλλειψη τροφής και νερού. Στην Αιθιοπία ο αριθμός αυτών που κινδυνεύουν ανεβαίνει στα 8 εκατομμύρια, εκ των οποίων το 1,4 είναι παιδιά. Και όλα αυτά σε «καιρό ειρήνης» και όταν το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους της χώρας είναι σ' ένα εύφορο οροπέδιο, ενώ στα βορειοδυτικά βρίσκονται οι πηγές του Γαλάζιου Νείλου.

Εδώ ακόμα και η ειρήνη έχει πολεμική θωριά», έγραφε πριν μισό αιώνα ο Μπέρτολντ Μπρεχτ. Και πράγματι. Ποια η διαφορά ενός παιδιού που πεθαίνει στο Αφγανιστάν ή στο Ιράκ, από ένα παιδί που ψυχορραγεί στη Ζιμπάμπουε ή στην Αιθιοπία; Και όμως κοιτάζοντας αυτά τα μεγάλα μάτια των παιδιών που πεθαίνουν από την πείνα, των παιδιών που δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν τους γονιούς τους, γίνεται πιο επιτακτική η ανάγκη για την υπεράσπιση της ειρήνης. Γιατί μπορεί κατά βάθος και η «ειρήνη» που έχουν επιβάλλει οι ιμπεριαλιστές, οι πολυεθνικές και τα μονοπώλια να «έχει πολεμική θωριά», όμως ο αγώνας των λαών για την αποτροπή του πολέμου, είναι χαστούκι στον ιμπεριαλισμό, δυναμίτης στα θεμέλιά του.

Διεξάγοντας ανυποχώρητα την πάλη για την ειρήνη, καθόλου δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι ο πόλεμός τους δεν είναι απλά ένα καπρίτσιο. Δεν είναι η απόφαση ενός τρελού. Οπως προειδοποιεί και πάλι ο Μπρεχτ, ο πόλεμος επιβάλλεται γιατί: «βαθιά στη σφαίρα της παραγωγής και ψηλά πάνω από τη σφαίρα της παραγωγής κυριαρχεί η βία. Δεν πρόκειται μονάχα για το αν κατασκευάζονται κανόνια ή άροτρα - στους πολέμους για την τιμή του ψωμιού, τα κανόνια είναι τα άροτρα... Γίνεται ορατό, ότι το "πολεμικό πνεύμα " που εξαπολύει πολέμους, που ουδέποτε θα εξαπολύσει ένα πνεύμα ειρήνης, είναι το πνεύμα των επιχειρήσεων. Δεν είναι, ότι ένα καταστρεπτικό πολεμόχαρο στοιχείο, (που άλλωστε πιθανότατα μπορεί να εξουδετερωθεί), διακόπτει ξανά και ξανά την ειρηνική παραγωγή, αλλά ότι η ίδια η παραγωγή θεμελιώνεται πάνω στην καταστρεπτική αρχή του πολέμου».

Να γιατί οι εργαζόμενοι, οι λαοί όλου του κόσμου κηρύσσουν πόλεμο στον πόλεμό τους. Αντιστέκονται στη βία, της «ειρήνης» τους!

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ