- Ποιες είναι οι συνέπειες της ελληνικής συμμετοχής στον πόλεμο;

Οι συνέπειες της ελληνικής εμπλοκής στον πόλεμο κατά του Ιράκ και γενικά της ενεργού ελληνικής συμμετοχής στο άρμα της νέας τάξης του ιμπεριαλισμού και της ένοπλης επιβολής της ανά τον κόσμο, είναι αφ' ενός μεν άμεσες και εφ' ετέρου έμμεσες και μακροχρόνιες. Σε κάθε περίπτωση, οι συνέπειες για τη χώρα μας τον ελληνικό λαό και τη διεθνή ειρήνη είναι συγκεκριμένες και δραματικές.

Κατ' αρχήν, η ελληνική συμμετοχή στο νέο μεγάλο ιμπεριαλιστικό πόλεμο δεν είναι μια υπόθεση, αλλά ένα γεγονός που καμία προπαγάνδα εκ μέρους της κυβέρνησης δεν μπορεί να συγκαλύψει. Η Ελλάδα συμμετέχει στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που ουσιαστικά κηρύχτηκε αμέσως μετά τις 11 Σεπτέμβρη 2001 με πρόσχημα τα χτυπήματα στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης και στο αμερικανικό Πεντάγωνο. Να υπενθυμίσουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε, αμέσως μετά την ενεργοποίηση του άρθρου 5 του καταστατικού του ΝΑΤΟ, που προβλέπει τη συνδρομή μιας χώρας - μέλους του ΝΑΤΟ προς μια άλλη χώρα - μέλος που δέχεται εξωτερική επίθεση, στην προκειμένη περίπτωση οι ΗΠΑ, να δηλώσει ότι συμμετέχει στον πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία.

Ο πόλεμος αυτός που μονομερώς και προς... άγνωστη γεωγραφική κατεύθυνση κήρυξαν οι Αμερικάνοι, με το ψευδώνυμο «παγκόσμια αντιτρομοκρατική εκστρατεία» είναι πολύπλευρος και πολυμέτωπος και γεωγραφικά καλύπτει πλέον όλον τον πλανήτη, που είναι το πεδίο επιβολής της «PAX AMERIKANA». Εκφράζεται σε δύο βασικά μέτωπα, στο στρατιωτικό - εξωτερικό και στο εσωτερικό σε επίπεδο των δημοκρατικών δικαιωμάτων των λαών. Εξάλλου, το ενιαίο του πολέμου αυτού - μέχρι στιγμής περιλαμβάνει την εισβολή και κατοχή του Αφγανιστάν και την εισβολή και σφαγή του ιρακινού λαού, που είναι σε εξέλιξη - το επισημαίνει με κάθε ευκαιρία ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζ. Μπους, οι υπουργοί και οι επιτελείς των ΗΠΑ, που ποτέ δε διαχώρισαν τον πόλεμο κατά του Ιράκ από τη λεγόμενη αντιτρομοκρατική εκστρατεία.

Οι συνέπειες στην Ελλάδα από τη συμμετοχή στον πόλεμο κατά του Ιράκ και γενικότερα από τη συμμετοχή της στην «αντιτρομοκρατική εκστρατεία», που στηρίζει τις επιχειρήσεις στο Ιράκ, αποτελούν μια απειλή για το παρόν και πολύ περισσότερο για το μέλλον του ελληνικού λαού.

Η ελληνική συμμετοχή, στο στρατιωτικό τομέα, εκφράζεται με μια φρεγάτα στον Περσικό, ελληνικά πληρώματα στα ΑΒΑΚΣ, με την παροχή «διευκολύνσεων» (Σούδα, εναέριος χώρος, FIR, λιμάνια και αεροδρόμια), όπως ακόμα και με τις δυνάμεις που δραστηριοποιούνται στην Αν. Μεσόγειο (άλλη φρεγάτα, υποβρύχιο, πυραυλάκατος, αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας) δυνάμεις που παρέχουν ασφάλεια στα αμερικανικά αεροπλανοφόρα και υποβρύχια, τα οποία επιχειρούν από τη Μεσόγειο με ορμητήριο τη Σούδα.

Πιο συγκεκριμένα:

Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα, που μόλις δέκα μέρες μετά τις 11 Σεπτέμβρη του 2001 έσπευσε να ανακοινώσει την αναθεώρηση του αμυντικού της δόγματος, εντάσσοντας την τρομοκρατία και γενικά τις λεγόμενες «ασύμμετρες απειλές» στους κινδύνους που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι Ενοπλες Δυνάμεις. Δηλαδή, προσανατολισμός τους στον «εσωτερικό εχθρό», στο λαό. Μετά από αυτό άρχισε η αλλαγή της δομής του Στρατού Ξηράς, που προβλέπει ταχυκίνητες και ευέλικτες δυνάμεις, οι οποίες στο μεταξύ προετοιμάζονται και διαπαιδαγωγούνται για την αντιμετώπιση εσωτερικών «απειλών». Για το σκοπό και το σύστημα συλλογής στρατιωτικών πληροφοριών στρέφεται στο εσωτερικό.

Να επισημάνουμε ότι η όλη λογική του «αντιτρομοκρατικού αγώνα» στρέφεται ευθέως ενάντια στα ατομικά, πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών. Το πλαίσιο που ορίζει ο λεγόμενος ευρωτρομονόμος είναι αποκαλυπτικό, καθώς ως «ασύμμετρη απειλή» και τρομοκρατία μπορούν να χαρακτηριστούν ακόμα και λαϊκές κινητοποιήσεις, οι οποίες μπορεί να «απειλούν» την ομαλή λειτουργία της οικονομίας.

Η κυβέρνηση με την εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο από τη θέση του θύτη, εγγράφει υποθήκες για το μέλλον, ώστε ο ελληνικός λαούς να βρεθεί στη θέση του θύματος. Ο μόνος παράγοντας που μπορεί να αποτρέψει μια τέτοια προοπτική είναι ο αντιπολεμικός- αντιιμπεριαλιστικός αγώνας του λαού, για να βγει η Ελλάδα τώρα από τον πόλεμο.

- Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα και παρά το ότι είναι ενάντια στον πόλεμο, δεν μπορεί να μην τηρεί τις συμβατικές της υποχρεώσεις. Πόσο αληθινή είναι αυτή η άποψη;

1.Η Ελλάδα μπορεί να είναι μικρή σε οικονομική και στρατιωτικοπολιτική ισχύ χώρα, αλλά αυτό καθόλου δεν την υποχρεώνει να συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, διευκολύνοντας με τον εναέριο χώρο, τα λιμάνια, τα πολεμικά πλοία, τα ΑΒΑΚΣ με τα ελληνικά πληρώματα, τη βάση της Σούδας, στρατηγικό κρίκο στον ανεφοδιασμό με καύσιμα και πυρομαχικά, και ηλεκτρονική συνδρομή στην πολεμική μηχανή.

2. Οι λεγόμενες συμβατικές υποχρεώσεις απορρέουν από το γεγονός ότι το ελληνικό κεφάλαιο διαπλέκεται και με το αμερικάνικο και με το ευρωπαϊκό, προκειμένου να αυξήσει τα κέρδη του και να ενισχύει την εξουσία του στην Ελλάδα και αυτό εκφράζεται με τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ, στη Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση, στον ευρωστρατό, την παραχώρηση στρατιωτικών βάσεων στους Αμερικανούς, ΝΑΤΟικών στρατηγείων, κλπ.

3. Αν η Ελλάδα και λόγω γεωγραφικής θέσης δε συμμετείχε, μόνο τη Σούδα να έκλεινε, οι Αμερικανοεγγλέζοι θα δυσκολεύονταν τα μέγιστα στον ανεφοδιασμό με καύσιμα και πυρομαχικά, αλλά και στον ηλεκτρονικό πόλεμο.

4. Μια χώρα από τις 48, λιγότερη στον πόλεμο, είναι μεγάλη συμβολή στην αντίσταση του ιρακινού λαού ενάντια στους ιμπεριαλιστές επιδρομείς.

5. Σχετικά με το επιχείρημα ότι αν δεν τηρήσουμε τις συμβατικές υποχρεώσεις, θα γίνουμε στόχος των Αμερικανών, αυτό επιδιώκει να διατηρήσει και να ενισχύσει την υποταγή του λαού στους δολοφόνους εγκληματίες ιμπεριαλιστές, οι οποίοι από κοινού με την άρχουσα τάξη της χώρας και τους πολιτικούς εκφραστές τους, έχουν όμηρο το λαό μας στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων. Αυτήν που διχοτομεί και ΝΑΤΟποιεί το Αιγαίο, αμφισβητεί τα σύνορα, δίνει στην τούρκικη ολιγαρχία το δικαίωμα να διεκδικεί κομμάτι από το Αιγαίο και τα νησιά του, αυτήν που διχοτομεί την Κύπρο, αυτήν που στέλνει Ελληνες στρατιώτες έξω από τα σύνορα για να κρατούν υπόδουλους άλλους λαούς, κάνοντάς τους εχθρούς του ελληνικού λαού.

6. Η ανασφάλεια, σε σχέση με τον τωρινό πόλεμο, είναι μεγαλύτερη, αφού τουλάχιστον το έδαφος της Σούδας, λόγω της τεράστιας συμβολής της στο πλευρό της αμερικανοεγγλέζικης πολεμικής μηχανής, είναι εν δυνάμει στόχος. Οταν ο ιρακινός λαός που πολεμά τους εισβολείς, θελήσει να χτυπήσει τέτοιους στόχους, ποιος μπορεί να πει ότι αυτός ο λαός είναι άδικος, ότι είναι εχθρός μας όταν η ελληνική κυβέρνηση συμβάλλει στη δολοφονία του; Ποιος θα πληρώσει τότε το τίμημα, οι Αμερικανοί ή ο λαός μας; Να πώς δημιουργούνται οι έχθρες μεταξύ λαών, για τα συμφέροντα των καπιταλιστών.

7. Αν όλες οι χώρες που συμβάλλουν στον πόλεμο διευκολύνοντας ποικιλοτρόπως τους εισβολείς στο Ιράκ δεν εμπλέκονταν, αν οι Αμερικανοεγγλέζοι ήταν απομονωμένοι, δε θα αποφάσιζαν τον πόλεμο. Ας θυμηθούμε ότι για να τον κάνουν έψαχναν όσο το δυνατό μεγαλύτερη στήριξη από διάφορες χώρες. Αλλά ακόμη και αν τολμούσαν, όντας απομονωμένοι, να αποφασίσουν την εισβολή, η ήττα τους θα ήταν παραπάνω από σίγουρη. Γιατί η πολεμική μηχανή μπορεί να είναι η πιο εξελιγμένη, αλλά απαιτεί και πίστη και ανθρώπινη δύναμη στο σκοπό. Και αυτός ο ιμπεριαλιστικός σκοπός θα ήταν απομονωμένος από παντού, άρα και καταδικασμένος να αποτύχει.

8. Από τα παραπάνω απορρέει ότι το επιχείρημα είναι κάλπικο. Αλλά και ότι οι λαοί έχουν τη δύναμη, αν το θελήσουν, καθένας στη χώρα του και όλοι μαζί, να αναγκάσουν τις κυβερνήσεις τους να απεμπλακούν. Οργανώνοντας ένα παλλαϊκό αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, που θα στοχεύει σε συνδυασμό με την πάλη για άμεση απεμπλοκή, στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων σε κάθε χώρα.